"Στεργιου...Στον πίνακα ! Ιωάννου ξυπνά !" Φώναξε ο καθηγητής που μολις κατέστρεψε τον πολύτιμο ύπνο πανω στο ζωγραφισμένο θρανίο μου . Ξεφυσηξα ενοχλημένη και σήκωσα το κεφάλι μου ,το οποίο  λίγα δευτερόλεπτα πριν ακουστεί η σπαστική φωνη του δασκάλου μου ειχε φωλιάσει ανάμεσα στα χερια μου ! Ο Χάρης ανασηκωσε το σωμα του απο την καρέκλα και με βαριεστημένα βήματα κινήθηκε προς την έδρα . Ψαχούλεψε για τον μαρκαδόρο .

"Δεν μου αρεσει το κόκκινο !" Ειπε στον καθηγητή με μια μικρη δόση σαρκασμού στην φωνη του αναφερόμενος στον κόκκινο μαρκαδόρο του λευκού μας πίνακα .

"Γράψε Στεργιου !" Διέταξε με τον αυταρχικό του τόνο . Ο Χάρης φυσικά του έριξε ενα υπεροπτικό χαμόγελο  και γύρισε για να αντικρυσει τον πίνακα . Ο Φιλόλογος μας αρχισε να του υπαγορεύει το μάθημα της ημέρας .

"Κλείνε μου στον πίνακα το ρήμα 'γίγνομαι '" ζήτησε και άφησε το βιβλίο του πανω στην έδρα . Ο Χάρης στεκοταν αγαλματάκι , ακουνητο , αμίλητο αγέλαστο . Κανεις δεν ασχολούταν με τα αρχαία πλεον . Οποτε ηταν λογικό να μην το ξερει . Ωστόσο με την ανόητη λογική του καθηγητή μας αυτο θεωρούνταν αυτονόητο .

"Δεν το ξερω !" Απάντησε χαλαρά ο Χάρης .

"Τι σημαίνει νεαρέ μου 'δεν ξερω !' Φώναξε εξαγριωμένος ο καθηγητής και κατευθύνθηκε απο την μια άκρη της αίθουσας ως τον πίνακα σε κλάσματα δευτερολέπτου . Όλη η ταξη αρχισε να ξεσπάει σε τρανταχτά γελια με την άκρως αστεία αντίδραση του .

"Κύριε φιλόλογος είστε και δεν ξέρετε τι σημαίνει 'δεν ξερω ';" ειρωνεύτηκε ο Χάρης , πράγμα μου νευρίασε ακομη περισσοτερο τον καθηγητή μας .

"Κάθισε στην θέση σου !" Ούρλιαξε και πέταξε τον μαρκαδόρο με δύναμη με αποτέλεσμα αυτος να κυλήσει στο εδαφος . Ο Χάρης επέστρεψε άνετος στο θρανίο και μου έκλεισε το ματι . Ψώνιο ! Αυτο το γελοίο χαμόγελο του ... με κανει να θελω να του γδάρω ολο του το πρόσωπο .

Ενταξει και μετα να το φιλήσω να περάσει !

Στο τελος της ώρας η πορτα χτύπησε κάνοντας τον ήχο αισθητό σε ολη την αίθουσα . Σκέφτηκα απο μεσα μου πως αυτος θα ηταν ο Στεφανος μιας και δεν ειχε εμφανιστεί ακομη στο σχολειο . Κρίμα θα ειναι κουρασμένος απο την χθεσινή ταλαιπωρία με το αυτοκινητο . Το ατομο που χτυπουςε χωρις να περιμένει κάποια απαντήση , ανοιξε την πορτα και με φορα μπήκε στην αίθουσα .

"Μείνε εκει που εισαι !" Φώναξε ο καθηγητής και πλησίασε το μέρος του . Η σκέψεις μου επιβεβαιώθηκαν μολις με τα ματια μου αντίκρισα τον Στέφανο . Το κολλητό μαύρο μπλουζάκι του διέγραφε τους κοιλιακούς του ενω το μαύρο τζιν εφάρμοζε τέλεια πανω του .

"Τι ωρα ειναι αυτο που έρχεσαι Αντωνιαδη ;" ρωτησε ο κ.Χουσης

"Εννια παρα τέταρτο !" Απάντησε ο Στεφανος . Ενταξει καλα δεν λενε " δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος εισαι" !
Πριν απο λιγο ο Χάρης ηταν αυτος που ειρωνεύονταν και γελούσε εις βάρος του καθηγητή μας .

"Πέρασε έξω ! Δεν επιτρέπονται οι καθυστερήσεις στο μαθημα μου !" Του ειπες και εδειξε με το δάχτυλο του την πορτα . Την ιδια στιγμή ακούστηκε το κουδούνι .

"Το μαθημα σας μολις τελείωσε !" Αποκρίθηκε ο Στεφανος και προσπέρασε τον αυταρχικό καθηγητή προκειμένου να φτάσει στο θρανίο του . Πέταξε την τσάντα του και πλησίασε στο μέρος μου . Με επιασε απαλα απο την μεση και ένωσε  τα χειλη μας . Πραγματικά ενιωθα πολυ άσχημα που η σκηνή αυτη εκτυλισσοταν μπροστα στον φιλόλογο μας . Τωρα θα γίνουμε βούκινο σε ολο το σχολειο !

