11:45

Δεν ήρθε !
Γαμωτο δεν ήρθε . Και έχω ένα τρομερό προαίσθημα . Από το πρωί η καρδιά μου είναι σφιγμένη και νιώθω συνεχείς πόνους . Μήπως δεν πρέπει να φύγω ; Αλλά από την άλλη είναι και η σχολή . Τέλος Αριάδνη ! Πρέπει να το πάρεις απόφαση . Δεν ήρθε, δεν σε θέλει . Ίσως να έχει προχωρήσει στην ζωή του αυτούς τους τελευταίους μήνες . Ίσως ... ίσως ...ίσως ....

ΟΜΩΣ ΕΓΩ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ .

Το κορνάρισμα από το ταξί με έβγαλε από τις σκέψεις μου . Έσυρα με τα δυο μου χέρια της βαλίτσες μου . Ο οδηγός βγήκε από το όχημα για να με βοηθήσει . Τοποθέτησε της βαλίτσες μου στο πορτμπαγκάζ και έπειτα μπήκε στο αυτοκίνητο και εγώ στην θέση του συνοδηγού .

"Που πηγαίνουμε ;" με ρώτησε και έβαλε το κλειδί στην μίζα .

"Αεροδρόμιο !" Απάντησα γρήγορα όσο η καρδιά μου τρελαινόταν . Ήλπιζα πως καθυστέρησε και πως από λεπτό σε λεπτό θα κάνει την εμφάνιση του . Έλα μωρό μου ! Ακόμη εδώ είμαι ! Ψιθύρισα από μέσα μου . Το αυτοκίνητο ξεκίνησε και οι ρόδες κύλησαν στην άσφαλτο . Απομακρυνόμουν από το σπίτι μου μαζί και από κάθε ελπίδα που είχα . Τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα από τα μάτια μου . Κοιτούσα έξω από το παράθυρο ώστε να μην γίνω αντιληπτή από τον οδηγό . Αηχοι λυγμοί έφευγαν από το στόμα μου .

"Είστε καλά δεσποινίς ;" με ρώτησε ο οδηγός . Σκούπισα διακριτικά τα μάτια μου και γύρισα να τον κοιτάξω .

"Μια χαρά , ευχαριστώ !" Απάντησα με ένα ψεύτικο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη μου . Δεν ήμουν καλά ! Καθόλου καλά ! Πως σκατα γίναμε έτσι βρε Χάρη ; Που είσαι γαμωτο ! Γιατί δεν ήρθες ! Σκεφτόμουν και τα δάκρυα μου πλήθαιναν ολοένα και περισσότερο .

"Πάλι ατύχημα ! Αυτές οι μηχανές έχουν σκοτώσει τόσο κόσμο !" Μονολόγησε ο οδηγός και στράφηκα προς μέρος του ξανά απαλλαγμένη από τα δάκρυα μου .

"Ορίστε ;" ρώτησα απορημένη .

"Να εδώ κοπέλα μου ! " έδειξε με το δάχτυλο του έξω από το παράθυρο . "Έγινε ατύχημα άκουσα . Ένας νεαρός με την μηχανη του ! Έτρεχε είπαν ! Να προσέχετε είστε νέα παιδιά !" Μου είπε σαν συμβουλή . Προφανώς θα είχε και εκείνος παιδιά . Έδειχνε μα συμπονά το θύμα της ασφάλτου . Ξεραμένο αίμα υπήρχε στον δρόμο και η μηχανη χιλιάδες κομμάτια . Κρίμα !

"Δυστυχώς , πολλές φορές είμαστε τόσο επιπόλαιοι που δεν βλέπουμε τον κίνδυνο ακόμα και αν αυτός είναι μπροστά στα μάτια μας !" Αναφώνησα και εκείνος συμφώνησε μαζί μου κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του .

"Εγώ έχασα τον γιο μου κόπελα μου ! Μια νύχτα σαν και αυτή . Έχασα το παιδί μου μαζί και τριάντα χρόνια από την ζωή μου !" Μου εκμυστηρεύτηκε . Ποσό πόνο έκρυβε αυτός ο άνθρωπος μέσα του που είχε την ανάγκη να τον μοιραστεί ακόμη και με έναν άγνωστο ;

"Λυπάμαι !" Είπα σιγανά και με σκυμμένο το κεφάλι .

"Μακάρι να μην σου τύχει ποτέ κάτι τέτοιο κορίτσι μου ! Μόνο τότε θα καταλάβεις τι έστι πόνος !" Ακούστηκε περισσότερο σαν ευχή . Είδα από τα φιμέ τζάμια πως το ταξί είχε φτάσει στον χώρο του αεροδρομίου . Στάθμευσε στην άκρη του πάρκινγκ και κατεβήκαμε ταυτόχρονα από το αυτοκίνητο . Εκείνος έβγαλε τα πράγματα μου και τα άφησε μπροστά στα πόδια μου . Έβγαλα το πορτοφόλι μου να τον πληρώσω .

