Μολις εκδόθηκε το εξιτήριο ο Χάρης με την βοήθεια του αδερφού μου με επέστρεψαν στο σπιτι . Η καρδιά μου σφίχτηκε στην όψη της μονοκατοικίας μου . Το αίμα ηταν ακομη ξεραμένο πανω στα μαρμάρινα σκαλια της εισόδου . Εκει όπου ολα τελείωσαν για εμενα ! Περπάτησα αργά μέχρι την πορτα . Ο Χρήστος έβγαλε τα κλειδιά του απο την τσέπη του και ανοιξε τον δρόμο εμπρός μου .

Σαν ζωντανή νεκρή περιφερθηκα μέχρι το καθιστικό . Κάθισα με πολυ αργές κινησεις ενω ενας μορφασμός ξέφυγε απο το στομα μου εξαιτίας του πονου στην κοιλιακή μου χώρα . Πως να μην πονούσε αλλωστε , αφου μου ξερίζωσαν το παιδι μου . Και μονο σε αυτη την σκέψη δάκρυα κύλησαν απο τα ματια μου , ομως δεν ειχα σκοπό να τα αφησω να με καταβάλλουν και να με ρίξουν ψυχολογικά για ακομη μια φορα . Τα σκούπισα γρηγορα ώστε να μην γίνω αντιληπτή απο τους υπολοιπους και ευτυχώς τα κατάφερα .

"Μωρο μου χρειάζεσαι τιποτα να σου φέρω ;" με ρωτησε ο γλυκά ο Χάρης και του ανταπεδωςα χαμογέλασα .

"Οχι αγάπη μου ! Αλλωστε δεν ειμαι ανήμπορη , οτι χρειάζομαι μπορω να το κανω και μονη μου !" Απάντησα .

"Δεν θελω να κουράζεσαι ! Με κατάλαβες ;" μου ειπε έντονα και επιασε στις χούφτες του τα μάγουλα μου . Γέλασα με την κίνηση του και εκείνος φίλησε απαλα τα χειλη μου .

"Ετσι θελω ! Μονο να μου χαμογελάς . Οχι αλλα δάκρυα ! " πρόσταξε και εγω έπεσε στην ζέστη αγκαλια του . Ποσο τυχερή ημουν που βρισκόμουν στα χερια αυτού του ανθρώπου που στάθηκε δίπλα μου , δεν με πρόδωσε και ποσο μαλλον δεν με εγκατέλειψε στα δύσκολα . Πόσες προσευχές επρεπε να ειχα κανει για να τον αποκτήσω !

"Πιτσουνάκια μου ! Ελάτε να φάμε , εχω φτιάξει το αγαπημένο φαγητο της Αριάδνης μου !" Φώναξε η γιαγιά η οποία ειχε επιστρέψει με ταξί απο το πρωι στο σπιτι για να ειναι ολα έτοιμα οταν εγω θα ημουν πίσω . Γελάσαμε και οι δυο με τον τροπο που μας αποκάλεσε και σηκωθήκαμε για να μετακινηθούμε στην τραπεζαρία .

"Αουτς!" Μορφασα .

"Τι έπαθες ματια μου ;" Αναφωνησε έντρομος ο Χάρης .

"Τιποτα ! Τιποτα !" Ειπα και κούνησα το χερι μου καθυσηχαστικα . Επιασα την πλεον ξεφούσκωτη κοιλια μου και βάδισα με αργά βήματα ακολουθώντας τον Χάρη . Στην τραπεζαρία καθόταν ήδη ο Χρήστος ο οποίος μιλουσε στο κινητο του . Απο οτι καταλαβα απο το τεραςτιο μιλουσε στον γιο του .

Εγω κάθισα στην θέση μου και δίπλα μου ο Χάρης ενω απέναντι μας η γιαγιά με τον χρηστο . Εκείνος άφησε το κινητο του πανω στην τραπεζαρία και μας κοίταξε ολους εμφανώς χαρούμενος .

"Έρχονται το απογευμα !" Αναφωνησε .

