5 Μηνες Μετα

Ο χρόνος κυλάει απίστευτα γρηγορα . Ποιος θα το πίστευε οτι Εγω ! Το μικρό κοριτσάκι που κάποτε έπαιζε με τις κούκλες του τωρα θα ερχοταν η στιγμή που θα έδινε πανελλήνιες , θα άνοιγε τα φτερά του και θα πέταγε σε άλλους κόσμους , μακρια απο ολους και απο ολα ! 1 μήνας ειχε μεινει και μετα τελος .

Στο μεταξύ ολο αυτόν τον καιρο έγιναν πολλα και διαφορά . Η γιαγιά εχει εγκατασταθεί για τα καλα στην Πάτρα να βοηθάει τον Χρήστο και την εγκυμονούσα μέλλουσα σύζυγο του . Σε αυτο εχω να προσθέσω οτι προκειται για μια εξαιρετική και γλυκια κοπέλα που κανει τρισευτυχισμένο τον μεγαλο μου αδερφό ! Όσον αφορά τον Στέφανο απο το τελευταίο σκηνικό στο σπιτι μου , δεν εχουμε μιλησει . Μάλιστα επειδη προκαλούσε φασαρία και μπελάδες στους καθηγητής η διευθύντρια ζήτησε να αλλάξει τμημα . Αυτο ομολογώ πως ηταν μια μεγάλη ανακούφιση για εμενα . Με τον Χάρη εχουμε δημιουργήσει εναν πολυ στενό δεσμό ... Φιλίας ! Ολο αυτόν τον καιρο μιλάμε , γελάμε και γενικα περνάμε καλα .

"Άρια !" Η τσιριχτή φωνη του Χάρη τρύπησε τα αυτιά μου . Ηταν τοσο δυνατή που η ήχω αντιχησε  σε ολο τον διάδρομο του σχολείου .

"Τι θελεις παλι Πιγκουινε ; Δεν βαρέθηκες να με βασανίζεις ;" τον ρώτησα και εκείνος γέλασε .

"Ποτε δεν θα βαρεθώ να το κανω αυτο πριγκίπισσα ;" ειπε με την βραχνή και σεξυ φωνη του . Μπορει να ειχα ορκιστεί οτι θα τον βλέπω μονο ως φίλο ομως άπειρες φορές ειχα την επιθυμία να αθετησω τον όρκο μου και να τον πιάσω και να τον φιλήσω . Η φωνη του καθε φορα που μιλάει μου δημιουργεί ρίγη στην ραχοκοκκαλιά μου ...

"Θα μου πεις γρηγορα τι θελεις ; Θα αργήσουμε στο μαθημα !" Του υπενθύμισα μαλώνοντας τον ελαφρώς.

"Χαλάρωσε Φυτουλακι ! Απλως ηθελα να σου πω οτι το βράδυ όλη η Τρίτη λυκείου διοργανώνει ενα αποχαιρετιστήριο πάρτυ ! Θα με συνοδευσεις ;" με ρωτησε και ανοιγοκλεισε ταχύτατα τα ματια του . Το σκέφτηκα για λιγο και κατέληξα πως θα ηταν μια καλη ιδέα να ξεφύγω απο τα διαβάσματα και να ζησω έστω και για λίγες ώρες την ζωη μου .

"Ενταξει !" Ειπα και εκείνος χαμογέλασε .

"Παμε τωρα μην χάσεις το μαθημα σου ... " με ειρωνεύτηκε " και θα συζητήσουμε αργοτερα τις λεπτομέρειες " συνέχισε και προφανώς εννοούσε ποτε θα συναντηθούμε . Προχωρούσαμε μαζι μέχρι το τέλους του διαδρομου όπου βρισκόταν η ταξη μας .

"Γεια σου παλιοφίλε !" Ειπε ο Στεφανος και σκουντηξε τον Χάρη απο πίσω . Πέρασε το χερι του γυρω απο τον ωμο του και του χαμογέλασε . Έπειτα το βλέμμα του έπεσε πανω μου . Αν και προσπάθησα να αποφύγω την μοιραία συνάντηση των ματιών μας , δεν τα κατάφερα !

