Voor het eerst in heel mijn leven doe ik wat me is opgedragen. Ik kijk stil en tranend toe hoe Hij zijn maaltijd bruut zonder enige etiquette verslind. Als hij klaar is met eten staat hij op van zijn stoel en loopt hij de tent uit.

Als ik zeker weet dat hij weg is ren ik naar mijn gescheurde jurk en doe ik die weer aan. Machteloos probeer ik mezelf te fatsoeneren. Als ik in een kapotte spiegel kijk zie ik helaas al dat ik een grote fout heb gemaak.

Een of andere doodenge piraat met schedeltattoos staat opeens in de tent van Kaloz.

'Drazhan wil dat ik oppas.' Licht hij me in voor hij zichzelf op de stoel laat vallen. Ik slik onbedoeld en ga terug zitten op het randje van het bed. Hij noemt Kaloz ook Drazhan. Waarom zou ik hem dan Kaloz moeten noemen?

Ik pulk aan wat losse draadjes van mijn gescheurde jurk die min of meer een lap stof is en een rokje.

'Ben je echt een prinses?' Vraagt de piraat als het eventjes stil is. Zijn vraag verbaasd me. Denkt hij echt Kaloz zou liegen over mij? Of erger zie ik er soms uit als een boerenmeid?

Als ik naar mijn gescheurde jurk kijk snap ik dat ik er eerder bij loop als een hoer dan een prinses. 'Ja,' mompel ik zacht.

Hij knikt zijn mond een o vorm.
'Ik dacht dat die mooiere jurken hadden. Juwelen enzo.' Hij lacht ongemakkelijk.

Ik Zucht.
'Kaloz heeft me alles afgepakt. Hij scheurde mijn jurk aan stukken als een of ander wild beest. Hij heeft de ketting van mijn overleden moeder en die gaat hij waarschijnlijk verkopen voor een nacht met een hoer.' Normaal gesproken gebruik ik dat woord niet maar hoe meer ik denk aan hoe Kaloz mij pijngt hoe bozer ik wordt.

Een kuchje en al mijn haar staat overeind. Kippenvel breekt me uit net als het zweet. 'Integendeel, prinses. Ik hoef geen hoer. Ik heb jou, toch?' Mijn haar staat recht overeind en ik krimp in elkaar als Kaloz de tent in stormt. Toch verhef ik mijn stem zo goed mogelijk.

'Je zal me nooit hebben, jij monster.'

'Hm,' zegt hij slechts. Hij pakt zonder waarschuwing mijn polsen. Naar de dienaar snauwt hij wat.  'Wegwezen, de prinses en ik gaan wat lol maken.' Ik worstel eventjes maar bevries als Kaloz mijn natte wang kust en parels uit mijn vlecht begint te trekken.

De piraat maakt dat hij wegkomt.

Kaloz lacht vals.
'Au, au stop...' hij trekt mijn haren mee. Dat kan hem niks schelen en pas als hij alle dure parels heeft afgepakt houdt hij op.

Ik bijt hard op mijn lip om te voorkomen dat ik hem uitscheldt.
' Ik heb je niet voor niets uitgekleed.' Zegt de piraat met giftige ogen.

Ik snuif en merk een bekende geur op. De geur van alcohol. Hij heeft gedronken. Oh nee.

'M-met die meneer leek het me slimmer als ik bedekt was.' Stammel Ik. Ik ben bang voor Kaloz zonder drank maar met vind ik hem doodeng.

Hij briest.
'Leugenaar.' Hij bekijkt me rustig als het lapje stof van mijn borsten valt. Hij lacht spottend. 'Ik Moet zeggen dat ik wel meer hitte voor dit voel dan hoe je jurk eerst was. Al dat kant en die neklijn tot je oren...'

Mijn ogen rollen.
'Het is een gewaad. Ik verwacht niet dat je geeft om cultuur.' Hij snapt het weer eens niet. Hij vind vrouwen naakt zeker mooier.

Kaloz laat zichzelf dramatisch vallen in de stoel. 'Oh, ik ben heel cultureel, als het mij uitkomt.'

Hij zakt onderuit en staart veelbetekenend naar mijn rok. Het enige stukje kleding wat ik nog draag.

'Ik zou het waarderen als-'
Hij onderbreekt me ruw.
'Kom,' zegt hij alsof ik een simpele dienaar ben. 'Kom voor me staan.'

'Wat?' Vraag ik zacht als ik voor hem sta.

Kaloz zakt onderuit en legt zijn armen op de leuningen. 'Kleed je uit.'

Mijn lip trilt. Net als mijn benen. Mijn benen willen weglopen maar Kaloz laat dat niet toe. Hij pakt mijn arm pijnlijk beet. 'Voor mij. Ik wil elke kleine moedervlek zien.' Dreigt hij duister en ogen groot van lust.

Ik trek mijn rok en onderrokken voor hem uit en kan mijn tranen amper bedwingen.

'Kom dichterbij prinses,' beveelt hij als ik rillend van de kou voor hem sta.
'Een stukje dichterbij.' Hij kan me aanraken. Ik schaam me en wil hem niet aankijken.

'Til je kin op.' Lacht de piraat. Eikel.
'Til je kin op,' herhaalt een stuk minder vriendelijk. Snikkend doe ik wat hij wil. Hij veegt mijn lange haar opzij en ontbloot zo mijn borsten.

Hij staart verlangend naar de bescheiden borsten. 'Kom op me zitten, prinses.' 

Hij voelt warm. Ik wil zo elegant mogelijk bij hem zitten maar dat wordt onmogelijk. Hij wil dat ik volledig op hem zit, rug tegen zijn buik. Als ik zit gaat zijn ijskoude hand langs mijn dij zo naar mijn knie naar beneden. Ik bibber door de vele metalen ringen die me raken. 'Zo, nu ik je heb ga je me eens wat dingetjes vertellen.' Mompelt Kaloz als ik zacht een gebedje mompel.

'Z-zoals?' Piep ik beschaamd. Ik moet dapper zijn. Maar dat lukt niet. Kaloz maakt me bang.

'Zoals waarom jij verloofd bent met een of andere sukkel.' Hij snauwt het bijna. Gendry is geen sukkel.

Ik besluit eerlijk te zijn.
'Gendry is een goede militair en hij heeft ook geld. Hij is geen misdadiger en ik ken hem al lang. Papa vind hem een goede partij.'

Hij zucht en kreunt.
'Oh, en je doet alles wat je papa wil of niet soms?' Kaloz trekt me dichter op schoot, alsof hij bang is dat ik wegga.

Ik slik blozend.
'Papa is mijn koning. Natuurlijk doe ik wat hij van me eist.'

'Kijk me aan, prinses.'

'Ik ben nu je koning. Je hebt te luisteren en te gehoorzamen als je hier wil overleven. Als ik vind dat je te koppig doet of vervelend...'  Hij raakt afgeleid door mijn lichaam wat zacht beweegt.

Zijn grote linkerhand gaat naar mijn borst.Hij kneedt er.
Het is niet fijn. Zijn vingers zijn koud en hij is ruw en hardhandig.

'Kaloz, dat doet zeer.' Klaag ik direct.

Hij lacht maar stopt wel. Opgelucht haal ik adem. 'Je bent niks gewend, daarom doet het zeer.' Mompelt hij in mijn oor. 'Gendry moet je vaker en harder aanpakken. Wij ijzeren laten niet zo met ons omgaan.'