"Ναι γιαγιά μου . Μην αγχώνεσαι τρώω !" Διαβεβαίωσα απο την αλλη άκρη της γραμμής .

"Να προσεχεις καρδούλα μου ! Θα χρειαστεί να μείνω λίγες μερες ακομη ." Με πληροφόρησε . Έσκυψα ελαφρώς το κεφάλι μου και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη που κοσμούσε τον απέναντι τοίχο στην μεση του διαδρομου .

Το κουδούνι με αποσπάει απο τον συναισθηματικό μονόλογο της γιαγιάς και κατευθύνομαι προς την πορτα .

"Γιαγιά δώσε μου ενα λεπτό να ανοίξω την πορτα !" Της ειπα καθώς ξεκλείδωνα την κλειδαρια ασφαλείας .

"Μωρο μου !" Φώναξε ο Στεφανος και του έκλεισα γρηγορα με την παλαμη μου το στομα του . Κατάλαβε οτι μιλούσα στο τηλέφωνο και αμεσως έπαψε .

"Ποιος ειναι Αριάδνη ;" ακούστηκε η φωνη της γιαγιάς .

"Η-Η Έλενα ηρθε να διαβάσουμε !" Η μυτη μου σιγουρα θα μεγαλωσει . Τα ψεματα τρέχουν ασταματητα στην ανυποψίαστη "ηλικιωμένη γριούλα μου ".

"Καλα κοριτσι μου . Σε αφήνω ! Καλο διαβασμα " ειπε και τερμάτησε την κλήση . Ξεφυσηξα ανακουφισμένη που δεν ειχε ακούσει την αντρική φωνη του Στέφανου και πίστεψε πως η Έλενα με επισκέφθηκε πραγματικά . Εκείνος γέλασε και έπεσε πανω μου κλείνοντας με στην γερή αγκαλια του . Τα χειλη του κατευθείαν βρήκαν τον δρόμο τους προς τον λαιμό μου . Το προβλημα ειναι ομως πως αυτη η στενή μας επαφή δεν μου ξυπνούσε αυτα τα πρωτόγνωρα συναισθήματα για τα οποία πολλοί καυχιούνται .

"Παμε στο δωματιο σου ;" μου ψιθύρισε γελώντας .

"Καλα ειμαστε και εδω !" Του απάντησα ψυχρα προκειμένου να αποφύγω κάτι περισσοτερο απο αυτόν ενω τα χειλη του επιτίθονταν ακομη στο ευαίσθητο σημείο του λαιμού μου . Η διάθεση μου αυτη την στιγμή ειχε πιασει πάτο . Η συζήτηση με τον Χαρη σε συνδυασμό με τον Στέφανο εχει δημιουργήσει ενα κουβάρι στο μυαλο μου .

"Τι εχεις ;" απομακρύνθηκε απο κοντα μου .

"Τιποτα απλως ειμαι κουρασμένη !" Τίναξα τα χερια μου

"Θα σε ξεκουράσω εγω !" Αποκρίθηκε πονηρά και μου έκλεισε το ματι ενω εγω τον κοίταξα με ελαφρώς γουρλωμένα ματια . Επιασε απαλα τον καρπό μου και τον χάιδεψε μεσα στα χερια του .

"Πονηρούλα !" Με μάλωσε " Τι θα έλεγες να παμε μια βόλτα ; Οι δυο μας ; " ρωτησε γλυκά

"Στέφανε !" Μουρμούρισα προκειμένου να αρνηθώ. Προφανώς το αντιλήφθηκε και με διέκοψε

" Ειναι ενα ηλιόλουστο σαββατιάτικο πρωινό και δεν δέχομαι αντιρρήσεις !" Ειπε και με εσμπρωξε πανω του . "Εχεις πέντε λεπτα να ετοιμαστείς !" Με προειδοποίησε .

"Μα βρε Στέφανε !" Παραπονέθηκα .

"Τεσσερα !" Φώναξε και μου εδειξε το ρολοι που φορούσε στο χερι του ως υπενθύμιση . Δεν ειχα αλλη επιλογή . Ανέβηκα τα σκαλια με γρηγορα και μεγάλα βήματα . Έφτασα έξω απο την ντουλάπα μου και ενιωσα κυριολεκτικά το χάος να περνάει απο μπροστα μου .

Φούστα ! Οχι

Φόρεμα ! Με τιποτα

Τζιν ! Εδω ειμαστε .