"Γεια σου και εσενα Αριάδνη !" Αποκρίθηκε . Κανένας μας δεν μίλησε , συνεχίσαμε να προχωράμε . Απο μεσα μου ευχόμουν να φτάσω το συντομότερο δυνατόν στην αίθουσα μου . Δεν ειχα καλο προαίσθημα και ημουν βέβαιη οτι οι πράξεις του Στέφανου δεν θα ηταν ποτε καλοπροαίρετες .

"Παιδια ... Θελω να πιστευω πω θα έρθετε απόψε στο πάρτυ !" Μας ρωτησε καταφατικά !

"Θα έρθουμε !" Απάντησε ψυχρα ο Χάρης .

"Και εσυ Αριάδνη ;" με ρωτησε .

"Αφου σου ειπα 'θα ερθουμε' , τι δεν καταλαβαίνεις ;" πετάχτηκε ο Χάρης .

"Ναι Στέφανε ! Και εγω !" Επενέβησα στον παρά λιγο τσακωμό τους προκειμένου να κατευνασω τα πνεύματα .

"Χαίρομαι πολυ ! Θα τα πουμε το βράδυ !" Αποκρίθηκε ο Στεφανος μεσα απο τα δόντια του και οπισθοχώρησε με προορισμό την ταξη του .

"Γιατι τον προκαλείς ;" φωναξα στον Χάρη !

"Εσυ γιατι συνεχίζεις να εισαι καλη με ολους και με ολα !" Προχώρησε στην αντεπίθεση .

"Απλως δεν θελω να ειμαι τσακωμενη με κανέναν ! " του ειπα σαν να το θεωρώ αυτονόητο . Εκείνος κουνησε δεξια και αριστερα το κεφάλι του και επιτάχυνε το βήμα του . Μπήκαμε και οι δυο στην αίθουσα , πρωτα αυτος και μετα εγω , και κάθησε σχεδόν νευριασμένος στην θέση του .

"Τωρα γιατι θυμώνεις ;" τον ρώτησα .

"Δεν ειναι τιποτα !" Αποκρίθηκε ψυχρα ! Φυσικά δεν προκειται να ασχοληθώ με τις κυκλοθυμιες του Χάρη . Οτι και αν ειναι θα του περάσει και ειμαι σίγουρη πως αυτη την φορα δεν εχει δικιο . Αλλωστε ο Στεφανος απλως μας χαιρέτησε δεν υπήρχε λόγος να συγκρουστούμε .

[...]

Το εφταωρο έληξε βάναυσα ! Τρεις τελευταίες ώρες κατεύθυνσης ειναι σκέτο μαρτύριο . Το μονο που με παρηγορεί και συγρονως με ταράζει ειναι οτι το πολυ σε ενα μήνα ολα θα έχουν τελειωσει . Το άγχος οσο πλησιάζει ο καιρός ωστόσο φτάνει στα ύψη . Ποτε δεν ειχα αυτοπεποίθηση και ακομη δεν μπορω να πιστεψω πως θα καταφέρω να επιτύχω ...

Η απουσία της γιαγιάς απο το σπιτι μου εχει γίνει πλεον συνήθεια . Εν μέρει μου εκανε καλο ! Με βοήθησε να ανεξαρτητοποιηθω και να παρω την ζωη στα χερια μου . Έμαθα να μαγειρεύω , να πλένω , ακομη και να ξεχωρίζω τα χρωματιστά απο τα μαύρα ρούχα για το πλυντήριο .

Οσο γελοίο και να ακούγετε για εμενα αποτελεί άθλο !

Το μενού σημερα περιλαμβάνει μακαρονάδα . Σύντομη και εύκολη συνταγή η οποία θα ειχε ολοκληρωθεί εαν δεν με διέκοπτε το κουδούνι .

ΤΩΡΑ !!! Φωναξα .

"Βρε καλώς την !" Αγκάλιασα την Έλενα μολις άνοιξα την πορτα και την αντικρυσα μπροστα στα ματια μου .

"Αριάδνη μου .... Σε χρειάζομαι !" Ειπε ξυψυχησμενα και έκλεισε την πορτα πίσω μας .

"Τι έπαθες παιδι μου !" Την ρώτησα ανήσυχα .

"Θα μου δανείσεις ενα φόρεμα σου ;" μου ζήτησε γλυκά .

