Οπτική Χάρη

Τα λεπτα περνούν ομως εγω μένω παγωμένος στην θέση μου . Τα γαμημενα αυτιά μου τωρα τελευταια δεν ακούν καλα . Άκου εκει η Αριάδνη έγκυος ! Η πρωτη σκέψη ειναι να παρω το αντιανεμικό μπλε μπουφάν μου και να φυγω μακρια της για παντα . Να την αφησω στην τύχη της , αλλωστε δεν εχω καμια υποχρέωση να μεγαλώσω ενα παιδι που δεν ειναι καν δικο μου . Ομως οταν πια συνέρχομαι και την βλέπω στριμωγμένη στην γωνία του καναπε με τα εσώρουχα της και να κλαίει βουβά ... γαμωτο μου ανατρέπει τα παντα !

Τα ματια της έχουν πρηστεί απο το κλάμα ενω το σωμα της τραντάζεται απο τους αλλεπάλληλους λυγμούς . Πούστη μου ! Βγάζω τον καπνό απο την τσέπη μου και στρίβω το τσιγάρο μου . Ηταν η μονη μου λύτρωση αυτη την στιγμή . Με κοιτάει . Φαινεται πως κάτι θέλει να πει ομως τελευταια στιγμή το καταπίνει .

"Πες κάτι !" Με παρακάλεσε γλυκά ενω σκούπιζε τα δάκρυα της με την μικροσκοπική της παλαμη . Φύσηξα τον καπνό απο το στομα μου και της έριξε μια ανήσυχη ματια . Γαμωτο ξερω οτι φέρομαι σαν εγωκεντρικός  μαλακας ομως ολο αυτο ειναι πολυ ξαφνικό και καινουριο για εμενα . Εγω Συνήθιζα να πηδάω τις γκόμενες και να την επόμενη μερα να τις διώχνω Οχι να ξυπνούν και να μου λενε οτι ειναι έγκυες !

"Τι να πω !" Της ειπα αδιάφορα . Ημουν ακομη σε θερμοκρασία πολικού ψύχους .

"Κάτι γαμωτο ! Κάτι !" Φώναξε και άφησε για ακομη μια φορα τα δάκρυα της να ξεχυθούν απο αυτα τα μοναδικά της ματια που με κοιτάζουν με τοσο παθος και μου ζητούν τοση ωρα μια τρυφερή αγκαλια . Συγγνώμη μωρο μου !

Πλησίασα στο μέρος της και την εσμπρωξα διστακτικά στην αγκαλια μου . Τα υγρά της μάγουλα μούσκεψαν το γυμνό μου στέρνο. Γαμωτο ειναι ο παράδεισος και η κόλαση μαζι αυτη η γυναίκα . Τα αναφιλητά της δεν την άφηναν να μιλησει και να ξεβράσει όλη την πικρία μου γεμίζει την ψυχή της .

"Τι θα κάνεις ;" την ρώτησα και έκλεισα τα ματια μου περιμένοντας την απάντηση της .

"Τ-τι εννοείς ;"'τραυλισε .

"Θα το κρατήσεις ;" την ρώτησα λιγο ψυχρα και απότομα . Γουρλωςε τα ματια της για ενα κλάσμα του δευτερολέπτου και έπειτα με έσφιξε πανω της . Χαλάρωσε την αναπνοή της και σήκωσε το κεφάλι της . Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και μια έκρηξη πυροδοτήθηκε .

"Θα με αγαπάς μετα ;" με ρωτησε φανερά θλιμμένη . Πούστη !

"Δεν εχει να κανει με εμάς !" Της απάντησα . Σηκώθηκε ορθια και φόρεσε βιαστικά την μπλούζα της αφήνοντας ακάλυπτο μονο με το εσωρουχο της το σωμα της απο την μεση και κατω .

