"Άφησε με να σε βοήθησε βρε Αριάδνη ! " επέμενε η Μαρίνα . Σήμερα μετακόμισα στην Πάτρα σε ένα σπίτι μόλις λίγα τετράγωνα από το σπίτι του Χρήστου . Ήμουν πολύ χαρούμενη όμως ένα κομμάτι μέσα μου παρέμενε θλιμμένο . Το μισό μέρος του μυαλού μου είχε κολλήσει πίσω σε εκείνον .

"Ούτε να το συζητάς Μαρίνα ! Έγκυος γυναίκα και θα σε αφήσω να μου κουβαλήσεις τις κούτες ;" της είπα γελώντας . Φυσικά λίγο πριν έρθω στην καινούρια μου πόλη πληροφορήθηκα πως θα γίνω Θεια για ακόμη μια φορά . Είμαι τόσο χαρούμενη για αυτούς . Όσο επεισοδιακά και αν ξεκινήσε αυτή η σχέση με την ξαφνική εγκυμοσύνη της Μαρίνας τώρα και οι δυο είχαν βάλει στόχο να αυξήσουν τα μέλη της οικογένειας τους .

"Μπορώ όμως να μεταφέρω τις ελαφριές . " είπε για ακόμη μια φορά .

"Μαρίνα !" Της φώναξα .

"Δεν είμαι άρρωστη ! Έγκυος είμαι ! Μην μου συμπεριφέρεστε όλοι σαν να είμαι μωρό γιατί πολύ απλά δεν είμαι ! Ξέρω πως να φροντίζω τον εαυτό μου και το αγέννητο παιδί μου !" Μονολογούσε με νεύρα . Φυσικά και δεν την παρεξηγουσα . Κατανοώ απόλυτα πως οι ορμόνες κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης τρελένονται .

"Εντάξει , μπορείς να πάρεις την τσάντα μου !" Της είπα γλυκά προσπαθώντας να κρύψω το γέλιο μου . Εκείνη την στιγμή ο Χρήστος μπήκε στο διαμέρισμα με τις τελευταίες κούτες με τα ρούχα μου .

"Ευχαριστώ αδελφούλη !" Του είπα και άφησα ένα φιλί στο μάγουλο του .

"Γιατί φωνάζατε ; Μέχρι έξω ακουγοσασταν !" Είπε ο Χρήστος . Πως να του εξηγούσα την έκρηξη νεύρων της Μαρίνας .

"Τίποτα ! Απλώς οι ορμόνες μου !" Παραδέχτηκε ήρεμη πλέον η μαρίνα . Αυτές οι εναλλαγές τις συμπεριφοράς είναι συνήθες φαίνομενο . Και εγώ θυμάμαι όταν ήμουν σε παρόμοια κατάσταση αντιμετώπιζα αυτές τις διαταραχές στο νευρικό μο σύστημα .

"Στρουμπουλό μωρό μου εσυ... " αναφώνησε ο Χρήστος και την φίλησε στα χείλη της .

"Με λες χοντρή ;" ρώτησε ξανά έτοιμη να θυμώσει .

"Όχι μωράκι μου !" Έσπευσε να το σώσει ο αδερφός μου και εγώ γέλασα πνιχτα με την συμπεριφορά του . Την αγαπούσε όμως την γυναίκα του και αυτό ήταν εμφανέστατο στα μάτια όλων μας .

"Θέλεις να σε βοηθήσουμε να τακτοποιήσεις τα πράγματα σου Αριάδνη μου ;" πρότεινε η Μαρίνα .

"Όχι βέβαια ! Σας ευχαριστώ πολύ για όλα . Αλλά θα προτιμούσα να ξεκουραστώ πρώτα και θα τα συμμαζέψω εγώ με την ησυχία μου αύριο " τις ενημέρωσα και εκείνοι σεβάστηκαν την επιθυμία μου αναχωρώντας μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά από το διαμέρισμα μου. 

"Και τώρα μόνη !" Αναφώνησα και έπεσα με φορά στον καναπέ -το μοναδικό έπιπλο που υπήρχε αυτή την στιγμή στο ακατάστατο διαμέρισμα - . Μου έλειπε ήδη η Θεσσαλονίκη όμως σύντομα θα συνήθιζα στην ζωή της Πάτρας .

_________________________

"Δηλαδή τακτοποιήθηκες εκεί στα ξένα ;" με ρώτησε η Έλενα στο τηλέφωνο . Σήμερα εκείνη μετακόμισε στην Κομοτηνή και θα έκανε την εγγραφή στην νομική σχολή.

"Μόλις τελείωσα τις δουλειές . Βαρέθηκα να ανοίγω κούτες Λενακι , είμαι πτώμα !" Παραδέχτηκα και εκείνη ξεκαρδίστηκε . Βέβαια εκείνη είχε νοικιάσει επιπλωμένο διαμέρισμα και δεν είχε καμία τέτοια ανήσυχια να μεταφέρει τα έπιπλα της .

