So what do you do when a chapter ends .
Do you close the book and never read it again ?
-Louis Tomlinson

Οπτική Χάρη

"Γιαγιά Φεύγω! Μην με περιμένεις δεν θα ερθω το βράδυ , θα μείνω στην Αριάδνη !" Φωναξα . Η Χρυσά , οπως μου αρεσει να αποκαλώ την γιαγιά μου , βγήκε απο την κουζίνα κρατωντας ενα τεράστιο κουζινομάχαιρο στο χερι της .

"Δεν θα ερθεις να φάμε το μεσημέρι ;" με ρωτησε και κουνηςε το μαχαίρι μπροστα μου .

"Αν πω "Οχι" ... κινδυνεύω ; "!την ρώτησα γελώντας .

"Εξαρτάται ! Αν προκειται να μείνεις στην κοπέλα σου ... σε συγχωρώ ! Αν ομως πας στους αλήτες τους φίλους σου , λυπάμαι νεαρέ μου αλλα κινδυνεύεις !" Μου ειπε και με έκλεισε στην αγκαλια της . Γιατι σε ειχα βγάλει απο την ζωη μου γαμωτο ! Ειναι ενας Άγγελος !

"Χρυσά οσο και να προσπαθείς να μάθεις ... δεν προκειται να σου πω !" Την τσίμπησα στα πλευρά κάτι που γνωριζω καλυτερα απο τον καθένα πως την νευριαζει γιατι γαργαλιεται . Της έδωσα ενα πεταχτό φιλι και έφυγα απο το σπιτι με κατεύθυνση αυτο της Αριάδνης .

Στο μεταξύ της τηλεφωνώ εδω και μια ωρα και δεν το σηκώνει . Ηθελα να την ρωτησω εαν χρειαζεται τιποτα αλλα προφανώς θα εχει αποκοιμηθεί . Προτού φτάσω στο σπιτι κανω μια στάση στο περίπτερο της γειτονιάς .

"Καλημέρα κυρια Χριστίνα ! " ειπα καθώς κοιτούσα τον πάγκο με τις σοκολάτες . Τωρα που οι ορμόνες της Αριάδνης χτυπούν κόκκινο πολλες φορές εχει υπογλυκαιμίες και αναζητάει στα ντουλάπια διαφορά γλυκίσματα .

"Καλημέρα αγορι μου ! Τι κανεις ;" με ρωτησε και της χαμογελαςα καθώς άφησα τις σοκολάτες μπροστα της και εβγαλα λεφτά απο την τσέπη μου .

"Προσπαθω να γλυκανω την κοπέλα μου !" Της ειπα γελώντας και της έδωσα το χαρτονόμισμα

"Ααα αν ειναι για την Αριάδνη μου , δεν θελω λεφτά ! Ενα μικρό δώρο απο εμενα για την μέλλουσα μανούλα ! Εχουμε περάσει και εμεις απο τέτοια και ξέρουμε πως ειναι ! " ειπα και μου έδωσε τα χρήματα πίσω οσο και αν αρνήθηκα .

"Σας ευχαριστω πολυ ! Καλη δύναμη !"

"Ευχαριστω παιδι μου ! Δώσε τους χαιρετισμούς μου στο κοριτσι !" Μου έκλεισε το ματι .

Καθώς πλησιάζω βλέπω το σπιτι να εμφανίζεται ολοένα και περισσοτερο στο οπτικο μου πεδίο . Εβγαλα τα κλειδιά μου απο την τσέπη του τζιν μου και καθώς τα κρατούσα με καθε μου βήμα Ακουγόταν και ενας χτύπος . Βάζω το σωστό κλειδί στην κλειδαρότρυπα , η οποία εχει σκουριάσει και δημιουργεί ενα σύρσιμο και στα ξαφνικα οι σοκολάτες πέφτουν απο τα χερια μου μαζι και τα κλειδιά .