"Αυτο ηταν και με τρόμαξες . Πήγαινε στο δωματιο μου και πάρε οτι θελεις . Ετοιμάζω το φαγητο και ανεβαίνω και εγω !" Της ειπα και εκείνη με αγκαλιασε τρομερά χαρούμενη . Δεν ηξερα οτι ηταν τοσο σημαντικό αυτο το ρούχο γι αυτην !

"Θα καθίσεις να φάμε ;" πρόσθεσα .

"Εχω μαθημα και μετα πρεπει να ετοιμαστω για το πάρτυ ! Δεν θα προλαβω !" Μου απάντησε και έγνεψα καταφατικά . Η Έλενα έτρεξε στο δωματιο μου . Μολις που ετοιμαζόμουν και εγω να ανέβω στον επανω όροφο έπεσα πανω της . Οι ώμοι μας συγκρούστηκαν και εγω αναφώνησα εκείνη ομως συνέχιζε να με κοιτάει με το χαζοχαρούμενο το βλέμμα .

"Το βρηκα ! Το βρηκα ! " φώναζε . Με φίλησε πεταχτά και εφυγε φουριόζα . Ουαου ! Ουτε καταλαβα τι ειχε μολις γίνει .

Αφου απόλαυσα και εγω την σπεσιαλιτέ μου , διάβασα και τα μαθήματα μου για τα φροντιστήρια μου κατευθύνθηκα προς την μεγάλη ντουλάπα μου η οποία ειχε εμπλουτιστεί κατα πολυ με καινουρια συνολακια για καθε περίσταση . Τα χρονια που ειχα παραμελήσει τον εαυτό μου αποφάσισα να τα αναπληρώσω το συντομότερο δυνατόν .

Με τα πολλα Λοιπον , αποφάσισα να φορέσω την μαύρη φούστα μου με το ασπρόμαυρο στραπλες μπλουζάκι και τις μαύρες γόβες μου . Στις οποίες μολις λιγο καιρο πριν κατάφερα να σταθεροποιηθω . Τις περισσότερες φορές κατέληγα στο πάτωμα .

Ισιωσα επίσης τα μαλλιά μου και έβαψα ελαφρώς τις βλεφαρίδες ενω τόνισα με έντονο μωβ κραγιόν τα σαρκώδη χειλη μου . Πήρα την τσάντα μου και το κινητο μου και κατέβηκα στο σαλόνι όπου περίμενα τον Χάρη να ερθει να με πάρει με το αυτοκινητο του .

Η οθόνη του κινητού μου αναβοσβησε ...

Ειμαι απ'εξω πριγκίπισσα !διαβασα το μηνυμα του . Την εχω πατήσει μαζι του και αυτο ειναι το μονο σιγουρο . Οσο και να προσπαθω να τον σκέφτομαι μονο ως πολυ καλο μου φίλο , δεν μπορω να το κανω . Καθε φορα που τον βλέπω ή ακουω την φωνη του νιωθω μια απέραντη χαρά.

Πήρα μια βαθιά ανασα και κατευθύνθηκα με γρηγορα βήματα προς την θέση όπου βρισκόταν το αυτοκινητο του . Καθώς πλησίαζα κατέβασε το παραθυρο και σφύριξε βάζοντας τα δάχτυλα του στο στομα του .

"Πριγκίπισσα ! Με εκπλησεις καθε φορα ! " Αναφωνησε και εγω χαμογέλασα . Κάθισα στην θέση μου και αμεσως γκάζωσε κολλώντας με πίσω στο κάθισμα .

"Μην φοβάσαι ! Δεν κινδυνεύεις !" Ψιθύρισε και ακούμπησε το χερι του στο μπουτι μου . Ανατρίχιασα και το κατάλαβε . Ενα τεράστιο χαμόγελο απλώθηκε στα χειλη του .

"Πάρε το χερι σου ! Δεν θελω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν σε έβλεπε η Βίκυ !" Κορόιδεψα αν και απο μεσα μου η υπενθύμιση της σχέσης του με την ξανθιά Barbie ηταν μαχαίρια απευθείας στην καρδιά .

