Ενας μήνας ειχε περάσει απο τοτε που η Αριάδνη και ο Χάρης βρέθηκαν χωριά ο ενας απο τον άλλον . Δεν ξανα μίλησαν! Ομως ηταν αδυνατο να αποφυγει ο ενας τον άλλον . Στην ιδια πόλη , σε κοντινές γειτονιές και σε ιδιο σχολειο δεν μπορούσαν να μην συναντηθούν έστω και μια φορα . Πολλα ειχαν ανατραπεί στις ζωές όλων . Ειχαν δώσει πανελλήνιες σε τρία απο τα τεσσερα εξεταζόμενα μαθήματα ωστόσο κανένας δεν μπορούσε με βεβαιότητα να μιλησει για την επιτυχία του . Έμενε ακομη ενα ώστε να ολοκληρωθεί το βήμα που οδηγούσε στην φοιτητική ζωη !

Η Αριανδη ειχε πάρει την αποφαση να γεννήσει το παιδι με την προϋπέθεση να μην μάθει ποτε και κανένας τον πατερα του . Μπορει ακομη η κοιλια της να μην φαινόταν και με λιγο πιο φαρδιά ρούχα να απομάκρυνε οποιαδήποτε υποψία , σε λιγο καιρο θα ηταν αδιαμφισβήτητα εμφανής , επομένως προτίμησε να κακοχαρακτηριστει και να δεχθεί η ιδια καθε αρνητικό και ύπουλο σχόλιο παρα να μάθουν ολοι τι της συνέβη και κατέληξε με ενα παιδι στην αγκαλια της . Τα πράγματα περιπλέχτηκαν οταν το μαντάτο αυτο επρεπε να το μάθει η γιαγιά Αριάδνη . Το σοκ στο άκουσμα οτι η εγγονή της θα γίνει μανούλα ηταν μεγαλο για να το αντέξει η καρδιά της ηλικιωμένης γυναίκας . Ποσο μαλλον οταν έμαθε τον τροπο με τον οποίο αυτο το παιδι μπλέχτηκε στα σωθικά της . Επέστρεψε για μια εβδομάδα για να την ηρεμήσει και έπειτα αναγκαστικά επρεπε να επιστρέψει στην Πάτρα για να προσφέρει και στον μεγαλο της εγγονό και χαζομπαμπά , Χρηστο .

Ο Χάρης απο την μεριά του -την ειχε δαγκώσει την λαμαρίνα - . Πίστευε βαθιά μεσα του , οτι θα κατάφερνε να ξεπεράσει την Αριάδνη , πάτωσε παταγωδώς . Οχι μονο δεν κατάφερε να την βγάλει στιγμή απο το μυαλο του αλλα καθε μερα την ερωτευόταν ολο και περισσοτερο . Ισως και να μετάνιωνε που την άφησε μονη της τοτε που τον χρειαζόταν οσο τίποτε άλλο . Ομως ο εγωισμός του δεν τον άφηνε να δει καθαρά τον ορίζοντα , αντιθέτως δημιουργούσε ενα θολό πλέγμα μπροστα στα ματια του που του έκρυβε την όραση .

Οπτική Αριάδνης

"Πως τα πηγές ;" ρωτησε η Έλενα μολις βγήκαν απο την αίθουσα , στο προαύλιο . Το τελευταίο μαθημα μολις ειχε δωθεί . Ολα πλεον ειχαν τελειωσει και ολοι ανυπόμονουσαν για τα αποτελέσματα .

"Δεν ξερω , ηταν πολυ δύσκολα ! Τοσο διαβασμα ουσιαστικά για το τιποτα !" Της απάντησα ελαφρώς απελπισμένη με την επίδοση μου στο μαθημα της χημείας . Αν και η χημεία θεωρείται το πιο βατό μαθήμα της θετικής για εμενα πάντοτε αποτελούσε τον μεγαλύτερο μου φοβο και τρόμο .

" Καλα καταλαβα , έσκισες παλι !" Αναφωνησε εκείνη χαρούμενη έχοντας σίγουρη την επιτυχία μου .

"Εσυ ;" την ρώτησα και αγνόησα το προηγούμενο της σχόλιο .

"Νομιζω καλα !" Απάντησε αδιάφορα . Ηταν στεναχωρημένη διότι η σχέση της με τον Γιώργο έπαιρνε την κατω βόλτα .
Κοντοστάθηκα για λιγο και ακούμπησα το χερι μου στον τοίχο του διαδρομου . Μια ξαφνική ζαλάδα με εκανε να χάσω το φως μου και τον χώρο γυρω μου να στριφογυρίσει ...

"Εισαι καλα ;" ακουσα την φωνη της τρομοκρατημένης Ελενας . Την διαβεβαίωσα με ενα νεύμα μου ομως εκείνη δεν φανηκε να καθησυχαστηκε .

