"Αριάδνη !" Μια γνώριμη ηχώ κατέφθασε στα αφτια μου και έστρεψα το κεφάλι μου πίσω .

Ο πιγκουίνος !

"Τι θελεις και εσυ ;" φωναξα ενω τα δάκρυα μου έτρεχαν ακατάπαυστα απο τα ματια μου . Το ιδιο μαλακας ειναι και αυτος . Αν μου ελεγε πως με αγαπαει ολα θα ηταν πολυ διαφορετικά , δεν θα έπραττα τοσο ανώριμα και αφελέστατα . Δεν θα άφηνα τον εαυτό μου να πέσει τοσο χαμηλά και να γίνει κυνηγός ενός άντρα . Η Αριάδνη ηταν κάποτε το αντράκι δεν μπορει να γίνει τωρα γυναικούλα ...

" Μην φωνάζεις ! Με πονάει το κεφάλι μου !" Αποκρίθηκε θρασυτατα .

"Φύγε τοτε διότι και εγω πονάω και θελω να μείνω μονη μου !" Του απάντησα με λυγμούς . Τι στο καλο με εχει πιασει ;

"Τοσο ερωτευμένη εισαι μαζι του που σε πλήγωσε η συμπεριφορά του ;" με ρωτησε ειρωνικα συνοδεύοντας την φράση του με ενα πνιχτο γέλιο . Πέρασε τα χερια του μεσα απο τα πυκνά μαλλιά του και κάθισε στο πεζούλι πίσω του . Ξεφυσηξα και κάθισα και εγω δίπλα του .

"Δεν κλαίω μονο γι αυτόν !" Αποκρίθηκα φωνάζοντας και με κοίταξε με την απορία να ζωγραφίζεται στα ματια του .

"Τοτε ; " αναρωτήθηκε .

"Ειναι απλά ολα ! Όλη μου η ζωη παει κατα διαόλου !" Αποκρίθηκα και συνέχισα να κλαίω με τρανταχτους λυγμούς . Η αναπνοή μου κοβόταν σε πολλα σημεία και ενιωθα οτι θα πνίγω . Ενιωθα το οξυγόνο μου να λιγοστεύει .

"Θες να μου μιλήσεις ;" αποκρίθηκε ζεστά . Που πήγε ο μαλακας και ηλίθιος πιγκουίνος που έψαχνε ευκαιρία να με ειρωνευτει !

"Ειναι τόσα που... " με διέκοψε βάζοντας τον δείκτη του πανω στα χειλη μου .

"Εχω υπομονή ! " μου χαμογέλασε . Γιατι γαμωτο να γινεται γλυκός τωρα .... ΤΩΡΑ που ειμαι με το μυξομαντηλο στο χερι . Παει το χάσαμε το γκομενακι ! Σκάσε Αριάδνη ...

"Δεν ξερω απλως νιωθω σαν κάποιος να με εχει βαλει στο κέντρο και να με χτυπαει αλύπητα . Απο την μια οι γονείς μου , η φιλη μου , ο αδερφός μου , το αίσθημα της μοναξιάς , ΕΣΥ και η κωλοπαρεα σου ! ΟΛΑ ! " τσίριξα και αισθάνθηκα το σωμα του να ταράζεται τρομαγμένα .

"Μου λείπουν Χάρη  ! Ολοι φεύγουν και εγω κάποια στιγμή θα μείνω μονη μου . " αποκρίθηκα λυπημένα έχοντας ηρεμήσει ελαφρώς απο τα έντονα αναφιλητά μου . Τα χερι του τυλίχτηκε γυρω μου και με τοποθέτησε το κεφάλι μου πανω στο σκληρό του στέρνο .

"Αυτη ειναι η ζωη ομως Αριάδνη . Κανει τον κύκλο της !" Μου απάντησε τρυφερα.