"Απομονώστε την αίθουσα και αφηστε τα σαλιαρίσματα !" Η τελευταια σπόντα ηταν ξεκάθαρα για εμάς . Τραβήχτηκα απο την αγκαλια του και περασα απο την πορτα . Αυτος με ακολούθησε απο πίσω . Ξεφύγαμε απο την υπόλοιπη μάζα  των παιδιών και κατευθυνθήκαμε προς τον αντίθετο διάδρομο που οδηγεί στο εργαστήριο  της χημείας .
Απότομα το σωμα μου κολλησε πανω στον τοίχο και ο Στεφανος μονομιάς βρέθηκε πανω μου .

"Συγγνώμη ... Συγγνώμη γα χθες μωρο μου !" Μου ψιθύρισε πανω απο τα χειλη μου ενω τα μέτωπα μας ακουμπούσαν μεταξύ τους . Τα ματια μου κάρφωσαν τα δικα του .

"Δεν πειραζει αγάπη μου . Σε καταλαβαινω !" Του απάντησα ειλικρινά . Δεν ειμαι καμια εγωίστρια να τα θελω ολα δικα μου . Αντιμετώπιζε ήδη ενα προβλημα και εγω δεν ειχα κανενα σκοπό να του φορτώσω άλλο ενα .

"Ευτυχώς που εχω εσενα και με καταλαβαίνεις !" Αποκρίθηκε και με φίλησε ξανα . Παθιασμένα στην αρχη και άγρια μετα . Τα χειλη του κατευθύνθηκαν στον λαιμό μου αφήνοντας δαγκωματιές οι οποίες σιγουρα θα εξελισσόταν σε τεραστια σημάδια .

"Απο χθες σκέφτομαι μονο εσενα και την μοναδική στιγμή που μοιράστηκες μαζι μου !" Ψιθύρισε στον λαιμό μου και προφανώς εννοούσε την ημέρα στο σπιτι μου που παραλίγο να γίνουμε τσακωτοί απο την γιαγιά μου .

"Και εγω !" Ψιθύρισα ξεπνοα .

"Θα βγούμε απόψε ;" με ρωτησε τρυφερα .

"Δεν μπορω παλι βρε Στέφανε !" Του απάντησα .

"Ελα βρε μωρο μου ! Σιγά για ενα ποτακι θα παμε !" Προσπάθησε να με μεταπείσει .

"Ξεχνά το Στέφανε ! Ειλικρινά... πρεπει να διαβάσω . Σαν πολυ να εχω χαλαρώσει τωρα τελευταια και οι πανελλήνιες ειναι μολις ενα βήμα μακρια !" Εξέφρασα την ανησυχία μου . Φυσικά και το άγχος συσσωρεύονταν μεσα μου ολοένα και περισσοτερο . Οι πανελλήνιες ειναι ενα βαρύ φορτίο στην ζωη μου και με καταβάλει καθημερινά .

"Ενταξει Αριάδνη ! Οτι νομίζεις ! " απάντησε δήθεν χαλαρός ομως η φωνη του <<έκρυβε>> θυμό .

"Τωρα γιατι θυμώνεις ;" του φωναξα εξίσου εκνευρισμένη . Δεν μπορω να καταλάβω τον λόγο που θυμώνει. Ισως επειδη πίστευει οτι το διαβασμα ειναι πιο σημαντικό απο αυτόν ;

Εεε ναι Λοιπον ...
Και να με ρωτούσε η απάντηση μου θα ηταν θετική . Φυσικά και τα μαθήματα μου σημαίνουν περισσότερα για εμενα απο οτι μια σχέση με κάποιον που σημερα ειμαστε μαζι και αυριο Οχι !

"Γιατι για εμενα δεν εχεις ποτε χρονο !" Παραπονέθηκε .

"Σοβαρά ! " φωναξα θιγμένη . " Εγω και χθες για εσενα ήρθα . ΕΣΥ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ!" Τσίριξα . Έχασα τον αυτοέλεγχο μου .

"ΞΕΡΕΙΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ !" Φώναξε και αυτος με την σειρά του . Δεν μίλησα . Πραγματικά ουτε εναν μήνα δεν ειμαστε μαζι και οι τσακωμοί μας δεν έχουν οριο . Βαρέθηκα πια !

"Γιατι φωνάζετε ;" ακούστηκε η φωνη της Έλενας ενω απο πίσω της ξεπροβάλλε και η υπόλοιπη παρέα . Ο πιγκουίνος φυσικά πρώτος απο ολους να μάθει τι συμβαινει πετάχτηκε μπροστα μας .

"Τιποτα !" Αποκρίθηκα και έστρεψα το βλέμμα μου προς το παραθυρο .

"Πως τιποτα ; Ακούγεστε σε ολο το σχολειο !" Παρατήρησε η Έλενα .