"Εχεις δικιο . Ουτε εγω θα το ηθελα !" Ειπε ... και αυτο μπορω να πω πως πόνεσε περισσοτερο απο καθε άλλο. Οσο κακό και αν ακουγεται θα χαιρόμουν να μου ελεγε οτι δεν θέλει τιποτα άλλο απο αυτην εκτός απο την σαρκική επαφή ή ακομη καλυτερα ενα "εσενα θελω " . Κούνησα το κεφάλι μου δεξια και αριστερα . Ωραιο το παραμύθι σου Αριάδνη αλλα εσυ πλεον μεγάλωσες !

"Τι σκέφτεσαι ;" με ρωτησε διακόπτοντας απο τις πλασματικές μου μα συγχρόνως ονειρικές σκέψεις .

Εσενα !

"Τιποτα σπουδαίο ! " απάντησα ελαχιστα μελαγχολικά .

"Τι μου κρύβεις πριγκίπισσα !" Ρωτησε ξανα και σταμάτησε το αυτοκινητο έξω απο το κλαμπ όπου διοργανώνονταν το πάρτυ του σχολείου . Τα ματια του κάρφωσαν επίμονα τα δικα μου και εγω πάλευα να μην χαθώ μεσα σε αυτα .

"Μην λες χαζομάρες ! Δεν σου κρύβω κάτι !" Διαμαρτυρήθηκα γελώντας και άνοιξα την πορτα για να βγω απο το αυτοκινητο .

"Οτι θελεις μπορεις να μου το λες ! " με σταμάτησε πιάνοντας με απο το μπράτσο μου . Έγνεψα καταφατικά και εκείνος ανταπέδωσε χαμογελώντας . Βγήκα πρωτη και απο πίσω μου ακολούθησε ο Χάρης . Οι μεγάλοσωμοι αντρες άνοιξαν τις πόρτες για εμάς . Ο συνωστισμός μεσα στο μπαράκι ηταν εκρηκτικός . Σώματα κολλημένα το ενα πανω στο άλλο , μουσικη στο τέρμα και ποτά ειχαν την κυρίαρχη θέση . Μαζι σε ολα αυτα προστέθηκαμε και εμεις οι δυο .

" Γεια σας παιδια !" Φωναξα στους φίλους και μη που ειχαν συγκεντρωθεί σε ενα τεραστια γωνιακό καναπε σε μια παρακμιακή θέση του μαγαζιού. Εκει όπου δεν μας έβλεπε ανθρώπινο ματι !

"Καλώς την Αριάδνη και τον Χάρη !" Ούρλιαξε ο Αλέξης και πλησίασε με δυο ποτά στα χερια . Έδωσε το ενα σε εμενα και το άλλο στον Χάρη δίπλα μου . Η πρωτη γουλιά μου έφερε μια πικρή γεύση στον λάρυγγα πράγμα που εκαναν τα ματια μου να δακρύσουν . Η έκφραση μου δεν πέρασε απαρατήρητοι απο τους υπολοιπους οι οποίοι άρχισαν αμεσως να γελούν .

Ειδα με την άκρη του ματιού μου την Έλενα με το πιστό σε αυτην αγορι της και λιγο πιο περα τον Στέφανο . Οι ματιές μας συναντήθηκαν και εκείνος ανταπέδωσε με ενα χαμόγελο . Πολλες φορές σκέφτομαι οτι ισως να τον εχω αδικήσει .

"Πριγκίπισσα , επιστρέφω σε λιγο! " μου ειπε πονηρά .

"Εισαι γελοίος !" Φωναξα ενω εκείνος πλησίαζε μια κοπέλα που καθόταν μοναχικά στο μπαρ . Φυσικά και θα της πρόσφερε παρέα και αυτο πονούσε πολυ !

"Και εγω σε αγαπάω Άρια !" Γέλασε . Ποσο θα ηθελα να εννουσε αυτες τις τέσσερις λέξεις που μολις ξεστόμισε . Ήπια αλλη μια γουλιά απο το ποτό μου και κάθισα στο ψιλό σκαμπό που βρισκόταν πίσω μου .

"Σε άφησε μονη σου !"  Ακουσα μια φωνη και γύρισα για να αντικρίσω τον Στέφανο .