"Φυσικά και εχει να κανει με εμάς Χάρη ! Δεν ειμαι ηλιθια ! Ξερω πολυ καλα , πως δεν στην ηλικία σου δεν θελεις τέτοιες ευθύνες . Οπως και εγω αλλωστε ! Ουτε μια γκομενα να νταντευει το νεογέννητο της . Ας ειμαστε και λιγο ρεαλιστές . Και ουτε σε κατηγορώ για οτι αποφαση και να πάρεις !" Ξέσπασε και στο τελος έσπασε αφήνοντας την φωνη της να λύγισει . Διάολε ...

"Αυτο σημαίνει οτι θα το κρατήσεις !" Την ρώτησα ξανα .

"Δεν ξερω Χάρη ! Σκέφτομαι ! Απο την μια δεν μπορω να σκοτώσω ενα αθώο ανθρωπάκι που μεγαλωνει λεπτό με λεπτό μεσα μου αλλα και απο την αλλη δεν μπορω να αναλάβω μια τέτοια ευθύνη στα 18 μου . Δεν ειχα ονειρευτεί ετσι την ζωη μου . Ήθελα πρωτα σπουδάσω και να ζησω την ζωη μου ! " Αναφωνησε με παράπονο και πικρία στην φωνη της .

"Οποία και αν ειναι η αποφαση σου παντως , να ξερεις πως τα συναισθήματα μου για εσενα δεν αλλάζουν !" Της ειπα και χμαογελασε . Ωστόσο δεν ειχα ολοκληρώσει την πρόταση μου ακομη ...

"Δηλαδη τι -" την διέκοψα με ενα νεύμα του χεριού μου .

"Αλλα δεν μπορω Αριάδνη ! Δεν μπορω να μεγαλώσω ενα παιδι ! Συγγνώμη μωρο μου ! Μπορω να σε βοηθησω με οτι χρειαστείς αλλα δεν -" σειρά της να με διακόψει αυτη τωρα .

"Οχι δεν χρειάζομαι τιποτα ! Σε καταλαβαινω και για μην το ζόριζουμε το πράγμα ... δεν εχει νόημα και για τους δυο μας αλλωστε ... καλυτερα να φύγεις !" Ξεφυσηξε σε μια προσπάθεια να συγκρατήσει τα δάκρυα της . Μην μου κλαις μωρο μου !

"Σε αγαπώ !" Της ψιθύρισα και επιτέθηκα στα χειλη της . Θα μου λείψει αυτη η μυρωδιά μωρο μου ! Θα μου λείψουν ολα τα μαργαριτάρια πανω σου ! Μα πανω απο ολα αυτο το άγγιγμα σου !

"Και εγω !" Λύγισε . Με κολλησε πανω της . Την ενιωσα να εισπνέει το άρωμα απο το λαιμό μου . Απομακρύνθηκε απο κοντα μου και έστρεψε το βλέμμα της στην μεγάλη τζαμαρία . Πήρα τα υπάρχοντα μου και εκανα αισθητή την αναχώρηση μου χτυπώντας την πορτα πίσω μου . Ισως τωρα να εκανα την μεγαλύτερη μαλακια της ζωης μου . Μπορει να το μετανιώσω . Μα ενα πράγμα ειμαι σίγουρος οτι δεν θα μετανιώσω ποτε ! Οτι σε αγάπησα και σε αγαπώ .

Οδήγησα μέχρι την γιαγιά μου . Εκει όπου θα εμενα μέχρι το τελος των πανελληνίων όπου μετα θα εκανα την δίκη μου ζωη . Δεν εχω αναγκη κανεναν πλεον .

"Που ησουν αγορι μου ! Σε περίμενα απο χθες !" Μου ειπε .

"Σε μια φιλη !" Της απάντησα με μισή δόση αλήθειας .

"Μονο φιλη ;" με ρωτησε γελώντας πονηρά .

