Φορεσα τις αρβύλες μου ... Ο θεος να τα κανει παπούτσια ! Και ημουν πλεον ετοιμη να αντιμετωπίσω τον αντίπαλο μου . Επρεπε να κερδίσω , οχι τιποτα άλλο , επρεπε να βουλώσουν και μερικά στοματακια ...

"Ετοιμη !" Φώναξε ο Αλέξης . Που ηταν αυτος ; Ωρα ειχα να ακούσω την φωνούλα του . Καλο κουμασι και ο Αλεξάκης !"

"Πανέτοιμη !" Φωναξα και ήπια μια γουλιά απο το ποτό μου . Φορεσα μηχανικά το κράνος μου πανω απο το κεφάλι μου . Μερικές τούφες απο τα μαλλιά μου κάλυψαν την όραση σου ομως ο Αλέξης έσπευσε να τις απομακρύνει απο το οπτικό μου πεδίο .

"Εισαι ψυχολογικά προετοιμασμένη για μια ήττα !" Ακουσα την φωνη του Μαριου απο πίσω μου . Γύρισα και τον ειδα να γελαει . Ρε αυτος τελικα ειναι καλός ! Τι χαμόγελο και τι δοντάκια ! Οοο ειμαι ανώμαλη ! Ειπα και χτύπησα στην σκέψη μου το μέτωπο μου με την παλαμη μου . Ξυπνά ηλιθια ... πρωτα οι πανελλήνιες και μετα οι γκόμενοι .

"Ειμαι ετοιμη για ολα , αγορι μου ! Εσυ εισαι ;" αποκρίθηκα ειρωνικα και έφυγα μακρια του χωρις να περιμενω την απάντηση του η οποία ισως και να με έθιγε . Κατευθυνόμουν προς το φούξια αγωνιστικό αυτοκινητο μου . Σοβαρά ! Φούξια ;

"Με το αυτοκινητο της Barbie περιμένετε να να νικήσω ;" φωναξα αστειευόμενη .

"Βασικά δεν περιμένουμε καν να τερμάτησεις !" Φώναξε η ηλιθια ξανθιά και έβαλε το κεφάλι της στον λαιμό του Χάρη χασκογελωντας ! Θα την πνίξω . Κρατήστε με !

"Βασικά εσυ να σκάσεις !" Ειπα απευθυνόμενη στην κυρια ~ τρεις λαλούν και δυο χορεύουν ~ . Χωρις να το περιμενω η αλήθεια ειναι ... δεν μίλησε . Απλως τυλίχτηκε σαν βδέλλα γυρω απο την ψηλή και γυμνασμένη κορμοστασιά του Χάρη.

"Λοιπον !" Φώναξε ο Γιώργος ! " Νομιζω πως ειμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε !" Συνέχισε στον ιδιο τόνο .

"Να πέσουν τα στοιχήματα !" Φώναξε ενας απο το πλήθος των αντρών .

"Εγω ποντάρω στην Αριάδνη !" Φώναξε ο Χάρης . Τι κανει λεει ο πιγκουίνος ; Αυτο τωρα να το εκλάβω ως κοπλιμέντο ; Αυτο το αγορι ειναι πιο ανεξήγητο και απο την θεωρία της δημιουργίας του κόσμου ! Αμάν πια !

"Τι λες ρε μαλακα ! Εμεις οι υπόλοιποι στον Μάριο !" Τσιρίξε ενας και ολοι συμφώνησαν μαζι του . Σοβαρά τωρα ; Ενας εναντίων 29 . Θα σε βγαλω ασπροπρόσωπο Χαρουλη !

"Λάβετε θέσεις !" Φώναξε ο Αλέξης ο οποίος στάθηκε μπροστα απο τα δυο αγωνιστικά αυτοκίνητα κρατώντας μια σημαία στα χερια του . Φορεσα την ζώνη μου , έβαλα το κλειδί στην μίζα, γκάζωσα και τωρα ημουν ετοιμη για μια ακομη νίκη . Κοίταξα τον Μάριο στα δεξια μου μου έκλεισε το ματι , και έπειτα έστρεψα την προσοχή μου ξανα στον Αλέξης περιμένοντας το σήμα της εκκίνησης .

"Με το 3 !" Φώναξε ...

"1"

"2"

"3"

Με το άκουσμα του τελευταίου αριθμού πάτησα τέρμα το γκάζι . Το μονο που σκεφτόμουν ηταν ο τερματισμός . Όλη η διαδρομή έπαιζε γρηγορα μεσα στο κεφάλι μου . Επρεπε να σκεφτώ μεθοδικά . Δεν ειναι απλως θεμα ταχύτητας αλλα θεμα στρατηγικής . Και εγω σημερα , εδω , σε αυτόν τον αγώνα , πρεπει να νικήσω . Ξαφνικα ενω εχω το προβάδισμα , βλέπω την μούρη απο το μαύρο Subaru του Μαριου να εχει πλησιάσει απειλητικά το δικο μου .