"Ελεύθερος ειναι , οτι θέλει κανει !" Αποκρίθηκε και εκείνος κάγχασε .

"Ελα τωρα βρε Αριάδνη ! Ολοι το έχουμε καταλαβει οτι εσείς οι δυο τα εχετε ! Δεν ειναι αναγκη να το κρύβετε πια. " ειπε απλά και επιασε το χερι μου μεσα στο δικο του . Γιατι ολοι νομίζουν οτι εγω με τον Χάρη τα εχουμε ; Πολυ θα το ηθελα αλλα εμεις δεν ....

"Λες ανοησίες Στέφανε ! Δεν εχω αναγκη να κρύψω κάτι που δεν υφίσταται !" Σήκωσα τα φρύδια μου .

"Ενταξει Αριάδνη ! Συγγνώμη που παρεξήγησα την τοσο στενή σου σχέση με τον κολλητό μου !" Ειπε ειρωνικα και στριφογυρισε το χαμηλό ποτηρι του ουίσκι . Το κοίταξε για λιγο και έπειτα το ήπιε μονορούφι .

"Ποσο εχεις πιει ; Θα μεθύσεις !" Τον προειδοποίησα .

"Δεν θα ειναι τρία-τεσσερα ποτηράκια ;" ρωτησε τον εαυτό του . " Δεν με αγγίζουν καν !" Ειπε με το βλέμμα του άντρα του πολλα βάρη ! Γέλασα ! Έψαχνα με το βλέμμα μου κάποιον άλλον απο την παρέα ώστε να αποφύγω αυτη την αμήχανη στιγμή .

"Μηπως εχεις δει τον Γιώργο ;" με ρωτησε .

"Ναι ! Ηταν με την Έλενα !" Του απάντησα .

"Θελεις να παμε να τους βρούμε μαζι ; Να μην μείνεις και εσυ μονη σου τωρα που λείπει ο φιλος σου ;" ρωτησε ξανα ειρωνικα . Αγνόησα τον σαρκασμό στην ερωτηση του και σκέφτηκα μιας και τωρα που ο Χάρης ηταν με την 'παρέα' του να βρω και εγω την φιλη μου .

"Παμε !" Απάντησα και σηκώθηκα απο το stand παίρνοντας μαζι και το ποτηρι με το ποτό μου . Δεν ηξερα που θα μας έβγαζε απλως ακολουθούσα τον Στέφανο .

"Κάπου εδω τους ειχα δει !" Αποκρίθηκε . Δεν τους έβλεπα πουθενα και είχαμε απομακρυνθεί αρκετά απο τους υπολοιπους . Ο κόσμος ηταν ελάχιστος στο σημείο όπου βρισκόμασταν έως μηδαμινός .

"Δεν νομιζω να ειναι εδω Στέφανο ! Εδω δεν πατάει ψυχή !" Επισημανα μιας και τωρα είμασταν πλεον εγω και αυτος . Γύρισα την πλατη μου για να φυγω ομως με σταμάτησε κρατωντας σφιχτά το χερι μου .

"Ας το εκμεταλλευτούμε !" Ψιθύρισε και με εσμπρωξε σε ενα παλιό δωματιο γεμάτο ποτά και είδη καθαρισμού . Κάτι σαν αποθήκη .

"Τι κανεις ;" φωναξα και εκείνος με εσμπρωξε στον τοίχο κλείνοντας το στομα μου με την μεγάλη του παλαμη .

"Θα δεις !" Ειπε και ένωσε βιαια τα χειλη μας . Τον χτυπούσα με όλη μου την δύναμη ομως πρακτικά αυτος ηταν ο δυνατός . Εγω ημουν απλως ενα εύθραυστο πλάσμα μπροστα στον μυώδη και ψηλό Στέφανο .

"Ποιος ειναι καλύτερος τωρα εγω ή ο γκόμενος σου !" Ψιθύρισε στο αφτι μου και πέρασε τα χερια του γυρω απο την φούστα μου .

"Στέφανε ... ΜΗ " τσίριξα ομως ηταν πλεον αργά καθώς με δύναμη έσκισε την φούστα μου και την άφησε να γίνει ενα με το εδαφος . Χτυπιόμουν και Ούρλιαζα . Δεν τον ένοιαζε . Αμεσως θυμήθηκα την φάση στο σπιτι μου οταν είμασταν ακομη σε σχέση που ειχε προσπαθήσει να το προχωρήσει ομως του ειχα αρνηθεί .

