Ο ήχος απο το ξυπνητήρι μου διατάραξε βάναυσα τον γαληνιο μου ύπνο . Οχι παλι ! Μα καλα ποσο γρηγορα περνάει η νυχτα . Γιατι παντα η μερα να βγαίνει νικήτρια ; Γιατι να ειναι παντα αυτη που θα επικρατήσει ; Η μερα ειναι η φαινομενικά καλη και η νυχτα , ο εχθρός ! Για εμενα Μακαρι να μην ξημέρωνε ποτε .

Χτύπησα με το χερι μου το ξυπνητήρι να σταματήσει μέχρι που έπεσε κατω στο μάρμαρο και έσπασε . Οχι και εσυ ! Ημουν συναισθηματικά δεμένη με αυτο το αντικείμενο. Ηταν δώρο της μαμάς μου στα δέκατα τρίτα γενεθλια μου . Σιγά σιγά οτι εχει σχέση με αυτην διαλύεται . Σηκώθηκα απο το κρεβάτι μισοκοιμισμενη . Ημουν με μολις τέσσερις ώρες ύπνου ! Μάζεψα τα σπασμένα κομμάτια και τα άφησα πανω στο κρεβάτι μου . Κάθισα και περιεργάστηκα τα κόμματια , ενα κομμάτι του πλαστικού ειναι και ενα κομμάτι της καρδιάς μου . Που εισαι μανούλα μου τωρα που σε χρειάζομαι ! Σε εχω αναγκη ! Εχω αναγκη την ζέστη αγκαλια σου ! Γιατι έφυγες τοσο νωρίς ;

Flashback

"Αριάδνη μου ... εγω με τον μπαμπά φεύγουμε . Να προσεχέτε και να είστε ήσυχα παιδια . Μην κουράζετε την γιαγιά " που ζήτησε γλυκά η αγαπημένη μου μαμά λιγο πριν φύγει για το επαγγελματικό της ταξίδι με τον μπαμπά στην Γαλλία  . Και οι δυο επιτυχημένοι γιατροί . Ο ενας καρδιολόγος και ο αλλος ψυχίατρος . Η πρωτη τους συνάντηση μοιραία . Χάρη σε αυτην προέκυψε ο αδερφός μου . Και έπειτα εγω .

"Ενταξει μανούλα ! Σε αγαπώ πολυ !" Ηταν οι τελευταίες μου κουβέντες προς την μαμά μου . Η τελευταια μας ομιλία σταμάτησε στις δεκατέσσερις Σεπτεμβρίου τεσσερα χρονια πριν . Μαζι και τα τελευταια όνειρα .

"Γεια σου Μπαμπά !" Είπαμε ταυτόχρονα εγω και ο Νίκος και πέσαμε στην αγκαλια του . Ο ήρωας μου ηταν ο μπαμπάς μου .

Λίγες ώρες μετα την αναχώρηση τους και ενω καθόμασταν με τον αδερφό μου στο δωματιο μας ακούσαμε την κραυγη της γιαγιάς μας . Τρέξαμε στο σαλόνι όπου βρήκαμε την γιαγιά μπροστα απο την μεγάλη τηλεόραση να κλαίει  και να τρέχει κατα πανω μας για να μας κλείσει την όραση ! Τα κλειστά ματια ομως δεν εμποδίζουν τον ήχο !

Θυμάμαι ακομη την χαρακτηριστική φράση " αεροπλάνο γεμάτο επιβάτες βρήκε τραγικό θάνατο πανω απο τις Γαλλικές Άλπεις " . Έχασα την γη κατω απόντα ποδια μου . Θυμάμαι έπισης τον αδερφό μου να εχει λυγίσει τα γόνατα του και να εχει κουρνιάσει στην γωνία του καναπε . Η γιαγιά μου οσο και αν πονούσε προσπαθούσε να φανεί δυνατή . Ανυπομονουσα για ενα θαύμα . Ενα τηλεφώνημα που θα μας ενημερώσει οτι υπάρχουν δυο επιζώντες και αυτοι ειναι οι γονείς μου η ακομη να μας καλέσουν οι ίδιοι και να μας πουν οτι έχασαν την πτήση και οτι δεν επιβιβάστηκαν ποτε σε αυτο το αεροπλάνο .

"Γιαγιά μην μας αφήσεις και εσυ !" Ψιθύρισα στην γιαγιά μου καθώς με κρατουςε στην αγκαλια της .

"Εγω αγάπη μου θα φυγω απο αυτόν τον κοσμο μονο οταν βεβαιωθώ οτι εχω εκπληρώσει τον ρόλο μου !" Μου απάντησε ...

