Κλείνω δυνατά την πόρτα αναγκάζοντας τον να γυρίσει να με κοιτάξει. Όντως έκεινος στράφηκε στο μέρος μου και με κοίταξε με ένα περίεργο βλέμμα απορώντας για την ψυχρή και δολοφονική έκφραση του προσώπου μου .

"Τι έπαθες μωρό μου ;" με ρώτησε και σηκώθηκε αμέσως από την πολυθρόνα και άρχισε να κινείται προς το μέρος μου . Η ανάσα μου έβγαινα βαριά από τους πνεύμονες μου . Δεν ήξερα πως να διαχειριστώ την κατάσταση . Αν έπρεπε να ούρλιαξε , να κλάψω ή απλώς να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να τον αφήσω να μου εξηγήσει .

"Έφυγε η Ιωάννα ;" ρώτησα πρώτα για να βεβαιωθώ και κούνησε καταφατικά το κεφάλι του . Δεν ήθελα να βρίσκεται παρούσα η μικρή σε μια τέτοια συζήτηση με πρωταγωνιστες εμένα και τον αδερφό της . Άλλωστε ούτε είχα σκοπό να την πληγωσω . Σήμερα θα ακουστούν πολλά και αυτό είναι το μόνο σίγουρο .

" θα μου πεις τι σου συμβαίνει γαμωτο ;" ύψωσε τον τόνο της φωνής του . Μην ανησυχείς μωρό μου , θα τα μάθεις όλα σύντομα !

" Με απατας ;" τον ρώτησα ήρεμα , κλείνοντας τα μάτια μου για να ηρεμήσω τα νεύρα που κυρίευσαν το σώμα και την ψυχή μου .

" Τι βλακείες λες ;" φώναξε . " Πως σου ήρθε αυτό ;" συνέχισε . Δεν θα κατάφερνε αυτή την φορά να με τουμπαρει. Δεν θα μπορούσε άλλωστε . Ήμουν αποφασισμένη για όλα .

"Εκτός του ότι είσαι απόμακρος τις τελευταίες μέρες , δεν με αφήνεις να σε αγγίζω και όλη την ώρα λείπεις από το σπίτι . " έκανα μια παύση και με κοίταζε σαν χαμένος .

"Αφού ξέρεις βρε Αριάδνη ! Πήγαινα στην γιαγιά μου . Ήταν μόνη της και με χρειάζονταν μεγάλη γυναίκα είναι . " συνέχιζε το παραμύθι . Έπρεπε να τον ψάρεψω . Δεν μπορούσα να είναι σίγουρη ότι η πενυ μου έλεγε την αλήθεια . Άλλωστε ξέρω ότι είναι τσιμπημένη μαζί του και μας ζηλεύει .

"Ένα φίλι δεν θα σου έπαιρνε πολύ χρόνο !" Του πέταξα ψυχρά και γύρισα την πλάτη μου για να μην φανούν τα λιγοστά δάκρυα που έσταξαν από τα μάτια μου .

" Νομίζω πως παρανοήσες μάτια μου !" Επέμενε .

"Χάρη ;" τον ρώτησα έτοιμη πλέον να εκραγώ . Όσο και να προσπαθούσα δεν μπορούσα να το κρατήσω άλλο μέσα μου . Εκείνος δεν μίλησε . Μόνο κλείδωσε τις ματιές μας .

"Πηδήξες την Πενυ ;" είπα με σταθερή φωνή παρόλο που τα σώθηκα μου καιγόταν και έλιωναν συγχρόνως .

"Τ-Τι λες Αριάδνη ; " τραυλισε. Και κάπως έτσι αποκαλύπτεται και η ενοχή του .

"Δεν ακούς μωρό μου " τον ρώτησα ειρωνικά και πλησίασα προς το μέρος του με θάρρος . Ο Χάρης απέφευγε να με κοιτάξει στα μάτια . Πολύ θα ήθελα να διαψευστώ αλλά η μοίρα είχε αλλά σχέδια για εμένα .

"Απάντησε μου !" Τσιριξα .

"Κοιτά Αριάδνη ! " είπα και αμέσως κατάλαβα .

"Άστο ! Αυτό μου είναι αρκετό !" Του είπα βαθιά πληγωμένη . Έστεψα το σώμα μου στην αντίθετη πλευρά από το δικό του ώστε να μην μπορεί να δει την θλίψη στο πρόσωπο μου . Εκείνος με πλησίασε και ακούμπησε τα χέρια του στον ώμο μου και έπειτα μου χάιδευε τα μαλλιά .

"Άκουσε με μωρό μου . Άφησε με να σου εξηγήσω !" Παρακάλεσε και άφησε ένα φιλί στην βάση του λαιμού μου .