Άρπαξα το αγαπημένο τζιν μου και την γκρι κοντή μπλούζα μου . Μιας και ο καιρός αρχίζει να ψύχραινει αποφάσισα να παρω και την ζακέτα μου . Την έδεσα σφιχτά γυρω απο την μεση μου και έπειτα κατευθύνθηκα στην τουαλέτα μου για να χτενισω τα μαλλιά μου . Αν και δεν ημουν ποτε λάτρης του μακιγιάζ , εκανα μια αποτυχημένη προσπάθεια να εφαρμόσω την μάσκαρα στις βλεφαρίδες μου . Το αποτέλεσμα ηταν τρομακτικό . Με δυο τρεις φορές ακομη και θα τα καταφέρω .

Έχοντας πλεον ετοιμάστει , στον χρονο που μου ειχε απομείνει αποφάσισα να στρώσω το κρεβάτι μου . Ενω τα υπολόιπα , θα τα συμμαζευα οταν θα επέστρεφα .

"Ο χρόνος σου τελείωσε !" Μου ψιθύρισε αισθησιακά στο αφτι ο Στεφανος και εβγαλα μια δυνατή τσίριδα απο την τρομάρα μου αλλα και απο την ντροπή μου . Εμενα , σκυμμένη στα τεσσερα να στρώνω τον σεντόνι και ο Στεφανος απο πίσω μου ! Jesus . Μονο αν μας έβλεπε κάποιος ....

"Τρόμαξες μωρο μου !" Ψελισσε και δάγκωσε άγρια το λοβό του αυτιού μου .

" Ιδέα σου ειναι !" Τον ειρωνεύτηκα και προσπάθησα να αλλάξω στάση στα σώματα μας ομως εκείνος με εμπόδισε . Το χερι του περιπλανήθηκε στην πλατη μου και μεσα απο την μπλούζα μου .

"Στέφανε πρεπει να φύγουμε !" Του υπενθύμισα .

"Μηπως τελικα να καθόμασταν σπιτι ;" μου ειπε γελώντας και δάγκωσε τον ωμο μου αυτη την φορα . Αουτς ! Αυτο πόνεσε !

"Με ξεσηκώσες να βγούμε έξω ! Τωρα δεν θα κανεις πίσω!" Του φωναξα . Ως απάντηση πήρα εμενα ξαπλωμενη ανάσκελα και αυτόν απο πανω μου , να γλείφει τα χειλη του και να με κοιτάει με ενα τοσο πονηρό βλέμμα .

" Μωρο μου ! Εχω την δύναμη να κανω οτι θελω !" Κάγχασε και ένωσε τα χειλη μας σε μια άγρια και απαιτητική μάχη με τις γλώσσες μας . Αυτη η αυταρχική πλευρά του εαυτού του ομολογώ πως με τρόμαζε .

"Ελα βρε Στέφανε ! Παμε ;" προσπάθησα να τον ταρακουνισω και να τον σηκώσω απο πανω μου . Μάταια ηταν πολυ πιο μυώδης και δυνατός απο εμενα .

"Θα φροντίσω να περάσουμε καλυτερα !" Μου έκλεισε το ματι και επιτέθηκε στα χειλη μου αυτη την φορα πιο απαλα .
"Άφησε με να σου δειξω !" Ψιθύρισε στην καμπύλη του λαιμού μου και τα χερια του κατευθύνθηκαν προς το κούμπωμα απο το τζιν μου . Δυσανασχέτησα και του το έδειξα αλλα φανηκε να το αγνόησε .

"Στέφανε !" Ειπα σοβαρά και εκανα μια ακομη αποτυχημένη προσπάθεια να τον διώξω απο πανω μου . Εκει ομως που ειχα χάσει καθε ελπίδα σηκώνεται όρθιος με τον θυμό να ξεχειλίζει απο μεσα του . Με κοίταξε φανερά νευριασμένος και την επόμενη στιγμή ειχε εξαφανιστεί απο το σπιτι μου .

Ενιωσα τοσο ηλιθια , που τα λογια του Χάρη δεν ειχαν πλεον καμια σημασία !

Μολις μου απέδειξε οτι μονο για αυτο με θέλει !

Νιωθω μια περιέργη επιθυμία να τηλεφωνήσω στον Χάρη . Ενιωσα πολυ Ωραια την τελευταια φορα μαζι του που θα ηθελα να περάσω περισσοτερο χρονο μαζι του . Παίρνω το κινητο στα χερια μου . Ψάχνω στις επαφές ...