End of flashback

Χωρις να το καταλάβω υπήρχαν δάκρυα στο πρόσωπο μου , τα σκούπισα βιαστικά και μολις ειδα την ωρα ταράχτηκα. Πως ξεχάστηκα ετσι . Σηκώθηκα γρηγορα , φορεσα το αγαπημένο μου συνολακι και κατέβηκα γρηγορα στον κατω όροφο όπου αντικρυσα την γιαγιά με τον Νίκο να τρώνε και να γελάνε .

"Που ησουν εσυ ;" αναρωτήθηκε ο Νίκος .

"Δεν ακουσα το ξυπνητήρι " ψεύδομαι για ακομη μια φορα στα αγαπημένα μου πρόσωπα . Άρπαξα ενα κουλουράκι απο το τραπεζι και το κινητο μου και ημουν ετοιμη να φυγω .

"Φεύγω εγω !" Ανακοίνωσα και οι δυο τους με χαιρέτησαν με την σειρά .

[...]

Οταν έφτασα δεν ειδα παιδια στο προαύλιο . Ωχ το κουδούνι χτυπήσε και εχω πρωτη ωρα Χρήστου ! Τον διευθυντή . Ετοιμάζομαι για ενα ωραιο πρωινό κήρυγμα .

Χτυπάω διακριτικά την πορτα και αφου παίρνω την έγκριση του , ανοίγω διστακτικά και ευχόμενη να τον πετύχω στις καλές του και να γλιτώσω την κατσαδα ...

"Καλημέρα " αναφώνησα ελαφρώς φοβισμένη .

"Βρε βρε ... Για κοιτάξτε ποια θυμήθηκε πως εχει σχολειο !" Ειπε σαρκαστικά ο μαλακας που θέλει να λέγεται εκπαιδευτικός . Που αν ψάξουμε το ιστορικό του θα τον βρούμε σε ολα τα μπουρδελα της Αθήνας . Οχι τιποτα άλλο ειναι και παντρεμένος ανθρωπος !

"Συγγνώμη για την καθυστέρηση . Δεν θα ξανα επαναληφθεί " απολογήθηκα .

"Δεσποινις Ιωάννου τοσο βαρύ ηταν το πάπλωμα που δεν μπορούσατε να το σηκώσετε ;" με ειρωνεύτηκε ξανα . Θα τον βρίσω και θα φάω αποβολή .

"Κ.Χρηστου κατανοώ το λαθος μου . Μπορούμε να συνεχίσουμε χωρις εντάσεις την μερα μας ;" αποκρίθηκα και άφησα την τσάντα μου δίπλα απο τον Χάρη ο οποίος απο την μια ηταν νευριασμένος μαζι μου και απο την αλλη ειχε ξεκαρδιστει με την όλη κατασταση που επικρατούσε στην τάξη .

"Βγάζεις και γλώσσα απο πανω νεαρά !" το συνεχίζει και δεν θα τα παμε καλα . Δεν μίλησα . Γιατι αν άνοιγε το όμορφο στοματάκι μου θα ελεγε πραγματα και θα ειχα βαρύτατες συνεπείες .

"Δεν εχεις μανα , πατερα μα σε ξυπνήσει ; Δεν μπορω να καταλάβω ορισμένες οικογένειες . Εγω τα παιδια μου τα ξυπνούσα απο νωρίς για-" τον διέκοψα .

"Ξέρετε κάτι ! Δεν μου καίγεται καρφί τι κάνατε εσείς με τα παιδια σας . Μπορει να λέγεστε εκπλαιδευτικος αλλα αν θελετε να λεγεστε ανθρωπος θα πρεπει να μάθετε πως δεν έχουν ολα τα παδια γονείς . " φωναξα . Άρπαξα ξανα την τσάντα μου . Όλη η τάξη ειχε παγώσει . Μονο ορισμένοι απο αυτούς ήξεραν για τους γονείς μου . Οι υπόλοιποι ειχαν μεινει κάγκελο ! Προχώρησα προς την πορτα.

"Ιωάννου παιδι μου περιμενε!" Φώναξε

"Άι στο διάολο κ.Χρηστου !" Αντεπιτέθηκα και ηξερα πως θα το πλήρωνα . Ομως δεν με ένοιαζε . Τα ειχα μαζεμένα μεσα μου και δεν μπορουσα να σταματησω .

"Θα καλέσω τους κηδεμονες σου !" Με απείλησε . Το διόρθωσε τωρα . Δεν ειπε γονείς ο μαλακας . Αλλα βεβαια επρεπε να με κανει κουρέλι πρωτα για να λογικευτεί .

"Φώναξε και τον πρωθυπουργό αμα θελεις !" Φωναξα και έκλεισε δυνατα την πορτα πίσω μου . Τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν απο τα ματια μου μολις βγήκα απο την αίθουσα . Έτρεξα προς το προαύλιο για να παρω λιγο καθαρό αέρα . Την ιδια στιγμή το κουδούνι χτύπησε για έξω ! Μερικά παιδια απο το τμήμα μου έτρεξαν προς το μέρος μου , μαζι και μια κοπέλα που δεν ειχα ξαναδεί .