"Φάε την σκόνη μου Μαρίε!" Φωναξα περισσοτερο στον εαυτό μου και γκαζωσα περισσοτερο . Τέρμα το γκάζι και ακομη με πλησίαζε . Είχαμε διανύσει περίπου πέντε χιλιόμετρα και μολις λίγα μέτρα έμεναν ακομη πριν κόψω την κορδέλα του τερματισμού με την " Barbie " μου . Ελα κοριτσάρα μου ! Λιγο ακομα ! Ψιθύρισα

Η αδρεναλίνη εχει φτάσει στα ύψη ... Βλέπω στο βάθος το πλήθος συγκεντρωμένο και την πινακίδα που εχει υψωθεί στον αέρα και γραφει με μεγάλα γράμματα Finish !

Λιγο ακομα ...

Αριάδνη μπορεις να τα καταφέρεις ...

Μια τελευταια στροφή και ολα τελείωσαν . Θα τους δειξω πως και τα κορίτσια μπορούν . Αρκεί να θέλουν ! Δεν ειμαστε ουτε εύθραυστες και ουτε κούκλες που τρέχουμε πίσω απο τα φουστανάκια και τους αντρες . Ειμαστε ανεξάρτητες και παντοδύναμες !

Ενας θόρυβος ... ενας θόρυβος και μετα ενας χτύπος στα πλευρά . Τι στο διάολο εγινε μολις τωρα . Ανοίγω τα ματια μου . Το αυτοκινητο μου βρίσκεται έξω απο τον αυτοκινητόδρομο και του Μαριου πανω μου .

Ααα το πλευρό μου πονάει ! Πιάνω την μεση μου και σουβλιες χτυπούν ολόκληρο το κορμί μου. Ανοίγω διστακτικά την πορτα του οδηγού και βγαίνω με αργές κινησεις . Την ιδια στιγμή τους βλέπω ολους να τρέχουν καταπάνω μας που μολις αντιλήφθηκαν τι ειχε γίνει . Ο Χαρη τρέχει κατα πανω μου . Θα με τρελάνει ο τύπος . Μια μου λεει πως θέλει να με πηδήξει και μια δείχνει να νοιάζεται . Δεν αντέχω άλλο !

"Εισαι καλα ;" με ρωτησε και ηρθε στο πλευρό μου . Αγνόησα εντελώς την ερωτηση του και έστρεψα το βλέμμα μου στον Μάριο που στεκοταν πανω στο διαλυμένο Παρμπρίζ του .

"Εισαι με τα καλα σου ; Θελεις να μας σκοτώσεις ;" τωρα πραγματικά ωρύομαι . Τρέχω δίπλα του και τον χτυπάω με τα χερια μου στο στέρνο του . Δείχνει να πονάει και αμεσως σταματάω . Είπαμε ... Να σωθείς απο ατύχημα και να πας απο τα χερια μιας τρελής !

"Έχασα τον έλεγχο !" Δικαιολογήθηκε .

"Πρωτη φορα πιάνεις τιμόνι στα χερια σου αγορι μου ! Δεν το πιστευω !" Ούρλιαξα και εκανα μια στροφή γυρω απο τον εαυτό μου πιάνοντας πονεμένα την κοιλια μου . Ο πονος αυξάνεται . Τι πήγα και εκανα ; Γιατι να ειμαι τοσο αφελής !

"Αριάδνη ;" ψιθύρισε ο Χάρης .

"Τι θες και εσυ ;" φωναξα και τίναξα το χερι μου προς το μέρος του . Τα εχω πάρει πραγματικά τωρα . Παραλίγο να χάσω την ζωη μου εξαιτίας ενός ηλιθίου αγώνα και ενας ηλιθίου συμπαίκτη !

"Αριάδνη νομιζω πως ... αιμορραγεις !" Ψέλλισε και γουρλωσα τα ματια μου . Έσκυψα το κεφάλι μου και πράγματι παρατήρησα την στολή μου που ειχε βαφτεί κόκκινη απο το αίμα . Χριστέ μου τι μου συμβαινει ! ... Δάκρυα έτρεξαν ασυναίσθητα απο τα ματια μου . Ο Χάρης και ο Γιώργος έτρεξαν δίπλα μου .

" Ηρέμησε δεν ειναι τιποτα !" Ειπε ο Γιώργος για να με καθησυχάσει .

"Μηπως εισαι στις ... μερες σου !" Ρωτησε ο Χάρης .

"Εισαι ηλίθιος ή το παίζεις ;" ειπα μεσα απο τους λυγμός μου και εκείνος γέλασε με το σχόλιο μου. Τι ποιο ανόητη ερωτηση ;

"Θα παμε στο νοσοκομείο !" Πρότεινε παλι ο ίδιος .