"Μην ανησυχείς ! Παω να ρίξω λιγο νερό στο πρόσωπο μου . Φυγε και θα ερθω να σε βρω !" Της ειπα μα εκείνη αρχικά αρνήθηκε ομως με τα πολλα πέρασε το δικο μου . Γύρισα απο την αλλη πλευρά του διαδρομου η οποία οδηγούσε κατευθείαν στις σχολικές τουαλέτες .

Αγοριών και κοριτσιών !

Άνοιξα την φρεσκοβαμμένη ηλεκτρικ πορτα και έτρεξα γρηγορα προς τον νεροχύτη . Περίμενα ώσπου το νερό να κρυώσει και έπειτα έλουσα το πρόσωπο μου με καθαρό ,παγωμένο νερό .

Ξαφνικα ακουσα βήματα πίσω μου , η καρδιά και το στομάχι μου σφιχτηκαν , σαν να ήξεραν οτι ηταν αυτος . Το υποσυνείδητο μίλησε , η καρδιά χτύπησε δυνατα μα η λογική υπερίσχυσε .

"Τι σου συνέβη ;" ακουσα την βαριά και βραχνιασμενη φωνη του . Έκλεισε την βρύση και στάθηκα με την πλατη γυρισμένη , να τον παρακολουθώ μεσα απο τον καθρέφτη που βρισκόταν ακριβώς μπροστα μου . Η επιβλητική του παρουσία με εκανε να δείχνω μικροσκοπική μπροστα του .

"Τιποτα !" Απάντησα ξερά. Εκείνος με επιασε απο το μπράτσο και με γύρισε μπροστα του . Με κοίταξε απο την κορυφή έως τα νυχια .

"Τι θελεις χάρη ;" Ξεφυσηξα .

"Εσενα !" Μου απάντησε ψιθυριστά .

"Εμενα με ειχες , αλλα με άφησες !" Του απάντησα και απομακρύνθηκα απο κοντα του , βγαίνοντας έξω απο τις βρωμερές τουαλέτες . Γαμωτο βάλτε και μια καθαριστρια , εχουμε και έγκυμονουσες σε αυτο το ανοργάνωτο σχολειο .

Δεν συνηθίζουν να μένουν πολλες έγκυες σε αυτη την ηλικία •
Φώναξε το υποσυνείδητο μου .

"Περιμενε γαμωτο !" Ακουσα την φωνη του . Με ακολούθησε τρέχοντας μέχρι έξω απο τον σχολικό χώρο . Τον αγνόησα ομως σύντομα βρέθηκε μπροστα μου .

"Άφησε με Χάρη ! Ανθρωπος ειμαι και εχω αισθήματα . Ποσο νομίζεις μπορω να αντέξω τοσο κοντα σου και συγχρόνως τοσο μακρια σου ;" του ειπα και απευθείας τα χειλη του επιτέθηκαν στο λαιμό μου . Μπορω να πω πως δεν το περίμενα και έμεινα παγωμένη στην θέση μου οσο αυτος συνέχιζε την επίθεση του . Αναπάντεχα ενα χαμόγελο έσκασε στα χειλη μου . Μπορει να μην ηξερε τις σήμαινε ολο αυτο το σκηνικό παντως μου έδωσε μια μεγάλη πνοή .

"Π-Περιμενε !" Τραυλισα και τον εσμπρωξα μακρια μου . Εκείνος χαμογέλασε ικανοποιημένος με την αντίδραση μου απο το φιλι του .

"Ειμαι μαλακας !" Αναφωνησε και με κοιταξε βαθιά στα ματια . " Απλως μου ηταν πολυ ξαφνικό ολο αυτό και δεν ηξερα πως να διαχειριστώ την κατασταση . Δεν μπορω άλλο μακρια σου γαμωτο ! " φώναξε . "Δεν μπορω !" Επανέλαβε . Χαμογελεσα ασυναίσθητα γιατι ουτε εγω μπορουσα άλλο μακρυά του .

"Παμε σπιτι μου , να συζητήσουμε !"!του ζήτησα ευγενικά . Εκείνος αμεσως δέχτηκε .

"Ελα ! Εχω ερθει με το αυτοκινητο !" Μου ειπε και κουνηςε τα κλειδιά του στον αέρα .

"Ψωνισμένο πλουσιόπαιδο !" Τον ειρωνεύτηκα και εκείνος μουγκρισε νευριασμένος απο το καυστικό μου σχόλιο . Τον ακολούθησα ως το μαύρο αυτοκινητο του . Ανοιξε την πορτα του συνοδηγου και περιμενε να καθίσω . Έπειτα κάνοντας τον γυρω έφτασε στην θέση του και έβαλε μπρος για το σπιτι μου .

Καθόλη την διαδρομή παραμειναμε σιωπηλοί, παρα μονο ο Χάρης μου έριχνε κλέφτες ματιές τις οποίες έβλεπα με το πίσω μέρος του ματιού μου .

"Εδω ειμαστε !" Ειπε λες και δεν ηξερα που ηταν το σπιτι μου . Βγήκα έξω και ενιωσα πλεον το βλέμμα του να με καίει απροκάλυπτα .

