Έφτασα πριν από λίγα λεπτά στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης . Η πτήση μου είχε ολιγόλεπτες καθυστερήσεις εξαιτίας της κακοκαιρίας . Καλοκαίρι με βροχές ! Τι χειρότερο από αυτό . Από την άλλη αυτός ο καιρός μου δημιουργούσε ένα πολύ κακό προαίσθημα . Από μικρή συνδύαζα τα πάντα με τον καιρό . Όταν είχε λιακάδα κάτι καλό συνέβαινε όμως όταν έβρεχε γινόταν το αντίθετο . Είναι η πρώτη φορά που ελπίζω να διαψευστώ .

Σταμάτησα το πρώτο ταξί που βρήκα μπροστά μου και ζήτησα να με μεταφέρει απευθείας στα δικαστήρια . Δεν είχα χρόνο να γυρίσω στο πατρικό μου . Ήμουν ένα βήμα πριν δικαιωθώ και συγχρόνως ένα βήμα πριν χάσω την γη κάτω από τα πόδια μου καθώς στο δικαστήριο όλα μπορούσαν να ανατραπούν και αυτό ήταν ένα σενάριο που είχα αποκλείσει από το μυαλό μου .

"Φτάσαμε δεσποινίς !" Μου αναφώνησε με βαριά φωνή ο οδηγός του ταξί . Άνοιξα το πορτοφόλι μου και πλήρωσα την κούρσα αφήνοντας και ένα μικρό φιλοδώρημα . Σήμερα ένιωθα ευγνώμων σε όλους και περισσότερο στον αδερφό μου και όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ και στον Χάρη . Ήταν δίπλα μου κάθε στιγμή . Με στήριξε σε κάθε μου βήμα όμως η μοίρα μας έδωσε διαταγή όλα αυτά να γίνουν παρελθόν .

Ανέβηκα αστραπιαία τα σκαλιά του κτηρίου και άνοιξα την μεγάλη και βαριά ξύλινη πόρτα . Η πολυτέλεια και ο πλούτος απλώθηκαν μπροστά μου. Χρυσοί καναπέδες , δερμάτινη επένδυση στους τοίχους , γυαλιστερόι και επιχρυσωμένοι πολυέλαιοι ....
Πρώτη φορά αντίκριζα ένα τέτοιο πολυτελέστατο χώρο . Ποσό μάλλον χώρο δικαστηρίου . Έστρεψα λίγο το βλέμμα μου και εντόπισα τον δικηγόρο και φίλο του αδερφού μου . Πλησίασα γρήγορα προς το μέρος του .

"Καλημέρα κ.Νικολαου !" Είπα εμφανώς λαχανιασμένη . Κανείς θα έλεγε πως έτρεχα αλλά αντιθέτως . Ίσως η αγωνία και το άγχος με κατέβαλαν χωρίς να το αντιληφθώ .

"Καλώς την ! " είπε και ακούμπησε τον ώμο μου . " Και ... Προτιμώ να με λες Στέργιο !" Συνέχισε γελώντας γλυκά .

"Όπως επιθυμείς αλλά αυτά μετά την δίκη !" Του είπα . " Πιστεύεις πως έχουμε πιθανότητες να κερδίσουμε ;" ρώτησα διστακτικά .

"Κοιτά Αριάδνη ... όλα δείχνουν να είναι με το μέρος μας . Θα βάλουμε τα δυνατά μας . Σου υπόσχομαι πως θα παλέψω το καταστρέψω το καθίκι . Θα προσπαθήσω να τον κάνω να μην δει ποτέ άσπρη μέρα ξανά . " γρυλισε . Το ευχόμουν ! Ειλικρινά το ευχόμουν . Όμως ... δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη για τίποτα .

"Μακάρι !" Ψελισσα και κούνησα το κεφάλι μου αργά προς όλες τις κατευθύνσεις .

"Πουτανα θα μου το πληρώσεις !" Άκουσα μια φωνή και γύρισα αμέσως πίσω μου να δω από που προήλθαν . Τα μάτια μου έπεσαν πάνω στον Στέφανο . Με κοιτούσε με μάτια που εξέπεμπαν μίσος . Αν δεν τον κρατούσαν οι γεροδεμένοι αστυνομικοί και δεν είχε στα χέρια του περασμένες χειροπέδες ορκίζομαι πως θα μου είχε ορμηξει.  Δεν τον φοβήθηκα όμως ! Οχι πια !