"Τι σας χρωστάω ;" ρώτησα .

"Σε παρακαλώ ! Δέξου ως δώρο από εμένα αυτή την κούρσα ! " είπε ο ηλικιωμένος κύριος και εγώ αμέσως αρνήθηκα .

"Όχι , Όχι σας παρακαλώ !" Επέμενα .

"Κορίτσι μου πήγαινε στο καλό σου ! "Είπε εκείνος αντί αυτού και μπήκε γρήγορα στο ταξί . Τον ευχαρίστησα με δυνατή φωνή και το αυτοκίνητο πλέον είχε χαθεί από το οπτικό μου πεδίο . Κοίταξα για ακόμη μια φορά το κινητό μου . Είχα 15 λεπτά πριν αναχωρήσει η πτήση μου . Προλαβαίνεις μωρό μου ! Ψιθύρισα στον εαυτό μου .

Δεν φεύγω χωρίς εσένα ! Είπα με  πείσμα . Έψαξα στις επαφές μου τον Χάρη και με θάρρος και χωρίς δεύτερη σκέψη τον κάλεσα .  Χτυπάει , μα δεν το σηκώνει κανείς !

"Παρακαλώ ;" ακούστηκε μια γυναικεία φωνή .

"Χάρη ;" είπα διστακτικά . Ποια ήταν αυτή ; Ώστε γι αυτό δεν ήρθε ! Τι περίμενα γαμωτο ! Μου το είχε άλλωστε πει πως εμείς  τελειώσαμε .

"Ποιος είναι ; " είπε η γυναίκεια φωνή . "Ποια είσαι ; Πες μου το όνομα σου ;" επέμενε από την άλλη γραμμή όμως το έκλεισα . Τέλος ! Μπήκα μέσα στο αεροδρόμιο . Πέρασα από τον έλεγχο και περίμενα την πτήση μου ....

_____________________________________________________

"Γιατρέ δεν μου απάντησαν ! Ήταν μια κοπέλα !" Αναφώνησε η νεαρή νοσοκόμα στον εφημερεύων γιατρό που είχα αναλάβει τον τραυματισμένο Χάρη Στεργιου .

"Άφησε το ! Προέχει η υγεία του νεαρού και μετά τα στοιχεία του !" Απάντησε και αμέσως ακολούθησε την εντολή που της έδωσε . 5 ώρες στο χειρουργείο . Συνεχώς υπήρχαν επιπλοκες , η καρδιά του σταματούσε στιγμιαία και έπειτα επανερχόταν . Η κατάσταση ήταν κρίσιμη και δεν είχαν ειδοποιηθεί ακόμη οι δικοί του άνθρωποι . Δεν είχε ταυτότητα πάνω του και στο κινητό του η μοναδική επαφή ήταν αυτή της Αριάδνης .

Flashback

"Πως θα ξέρω ότι είμαι η μοναδική ;" ρώτησε χαριτωμένα η Αριάδνη τον Χάρη ενώ βρισκόταν αγκαλιά ένα βράδυ του χειμώνα δίπλα από το αναμμένο τζάκι .

"Αφού έχεις την καρδιά μου μωρό μου !" Της απάντησε εκείνος και ρούφηξε τα χείλη της με το στόμα του . Οι γλώσσες τους έπαιζαν ένα ξέφρενο παιχνίδι .

"Εγώ δεν το ξέρω όμως ! Θέλω να μου το δείξεις με πράξεις !" Συνέχισε εκείνη να τον πειράζει .

"Θέλεις πράξεις μωρό μου ; Θα της έχεις !" Αναφώνησε και τράβηξε την μπλούζα από πάνω του αποκαλύπτοντας το γυμνασμένο κορμί του . Μονομιάς έπεσε πάνω της εγκλωβίζοντας στην χούφτα του τα χέρια της .

"Όχι έτσι !" Φώναξε εκείνη όσο μπορούσε μέσα από τα γέλια της. "Όχι τέτοιες πράξεις μωράκι μου ! Στο κρεβάτι σου μπορεί να ρίχνεις την καθεμία , δεν μου λέει κάτι αυτό " συνέχισε το πείραγμα και ο Χάρης άρχισε να εκνευρίζεται .

"Ωραία ! Το βρήκα !" Αναφώνησε και σηκώθηκε από πάνω της . Εξαφανίστηκε για λίγα λεπτά και έπειτα μπήκε ξανά φουριόζος στο δωμάτιο κρατώντας το κινητό στα χέρια του .

