[Edited :✔]

*Emily's pov*

Ανοίγω τα ματια μου και νιώθω εντονο πονο στο κεφαλι. Μπροστα σμοη βρίσκονται η Danielle με ενα τρομοκρατημένο βλέμμα και ο Liam με ενα μπερδεμένο αντίστοιχα.

-Dani.

Ειπα σχεδόν ψιθυριστά λογο του πόνου μου. Αμέσως το βλέμμα και των δυο πέφτει επάνω μου.Η Danielle προσγειώνεται στην αγκαλια μου.

-Ποσο χαίρομαι που εισαι καλά!Τρόμαξα πάρα πολύ.

Ειπε καθώς με αγκάλιασε.

-Emily απατουσες τον Zayn;

Συγνώμη πάμε καλά; Το ακούω όντως αυτο;
Στην τελική μολις συνήλθα ένα "Emily εισαι καλά; " το θεωρώ ποιο σωστή ερώτηση.

-Οριστε; Είσαι σοβαρός Liam; Ξέρεις πόσο τον λάτρευα και τον λατρεύω πως θα μπορούσα να τον απατησω;

Ειπα σχεδον φωνάζοντας στο πρόσωπο του.

-Αρα τα παιδιά σου είναι τα παιδια του-

-Που ξέρει αυτός για τα παιδιά μου Danielle;

Ρώτησα ενω πετάχτηκα όρθια την τρομοκρατημένη αδελφή μου.

-Μου ξέφυγε Emily συγνώμμη.

Είπε κοιτώντας το πάτωμα.

-Σοβαρα Danielle; Εγώ το είπα σε εσένα γιατι είσαι αδελφή μου. Σε εμπιστεύτηκα.Και συ τι;Πάς και το λές στόν Liam;

Οριωμουν πραγματικά μπροστά της τωρα. Κουνούσα έξαλλα τα χέρια μου.

-Emily συγνω-

-Δεν θελω τη συγνωμμη σου Danielle.

Την εκοψα στην μεση της πρότασης. Νιώθω τοσο νευριασμένη αλλά παράλληλα τοσο προδομένη. Πήρα γρήγορα το μπουφάν μου και έφυγα απο το σπίτι κοπανωντας την πόρτα πίσω μου.

Δεν ξέρω που παω. Θελω απλα να ηρεμήσω.

*Danielle's pov*

Ηλιθια,ηλιθια,ηλιθια.Εσυ φτες για ολα.

Μου φωνάζει το υποσυνείδητο μου τόση ωρα που ψάχνω την Emily. Δεν γνωρίζω που στο καλό μπορεί να βρίσκεται. Ακούω τον γνώριμο ηχο αριθμών να πατιουνται. Γυρνάω και βλέπω τον Liam έτοιμο να καλέσει εναν αριθμό και αυτόματα περνώ το κινητό απο τα χέρια του.

-Τι κάνεις;

Με ρωτάει νευριασμένος.

-Οχι εσυ τι κάνεις;

Του φώναξα.

-Παιρνω τηλέφωνο τον Zayn.Πρέπει να του το πω Dani.Ειναι πατέρας τον παιδιών στην τελική.

Ειπε λιγο ποιο ήρεμα σε σχέση με πριν.

-Δεν καταλαβενεις οτι για κάποιο λόγο η Emily δεν θέλει να του το πει;

Ειπα χαμηλωνοντας αισθητά τον τόνο της φωνής μου.

-Για ποιόν λόγο;

Με ρωτάει εκείνος απεγνωσμένος.

-Γιατι δεν θέλει να τον καταστρέψει Liam.Θέλει να συνεχίσει την καριέρα του χωρίς να του την εμποδίζουν τα παιδιά και οι ευθύνες οσο και αν πονάει εκείνη.Αν θελήσει εκείνη θα του το πει.Μην ανακατευτείς.Και τώρα νομίζω οτι είναι πιο σημαντικό να ψάξουμε την Emily απο οτι να τσακωνόμαστε.

Είπα ενω μιλάω αισθητά ποιο ήρεμα τώρα.

-Εχεις δίκιο.

Είπε και έσκυψε το κεφάλι του.

-Χαιρομαι που το ακούω.Ηρθες με το αυτοκίνητο;

-Οχι με άφησαν τα αγόρια και θα έρθουν να με πάρουν σε-

Είπε κοιτώντας το ρολόι του.

-Οχι ρε γαμώτο σε 1 ώρα.Πρέπει να βιαστούμε.

Πήγαμε γρήγορα προς το αυτοκίνητο μου ενώ παίρνω τηλέφωνο την Amelia.

-Amelia σίγουρα τώρα δεν ειναι μαζί σου;

-Ναι Danielle αλήθεια. Θα αρχίσω να την ψάχνω. Αν την βρώ θα σε ενημερώσω. Ενημέρωσε με και εσύ αν βρείς κάτι.