"Τι ;" τον Ρώτησα .

"Εισαι πολυ ομορφη γαμωτο ! Και αυτα που φοράς σου πάνε τοσο πολυ !" Αναφώνησε και έγλυψε τα χειλη του με την γλώσσα του . Κοκκινισα ελαφρώς ομως δεν άφησα το κοπλιμέντο του να με επηρεάσει .

"Σε ευχαριστω !" Του απλά και απο το πουθενα ενιωσα το χερι του πανω στην κοιλια μου .Γουρλωσα τα ματια μου και τον κοίταξα παραξενεμενη με την κίνηση του .

"Δεν μεγάλωσε πολυ !" Ψελισσε και απλως κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου .

"Φέρθηκα σαν μαλακας !" Ειπε .

"Παμε μεσα καλυτερα , να τα συζητήσουμε αυτα;" του ειπα γλυκά και προχώρησα μπροστα ενω αυτος με ακολούθησε . Ξεκλειδωσα την πορτα και πέταξα τα βιβλία μου πανω στον καναπε . Τελος με όλες αυτες τις αηδίες !

"Λοιπον ;" αναρωτήθηκα .

"Ακου Αριάδνη , ολο αυτο τον καιρο κάθισα και σκέφτηκα . Δεν σου φέρθηκα οπως σου άξιζε . Δεν σου κρύβω πως ολα θα ηταν πολυ διαφορετικά αμα δεν υπήρχε αυτο το παιδι ανάμεσα μας ομως ... ΓΑΜΩΤΟ δεν μπορω μακρια σου . Νιωθω εξαρτημένος απο εσενα . Καθε μερα που περνάει και εισαι μακρια μου νιωθω άδειος . Πούστη μου , δεν εχω ξανανιώσει ετσι για γυναίκα ! " ξέσπασε . Απο μεσα μου χαμογελάσα ικανοποιημένη με τα λογια του . Ουτε εγω εχω ξανανιώσει ετσι μωρο μου .

"Δεν σε κατηγορώ Χάρη ! Αλλωστε δεν εισαι υποχρεωμένος να νταντευεις και εμενα αλλα και ενα μωρο !" Του ειπε κάπως θλιμμένα . Εδω δεν ημουν ετοιμη εγω !

"Τωρα πλεον δεν το βλέπω ετσι ! Στην αρχη , δεν σου κρύβω , πως ... ναι πίστεψα οτι δεν θα μπορέσουμε ποτε να ευτυχισουμε με αυτο το παιδι ανάμεσα μας ομως ειχα τυφλωθεί Αριάδνη ! Δεν ημουν εγω !" Μου ειπε με μια άκρως τρυφερή και σεξυ φωνη . Πφ οι ορμόνες χτυπάνε κόκκινο .

"Δηλαδη εγω και εσυ .... ε-εσυ και ε-ε-εγω , τι ειμαστε τωρα ;" τον ρώτησα δειλά . Εκείνος μου χαμογέλασε γλυκά και τοποθέτησε τα χερια του στα μάγουλα μου .

"Ειμαστε καλα ! Σου φτάνει αυτο !" Με διαβεβαίωσε . Κούνησα το κεφάλι μου θετικά .

"Χάρη , δεν πρεπει να μάθει !" Ειπα αναφερόμενη στον Στέφανο και την εγκυμοσύνη μου . Αυτο θα ηταν ενα τεράστιο προβλημα , στην παρούσα φάση . Δεν ηθελα τιποτα απο αυτο τον άνθρωπο πλεον . Ουτε να τον βλέπω , ουτε να τον ακουω . Τον συνάντησα μονο τις μερες των πανελλαδικών , προσπάθησε να με προσεγγίσει με καυστικά σχόλια ομως τον απέφυγα όλες τις φορές .

"Δεν θα μάθει ! Σου το υπόσχομαι εγω !" Μου ειπε και με χάιδεψε απαλα στα μαλλιά μου .

"Θα μπλέξεις και εσυ ομως ! Αν ... Αν μάθουν πως ειμαι έγκυος ολοι θα υποθέσουν οτι ειναι δικο σου !" Τον προειδοποίησα ώστε αν θέλει να αλλάξει την αποφαση του . Μπροστα μας τωρα ανοιγόταν ενας μεγάλος αγώνας .

"Ειμαι αποφασισμένος να τα ζησω ολα μαζι σου !" Μου ειπε φωναχτά και με σήκωσε στην αγκαλια του . Δεν άντεξα παρα να χαμογέλασω . Η ευτυχία που μου χάριζε αυτος ο αντρας ηταν απέραντη και εύχομαι και ατελείωτη .

"Σε αγαπώ !" Του ψιθύρισα στο αφτι .

"Και εγω μωρο μου ! Και εγω !" Απάντησε με δυνατή φωνη .

Τα καλα αργούν να έρθουν ....
Και γρηγορα φεύγουν !!!