"Ξέχασε το " φωναξα με πείσμα .

"Αριάδνη μπορει να εχεις τραυματίσει κάποιο εσωτερικό όργανο !" Αναφωνησε ο Αλέξης . Πως θα παω στο νοσοκομείο ; Και αν το μάθει η γιαγιά μου η ο Νίκος ; .

"Θα την παω εγω !" Ζήτησε ο Χάρης χωρις καν να με ρωτήσει .

"Δεν παω στο νοσοκομείο ! Βγαλ'το απο το μυαλο σου !" Του ειπα μα δεν με άκουσε . Πλησίασε στο μέρος μου και με σήκωσε απαλα στην αγκαλια του . Τι στο διάολο κανει ;

"Χάρη άφησε με κατω !" Του ζήτησε απαλα καθώς οποιαδήποτε πίεση προκαλούσε πόνο στην κοιλια και τα πλευρά μου .

"Sorry Αριάδνη !" Ακούστηκε η πονεμένη φωνη του Μαριου . Αυτη την στιγμή δεν με νοιάζει τιποτα . Ειμαι στην αγκαλια του Χάρη και αυτο μου φτάνει .

Χαστούκι !
Πες το αλλη μια φορα αυτο Αριάδνη και θα δεις τι εχει να γίνει ! Ψιθύρισε η φωνούλα μεσα μου . ΣΩΣΤΑ ! Πρεπει να λογικευτω !

"Χάρη δεν ειναι τιποτα , άφησε με να παω σπιτι μου ! Τον παρακάλεσα ήρεμα .

"Και τι θα πεις στους δικούς σου Άρια ; Δεν νομιζω πως ξέρουν που πραγματικά βρίσκεσαι !" Ειπε γελώντας . Γαμωτο με παρακολουθεί , εχει βαλει κάμερες στο σπιτι μου ; Στο μεταξύ παρατήρησα πως το αίμα συνέχιζε να λούζει τα ποδια μου . Αυτο ειναι σοβαρό .

"Θα εισαι μια χαρα !" Ειπε και επιασε το χερι μου , ενω με έβαλε να καθίσω στην θέση του συνοδηγού και εκείνος πέρασε μπροστα απο το αυτοκινητο για να πάρει την θέση στο τιμόνι . Επρεπε να βγαλω την στολή . Δεν μπορουσα να εμφανιστώ σαν ρομπότ στο νοσοκομείο . Με τα χερια μου τράβηξα απαλα την μπλούζα . Μορφασα απο τον πόνο καθώς το τράβηγμα των πλευρών άνοιξαν τις πληγές μου .

"Οου τι κανεις ;" ειπε έκπληκτος ο Χάρη . Που απο την μια δεν έπαιρνε τα ματια του απο πανω μου και απο την αλλη προσπαθούσε να συγκεντρωθεί στην διαδρομή ώστε να μην εχουμε και άλλο ατύχημα . Εγω φυσικά δεν του απάντησα . Ενω συνέχισα να βγάζω τα ειδικά ρούχα του αγώνα και τραβούσα σιγά σιγά την φόρμα απο τα ποδια μου . Το τζιν απο μεσα ηταν γεμάτο αίματα . Νομιζω πως πρεπει να ανησυχώ λιγο περισσοτερο .

"Στριπτιζ θα μου κανεις !" Ειπε και έγλυψε τα χειλη του .

"Σκάσε ηλίθιε ! Πως θα παω ετσι στο νοσοκομείο !" Ειπα ξεψυχισμενα . Ενιωθα ενα σκοτάδι να μου κρύβει το φως . Ζαλίζομαι ! Ακούμπησα το κεφάλι μου πίσω στο κάθισμα και πήρα μερικές βαθιές ανάσες .

"Αριάδνη ! " ειπε και με σκουντηξε τρομοκρατημένος με την κατασταση μου .
"Αριάδνη σύνελθε μωρο μου !" Φώναξε ξανα . Η εχω παραισθήσεις ή ο Μαναρουλης δίπλα μου με φώναξε μωρο του !

"Ζαολιζομαι ! " ψέλλισα σιγανά .

"Φτάσαμε Αρι ! Φτάσαμε !" Φώναξε και πήδηξε έξω απο το αυτοκινητο φτάνοντας γρηγορα στην μεριά μου για να με μεταφέρει . Με πηρε ξανα στην αγκαλια του . Με το πόδι του εσμπρωξε την γυάλινη πορτα . Η μυρωδιά των φαρμάκων και των αντισηπτικών εισέβαλε στην όσφρηση μου. Άρχισα να συχαινομαι τα νοσοκομεία μετα τον θάνατο των γονιών μου και ποσο μαλλον το συγκεκριμένο , στο οποίο και δούλευαν .