Που μπορει να ειναι;

Αναρωτιόμουν ενω χτυπούσα τα δάχτυλα μου τον κρόταφο μου.

Αμαν πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα;

Πιάνω γρήγορα το κινητό μου και καλώ τον αριθμό του πατέρα μου.

-Ναι;

Απαντάει μετα απο λίγο.

-Ελα μπαμπά.

-Ωω γειά σου Nicola τι κάνεις; Οχι ο Liam δεν είναι σπίτι μου. Εγώ είμαι στο γραφείο τώρα.

Ναι εκει ειναι. Ευτυχώς θα έσκαγα αν δεν την έβρισκα.

-Ευχαριστω μπαμπά έρχομαι.

-Τιποτα Nicola μην ανχωνεσαι.

-Λοιπον;

Με ρωτάει ο Liam μόλις κλείνω το τηλέφωνο.

-Ειναι στο γραφείο του πατέρα μου. Ευτυχώς που ειναι κοντα.

Του είπα και ενω εκείνος έπαιρνε τον δρόμο για το γραφείο του πατέρα μου.

Μολις φτάσαμε χτυπάω την πόρτα και μετά απο λίγο μου ανοίγει ο πατέρας μου.

-Που είναι;

Τον ρωτάω μόλις μπαίνω μεσα.

-Στο δωματιάκι που έχω.

Πέρασα μπροστά και ο Liam με ακολούθησε.Ανοιγω την πόρτα και βρίσκεται ξαπλωμένη στο μόνο κρεβάτι που υπάρχει με γυρισμένη πλάτη πρός τα εμένα. Την πλησιάζω και της χαϊδεύω την πλατη.

-Φυγε μπαμπά.

Απο την φωνή της κατάλαβα ότι έκλαιγε. Δεν της κάνει καλο να ταράζεται στην κατάσταση της.

-Δεν ειμαι ο μπαμπας Emily.

Της είπα και αμέσως γύρισε να με κοιτάξει.

-Τι θέλετε εδώ;

Ειπε κοιτώντας μια εμένα και μια τον Liam πίσω μου.

-Σε ψάχναμε παντού και μετά σκέφτηκα οτι μάλλον θα ήσουν εδώ.Em μου ξέφυγε αλήθεια αλλα πίστεψε με μιλησα στον Liam και δεν θα το πεί στον Zayn.

-Αληθεια;

Με ρώτησε με τα μάτια της να έχουν λάμψει από χαρά.

-Αληθεια. Ξέρεις πόσο σε αγαπάω και δεν μπορώ να σου χαλάσω χατήρι.

Ειπε και την αγκάλιασε. Ποσο τους αγαπαω αυτούς του δύο.

-Αντέ παμε σπίτι;

Τους ρωτησα και εγνεψαν.

*Emily's pov*

Μόλις φτάσαμε σπίτι στο μυαλό μου ήρθε το φαγητό που ειχα στείλει την Danielle να μου πάρει.

-Daniii!

Είπα με ναζιαρικο υφος μου.

-Τι;

Με ρώτησε μαλλον φοβισμένη μήπως την ξαναστείλω να μου πάρει τίποτα.

-Το φαγητό που μου πήρες πριν που είναι;

-Περιμενε.

Μου είπε και πήγε προς τον διάδρομο. Επιστρέφει κρατώντας τρεις σακούλες στα χέρια. Γιούπι θα φάμε!

Δεν πρόλαβα να ανοίξω της σακούλες γιατι εκείνη την στιγμή χτυπάει η πόρτα.

-Danielle ξέρω οτι θες να αναπληρώσεις τον χαμένο σου χρόνο με τον σεξυ Liam αλλά τωρα πρέπει να τον πάρουμε και το λεω με την οχι σεξουαλική έννοια.

Ακουω πρώτα την φωνη του Harry και κοντεύω να πνιγώ με την πατάτα που τσίμπησα στα κρυφά.

-Ιου Harry σταματα.

Και ο Niall εδω;

-Μπορειτε απλα να ανοίξετε αυτήν την γαμημένη πόρτα,να πάρουμε τον Liam και να φύγουμε για να παω σπιτι μου να κάτσω μόνος μου ήρεμα και ωραία;

Εκείνος.

Μολις ακουσα την φωνή του νιωθω την καρδιά μου να χανει χτύπους.

-Ναι βεβαια έχουμε και τον κλαψομουνι εδώ (σορρυ για την λεξη).Ανοιξε ρε Dani δεν μπορώ να συνυπαρχω με την κατάθλιψη.

Φωνάζει και ο Louis πισω απο την πόρτα.

Κοιτάζω τα παιδιά τρομοκρατημένη.

Τι σκατά κάνουμε τώρα;

#Sisters Love ♥