"Θα σε διαλύσω . !" Φώναξε μπροστά στο πρόσωπο μου . "Λεει ψέματα γαμωτο ! Με συκοφαντεί η πουτανα !. Αφήστε με ! " ούρλιαζε . Τον κοιτούσα βαθιά στα μάτια μόνο και μόνο για να του δείξω πως εγώ είμαι αυτή που θα τον διαλύσει . Όχι αυτός ! Αν δεν τα κατάφερνα ... την επόμενη στιγμή θα έσβηνα από αυτό τον κόσμο .

"Μην δίνεις σημασία !" Με παρότρυνε ο δικηγόρος μου . "Άντε πάμε ! Ξεκινάει η δίκη !" Με έπιασε από το χέρι μου και με οδήγησε προς την μεγάλη αίθουσα του δικαστηρίου . Το πόδια μου άρχισαν να τρέμουν . Το ψύχος της αίθουσας πάγωσε τα πάντα μέσα μου . Σαν να έχασα τον κόσμο γύρω μου .

Προχώρησα με σταθερά βήματα προς την πρώτη γραμμή των καθισμάτων . Ήμουν μόνη μου ! Απολύτως μόνη μου . Ο Στεργιος ήταν τώρα μαζί με τον δικηγόρο του Στέφανου , ενώ αυτός ήταν καθισμένος στην θέση του κατηγορουμένου .

"Η μάρτυς και θύμα  να προσελθει στο βήμα !" Ακούστηκε η φωνή του δικαστή και έπειτα ο χτύπος από το ξύλινο σφυρί . Άφησα την τσάντα μου στην καρέκλα και κινήθηκα προς το βήμα . Στην αίθουσα είχαν συγκεντρωθεί πολύ άνθρωποι που δεν γνωρίζα και κανένας δικός μου .

"Το ονομας σας ; " ρώτησε .

"Αριάδνη Ιωάννου  κύριε δικαστα !" Απάντησα με θάρρος . Εκείνος κοίταξε τα χαρτιά του και έπειτα στράφηκε ξανά σε εμένα .

"Καταγγείλατε τον κ.Παυλιδη για σεξουαλικη κακοποίηση καθώς και πρόκληση ατυχήματος ! " μου είπε κάτι που ήδη ήξερα . "Γνωστοποιήστε και σε εμάς τα στοιχεία και τις αποδείξεις σας !" Συνέχισε ολοκληρώνοντας την φράση του .

"Αξιότιμο δικαστήριο , το συμβάν έλαβε μέρος σε ένα νυχτερινό χώρο διασκέδασης ." Ξεκίνησα να αφηγούμαι την ιστορία μου από την αρχή . Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο όλο αυτό . Τα είχα αφήσει πίσω μου τόσο καιρό και τώρα ήμουν αναγκασμένη να ανακαλέσω στην μνήμη μου άσχημα γεγονότα οι με στιγμάτισαν .

"Αποβαλατε λοιπόν ;" συμπέρανε .

"Μάλιστα !" Απάντησα .

"Ας αναλάβει ο συνήγορος υπεράσπισης του εναγομένου από εδώ και πέρα !" Είπε και έδωσε τον λόγο στον δικηγόρο του Στέφανου . Εκείνος βάδισε μέχρι να φτάσει ακριβώς μπροστά μου .

"Δεσποινίς Ιωάννου ;" ρώτησε καταφατικά . Κοίταξε τον φάκελο του και έπειτα εμένα .

"Κατηγορείται τον πελάτη μου για σεξουλικη κακοποίηση . Σωστά;" αναρωτήθηκε και ενευσα καταφατικά . "Ωραία ! . Λίγους μήνες πριν όμως διατηρούσατε δεσμό μαζί του . Σωστά ;" επανέλαβε .

"Σωστά !" Απάντησα έντονα και με θάρρος . Ήξερα που το πηγαίνε .

"Δεν είχατε στενές επαφές με τον Κ. Παυλιδη πριν τον υποτιθέμενο βιασμό σας ;" ρώτησε ειρωνικά και με έκανε να εξοργίστω .