"Ποιος παιδι μου ;" ρωτησε η γιαγιά .

"Η Μαρίνα με τον μικρό !" Ειπε αναφερόμενος στην οικογένεια του . Τσίριξα απο την Χαρα μου . Ενιωθα τρομερά ευτυχισμενη που θα έβλεπα επιτέλους τον ανήψιο μου και την νύφη μου . Ηταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου κανει ο αδερφός μου .

"Αληθειααα ;" τσίριξα και έπεσα στην αγκαλια του Χάρη ο οποίος χάιδεψε γελώντας τα μαλλιά μου . Ποσο ηθελα να παρω στην αγκαλια μου το μικρό ζουζούνικι του αδερφού μου .

"Ναι κοριτσι μου !" Απάντησε ο αδερφός μου . Ομως δεν άντεξα άλλο και έπεσα με τα μούτρα στο πιάτο με το παστίτσιο . Ηταν ανέκαθεν το αγαπημένο μου φαγητο και γινόταν ακομα καλύτερο με τον τροπο που το έφτιαχναν τα χεράκια της γιαγιας μου . Οι υπόλοιποι γέλασαν με την αντίδραση μου .

"Θα φας και το πιάτο μωρο μου ;" με πείραξε ο Χάρης .

"Άφησε με Πιγκουινε ! Πεινάω !" Εξέφρασα αυθόρμητα και αμεσως γουρλωσα τα ματια μου . Το ειχα ξεχάσει αυτο το υποκοριστικό . Εκείνος με κοίταξε απολυτα ξαφνιασμένος ενω μέχρι και τα ματια του γελούσαν .

"Πως με ειπες ;" κάγχασε .

"Δεν ξερω !" Απάντησα και έκρυψα το πρόσωπο μου στις χούφτες των χεριών  μου κατακόκκινη απο ντροπή . Εκείνος συνέχισε να γέλασε σαν χαζός και σκουντούσε το κεφάλι του πανω στον ωμο μου . Η γιαγιά και ο Χρήστος μας κοιτούσαν απορημένοι . Λογικό να μην ειχαν καταλαβει τιποτα ! Αυτη η λέξη επισημαίνει την προϊστορία μας .

"Σκάσε πια !" Του φωναξα και εγω παρασυρμένη απο το γέλιο του . Ειχε πιασει την κοιλια του και συνέχιζε . Αναρωτιόμουν αν μπορούσε ακομη να αναπνεύσει .

"Κουζουλαθηκε το παιδι καλε ;" φώναξε η γιαγιά .

"Οχι γιαγιά μου ! Παντα ετσι ηταν ! Απορώ τι του βρηκα !" Ειπα για να τον πείραξω . Τοτε εκείνος ξαφνικα σοβάρεψε και πλησίασε στο αυτι μου .

"Θελεις να σου υπενθυμίσω τι μου βρήκες ;" με ρωτησε πονηρά και φίλησε την βάση του λαιμού μου . Στραβόκατάπια απο την ωμότητα του και τον κοίταξα με γουρλωμένα ματια . Δάγκωσα το μάγουλο μου και εκείνος άφησε ενα πεταχτό φιλι στα χειλη μου .

"Σταματήστε ρε να φάμε !" Φώναξε ο Χρήστος απηυδισμένος με την παιδιάστικη συμπεριφορά μας . Αμεσως σοβαρευτήκαμε και στρεψαμε την προσοχή στο φαγητο μας .

Τρεις ώρες μετα

"Έφτασαν ! Ηρθαν ! Ο εγγονός μου ηρθε !" Φώναζε η γιαγιά χαρούμενη . Πετάχτηκα απο την αγκαλια του Χάρη και τον καναπε . Δυστυχώς ομως οι κινησεις μου ηταν περιορισμένες απο τον πόνο στα σώθηκα μου . Δεν πτοηθηκα ομως . Προχώρησα με αργά βήματα στην πορτα και έβλεπα απο μακρια μια νεαρή καστανόξανθη κοπέλα με μακρια κυματιστά μαλλιά , ψιλή -σχεδόν στο ύψος του αδερφού μου - , αδύνατη και πολυ ομορφη και στα χερια της να κρατάει ενα μικρό σποράκι ! Το ανηψακι μου .