"Μην με αγγίζεις !" Φώναξα και τραβήχτηκα μακριά του . "Θέλω να φύγεις από μπροστά μου και να μην σε ξανά δω ποτέ ξανά !" Είπα με μίσος . Υπερισχυε η λογική έναντι του συναισθήματος . Η καρδιά μου χτύπαγε ακόμη τρέλα για αυτόν . Αν δρούσε μόνο εκείνη δεν θα τον άφηνε να φύγει . Το μυαλό μου όμως είχε αντίθετη άποψη . Δεν μπορούσε να δεχτεί αυτό που μου έκανε σαν Αριάδνη .

"Δεν πρόκειται να πάω πουθενά !" Φώναξε . "Πρώτα πρέπει να με ακούσεις !" Είπε τώρα ήρεμα . Με έπιασε απο το χέρι και με τράβηξε προς το σαλόνι . Μου ζήτησε να καθίσω και έπειτα κάθισε και αυτός δίπλα μου .

"Τι μένει να άκουσω Χάρη ; " ρώτησα θλιμμένα . "Ξέρω πως με απάτησες , πηδηχτηκες με την Πενυ και αυτό μου είναι απολύτως αρκετό ! Δεν αλλάζει κάτι " του είπα με σπασμένη φωνή . Το χέρι του χάιδεψε το μάγουλο μου και έβαλε μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αφτι μου .

"Δεν είναι όπως νομίζεις !" Είπε απαλά και κούνησα ειρωνικά το κεφάλι μου . Αυτή είναι η κλασσικη ατάκα της απιστίας .

"Ναι βεβαίως !" Τον ειρωνεύτηκα .

"Ήμουν μεθυσμένος Αριάδνη ! Δεν καταλάβαινα τι μου γινόταν . Είχα πάει στο μπαράκι του κολλητού μου και ήπιαμε  . Ήπιαμε πολύ περισσότερο από ότι θα έπρεπε . Ξέφυγα,  έχασα τα όρια μου , είχα καιρό να το κάνω και μου είχε λείψει . Να παρεκτραπώ μια φορά !" Σταμάτησε .

"Θέλεις να μου πεις δηλαδή ότι σε καταπιέζω ; Ότι δεν σε άφηνα να ξεφύγεις από τα όρια σου ;" του φώναξα έτοιμη να κλάψω .

"Δεν είπα αυτό το πράγμα βρε μωρό μου ! Οι στιγμές μαζί σου ήταν καλύτερες από κάθε μεθύσι και από κάθε παρέα με τους μαλακες τους φίλους μου . Και δεν θα τις άλλαζα ποτέ ! Πίστεψε με ! " έκανε μια παύση και με κοίταζε που έκλαιγα σιγανά  " Ξέρεις ποσό σε αγαπώ . Όμως το ποτό τυφλώνει μωρό μου . Δυστυχώς σε κάνει άλλο άνθρωπο . Αυτό επαθα και εγώ . Έγινα για πρώτη φορά ο Χάρης που άφησα πίσω μου δυο χρόνια πριν . " μου είπε .

"Αυτό δεν είναι λόγος να σε συγχωρήσω όμως ! " του πεταξα ψυχρά .

"Αριάδνη μου , όση ώρα ... όσο τέλος πάντων ήμουν μαζί της νόμιζα ότι είχα εσένα στην αγκαλιά μου . Ξύπνησα το πρωί και την είδα δίπλα μου . Ούτε που θυμόμουν τι είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ . Ντύθηκα και έφυγα . " μου απάντησε φανερά μετανιωμένος όμως αυτό δεν άλλαζε τα πράγματα . Δεν μπορούσα να ξεχάσω εύκολα πως με απάτησε . Ένιωθα προδομένη και ηλίθια !

"Εντάξει ! Τώρα νιώθω καλύτερα !" Απάντησα σαρκαστικά . Εκείνος έσκυψε το κεφάλι του . Σηκώθηκα όρθια και πήρα την μεγάλη απόφαση .

"Χάρη !" Αναφώνησα και με κοίταξε στα μάτια . " Φύγε ! Μάζεψε τα γαμημενα πράγματα σου από το σπίτι μου και φύγε !" " ούρλιαξα και εκείνος σάστισε .

"Αριάδνη μην λες μαλακιες ! Δεν πάω πουθενά !" Ανταπάντησε .

"Δεν σε θέλω πλέον . !" Φώναξα με μια μεγάλη δόση ψυχριας στην φωνή μου . " Φύγε μακριά μου ! ΦΥΓΕ " έκλαιγα και φώναζα την ίδια στιγμή . Η όραση μου θόλωνε από τα πολυάριθμα δάκρυα που πίεζαν τα βλέφαρα μου να κλείσουν .

"Σε αγαπάω !" Ψελισσε .

"Σε μισώ !" Ουρλιαξα . Ανέβηκε στο δωμάτιο και μάζεψε τα ρούχα του . Αφήνοντας πανω στο κρεβάτι μου μια αναμνηστική φωτογραφία από εμάς τους δυο . Με κοίταξε μετανιωμένος και θλιμμένος . Ήθελα να του φωνάξω να μείνει όμως κάτι μου έλεγε πως δεν μπορούσα να το κάνω . Δεν έπρεπε ! Όλα για κάποιο λόγο γίνονται . Ίσως εκεί έξω να υπάρχει ένα καλύτερο μέλλον και για τους δυο μας .