Η Αριάδνη πεσμένη στο σκαλοπατάκι . Αίματα κυλούσαν απο πανω της . Τοσο πολυ που δεν μπορουσα να διακρίνω που βρισκόταν η πηγή . Αφου συνήλθα απο το σοκ εβγαλα το κινητο μου και κάλεσα οσο πιο γρηγορα μπορουσα το ασθενοφόρο .

"Μωρο μου ! Μιλά μου γαμω ! Μιλά μου !" Φώναζα καθώς επιασα απαλα το χερι της μην την τραυμάτισω περαιτέρω .

"Αριάδνη μην με αφήσεις ! Σε παρακαλώ γαμωτο ! Ανοιξε τα ματάκια σου μωρο μου . Μην μου φύγεις . Οχι και εσυ ! " συνέχιζα να φωνάζω .

"ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΣΥ !" Εβγαλα μια κραυγη και κοίταξα ψιλά στον ουρανό . Θεέ μου αν υπάρχεις , αν με ακους , αν με βλεπεις , οτι και αν εισαι σε παρακαλώ , μην μου την πάρεις .

"ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ! "

"Παιδι μου τι εγινε ; Γιατι φωνάζεις ;" βγήκε ο γείτονας απο την διπλανή μονοκατοικία . Μολις αντίκρυσε την Αριανδη σε αυτη την κατασταση γουρλωςε τα ματια του .

"ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ !" Φωναξα ενω τα δάκρυα κυλούσαν απο τα ματια μου .

"Ηρέμησε παλικάρι μου ! Θα δεις θα γίνει καλα η κοπέλα σου ! " προσπάθησε να με καθησυχάσει . " Χριστέ μου ! Η εγγονή της Αριάδνης ειναι !" Αναφωνησε και κάλυψε το στομα του με την παλαμη του . Εγνευσα καταφατικά και έπεσα στα γόνατα μπροστα της .

"Ολα θα πάνε καλα ! " ελεγε εκείνος τρεμάμενος καθώς έτριβε με το χερι του το σβέρκο μου . Οι σειρήνες του ασθενοφόρου Ακουγόταν δυνατα . Δυο τραυματιοφορείς βγήκαν τρέχοντας απο το όχημα , βγάζοντας το φορείο . Πλησίασαν και με προσεκτικές κινησεις την μετακίνησαν πανω στο συρόμενο φορείο . Εγω τους ακολούθησα απο πίσω .

"Παιδι μου , να ενημερώσουμε τους δικους της !" Φώναξε ο κύριος του οποίου το ονομα αυτη την στιγμή μου διαφεύγει.

"Πρεπει να παω μαζι της !" Απάντησα . Δεν μπορουσα να σκεφτώ τιποτα αυτη την στιγμή . Μονο να γίνει καλα ηθελα . Εχει χάσει τοσο αίμα ! Αν ειχα ερθει νωρίτερα . Αν δεν ειχα σταματήσει στο περίπτερο ....Αν ... Αν ...

Πως εγινε αυτο μωρο μου ! Αναρωτήθηκα .

"Θα γίνει καλα ;" ρώτησα τον άντρα που επέβαινε πίσω και τοποθετούσε τον όρο στο χερι της Αριάδνης .

"Θα δείξει! Πόση ωρα βρίσκεται σε αυτη την κατασταση ;" με ρωτησε .

"Δεν ξερω ! Δεν ξερω ! Τωρα την βρήκα !" Απάντησα και έσφιξα το χερι της στην παλαμη μου . "Ειναι έγκυος !" Τον ενημέρωσα . Εκείνος με κοίταξε με ενα βλέμμα γεμάτος απελπισία .

"Εχει εσωτερική αιμορραγία !" Μου ειπε με νόημα ομως δεν καταλαβα τι εννοούσε . Δεν ηταν σαφής η πληροφορία του . Οσο εγωιστικό και να ακουγεται αυτο που καεί ειναι να γίνει καλα . Τιποτα άλλο !