"Καλώς τους !" Αναφωνησε η γιαγιά . "Κοριτσι μου , πως μου εισαι ;" φίλησε σταυρωτά την μαρίνα και έπειτα άφησε ενα φιλάκι στο μέτωπο του μωρού .

"Καλα ειμαι γιαγιά ! " Ανταπαντησε εκείνη και έστρεψε το βλέμμα της πανω μου . " Και επιτέλους σε γνωριζω Αριάδνη ;" ειπε χαμογελώντας και ξαφνικα ολο το άγχος της πρώτης γνωριμίας εφυγε απο πανω μου .

"Δεν μπορεις να φανταστώ ποσο χαίρομαι που σε βλέπω απο κοντα !" Ειπα και έσφιξα το χερι της με την παλαμη μου .

"Εγω να δεις ! Ξερεις πληροφορήθηκα για την κατασταση σου ! Μην εγκαταλείπεις ! Να εισαι δυνατή ! " μου ειπε και πραγματικά μου έδωσε δύναμη και ενέργεια να προχωρήσω αφήνοντας τα ολα πίσω μου .

"Σε ευχαριστω ! Ειλικρινά σε ευχαριστω !" Ειπα βουρκωνωντας . "Θα μπορουσα να ...." τραυλισα . Ηθελα να ζητησω μια αγκαλια με τον ανηψιο μου .

"Δεν χρειαζεται να ρωτάς !"ειπε και τον έβαλε στην αγκαλια μου . Η συγκίνηση που ενιωσα ηταν απερίγραπτη. Χάιδεψα το απαλό μάγουλακι του μωρού και εκεινο μου έσκασε ενα τεράστιο χαμόγελο . Οι λυγμοί έφευγαν ανεξέλεγκτα απο το στομα μου . Ο Χάρης αφου συστήθηκε με την Μαρίνα στάθηκε πίσω μου αγκαλιάζοντας με απο τους ώμους και συγχρόνως πειράζοντας το μικρό σκαθάρακι .

"Δεν ειναι κούκλος ο αντρας μου ;" ειπα μεσα απο τα δάκρυα χαράς που με ειχαν καταπνίξει .

"Με κανεις και ζηλεύω !" Με πείραξε αυτος και ολοι γελάσαμε . Γύρισα και φίλησα το μάγουλο του . Οι τρεις αντρες της ζωης μου ηταν ο Χρήστος , ο Χάρης και ο μπέμπης μου .

"Τον εχω ερωτευτεί παιδια ! Ειμαι επισήμως η θεία του πιο όμορφου μπέμπη !" Ειπα και ειδα με το ματι μου την μαρίνα να στηρίζει το κεφάλι της στον ωμο του Χρήστου και να με κοιτούν με δάκρυα στα ματια .

" Τελος τα κλάμματα !" Ειπε η γιαγιά και κουνηςε τα χερια της βάζοντας τέρμα σε αυτο το βαρύ κλίμα που ειχε πλακώσει την ατμόσφαιρα.

" Παιδια σκεφτήκαμε το βράδυ να σας αφήσουμε τον μικρό για να παμε με την μαρίνα μια βόλτα εδω γυρω . Να την ξεναγήσω στην περιοχή ! Είστε σύμφωνοι ;" ρωτησε ο Χρήστος . Κοίταξα παρακλητικά τον χάρη και εκείνος μου ενευσε θετικά .

" Εννοείται !" Τσίριξα και ο μπέμπης έβαλε τα κλάματα .

" Ωχ Μαρίνα μηπως δεν ειναι καλη ιδέα να εμπιστευτούμε το παιδι μας στην τρελη την αδερφή μου !" Ειπε και γελάσανε . Εγω του εβγαλα την γλώσσα και εκείνος μου έστειλε ενα φιλι .

"Αναλαμβάνω εγω παιδια !" Πετάχτηκε ο Χάρης .