"Αφηστε την εδω νεαρέ μου !" Ακουσα την φωνη της νοσοκόμας . Το φορείο αρχισε να κινείται και έβλεπα ελαχιστα τον χάρη να τρέχει μαζι με την νοσοκόμα.

"Τι της συνέβη ;" ρωτησε εκείνη . Ο Χάρης σταμάτησε για λιγο .

"Έπεσε απο τις σκάλες !" Έσπευσε να δικαιολογήσει τα τραύματα μου . Ποιες σκάλες αγορι μου στις 12 η ωρα το βράδυ ; Εχει χάρη που πονάω για να σε βρίσω .

"Μην αγχώνεστε ολα θα πάνε καλα ! Είστε το αγορι της !" Ρωτησε η νεαρή νοσοκόμα και εκει έπεσε χιονοστιβάδα και μας πάγωσε και τους δυο κυριολεκτικά .

"Ο-οχι ενας γνωστός !" Αποκρίθηκε . Γνωστός ; Ουτε καν φίλος ; Ενταξει Χαρουλη . Το καταλάβαμε εχεις ματια μονο για την ξανθιά σου . Ωρα να υπόκριθουμε λιγο μηπως και μας προσέξεις και εμάς !

"Πονάω !" Ειπα ψεματα και διπλώθηκα στα δυο .

"Που ;" φώναξε αυτος και δεν του απάντησα . Απλως συνέχισα να προσποιούμαι . Αμεσως με μετέφεραν σε ενα δωματιο γεμάτο γιατρούς .

"Παρακαλώ περιμένετε έξω εσείς !" Είπαν στον Χάρη και εκείνος ξεφυσηξε περνώντας το χερι του μεσα απο τα μαλλιά του .

Ξαφνικα ακουσα εναν άντρα με άσπρη ποδια να μου ψυθιρθζει κάτι και τα ματια μου να κλείνουν . Σαν να κοιμόμουν ομως καταλάβαινα τα παντα γυρω μου .

[...]

Τα ματια μου άνοιξαν έπειτα απο μια βαριά νάρκωση . Δίπλα μου καθόταν η γιαγιά μου , με τον αδερφό μου και λιγο προς την πορτα στεκοταν ο Χάρη με σταυρωμένα τα χερια του .

"Κοριτσι μου !" Αναφωνησε η γιαγιάκα μου και σκούπισε τα δάκρυα της. Ποιος τους ειδοποίησε ; Γαμωτο τι θα τους πω τωρα .

"Τι ωρα ειναι ;" ρώτησα .

"2" απάντησε μονολεκτικά ο Χάρης .

"Το μεσημέρι ;" ξανα ρώτησα .

"Τα μεσάνυχτα ματάκια μου " απάντησε η γιαγιά μου αυτη την φορά. " Γιατι δεν προσεχές κοριτσι μου . Μα να κατρακυλήσεις τα σκαλια ολοκλήρου ορόφου !" Ειπε η γιαγιά μου και αμεσως καταλαβα οτι Χάρης ειχε πει την ιδια ηλιθια δικαιολογία και σε αυτούς .

"Περδικλωθηκα γιαγιάκα μου ! Ενταξει ειμαι τωρα !" Ειπα και της επιασα καθησυχαστικά το χερι . Κοίταξα τον αδερφό μου ο οποίος δεν φανηκε να πίστεψε το ψέμα μου .

"Εγω να σας αφήνω μόνους σας τωρα !" Αποκρίθηκε ο Χάρης . Τον ευχαρίστησα με το βλέμμα μου και έγνεψα καταφατικά.

"Σε ευχαριστούμε αγορι μου που έφερες την Αριάδνη μας άμεσα στο νοσοκομείο ! Ποιος ξερει τι μπορει να εχει πάθει αν δεν ησουν εσυ !" Ειπε η γιαγιά μου με κλάμματα και έσφιξε τον πιγκουινο στην αγκαλια της .

"Μην στεναχωριέστε κ.Αριαδνη , η εγγόνη σας ειναι σκληρό καρύδι !" Αναφωνησε σπάζοντας το υπέρφορτισμένο κλιμα με το χιούμορ του . Πιο κυκλοθυμικό ατομο δεν εχω ξανα συναντήσει στην ζωη μου .

"Στο καλο παιδι μου " του ειπε η γιαγιά μου και χτύπησε ευγενικά τον ωμο του .

"Χάρη !" Τον σταμάτησα . Γύρισε ... το βλέμμα του , σώστε με !

"Σε ευχαριστω !" Ψέλλισα και εκείνος χαμογέλασε . Μεσα σε λίγα δευτερόλεπτα ειχε ήδη φύγει απο το δωματιο . Ισως ενας λόγος ακομη για να του δώσω προαγωγή στην καρδιά μου !