"Πλεον ναι !" Της απάντησα . Αν και την γιαγιά χρυσά ειχα να την δω χρονια , συγκεκριμένα απο τον θάνατο του πατερα μου ενιωθα την αναγκη να της μιλήσω και να της πω τα παντα . Ισως εισέπραξα ενα αναπάντεχο ενδιαφέρον απο άτομα που δεν το περίμενα . Οταν η ιδια μου η μανα με θεωρούσε βάρος ...

"Θελεις να μου πεις τι σε βασανίζει γιοκα μου ;" με ρωτησε και κούνησα το κεφάλι μου θετικά . Της εξήγησα με καθε λεπτομέρεια όσα συνέβησαν παραλείποντας ορισμένα προσωπικά ζητήματα που αφορούσαν μονο εμενα και την Αριάδνη .

"Τωρα τι εχεις να πεις ;" την ρώτησα μολις Ολοκλήρωσα τον μεγαλο μονόλογο μου .

"Καταλαβαινω την θέση σου ομως και η κοπέλα ; Την σκέφτηκες αυτην ; Λυπήθηκες τον εαυτό σου , ομως δεν λυπήθηκες την κοπέλα σου πω πρεπει να υπομείνει κάτι τέτοιο ! " ενιωσα σαν να με επέπληττε που έφυγα μακρια απο την Αριάδνη .

"Μα γιαγιά !" Αναφώνησα .

"Σώπα Χαριλαε ! Κατανοώ το να μην θελεις να αναλάβεις τέτοιες ευθύνες ομως δεν δικαιολογώ το να φεύγεις ετσι μακρια της !" Μου ειπε και έτρεξε στην μικρη κουζίνα της . Ξεφυσηξα τρομερά μπερδεμένος και αγχωμένος . Περασα το χερι μου μεσα απο τα μαλλιά μου . Μια κίνηση που πάντοτε με ανακούφιζε . Προχώρησα προς το δωματιάκι στο τελος του διαδρομου . Το δωματιο μου ! Αυτο που με περιμένει απο τα 11 μου .

Αναμνήσεις ....
Πολλες αναμνήσεις ....

Σκόρπιες φωτογραφιες πανω στον παλιό φθαρμένο ξύλινο γραφείο . Αυτοκόλλητα στα συρταρακια και στα ντουλαπάκια . Spider-Man , Super Man . Όλες οι αθώες μαλακιες της παιδικής ηλικίας μαζεμένες σε ενα παλιό παιδικό δωματιο . Χαμογελάω με ολα όσα βλέπω μπροστα μου . Πως θα μπορουσα να αντισταθώ αλλωστε ! Μου θυμίζει ενα παλιό γνωστό μου . Τον χάρη ! Αυτόν που γελούσε συνεχως και τρελαινόταν να παίζει με αεροπλανάκια με τον μπαμπά του . Με αυτα τα καταραμένα ιπτάμενα αντικείμενα που εφηύρε ο ανθρωπος και στάθηκαν αιτία αυτο το παιδι να μεταλλαχθεί σε εναν που ολοι δυσκολευόταν να αναγνωρίσουν .

Γαμωτο !

Κλότσησα το πόδι μου στην γωνία του κρεβατιού . Άρπαξα το κινητο μου και κάλεσα τον αριθμό της Αριάδνης .

Ο αριθμός που καλέσατε εχει πιθανόν το τηλέφωνο του απενεργοποιημενο . Παρακ-
ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ! Φωναξα με νεύρο και το κινητο βρέθηκε να κανει παρέα στο πάτωμα . Σκατα τα εχω κανει ! Σκατα εχουμε γίνει !

Συγγνώμη πιγκουινακια μου για την καθυστέρηση . Οι υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να ανεβασω σύντομα και κεφάλαιο . Ελπιζω να σας άρεσε . Θελω παντα τα σχόλια σας . Τοσο για να παίρνω ιδέες (χιχιχ) οσο και για να παίρνω θάρρος να συνεχίζω δυναμικά . Σας ευχαριστω για ολα ...