"Ένσταση κύριε πρόεδρε . Ο συνήγορος από εδώ αποφάνθηκε την απόφαση της δίκης . " υπερασπίστηκε ο Στεργιος και ένιωσα να χαλαρώνω .

"Δέκτη η ένσταση ! Συνεχίστε χωρίς τέτοιες αναφορές Κ.συνηγορε !" Αναφώνησε ο πρόεδρος του δικαστήριου .

"Πως είστε σίγουρη ότι το έμβρυο ήταν του κατηγορουμένου ; Από όσο γνωρίζω εκείνη την περίοδο διατηρούσατε δεσμό με τον Χάρη Στεργιου !" Προσπαθούσε να με στριμώξει .

"Μετά την επίθεση μου , απέφευγα τις επαφές με καθε άντρα ! Ο Κ .Στεργιου με στήριξε και με βοήθησε να το ξεπεράσω !" Επέμενα .

"Και πως το γνωρίζουμε εμείς αυτό ! Ο Κ.Στεργιου είναι απών από την αίθουσα . Δεν έχουν βάση τα λόγια σας δεσποινίς μου !" Αναφώνησε για ακόμη μια φορά με σαρκαστικό τόνο .

"Εδώ είμαι !" Άκουσα μια τόσο οικεία και ζέστη φωνή . Γύρισα σοκαρισμένη το κεφάλι μου και είδα τον Χάρη να στέκεται στην άκρη του μεγάλου διαχωριστικού διαδρόμου ανάμεσα από στις δυο πλευρές τις αίθουσας . Πρώτα κοίταξε εμένα εξεταστικά και έπειτα συνέχισε να προχωράει προς το μέρος του βήματος .

"Ποιος είστε εσείς κύριε ;" αναφώνησε ο δικαστής .

"Στεργιου Χάρης !" Απάντησε και ύψωσε το αναστημα του .

"Διατηρούσατε σχέση με την κυρία Ιωάννου ;" ρώτησε .

"Μάλιστα κύριε δικαστα !"απάντησε και εγώ είχα μείνει ακόμη άφωνη να τον κοιτάω . Δεν περίμενα ποτέ να δω τον Χάρη σε αυτή την αίθουσα σήμερα . Ένιωθα τόσο ευγνώμων και μόνο που τον ένιωθα δίπλα μου .

"Περιμένετε στην σειρά κυριε Στεργιου και θα σας φωνάξουμε να καταθέσετε !" Τον ενημέρωσε και εκείνος συμφώνησε . Τον είδα που κάθισε στα καθίσματα πίσω μου . Τώρα ένιωθα όλο τον κόσμο με το μέρος μου .

"Ήρθε και ο Γκόμενος να σε υπερασπιστεί τώρα !" Φώναξε ο στεφανος από την θέση του .

"Κατηγορούμενε !" Προειδοποίησε ο δικαστής και εκείνος αμέσως σώπασε .

Οι ώρες περνούσαν , οι ερωτήσεις έσκαγαν σαν βόμβες η μια μετά την άλλη . Ερωτήσεις που στόχευαν την ανατροπή της αλήθειας , όμως δεν τα κατάφερναν . Περίμενα με ανυπομονησία να ακούσω το περιβόητο 'ένοχος ' ώστε να ηρεμήσει η ψυχή μου .

"Μπορείτε να καθίσετε Κ.Ιωαννου " ήταν η Τρίτη φορά που με είχα καλέσει στο βήμα . Κάθισα πίσω στην δερμάτινη θέση . Δίπλα από το Χάρη . Η στιγμή της δικαιοσύνης είχε έρθει . Ο Χάρης έπιασε σφιχτά το χέρι μου . Η καρδιά μου χτυπούσε με αστρονομικούς ρυθμούς .

"Μην φοβάσαι !" Μου ψυθίρισε ο Χάρης στο αυτί μου και ένιωσα για λίγο να χαλαρώνω .

"Έπειτα από μια πολύωρη δίκη έχει παρθεί η απόφαση!" Αναφώνησε ο πρόεδρος και όλη η αίθουσα σηκώθηκε όρθια .