__________________________

"Νομική !" Νομική !" Τσιριξε η Έλενα μόλις είδε τα αποτελέσματα των πανελληνίων . Περνούσε στην νομική σχολή στο τμήμα της Θράκης . Ήμουν απίστευτα χαρούμενη γι αυτήν . Είχε καταφέρει να περάσει στην σχολή που επιθυμούσε από μικρό παιδί όπως μου είχε πει .

"Άντε ! Κοιτά και για εσένα !" Με προέτρεψε . Φοβόμουν . Δεν ήθελα να δω τα αποτελέσματα . Η Τρίτη λυκείου για εμένα πέρασε με πολλά εμπόδια και φοβάμαι ότι αυτά στάθηκαν εμπόδια στο μέλλον μου . Πληκτρολόγησα τα στοιχεία μου και μπροστά μου άνοιξε ένας ηλεκτρονικός φάκελος που έκρυβε μέσα τα αποτελέσματα .

"Δεν το πιστεύω !" Φώναξα από χαρά .

"Άντε Πες ! Θα με σκάσεις !" Μου είπε εκείνη με υψωμένη την φωνή της .

"Παιδαγωγικό Πάτρας !" Αναφώνησα όλο χαρά ! Και ο στόχος επετεύχθη ! Δεν μπορούσα να το πιστέψω . Και τό καλύτερο είναι ότι φεύγω για Πάτρα . Και εκεί δεν θα είμαι μόνη μου αλλά θα έχω και τον Χρήστο στο πλευρό μου . Το ανηψακι μου , την γιαγιάκα μου αλλά και την Μαρινα . Είχαμε γίνει πολύ καλές φίλες . Μιλούσαμε σχεδόν κάθε μέρα και από τότε που έμαθε για το χωρισμό μου με τον χάρη μου τηλεφωνεί συνεχώς για να βεβαιωθεί πως είμαι καλά . Η αλήθεια είναι πως έχουν περάσει δυο εβδομάδες από τότε . Φυσικά και δεν τον έχω ξεπεράσει αλλά προσπαθώ . Με παίρνει συνεχώς τηλέφωνο , μου στέλνει μήνυμα όμως δεν ανταποκρίνομαι σε καμία προσπάθεια του να με προσεγγίσει .

"Συγχαρητήρια φιλενάδα ! Πλέον φοιτήτριες !" Τσιριξε η Έλενα και την έσφιξα στην αγκαλιά μου . Αυτή την στιγμή της είχα ονειρευτεί με την Μελινα όταν ήμασταν ακόμη μικρά παιδιά . Θυμάμαι πως λέγαμε ότι θα περάσουμε στις ίδιες πόλεις και θα μένουμε στο ίδιο σπίτι . Όμως η Μελινα είχε ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της . Ούτε ένα τηλέφωνο ! Έχουμε να μιλήσουμε σχεδόν ένα χρόνο .

"Σε περιμένω στην Πάτρα ! Και μετά φεύγουμε για Κομοτηνή !" Αναφώνησα γελώντας . Η χαρά και η ευτυχία που με κατέκλυζε ήταν απερίγραπτη . Έπρεπε να ειδοποιήσω τους συγγενείς μου . Να μοιραστώ με κάποιον την χαρά μου όμως με έτρωγε να μάθω πως τα πήγε και ο Χάρης ! Το ότι χωρίσαμε δεν σημαίνει ότι δεν τον νοιάζομαι !

"Έλενα ;" ρώτησα δειλά και εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της . "Έμαθες για τον Χάρη; "ξεστόμισα και εκείνη γέλασε

"Τον αγαπάς ακόμη ;" με ρώτησε .

"Ποτέ μου δεν έπαψα να τον αγαπώ απλώς πλέον τον νοιάζομαι . " απάντησα ειλικρινά στην ερώτηση της . Πως θα μπορούσα να μην τον αγαπώ . Δεν ξεχνιέται ένας μεγάλος έρωτας από την μια στιγμή στην άλλη .

"Μην τον αφήνεις να σου φύγει τότε !" Με συμβούλευσε .

"Τον έχω χάσει ήδη Έλενα !" Απάντησα και έκοψα μονομιάς την κουβέντα . Όλα αυτά ανήκαν πλέον στο παρελθόν και ένα τεράστιο μέλος ανοίγονταν μπροστά μας . Η μοναδική εκκρεμότητα ήταν ένα δικαστήριο . Εκεί όπου το παρελθόν θα κλείδωνε οριστικά ......

Συνεχίζεται ....

Αγαπημένοι μου ... η ιστορία φτάνει σιγά-σιγά στο τέλος . Θέλω να ακούσω τα σχόλια σας ! Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο και γενικά η ιστορία μέχρι τώρα !
Σας αγαπώ και σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη σας ! ❤️❤️❤️❤️