Χάρης
Χάρης
Χάρης
Να τος .

Καλώ το νούμερο του και περιμενω απελπισμένα για μια απάντηση .

"Ναι ..." ακούστηκε η μακρόσυρτη , νυσταγμενη φωνη του Χάρη .

"Χάρη !" Ειπα διστακτικά .

"Τι θελεις άρια πρωι-πρωι ;" Αναφωνησε ενοχλημένος με το τηλεφώνημα μου .

"11 ειναι η ωρα !" Του απάντησα σαν να το θεωρούσα δεδομένο οτι θα ηταν ξύπνιος .

"Με συγχωρείς δεν ηξερα οτι οι πιγκουίνοι ξυπνάνε το μεσημέρι !" Τον ειρωνεύτηκα και εκείνος ξεφυσηξε σαν να δυσανασχετεί με τον αστεϊσμό μου .

"Γιατι με πήρες τηλέφωνο πριγκίπισσα !" Γρυλισε . Εκει θυμήθηκα ολα όσα ηθελα να του πω . Θυμήθηκα τον Στέφανο και την αντίδραση του και έχασα τον έλεγχο

"Για να σου πω ποσο ηλιθια ειμαι που ακουσα τις ηλίθιες συμβουλές σου . Βλάκα !" Φωναξα ελαφρώς .

"Μην φωνάζεις γαμω ! Παρτο αλλη μια απο την αρχη γιατι δεν καταλαβα τιποτα !" Μου ειπε .

"Για τον Στέφανο λεω ! Και τις ηλιθιότητες σου !" Επανέλαβα .

"Τι εγινε ;" με ρωτησε απορημένος .

"Κάτι που αναιρεί όλες τις μπούρδες που μου είπες !" Φωναξα .

"Άρια γιατι το βάζεις με εμενα ενω ο γκόμενος σου ειναι ο μαλακας της υπόθεσης ;" μου ειπε . Νευρίασα αλλα την ιδια στιγμή συνειδητοποίησα πως ειχε δικιο . Τι μου έφταιγε αυτος ! Ο Στεφανος ευθύνεται . Αλλα Οχι ! Γιατι αν ο πιγκουίνος μου ειχε πει ενα "Σε θελω !" ή "Μου αρέσεις !" Ολα θα ηταν τελείως διαφορετικά . Ειναι χάζος , ηλίθιος , βλάκας και εχει κατακτήσει τα όνειρα μου .

"Συγγνώμη !" Κατέληξα να πω τελικα και Ξεφυσηξα .

"Έρχομαι απο το σπιτι σου ! Φτιάξε καφέ !" Με διέταξε και έκλεισε το κινητο χωρις να περιμένει απάντηση . Χωρις να εχω αλλη επιλογή κατέβηκα στην κουζίνα . Ετοίμασα τον καφέ του Χάρη και περίμενα να ερθει . Σε λιγότερο απο δέκα λεπτα ειδα το αυτοκινητο του να παρκάρει έξω απο την αυλή μου . Πήρα μια βαθιά ανασα μιας και άνοιξα την πορτα . Τον έβλεπα να πλησιάζει χαμογελαστός και το μονο πράγμα που ηθελα ηταν να του όρμησω . Να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω !

Δεν ζητάω πολλα !

".Καλημερα !" Ψελισσα συγκρατημένα .

"Νευρα βλέπω , ξεχασα την ασπίδα και την περικεφαλαια " με κορόιδεψε και αρχισε να γελαει . Φυσικά δεν μπορέσω να κρατηθώ και γέλασα . Ενω την ιδια στιγμή έριξα μια απαλή μπουνιά στο μπράτσο του . Μπήκε άνετος στο σπιτι μου και εγω έμεινα πίσω να κλείσω την πορτα

"Θα μου εξηγήσεις τωρα τι συνεβει με εσενα και αυτόν ;" ρωτησε ενω ειχε πάρει τον καφέ στα χερια του και ειχε απλωθεί στην γωνία του καναπε .

"Πολυ απλά , δεν με θέλει για τιποτα άλλο περα απο το να με ρίξει στο κρεβάτι του !" Ανακοίνωσα .
"Στο κρεβάτι μου στην προκειμένη περιπτωση !" Συμπλήρωσα αδιάφορα .