"Την φιλη σου με τις υστερίες της ρωτά !" Ακούστηκε η φωνη του Στέφανου στο βάθος του αυτιού μου . Γύρισα απότομα το κεφάλι μου στο μέρος του κοιτώντας τον με ενα βλέμμα που υποδήλωνε τον εκνευρισμό μου .

"Σκάσε Στέφανε !" Φωναξα απελπισμένη με τις βλακείες του και τις ηλίθιες απαιτήσεις του .

"Ηρεμήστε ρε !" Επενέβη και ο Αλέξης στην όλη φάση .

"Ήρεμη ειμαι εγω !" Αποκρίθηκα .

"Δεν σου φαινεται !" Κορόιδεψε ο Χάρης .

"Αριάδνη ... παμε να φύγουμε !" Πρότεινε η Ελένα προκειμένου να ελαφρύνει το υπερφορτισμενο κλίμα . Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά . Αλλωστε σε λίγα λεπτα θα χτυπούσε το κουδούνι για την έναρξη της δεύτερης ώρας . Καθόλη την διαδρομή μας εξηγούσα στην Έλενα την αιτία του καυγά μας . Εκείνη φανηκε να συμφωνεί μαζι μου . Μακαρι η σχέση μου να κυλούσε τοσο ομαλά οσο η δίκη της με τον Γιώργο . Την αγαπούσε και αυτο φαινόταν ολοκάθαρα , ενω ο Στεφανος ...

"Τι θα κανω βρε Έλενα ;" την ρώτησα και προσμονουσα οπωσδήποτε για μια απάντηση της . Μια συμβουλή . Κάτι που θα ξεμπλοκάρει το μυαλο μου και την σκέψη μου .

"Εγω λεω οτι αξίζει να το παλέψεις μαζι του !" Απάντησε. Δυστυχώς δεν ηταν αυτη η απάντηση που περίμενα . Ενα κομμάτι μεσα μου ήθελε να κάποιον να με αποτρέψει απο αυτο που ισως να αποβεί μοιραίο λαθος . Μέχρι και ενα μέρος  του μυαλού μου , με πρόσταξε να προχωρήσω . Γιατι το ολο σύνολο αρνείται να υπακούσει ?

Δρω με την λογική και οχι με το συναίσθημα ! Αυτο ειναι το λαθος μου . Αν αφησω την καρδιά μου ελεύθερη να το σκάσει απο το κελί της , σιγουρα θα βρει τον δρόμο της σε μονοπάτια αντίθετα απο αυτα που χαράσσει το μυαλο μου .

Το κουδούνι για ακομη μια φορα διακόπτει τις σκέψεις μου . Και οι δυο κατευθυνθήκαμε προς την ταξη μας . Οι δρόμοι μας χωρίστηκαν οταν καθίσαμε στα διαφορετικά θρανία μας .

Δεν μίλησα με κανεναν . Απλως κάθισα σιωπηλή στο θρανίο μου συνεχιζόντας την ζωγραφική μου πανω του. Η καθηγήτρια μπήκε στην αίθουσα και πλεον έπεσε σιγή .

"Παιδια ακούστε με προσεκτικά ! Επειδη πρεπει να φυγω λόγω ορισμένων υποχρεώσεων μου θα κατεβείτε με ησυχία στο προαύλιο !" Ανακοίνωσε και ολοι ζητωκραύγαζαν εκτός απο εμενα .

"Ομως !" Φώναξε και σήκωσε τον δείκτη της επιβάλλοντας ξανα την ησυχία. " Θελω ανα θρανίο να ξεκινήσετε μια εργασία όσον αφορά την σεξουαλικότητα και οτι συνεπάγεται αυτής !" Κοίταξα τον Χάρη και αυτος εμενα .

Το κερασάκι στην τούρτα !

"Μέχρι το επόμενο μαθημα , απαιτώ να την εχετε ετοιμη! " συνέχισε να εξαπολύει απειλές σε περιπτωση μη ολοκλήρωσης της εργασίας μας .

"Ποτε θα συναντηθούμε ;" με ρωτησε χαμογελαστός.

"Ποτε !" Ψιθύρισα ομως ηταν αρκετό ώστε να το ακούσει .

"Δεν θα με γλυτώσεις !" Γέλασε .

"Σημερα το απόγευμα . Στο σπιτι μου !" Αποκρίθηκα με κρύα καρδιά και έτρεξα έξω απο την ταξη .

Ολα τα καλα κάποτε τελειωνουν ...
Ολα τα καλα ομως κάποτε αρχίζουν ...
Και μολις εγινε η αρχη !

Πιγκουινακια μου , μου λείψατε .
Λοιπον ακούστε με !
Σας ζήτω να μου πειτε ειλικρινά την γνωμη σας σχετικα με αυτη την ιστορια , διότι εγω νιωθω οτι εχει γίνει πολυ βαρετή. Ωστόσο εγω δεν μπορω να ειμαι αντικειμενική . Για αυτο και ο δικός σας λόγος εχει μεγαλύτερη σημασία απο τον δικο μου .
Σας ευχαριστω όσους και όσες στηρίζεται την προσπάθεια μου και θα προσπαθήσω να μην σας απογοητεύσω ουτε στο ελάχιστο ..😍😍😍😘😘