"Ο κατηγορούμενος Στεφανος Παυλιδης κρίνεται ένοχος για τον βιασμό και την πρόκληση ατυχήματος στην Κ.Αριαδνη Ιωάννου , και θα μεταφερθεί στις φυλακές κορυδαλλου τις επόμενες ημέρες !" Χτύπησε το σφυρί στο ξύλινο γραφείο . Η καρδιά βρήκε ξανά τον ρυθμό της . Δάκρυα χαράς κυλούσαν από τα μάτια μου . Ήμουν πλέον ελευθερωμενη από το κάθαρμα . Ο Χάρης με έσφιξε στην αγκαλιά του .

"Σε ευχαριστώ ! " του ψιθύρισα και τον κοίταξα γλυκά στα μάτια . Απομακρύνθηκα για λίγο από κοντά του . Πέρασα μπροστά από τον Στέφανο ο οποίος έδειχνε να τα έχει χαμένα .

"Θα σε γαμησω παλιοπουτανα !" Φώναξε . Ο Χάρης που τον άκουσε ήταν έτοιμος να του επιτεθεί όμως τον έπιασα από το χέρι και τον κράτησα πίσω μου .

"Φρόντισες να το κανείς ήδη !" Του είπα με μίσος και ένιωσα το άγγιγμα του Χάρη στην μέση μου . Έφτυσα στο μέρος του και έτρεξα γρήγορα έξω από το κτήριο για να ρουφήξω λίγο αέρα γαλήνης .

"Αριάδνη περίμενε !" Φώναξε ο Στεργιος .

"Σε ευχαριστώ ! Σε ευχαριστώ πολύ . Ειλικρινά δεν έχω πως να σου το ξεπληρωσω . Ούτε εκατομμύρια ευρώ δεν φτάνουν μπροστά σε αυτό που χάρη σε εσένα νιώθω αυτή την στιγμή !" Του είπα μέσα από την καρδιά μου και έσφιξα το χέρι του με το δικό μου .

"Την δουλειά μου έκανα Αριάδνη !" Αρκέστηκε σε αυτό .

"Τότε η δουλειά σου ήταν άψογη !" Χαμογέλασα και αυτός μαζί . Το χέρι του άφησε το δικό μου και χάιδεψε τα μαλλιά μου .

"Σε θαυμάζω ! Για τον δυναμισμό σου και την υπομονή που έχεις μέσα σου ." Μου ψιθύρισε και το πρόσωπο του πλησίασε κοντά στο δικό μου . Χωρίς να το αντιληφθώ και να αντιδράσω είχε κολλήσει τα χείλη του πάνω στα δικά μου . Μα δεν είναι δυνατόν .

"Στεργιε!" Αναφώνησα φεύγοντας απο κοντά του και πίσω του είδα ακριβώς λίγα μέτρα μακριά μας τον Χάρη να στέκεται και να μας κοιτάζει με μισό μάτι .

"Χάρη !" Φώναξα . Εκείνος όμως μου χαμογέλασε και προχώρησε προς την αντίθετη κατεύθυνση .

"Γιατί ρε Στεργιε ! " αναφώνησα έτοιμη να κλάψω . "Χάρη περίμενε σε παρακαλώ !" Έτρεξα κοντά του . Σταμάτησε .

"Δεν είναι αυτό που νομίζεις !" Του είπα λαχανιασμένη .

"Δεν νομίζω απολύτως τίποτα Αριάδνη . Άλλωστε εμείς έχουμε τελειώσει . " είπε με μια μεγάλη ηρεμία στην φωνή του.

"Εγώ ακόμη σε αγαπώ !" Του ψιθύρισα και προσπάθησα να τον φιλήσω όμως με απομάκρυνε με τα χέρια του .

"Αντίο Αριάδνη ! Καλή συνέχεια σε ότι και να κανείς στην ζωή σου !" Είπε και ένιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια .

"Χάρη !" Φώναξα με τα δάκρυα να κυλούν στα μάτια μου . "Φεύγω αύριο το βράδυ ! Αν ... αν αλλάξεις γνώμη ... ξέρεις που θα με βρεις !" Του είπα και εκείνος έφυγε .

Μην φεύγεις .... δεν μπορώ μακριά σου μωρό μου !