"Σε άγγιξε ;" τινάχτηκε απο την θέση του .

"Ο-Οχι !" Τραυλισα . Οχι τουλάχιστον με τον τροπο που το εννοούσε αυτος .

"Ειλικρινά Αριάδνη !" Επιασε το χερι μου .

"Δεν με πείραξε Χάρη !" Τον καθησύχασα " Αν και δεν ξερω τι θα γινόταν αν τον άφηνα " συμπλήρωσα ψιθυριστά .

"Ο μαλακας !" Έφτυσε

"Μετα απο ολα αυτα ! Αλήθεια πιστεύεις οτι αυτο το αγορι με αγαπαει ;" τον ρώτησα .

"Απλως παραφερεται !" Έσπευσε να τον δικαιολογήσει .

"Δεν σε πιστευω !" Φωναξα και σηκώθηκα απότομα απο την βολική μου θέση στον καναπε .

"Ηρέμησε !" Μου ζήτησε απαλα .

"Παραφερεται ! Ετσι το εξηγείς εσυ αυτο . Μολις του ειπα να σταματήσει σηκώθηκε και εφυγε  . Ξερεις πως αισθάνθηκα εγω ! Δεν ξερεις ! Θα σου πω εγω !" Φώναζα ανεξέλεγκτα " Σαν μια του δρόμου !" Τσίριξα . Μερικά δάκρυα ειχαν φύγει απο τα ματια μου .

"Αριάδνη !" Με ταρακούνησε απο τους ώμους . " Ηρέμησε !" Μου ζήτησε και με έκλεισε στην αγκαλια του .

"Θα του μιλήσω εγω !" Μου ειπε

"Μην το κανεις ! Δεν με ενδιαφέρει πια !" Του απάντησα και ρούφηξα την μυτη μου .

"Αριάδνη ... " εκανε παύση " Πραγματικά , δεν ειναι παντα ετσι ο Στεφανος . Μερικές φορές ομως χάνει τον έλεγχο και βυθίζεται στο χάος μεσα του !

"Και καθε φορα που αυτος θα χάνεται εγω θα γίνομαι το σκουπίδι του ;" τον ρώτησα κλαίγοντας . Όλη την ωρα , το βλέμμα του ηταν τοσο τρυφερό και συμπονετικό . Σιχαίνομαι να με λυπούνται και να με παρηγορούν ομως και τι δεν θα έδινα να εχω αυτα τα ματια μονο δικα μου . Δεν μίλησε . Απλως με κρατουςε .

"Τελος πάντων ! Δεν προκειται να σκάσω για τον Στέφανο και τον καθε Στέφανο . Εχω πιο σημαντικά θέματα να ασχοληθώ ! " ειπα και σκούπισα τα δάκρυα μου.

"Εισαι πολυ δυνατή κοπέλα Άρια !" Επισήμανε και γέλασα

"Γιατι ; Επειδη ξεπερνάω εύκολα τον "χωρισμό " μου ;" τον ρώτησα ενω συνέχιζα να γελάω .

"Οχι μονο πριγκίπισσα ! " μου ειπε και χάιδεψε το πηγούνι μου .

"Δεν καταλαβαινω !" Απάντησα με ειλικρίνεια .  Απλως κουνηςε το κεφάλι του και άφησε ενα απαλό φιλι στο μάγουλο μου .

"Πρεπει να φυγω Άρια ! Η μανα μου θέλει να με αγγαρεψει παλι !" Ξεφυσηξε και με εκανε να γελάσω .

"Γεια σου πιγκουνε !" Αναφώνησα και έμεινα να τον κοιτάζω με την πλατη μου κολλημένη στον τοίχο και να γνέφω με το δεξί μου χερι . Έβγαλε την γλώσσα του και ανοιξε την πορτα . Ομως δεν έφευγε . Σαστισε .

"Τι κανεις εδω ρε Μαλακα ;" ακούστηκε η αγριεμένη φωνη του Στέφανου και την επόμενη στιγμή ο Χάρης βρισκόταν στο πάτωμα και ο Στεφανος απο πανω του να τον χτυπαει . Στο πρόσωπο , στο στέρνο , στα πλευρά ...