" Ναι . Ισως τωρα πρεπει να ανησυχείτε ! " ψιθύρισα ώστε ομως να το ακούσουν ολοι . Ο Χάρης με χτύπησε στους γλουτούς μου και εγω αναφώνησα έκπληκτη .

..................................

" Έφυγαν " ρωτησε ο Χάρης .

" Ναι ! Μολις ." Απάντησα .

"Και η γιαγιά !" Αναρωτήθηκε .

"Εχει παει στην φιλη της που τοσο της εχει λείψει !" Μιμήθηκα την φωνη της οταν μου ανακοίνωσε την έξοδο της .

"Δηλαδη ειμαστε μόνοι μας ;" ειπε και με πλησίασε πονηρά .

" Χμμ ! Αν εξαιρέσεις το μωρο , ναι ! Τι εχεις στο μυαλο σου μωρο μου ;" τον ρώτησα και τον πλησίασα με το ιδιο ύφος που ειχε και αυτος .

"Κάτι !" Ψιθύρισε και με φίλησε στο λαιμό .

" θελω να μαθω !" Τον προκάλεσα .

" Προτιμώ να σου δειξω!" Αποκρίθηκε και συνέχισε να αφήνει διάσπαρτα φιλια κατα μήκος του λαιμού μου . " Ο μικρός κοιμήθηκε ;"ρωτησε .

" Ναι !" Απάντησα ξεπνοα καθώς τα χερια του βασάνιζαν το στήθος μου . Αν και ημουν ακομη ευάλωτη τον ειχα αναγκη . Μου ειχε λείψει ! Πολυ . Παρα πολυ !

" Μωρο μου μηπως ..." δεν πρόλαβε να προβάλει τον ενδοιασμό του . Σφραγίδα τα χειλη μας . Οι γλώσσες μας έπαιζαν ενα μοναδικό παιχνίδι .

" Σε θελω ! " ψιθύρισα . Ενιωθα πως και αυτος ήθελε το ιδιο . Με μια κίνηση τράβηξε την μπλούζα απο πανω μου αφήνοντας με μονο με το μαύρο εσωρουχο μου , έγλειψε τα χειλη του και επιτέθηκε στο σημείο του θώρακα μου και κατέβαινε ολοένα και πιο κατω βάζοντας φωτιά σε ολόκληρο το κορμί μου .

"Σε αγαπώ ! " αναφώνησα συνοδευμένο με ενα βογγητό . Με σήκωσε στην αγκαλια του και μας μετέφερε με προσοχή στα σκαλια με κατεύθυνση το δωματιο μου . Με ακούμπησε απαλα στο στρώμα και επειτε τράβηξε την μπλούζα του απο τον γιακά του αφήνοντας την να πέσει ελεύθερη στο πάτωμα . Ενω με το άλλο του το χερι ξεκουμπωσε την ζώνη του , πετώντας την και αυτη κατω παρέα με το βαμβακερό ύφασμα .

"Πες μου τι θελεις μωρο μου ;" με ρωτησε καθώς το κορμί του αιωρούνταν πανω απο το δικο μου .

"Εσενα !" Ψιθύρισα . Αντί αυτού εκείνος βύθισε το δάχτυλο του μεσα μου κάνοντας με να ούρλιαξω απο απόλαυση .

"Σσσς θα ξυπνήσεις το μωρο !" Με πείραξε καθώς συνέχιζε να κουνάει το χερι του μεσα μου . Ενιωθα ήδη την κορύφωση να πλησιάζει . Ομως ξαφνικα εκείνος το αφαίρεσε αφήνοντας με στα κρύα του λουτρού . Διαμαρτυρήθηκα και εκείνος έριξε μια σφαλιάρα στο μπούτι μου .

" Μην εισαι ανυπόμονη !" Διέταξε γλυκά και την ιδια στιγμή τον ενιωσα να εισχωρεί μεσα μου . Δεν βιαζόταν , ηταν τοσο γλυκός και προστατευτικός μαζι μου αναλογίζοντας το γεγονός οτι ημουν ακομη εύθραυστη .