"Ο Χάρης σε κανει να περνάς καλυτερα !" Μουγκρισε και έσκισε το εσωρουχο μου . Η τσιρίδα μου ηταν πιο δυνατή απο ποτε . Το χερι του κινήθηκε ξανα στο στομα μου εμποδίζοντας την φωνη μου να βγει . Με το άλλο του χερι ξεκούμπωσε την ζώνη του παντελονιού του και σε λίγα δευτερόλεπτα το ειχε ξεφορτωθεί .

"Στεφανε σε παρακαλώ !" Ειπα

"Για ποιο πράγμα με παρακαλάς Αριάδνη ;" με ρωτησε ειρωνικα .

"Άφησε με !" Ειπα ήρεμα και ξαφνικα ενιωσα εναν δυνατό πόνο να με διαπερνάει . Δεν το ζω αυτο ! Ειχε μπει μεςα μου με όλη του την δύναμη , χωρις να νοιάζεται αν ηταν η πρωτη μου φορα , αν το θελω ή αν θα μου αρεσει .

"Ειμαι ο πρώτος σου Αριάδνη ;" ψιθύρισε στον λαιμό μου ενω συνέχισε να μπαινοβγαίνει μεσα μου στηρίζοντας το ενα χερι του στον τοίχο . Τα δάκρυα μου πλήθαιναν συνεχως . Ο πονος αυξανόταν . Ενιωθα τα σωθικά μου να τριγυρίζουν και να απειλούν με την έξοδο τους απο το σωμα μου .

"Χαίρομαι που πήρα την πρωτιά ! Μωρο μου θα σου μεινει αξέχαστο !" Με φίλησε και εσμπρωξε αλλη μια φορα μεσα του αφήνοντας τον εαυτό του ελεύθερο . Μουγκριτα έφευγαν απο το στομα του .

"Σε μισώ !" Ειπα μεσα απο τους λυγμούς μου .

"Μπορω να σου αλλάξω γνωμη !" Ειπε και μπήκε για ακομη μια φορα μεσα μου . " Δεν θα σε αφησω ανικανοποίητη !" Με διαβεβαίωσε . Η ειρωνία στο μεγαλείο της .

"Στεφανεεε !" Κλαψουρισα απο τον πόνο

"Οταν φωνάζεις , με ανάβεις υπερβολικά !" Ειπε δαγκώνοντας άγρια τον λαιμό μου .

"Εσυ με αηδιαζεις !" Φωναξα και τον χτύπησα με μανία στο στέρνο ενω ειχα αφήσει τα δάκρυα μου να ξεχύνονται πανω στην μπλούζα μου , το μοναδικό ρούχο που κάλυπτε την γύμνια μου . Δεν απάντησε . Βγήκε απο μεσα μου και εκει που νόμιζα οτι το μαρτύριο μου ειχε τελείωσει τα δυο το που δάχτυλα εισχώρησαν μεσα μου .

"Σου το υποσχέθηκα ! Δεν θα σε άφηνα ετσι !" Μου ειπε και ενιωσα τον ανεπιθύμητο οργασμο μου να πλησιάζει επικίνδυνα . Ανεξήγητο φαινόμενο . Εκείνος φιλούσε με μανία τα χειλη μου ενω εγω έκλαιγα και άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο στον άνθρωπο που μολις διέπραξε το χειρότερο έγκλημα .

Έσκυψε και φόρεσε το παντελόνι του . Μου έκλεισε το ματι και εφυγε , αφήνοντας με μονη στην κρύα και βρώμικη αποθήκη .

Κύλησα στον τοίχο , τα ποδια μου πονούσαν καθώς και το σημείο κατω απο τον αφαλό μου . Μάζεψα οτι ειχε απομείνει απο την φούστα μου και καθάρισα το λιγοστό αίμα που ειχε κυλήσει στα ποδια μου . Άνοιξα την πορτα και βγήκα προσεχτικά ώστε να μην γίνω αντιληπτή.

Αυτη ηταν η τελευταια φορα που με έβλεπαν !