"Τι κανείς παιδί μου ;" τον ρώτησε παραξένεμενη .

"Σου αποδεικνύω ότι είσαι μοναδική για εμένα . Θα σβήσω όλες τις επαφές μου εκτός από την δίκη σου !" Της είπε σοβαρός .

"Τρελάθηκες ! Θα χάσεις τα τηλέφωνα των φίλων σου και των γνωστών σου . Αν τους χρειαστείς πότε ;" προσπάθησε μάταια να τον μεταπείσει .

"Καθόλου ! Αφού σου είπα . Είσαι η μοναδική . Επομένως οφείλεις να υποστείς και τις συνέπειες ! Θα είσαι εκεί για εμένα !" "Της είπε και πάτησε το κουμπί της διαγραφής .

"Είσαι τρελός !" Αναφώνησε γελώντας .

"Για εσένα μωρό μου ! Έλα να σου δείξω ότι είσαι μοναδική και με άλλες πράξεις !" Είπε και έπεσε πάνω της .

End of flashback

"Τον χάνουμε ;" φώναξε ο γιατρός . " Τον απινιδωτή !" Φώναξε στην νοσοκόμα .

"1,2,3 απομακρυνθείται από τον ασθενή !" Φώναξε ξανά και όλοι έκαναν ένα βήμα πίσω . Το ηλεκτροσόκ διαπέρασε το κορμί του , όμως οι παλμοί του παρέμειναν ανύπαρκτοι .

"Φόρτισε ξανά !" Διέταξε στην νοσοκόμα και ακολούθησαν την ίδια διαδικασία . Χρειάστηκαν πολλές προσπαθείες για να τον επαναφέρουν . Κρανιοεγκεφαλική κάκωση ... είπαν οι γιατροί.

Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο αν ζούσε ... ακούστηκε από άλλους .

Κανείς όμως από την οικογένεια δεν γνώριζε ότι αυτό το παιδί βρισκόταν σε πελώριο κίνδυνο . Η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή .

"Μεταφέρετε τον νεαρό στην εντατική . Πρέπει να περιμένουμε αρκετά εικοσιτετράωρα ώστε να παρατηρήσουμε πως αντιδρά ο οργανισμός στον στα φάρμακα που του χορηγήσαμε . Το κάθε λεπτό που περνάει είναι εξαιρετικά κρίσιμο . " ανακοίνωσε ο γιατρός που ανέλαβε τον Χάρη στο υπόλοιπο ιατρικό συμβούλιο του νοσοκομείο .

"Επίσης κάποιος πρέπει να αναλάβει την αναγνώριση του νεαρού τραυματία . Δεν υπήρχαν προσωπικά αντικείμενα πάνω του κατά το ατύχημα ;" ρώτησε .

"Όχι γιατρέ ! Μόνο ένα κινητο με μια μοναδική επαφή !" Απάντησε η νοσοκόμα που είχε μιλήσει νωρίτερα με την Αριάδνη και προκλήθηκε μια τεράστια παρεξήγηση .

"Καλέστε την ξανά !" Πρόσταξε εκείνος με βαριά φωνή . "Δεν είναι δυνατόν ένας νεαρός να βρεθεί στα αζήτητα !" Ολοκλήρωσε .

Η νοσοκόμα βγήκε από την αίθουσα με το κινητό του Χάρη στα χέρια . Κάλεσε για ακόμη μια φορά την επαφή που εντόπισε στο κινητό του . Χτυπούσε, όμως κανείς δεν σήκωνε το τηλέφωνο .

"Τι θέλεις πια Χάρη ;" φώναξε η Αριάδνη .

"Δεσποινίς με συγχωρείται ! Σας καλούμε από το νοσοκομείο . Μπορείτε να μου δώσετε τα στοιχεία του κατόχου αυτού του κινητού ;" ρώτησε εκείνη .

"Χάρης στεργιου ! Τι έγινε ; Τι έπαθε ; Πείτε μου !" Άρχισε να κλαίει .

"Είχε ένα ατύχημα με την μηχανη !" Ανακοίνωσε η νοσηλεύτρια και το ακουστικό της Αριάδνης γλίστρισε από τα χέρια της .

"Σε ποιο νοσοκομείο βρίσκεται ;" ρώτησε και αμέσως μου έδωσε την απάντηση που ήθελα . Επιστρέφω αμέσως στην Θεσσαλονίκη .

"Έρχομαι μωρό μου !" Φώναξα και έπεσε κλαίγοντας στο πάτωμα .

Θα σας βασάνισω λίγο ακόμα ομορφιές μου !!! Χεχεχεχεχ 💋💋