"Ολα θα πάνε καλα ! " της ψιθύρισα στο αυτι . Ο οδηγός του ασθενοφόρου εκανε νόημα πως φτάσαμε . Οι πόρτες άνοιξαν και πολλοί γιατροί και νοσοκόμοι ειχαν συγκεντρωθεί γυρω απο το ασθενοφόρο . Την έβγαλαν και την μετέφεραν τρέχοντας στο χειρουργείο . Εγω έμεινα πίσω στις καρέκλες που υπήρχαν στο θάλαμο να περιμενω .

Οι ώρες κυλούσαν σαν νερό !
Ομως δεν έλαβα καμια ενημέρωση της κατάστασης της .

Έπειτα απο δυο ώρες βγήκε μια νοσοκόμα απο το χειρουργείο . Η ποδια της ηταν λερωμένη με αίματα !

"Υπαρχει κάποιο νέο για στην κατασταση της υγείας της ;" την ρώτησα ανήσυχα .

"Νεαρέ μου δεν μπορούμε να πουμε τιποτα ακομη ! Οι ζωές και των δυο κρέμονται απο ενα νήμα ! Οι γιατροί μεσα κάνουν οτι μπορούν ! Εχε πίστη και ολα θα πάνε καλα !" Μου ειπε και χαμογέλασε ελαφρά . Τιποτα δεν μπορει να με καθησυχάσει μέχρι να βεβαιωθώ οτι δεν διατρέχει τον παραμικρό κίνδυνο.

Επρεπε να παρω λιγο αέρα . Δεν άντεχα άλλο και επρεπε να κρατήσω τις δυνάμεις μου για την Αριάδνη , αυτη με εχει περισσοτερο αναγκη ! Κατευθύνθηκα προς το κυλικείο του νοσοκομείου για να παρω εναν καφέ ώσπου ειδα την γιαγιά της Αριάδνης με τον αδερφό της να τρέχουν σαν τρελοί στους διαδρόμους . Τους πλησίασα και στάθηκα μπροστα τους .

"Κυρια Αριάδνη ;" της ειπα και την επιασα απο τον ωμο της . Εκείνη αναστέναζε βαριά με τις δυνάμεις τις να την εγκαταλείπουν . Ο Αδερφός της στεκοταν βράχος πίσω απο την γιαγιά του και την στήριζε πανω του για να μην καταρρεύσει .

"Πως - πως ειναι το παιδι μου !" Άρθρωσε με δυσκολία .

"Ειναι ακομη στο χειρουργείο ! " τους ενημέρωσα .

"Θεέ μου σώσε τον κοριτσι μας !" Προσευχήθηκε και κοίταξε ψηλά .

"Πως εγινε Χάρη ; Χάρη δεν σε λενε ; " ειπε ερωτηματικά ο Χρήστος . Ενευσα καταφατικά .

"Δεν εχω ιδέα ! Γύρισα στο σπιτι και την βρηκα πεσμένη στην εξώπορτα ! Προφανώς παραπάτησε ! " Απάντησα και περασα το χερι μου μεσα απο τα μαλλιά μου ! Η αγωνία κορυφωνεται και δεν ύπαρχει καμια ενημέρωση για την υγεία της .

"Ποιος σας ενημέρωσε ; " την ρώτησα .

"Ο κ.Γιωργος ! Μου ειπε οτι ηταν εκει οταν την μετέφεραν στο νοσοκομείο !" Απάντησε αναφερόμενη στον γείτονα που με βρήκε να φωνάζω έξω στην αυλή του σπιτιού . Μου διέφευγε ωστόσο το ονομα του .

"Γιατρε  γιατρε " ακουσα την γιαγιά να φωναζει και πετάχτηκα μπροστα . Τον κοιτούσα βαθιά στα ματια , προσπαθώντας να εκμαιεύσω στοιχεία που αυτος δεν προκειται να ανακαλύψει .