"Ποιον κύκλο ; Ποιον γαμημενο κύκλο κανει ; Οι γονείς μου ηταν μολις 35 χρόνων . Για πιο ζωη μου μιλας , γιατι δεν νομιζω να μιλάμε για την ιδια . " φωναξα " Η κολλητή μου εφυγε . Ο αδερφός μου εφυγε . Η γιαγιά μου καποια στιγμή θα φύγει ! Και εγω ; Καλυτερα να πεθανω ! Δεν θελω να ζω ! Η ζωη μου δεν εχει κανενα νόημα . " συνέχισα να τσιρίζω κλαίγοντας . Οταν ηρεμήσω ειμαι σίγουρη πως θα μετανιώσω για ολο αυτο το ξέσπασμα μπροστα στον Χάρη απλως προς το παρόν βοηθάει .

"Μην γίνεσαι σκληρή . Στον κανόνα υπαρχει παντα η εξαίρεση . Εμεις εχουμε όλη την ζωη μπροστα μας . Μην την προκαλείς Αριάδνη , γιατι ειναι αδίστακτη !" Μου ειπε και τον κοιτούσα ξαφνιασμενη . Δεν μπορουσα να πιστεψω πως αυτος ηταν ο Χάρης . Ο γνωστός ο Χάρης !"

"Δεν θελω να ειμαι η εξαίρεση !" Τσίριξα οσο εγωιστικό και να ακουγεται . " Ποιος εχθρός με καταράστηκε ! Ποσο τυχη πρεπει να εχεις για να πέσει ενα αεροπλάνο και να χάσεις τους γονείς σου . Μου λες ; Γιατι τοση άδικια ...!" Ψιθύρισα εξαντλημένη απο το απρόσμενο ξέσπασμα μου .

"Ποι- ποιο αεροπλάνο Αριάδνη ;" με ρωτησε με γουρλωμένα ματια . Τρομαξα απο την αντίδραση του και σαστισα

"Μιλά που να σε πάρει ! Ποιο Αεροπλάνο ;" φώναξε και με επιασε άγαρμπα απο τους καρπούς μου .

"Ασε με ...με πονάς !" Παραπονέθηκα και προσπάθησα να τραβηχτω απο το βίαιο άγγιγμα του . Με τρόμαζε η αξαφνη αλλαγή της συμπεριφοράς του .

"ΜΙΛΑ ΑΡΙΑΔΝΗ ! ! Φώναξε ενω συγχρόνως χαλάρωσε λιγο το κράτημα του .

"Οι γονείς μου σκοτώθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα !" Ψελισσα τρομαγμένη . "Τι συμβαινει ;" τον ρώτησα απαλα και φανερά αγχωμένη . Αναστέναξε και ανακαθισε στην θέση του .

{ Οπτικη  Χάρη }

"Τι συμβαινει ;" με ρωτησε . Αδύνατον . Γαμωτο Αριάδνη !

"ΦΥΓΕ !" Της φωναξα . Γινόμουν μαλακας και το ηξερα ομως επρεπε να φυγεί. Οσο καθόταν μαζι μου κινδυνεύε. Δεν με ελέγχω .

"Τι στο διάολο έπαθες ;" φώναξε και αυτη με την σειρά της ενω δάκρυα κυλούσαν απο τα ματια της.

"ΑΡΙΑΔΝΗ ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ !" Ούρλιαξα μπροστα στο πρόσωπο της και εκείνη αποτραβήχτηκε . Οχι ρε φίλε να φύγει . Δεν γουστάρω να την βλέπω !

Εγωιστή ! Φώναξε η φωνη μεσα μου .

"Οχι αν δεν μου πεις τι εγινε . Γιατι εκανες ετσι μολις άκουσες για το αεροπλάνο ; Τι εχει συμβει ;" Επέμεινε με μια βασανιστική ηρεμία στην φωνη της . Ειναι η μοναδική γκομενα που θελω να την βαλω κατω και να την πηδάω ασταματητα μεχρι να το βουλώσει . Με εκνευρίζει το ηχοχρώμα της φωνής της , η παιδιάστικη αντίδραση της , ο δήθεν τσαμπουκας της . Ολα !

Ψεύτη...ξανα η εκνευριστική φωνη ήχησε στα αυτιά μου .

"Σκάσε γαμωτο . !" Ειπα ηττημένος . "Γιατι δεν φεύγεις ;" την ρώτησα .