"Στέφανε !" Ούρλιαξα και προσπάθησα να τον τραβήξω απο την πλατη του . Με αγνόησε . Τα δάκρυα έτρεχαν ακατάπαυστα απο τα ματια μου . Ο Χάρης προσπαθούσε να αμυνθεί . Μερικές κινησεις του πέτυχαν τον Στέφανο στο πρόσωπο εμποδίζοντας τον για κλάσματα δευτερολέπτου .

"Τι στο διάολο κανεις ;" του φωναξα ξανα . Σηκώθηκε απο τον Χάρη , αφήνοντας τον ημιλιπόθυμο στο εδαφος . Πλησίασε απειλητικά κοντα μου . Με επιασε απο τα μπράτσα μου .

"Με πονάς !" Του φωναξα .

"Τι κανει αυτος εδω ;" με ρωτησε " Μιλά !" Ούρλιαξε .

"Δεν σε αφορά ! " του πέταξα .

"Δεν με αφορά ; Πηδιεστε Αριάδνη ; Γι αυτο δεν με αφήνεις να σε αγγίξω ! " φώναζε .

"πως τολμάς !" Τσίριξα και τον εσμπρωξα μακρια . Εκείνη την στιγμή ακουσα τον Χάρη να βήχει και η προσοχή μου στράφηκε απευθείας σε αυτόν . Αίμα ετρεχε απο το σκισμένο φρύδι του .

"Μηπως δεν εισαι παρθένα μωρο μου ;" με ρωτησε με το αισχρό του βλέμμα .

"Εισαι ελεεινός ! Φύγε απο μπροστα μου . Φύγε απο το σπιτι μου ! " φώναζα .

"Σκάσε !" Τσιρίξε και χωρις να το αντιληφθώ το χερι του ειχε γίνει ενα με το μάγουλο μου . Το σημείο όπου εγινε η πρόσκρουση ενιωθα να φλέγεται . Μολις ο Χάρης το είδε αυτο , πετάχτηκε όρθιος παρα τον πόνο του και τον χτύπησε με την γροθιά του στο πρόσωπο . Οι ρολοι μολις ειχαν αντιστραφεί . Ο Χάρης ειχε το πανω χερι .

"Εισαι γελοίος ρε ! Χτυπάς γυναίκες ;" ειπε ρητορικά ενω τον ειχε πιασει απο τον γιακά της μπλούζας του και τον ταρακουνούσε .

"Εσυ εισαι γελοίος που πηδάς την γκομενα του φίλου σου !" Έφτυσε ο Στεφανος στα λογια του . Ειχα μεινει άφωνη και ημουν ακομη σε κατασταση σοκ με την όλη κατασταση .

"Εισαι μεγάλος μαλακας ! Δεν τρέχει τιποτα μεταξύ μας ! " τον διαβεβαίωσε ο Χάρης .

"Θα μου το πληρώσεις και εσυ και αυτη ! " ειπε και τραβήχτηκε απο το κράτημα του χάρη . Ανοιξε τη πορτα και εφυγε χτυπημένος και νευριασμένος . Εγω ειχα σταθεί σε μια γωνία , με τα δάκρυα να κυλούν ασταματητα απο τα ματια μου .

"Αριάδνη ;" ειπε ερωτηματικά ο Χάρης και έβαλε το χερι του στην πλατη μου .

"Ασε με να σε δω !" Μου ζήτησε . Γύρισα με αργές κινησεις το πρόσωπο μου . Το χερι του ψιλαφισε το πληγωμένο μέρος του προσώπου μου και εγω μουγκρισα απο τον πόνο .

"Συγγνώμη για ολο αυτο !" Ειπα και άρχισα να κλαίω . Χωρις δεύτερη σκέψη με έκλεισε στην αγκαλια του και χάιδεψε τα μαλλιά μου .

"Νομιζω πως πρεπει να καθαρίσουμε τις πληγές σου !" Αποκρίθηκα σιγανά και με λύπη στην φωνη μου .

"Εχω περάσει και χειρότερα πριγκίπισσα !" Μου ειπε και με σταμάτησε .

"Πρεπει να φύγεις ! " του υπενθύμισα "Η μαμά σου θα σε αναζητάει !" Γελάσε

"Δεν εισαι σοβαρή Άρια ! Προέχουν αλλα τωρα !" Ειπε κι ένωσε απαλα τα χειλη μας . Παλι , για ακομη μια φορα , αρχίζει ξανα η αρχη ενός τέλους !

Vote & commend 😂❤️
Voters will vote , commenders will commend ❌⛔️😝😝