"Πως ειναι η εγγονή μου γιατρε , πειτε μας !" Παρακάλεσε με δάκρυα στα ματια της .

"Η κατασταση ειναι ακομη κρίσιμη ! Δυστυχώς δεν καταφέραμε να σώσουμε το εμβρυο προσπαθούμε ομως να επαναφέρουμε την κοπέλα ! " ανακοίνωσε .

"Χριστε μου το παιδάκι μου ! " ψιθυρισε η γιαγιά Αριάδνη και ο Χρηστος της έτριψε την παλαμη .

"Είστε ο πατέρας ;" με ρωτησε . Στην αρχη σάστισα ομως δεν υπήρχαν ενδοιασμοί , αυτο το παιδι μπορει να μην ηταν βιολογικά δικο μου ομως απο την στιγμή που θα ηταν της Αριάδνης θα ανήκε και σε εμενα .

"Μάλιστα !" Απάντησα . Ο Χρήστος με την γιαγιά με κοίταξαν με γουρλωμένα ματια .

"Λυπάμαι !" Μου ειπε .

"Μπορω να την δω ;" τον ρώτησα .

"Μολις βγήκε απο το χειρουργείο , ο οργανισμός της ειναι εξασθενημένος . Ειναι προτιμότερο να ξεκουραστεί! Εχουμε πολυ δρόμο μπροστα μας ! " μου ζητήσε.

"Σας παρακαλώ ! Μονο να της πω οτι ειμαι δίπλα της ! " κούνησε θετικά το κεφάλι του και μου εκανε νόημα να τον ακολουθήσω . Μολις άνοιξα την πορτα , έχασα το οξυγόνο μου . Ηταν διασωληνωμένη με δεκάδες εξαρτήματα και σωληνάκια . Πλησίασα στο κρεβάτι δίπλα της . Το χερι της τοσο μικρό μπροστα στο δικο μου , το έσφιξα μεσα στην παλαμη μου .

"Ακου σε με καλα μωρο μου ! Μην τολμήσεις και με άφησεις μονο μου , εχουμε πολλα να ζήσουμε μαζι . Με ακους ; ΜΑΖΙ . Γυρνά πίσω σε εμάς . Η γιαγιά σου με τον αδερφό σου ειναι έξω και περιμένουν να σε δουν !  Μην τους στήσεις μωρο μου ! Τους εχεις λείψει ! Και σε εμενα εχεις λείψει ! Ειμαι εξαρτημένος απο την παρουσία σου ! Σε χρειάζομαι ! Γυρνά σε εμενα και μαζι θα τα αντιμετωπίσουμε ολα ! " της ψιθύρισα στο αφτι και βγήκα έξω προκειμένου να την αφησω να ηρεμήσει . Ενα ακομη μεγαλο χειρουργείο ηταν καθορισμένο να πραγματοποιηθεί μεσα στα άγρια μεσάνυχτα . Σημαντικό και εξίσου καθοριστικό . Δεν φοβαμαι . Το κοριτσι μου ειναι δυνατό .

"Πως ειναι αγορι μου ;" με ρωτησε ανήσυχα η ηλικιωμένη γυναίκα .

"Ενας Άγγελος !" Της απάντησα και κάθισα στην καρέκλα πίσω μου .

"Την αγαπάς την αδερφή μου μεγάλε ;" ειπε ο Χρήστος χαμογελαστός.

"Οσο δεν παει ! " απάντησα .

"Εκείνη να δεις ;" μου ειπε . Το ξερω -που να πάρει- το ξερω .

Ολα θα πάνε καλα ...

Αυτο το κεφάλαιο ειναι αφιερωμένο στην AggelikiPapamali .
Αγγελική μου Ελπιζω να μην σε απογοητεύσα διότι το έγραψα κάπως βιαστικά καθώς αυριο τελικα ο χρόνος μου θα ήταν απολύτως περιορισμένος . ❤️❤️
Εσάς πως σας φανηκε ;