" Εισαι Ενταξει μωρο μου ;" ψιθύρισε και επιτέθηκε για ακομη μια φορα στον λαιμό μου . Το μονο σιγουρο ειναι οτι εχει αποτυπώσει τα σημάδια του πανω μου .

" Συνέχισε " τον παροτρυνα και εκείνος αύξησε ελαχιστα τον ρυθμο του . Η κορύφωση δεν άργησε να ερθει και για τους δυο μας . Κατέρρευσε πανω μου ενω εγω έμπλεξα τα χερια μου μεσα στα μαλλιά του .

"Σε λατρεύω Πιγκουινε !" Ψιθύρισα .

"Και εγω εσενα .... Άρια !" Με πείραξε και αυτος με την σειρά του .

"Θυμασε πως ξεκινήσαμε ;" τον ρώτησα χαμένη στις αναμνήσεις .

"Ξεχνιέται εκείνο το αντράκι που μεταμορφώνονταν μερα με την μερα σε κοριτσάκι !" Με τσίμπησε στο μάγουλο .

"Φύγε απο πανω μου Πιγκουινε !" Του ειπα δήθεν νευριασμένη .

"Εισαι σίγουρη οτι το θες ;" σήκωσε το φρύδι του .

"Πιο σίγουρη απο ποτε !" Αναφώνησα με πείσμα .

"Αλήθεια ;" ψιθύρισε και πλησίασε τα χειλη μου .

"Αλήθεια ;" απάντησα ζαλισμένη απο το άρωμα του .

"Εισαι σίγουρη ;" επανέλαβε και άγγιξε το κατω χείλος μου .

"Σίγουρη !" Ειπα εντελώς αδύναμα . Εκείνη την στιγμή ακούστηκε το κλάμα του μωρού .

"Γαμωτο ! " έβρισε και τον χτύπησα στον ωμο . "Ο μπόμπιρας τις πιο ακατάλληλες στιγμές ξυπνάει ! " Αναφωνησε και σηκώθηκε απο πανω μου . Φορεσα το νυχτικό μου με βιαστικές κινησεις και έτρεξα στο δωματιο του Χρήστου εκει όπου ειχαν τοποθετήσει την κούνια του μωρού . Μολις με είδε σταμάτησε να κλαίει . Τον σήκωσα στην αγκαλια μου και μαζι προσπχωρησαμε μέχρι το δωματιο μου .

"Κοιτα ποιον σου έφερε θείε !"τον πείραξα και άφησα τον μικρό πανω στο κρεβάτι δίπλα απο το ξαπλωμένο κορμί του Χάρη .

"Μην αφήνεις το παιδι εδω πανω !" Φώναξε κάνοντας με να τρομάξω .

"Γιατι ;" ρώτησα ανήσυχη .

"Μυρίζει σεξ !" Μου απάντησε και ξέσπασε σε γελια .

" Ηλίθιε!" Αναφώνησα και κάθισα δίπλα του . "Ειναι ωραιο να περιτριγυριζεσαι απο παιδια ! Σε αναζωογονούν " παρατήρησα .

"Δεν ειναι ολα τα παιδια ετσι Άρια ! Ειναι και μερικά που θελεις να τα πνίξεις !" Ειπε και τωρα ηταν η σειρά μου να γελάσω .

"Δεν θα διαφωνήσω σε αυτο !" Συμφώνησα μαζι του .

"Τρελένομαι να σε βλέπω να χαμογελάς !" Ειπε άσχετα κοιτώντας με στα ματια .

"Εγω τρελένομαι οταν εισαι δίπλα μου !" Αναφώνησα και τον φίλησα απαλα στα χειλη του ενω ο μικρός μας παρατηρούσε γελώντας .

Συνεχίζεται ...

Ομορφιές μου!!!! Συγγνώμη για την καθυστέρηση του κεφαλαίου . Σας αποζημίωνω με ενα αρκετά μεγαλο . Ελπιζω να σας αρεσει ❤️❤️❤️🦄🦄

Μαρίνα ...