[Edited ✔]

*Danielle's pov*

-Δεν καταλαβαίνω Louis τι εννοείς;

Είπα προσπαθώντας να το παίξω ανηξερη.

-Ξερεις πολύ καλά τι εννοώ Danielle. Πες μου.Πού είναι η Emily;

Ειπε με νεύρο αλλα χωρίς να ανεβάσει ούτε στιγμή τον τόνο της φωνής του.

-Αληθεια δεν ξέρω.Γιατι νομίζετε οτι-

Πρίν προλάβω μα ολοκληρώσω μπαίνει στο δωμάτιο η Emily.

Fuck!

Προσπαθώ με διαφορά νοήματα να της δείξω να μην μιλήσει αλλα δεν με κατάλαβαι.

-Τι στο καλό κάνεις Danielle τέτοια ωρα;

-Emily;

Ακούγεται απο την αλλη γραμμή του κινητού η φωνή του Louis και του Harry σε πλήρη συγχρονισμό και με έντονο το σοκ στον ήχο της.

Αμέσως έβαλε τα χέρια της στο στόμα τής.

Νωρίς κατάλαβες το λάθος σου αδελφούλα τώρα.

-Ερχομαστε τώρα.

Ξαναακουστηκε η φωνή του Louis απο την άλλη γραμμή. Δεν πρόλαβα να φέρω αντίδρασή γιατί το τηλέφωνο στην άλλη γραμμή ηταν ήδη "νεκρο" .

Δέν είχαν περάσει πάνω από 10 λεπτά όταν ακούω το κουδούνι στην πόρτα μου.

Ανοίγω με την Emily κρυμμένη πίσω μου. Οσο μπορεί δηλαδή στην κατασταση της.

*Emily's pov*

Μόλις η Danielle ανοίγει την πόρτα τα αγόρια πέφτουν στην αγκαλιά μου.

-Emily δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ανησυχήσαμε.

Είπε ο Louis χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά.

-Whoa...Emily εισαι τεραστια!

Είπε ο Harry και για να πω την αλήθεια μου ήρθε να γελάσω.

-Harry!

Τον "μάλωσε" αυστηρά ο Louis.

-Συγνωμμη.

Ειπε ο Harry σκυβοντας το κεφάλι του.

-Δεν χρειαζεται να ζητας συγνωμη Harry μου. Καθίστε και θα σας πώ γιατί είμαι έτσι τεράστια όπως με βλέπετε.

Είπα γελώντας.

[...]

Αφού τους εξήγησα με κοιτάνε και οι δύο με ενα έκπληκτο βλέμμα.

-Εισαι ηλίθια;

Λέει μετα απο λίγη ώρα ο Harry.

-Πες μας κάτι διαφορετικό Harry.

Ακούσαμε την Danielle να απαντάει -σιγο μουρμουρίζει. Της ρίχνω ενα νευριασμένο βλέμμα και στρεφομαι παλι στον Harry.

-Harry το ξέρω ότι είμαι μόνο 16 χρόνων αλλά πιστεύω οτι θα καταφέρω να μεγαλώσω αυτα τα παιδιά μόνη μου.

Είπα αρκετά αποφασισμένη για τον εαυτό μου.

-Λαθος! Δεν είσαι μόνη σού. Εχεις εμένα και τα αγόρια και την Danielle.Σωστα παιδιά;

Είπε ο Louis αρκετα σοβαρός και οι άλλοι δυο εγνεψαν.

-Σας ευχαριστω.

Ειπα συγκινημένη και τους αγκάλιασα.

-Τι θα κάνεις με το σχολείο;

Ρωτάει μετα απο λίγη ωρα ο Harry.

-Θα συνεχίσω για όσο μπορώ ακόμα και μετά θα σταματήσω.

Είπα σαν να ειχα ηδη έτοιμη την απάντηση. Και όντως ηταν σαν να την είχα. Ολα τα έχω σχεδιασμένα στο μυαλό μου. Τουλάχιστον όσα μπορώ.

-Κοίτα δεν το θεωρώ ασφαλές αλλα θα σε στηρίξω. Επιπλέον μην ανχωνεσαι δεν θα το πούμε στον Zayn. Αν και ουτε με αυτό συμφωνω.

Είπε ο Harry ψιλογελοντας στο τέλος.

-Δεν πειράζει που δεν συμφωνείς Styles. Αρκεί που με στηρίζεις.

Ειπα χαμογελώντας του.

-Harry ειναι αργά δεν φεύγουμε σιγά σιγά;

Ρώτησε ο Louis και ο Harry έγνεψε προς απάντηση.

Αποχαιρέτησα τα αγόρια και ανέβηκα στο δωμάτιο μου με την αδελφή μου στο πλάι μου.

-Καληνύχτα.

Ειπα ενω στεκόμουν στην πόρτα του δωματίου μου.

-Τι καληνύχτα κοπελιά; Ξέχασες την συνήθεια μας;

Χαμογέλασα αυτόματα.

-Εγω;Ποτέ. Περνά μέσα. Σαν το σπίτι σου.

Ειπα γελώντας. Αυτη ειναι η συνήθεια μας. Ξαπλωναμε μαζι οπότε μια απο τις δύο μας δεν ήταν καλά. Και αυτό κάναμε και σήμερα. Κοιμήθηκα στην αγκαλιά της αδελφής μου τοσο ηρεμα και γρήγορα που σχεδόν δεν το κατάλαβα.

Λοιπον γλυκακια μου...Το επομενο παρτ θα αργησει να μπει.Απλα θελω να σας παρακαλεσω να ΜΗΝ ξεχασετε την ιστορια μου καθως δεν προκειται να την σταματησω.Votes & Comments.Τα λεμε στο επομενο.