"Γιατι ειμαι ηλιθια !" Απάντησε . Δεν θα διαφωνήσω σε αυτο μωρο μου , ομως δεν ειναι αυτο το θεμα μας . Το θεμα μας ειναι το πείσμα σου και η βασανιστική επιμονή σου .

"Εκει μεσα ηταν ο πατέρας μου !" Ειπα με μια ανασα . Πάγωσε ολόκληρη . Η τσάντα της γλίστρησε απο τα χερια της και αυτη κάθισε με αργές κινησεις στο πεζούλι δίπλα σε εμενα .

"Τι;" ειπε απαλα ζητώντας επιβεβαίωση . Αυτο που άκουσες μωρο μου ! Σε αυτο το γαμημενο αεροπλάνο έχασα και εγω τον πατερα μου . Βλέπεις η ζωη αντιπροσωπεύει την κόλαση . Ο παράδεισος ειναι μονο μετα θάνατον.

"Σε κανει να νιώθεις καλυτερα που δεν εισαι η μοναδική εξαίρεση ;" την ειρωνεύτηκα . Επιτέλους βρήκαν τον παλιό καλο μου εαυτό . Λύγισα και αυτος δεν ειναι ο Χάρης που εγω δημιούργησα .

"Δεν το πιστευω !" Φύσαγε και ξεφυσαγε .

"Είτε το πίστευεις είτε οχι δεν αλλάζει τιποτα !" Πέταξα ψυχρα και εκείνη έτριψε το πρόσωπο της . Ειμαι γελοίος αλλα η όλη φάση με ανάβει . Θελω να την παρω εδω και τωρα . Λιγο η αγριάδα της και λιγο η φλέβα στο λαιμό της που πετάγεται καθε φορα που νευριάζει με ανάβει υπερβολικά .

"Γιατι εισαι τοσο μαλακας !" Αναφωνησε και γέλασα .

"Σε ευχαριστω ! Εχω ακούσει και χειροτερα! " Αποκρίθηκα . Δεν γέλασε . Το παίζει σκληρή και αυτο με φουντώνει ακομη περισσοτερο . Νιωθω μια περίεργη σύσπαση στο τζιν μου . Γαμωτο ! Οχι τωρα !

" Απορώ γιατι στέκομαι ακομη μπροστα σου !" Ειπε .

"Γιατι με γουστάρεις !" Της απάντησα . Το ηξερα . Ο τροπος που αντιδρούσε στο άγγιγμα μου , η φωνη της καθε φορα που μου μιλουσε οταν δεν τσακωνόμασταν , τα ματια της .... Τα μαρτυρούσαν ολα . Οχι ομως μωρο μου . Ο Χάρης δεν πέφτει στην παγίδα του έρωτα . Τα βέλη του δεν τον τρυπούν .

"Εχεις πολυ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου !" Μου απάντησε τοποθετώντας τα χερια της στην λεπτή της μεση . Αυτο ηταν ! Χρειάζεται ενα παγωμένο μπανιο για να συνέλθει ο Χάρης εκει κατω !

"Παραδέξου το ! " την προκάλεσα γελώντας και πλησίασα προς το μέρος της .

"Τι-τι κανεις ;" τραυλισε . Το μωρο μου τραυλίζει . Θα προτιμούσα να αναστενάζει .

"Ειμαι αθώος !" Απάντησα αλλαζονικα και την πλησίασα ακομη περισσοτερο . Φίλε πεθαίνω να γευτώ τα χειλη της . Μια ψυχή που ειναι να βγει ας βγει . Την τραβάω πανω μου . Εκείνη στέκεται σαν άγαλμα στα χερια μου . Σκύβω στο ύψος της και ενώνω τα χειλη μας , άγρια ... σκληρά και βιαια ! Μουγκρίζει και προσπαθεί να αποτραβηχτεί . Μην προσποιείσαι Άρια !

"Πας καλα !" Φώναξε και το χερι της προσγειώθηκε στο μάγουλο μου . Γαμωτο! Εχει δυνατό χερι. Αρχισε να τρέχει μακρια μου . Μωρο μου μπορω να σε κανω οτι θελω . Δεν με ξερεις καλα ...

Άλλος ενας λόγος ...
η μοίρα ....

Χελλοοου ...

Goodbye ....😂😂😍😍
I love you all .