"Καλα τον εκανες τον μαλακα !" Έβρισε ο Γιώργος . Το οτι θα ειχα την στηρίξει του αλητοπαιδου με ξεπερνούσε .

"Και λίγα του ειπε " πετάχτηκε η Μαρία . Παλιά κολλητή μου π.Μ (προ Μελινας) . Χαμογέλασα με την αντίδραση των παιδιών.

"Μην κλαις !" Μου ζήτησε ευγενικά η καινουρια κοπέλα.

"Ειμαι η Έλενα . Ειμαι καινουρια στο τμήμα σας !" Αποκρίθηκε . Καλη και γλυκια κοπέλα φαινεται .

"Γεια σου Έλενα . Ειμαι η Αριάδνη !" Απάντησα και εγω στον ιδιο τόνο και σκούπισα τα δάκρυα μου . Με την άκρη ουβματιου μου ειδα τον Χάρη να πλησιάζει !

"Εισαι Ενταξει;  !" Μου ειπε ψυχρα ! Τον κοίταξα και απλά κούνησα το κεφάλι μου .

"Παιδια ας την αφήσουμε να ηρεμίσει . Μαζευτήκαμε ολοι πανω απο το κεφάλι της " Αναφωνησε η Έλενα . Την κοίταξα και την ευχαρίστησα με το βλέμμα μου . Ξαφνικα ολοι άρχισαν να απομακρύνονται εκτός απο τον Χάρη ο οποίος ηρθε και κάθισε δίπλα μου .

"Συγγνώμη για εχθές !" Μου ειπε αναφερόμενος στο γεγονός που ηταν μεθυσμένος και ειχε γίνει πολυ χυδαίος . Δεν θα μπορουσα να του το κρατήσω μανιάτικο . Θα ηταν εγωιστικό εκ μέρους μου . Με έσωσε !

"Ξεχνά το . Εγω παλι σε ευχαριστω πολυ για εχθές ! Αν δεν ησουν εσυ ουτε θελω να σκέφτομαι τι θα μπορούσε να ειχε συμβει " ειπα και η φωνη μου έσπασε λιγο στο τελος .

"Σσσς παει ... Πέρασε !" Μου ειπε και με σκουντηξε απαλα . Την Ωραια και ήρεμη αυτη στιγμή διέκοψε το σπαστικό κουδούνι . Προχωρσαμε προς τον μεσα με τον χάρη δίπλα ο ενας στον άλλον .

"Αριάδνη !" Ακουσα μια φωνη να φωναζει το ονομα μου . Γύρισα και παρατήρησα τον αδερφό μου να στέκεται με την πλατη του στηριζόμενη στον τοίχο .

"Με συγχωρείς λιγο χάρη !" Του ειπα και έτρεξα προς το μέρος του Νίκου .

"Τωρα έρχεται και στο σχόλιο !" Ειρωνεύτηκε και ανέβηκε γρηγορα τα σκαλιά του ορόφου . Εγω αντιθέτως πλησίασα τον αδερφό μου .

"Τι θελεις έσυ εδω ;" τον ρώτησα απορημένη .

"Με κάλεσαν απο την διεύθυνση . Τι ακριβώς εγινε Αριάδνη ;" με ρωτησε ανήσυχος .

"Τιποτα το ιδιαίτερο " απάντησα απλά .

"Αριάδνη !" Γρυλισε νευριασμένος .

"Ρωτά τους !" Ειπα και έφυγα μακρια του για να μην φανερωσω τα δάκρυα μου . Ανέβηκα τα σκαλια και έφτασα έξω απο την ταξη μου . Τουλάχιστον αυτη την φορα ειχα δικαιολογία για την αργοπορία μου .

Άνοιξα την πορτα την ωρα που η κ.Τσιαμη παρέδιδε μάθημα στον πίνακα . Με κοίταξε και μου εκανε νόημα να καθίσω . Ο Χάρης με κοίταξε κάπως περίεργα .

"Τοσο γρηγορα τον ξεπεταξες τον γκόμενο ;" με ειρωνεύτηκε για ακομη μια φορα .

"Ο αδερφός μου ειναι ηλίθιε!" Του ειπα αγανακτισμένη απο τα σαρκαστικά του σχόλια . Πάγωσε και ου κόπηκε το γέλιο . Οπα τι πάθαμε Χαρουλη ; Δεν μίλησε απλως γύρισε στο τετράδιο του και συνέχισε να γραφει .

Χάρης - Αριάδνη 0-1

Ακομη ενα κεφάλαιο για σημερα . Νομιζω και το τελευταίο ... Εντυπώσεις ; ❤️❤️😍❌