"Λυπάμαι φιλενάδα αλλά εγώ πίνω καφέ στην Αλεξανδρούπολη με θέα την θάλασσα !" Μου είπε και εκείνη την στιγμή το μόνο πράγμα που ήθελα ήταν να ανοίξω το παράθυρο και να πέσω από το μπαλκόνι .

"Μην ξύνεις πληγές μάτια μου !" Την πείραξα .

"Ξέρεις ... με ρώτησε ο Χάρης για εσένα . Βασικά με πήρε τηλέφωνο !" Με ενημέρωσε και πάγωσα για μερικά δευτερόλεπτα .

"Τι ήθελε να μάθει ;" ρώτησα ψυχρά .

"Τα πάντα ! Αν είσαι καλά , πως τα περνάς στην νέα σου πόλη , εάν έχεις βάλει άλλον στην ζωή σου ...." άφησε μετέωρη την πρόταση της .

"Την επόμενη φορά που θα σε πάρει , πες του να πάψει να ασχολείται . Δεν πρόκειται να πέσω στην αγκαλιά του ξανά !" Της είπα αποφασισμένη . Τουλάχιστον αυτό έπρεπε να γίνει ώστε να καταφέρω κάποτε να τον ξεχάσω και να με ξεχάσει . Επίσης πλέον η απόσταση μεταξύ μας ήταν αρκετή για να μας κρατήσει μακριά . Εκείνος είχε περάσει γυμναστική ακαδημία στην σχολή των Ιωαννίνων . Δεν μπορώ να κρύψω πως χάρηκα για εκείνον . Άλλωστε αυτό ήταν το όνειρο του για το άμεσο μέλλον .

"Γιατί το κανείς αυτό στον εαυτό σου και σε εκείνον ;" με ρώτησε σοβαρά .

"Με κοροιδευεις Έλενα ; Εγώ μας οδήγησα σε αυτή την κατάσταση ; Αυτό να το σκεφτόταν πριν πηδήξει την Πενυ !"της είπα σκληρά ενώ μέσα μου ήμουν έτοιμη να λυγίσω . Με πονούσε αφάνταστα αυτή η προδοσία από το άτομο που αγαπουσα όσο τίποτα άλλο σε αυτη την ζωή .

"Δεν τον άφησες να σου εξηγήσει όσα ήθελε όμως !" Είπε .

"Πρώτον ότι ήταν να μου πει το είπε . Δεύτερον ... με ποιανού το μέρος είσαι ;" της φώναξα .

"Με κανενός ! " φώναξε " Είστε και οι δυο απαράδεκτοι και τέρμα εγωιστές . Καταστρέφεστε μέρα με την μέρα . Δεν βλέπετε καθαρά μπροστά σας . Δεν καταλαβαίνετε ότι δεν ζείτε ο ένας χωρίς τον άλλον . Ξεκολλά Αριάδνη ! Σε αγαπάει και τον αγαπάς ! Δώσε τόπο στην οργή !" Είπε με μια ανάσα . Δεν ήξερα ότι η Έλενα είχε καταλάβει τόσα πολλά για εμάς τους δυο . Δεν είχε άδικο σε αυτά που έλεγε . Όμως τώρα ήταν πλέον αργά !

"Μπορεί να έχεις και δίκιο όμως ο χρόνος μας τελείωσε !" Της είπα και εκείνη σιώπησε . Μπορούσα να ακούσω την αγανακτισμένη αναπνοή της μέσα από το ηχείο του κινητού μου .

"Σε κλείνω . Σκέψου το πριν να είναι αργά !" Είπε και τερμάτησε την κλήση . Με άφησε μόνη με τις σκέψεις μου . Όχι ! Δεν υπήρχε κάτι άλλο να σκεφτώ . Εγώ και ο Χάρης έχουμε τελειώσει . Ότι είχαμε έχει μείνει πίσω καλά φυλαγμένο στην Θεσσαλονίκη .

_____________________________

"Ποτέ είναι το δικαστήριο ;" ρώτησα τον δικηγόρο μου στο τηλέφωνο .

"Την Τετάρτη στις δωδεκα και τέταρτο !" Με ενημέρωσε .

"Ευχαριστώ πολύ που με ενημερωσες ! Αύριο ήδη θα είμαι πίσω στην Θεσσαλονίκη . Σε ευχαριστώ για ολα. " του είπα ειλικρινά μέσα από την καρδιά μου .

"Προτιμώ να με ευχαριστήσεις όταν θα κλείσουμε εκείνο το κάθαρμα μέσα στην στενή !" Μου είπε και πραγματικά αυτό ευχόμουν και εγώ . Αρκετο κακό μου έχει προκαλέσει ο Στεφανος και ήταν πλέον καιρός να αποδοθεί η δικαιοσύνη .

"Το εύχομαι . Τα λέμε αύριο στην Θεσσαλονίκη !" Αναφώνησα και τερμάτησα την κλήση .

Αγαπητοί μου αναγνώστες ... πρόκειται για ένα μικρό κεφάλαιο όμως λειτουργεί ως μεταβατικό για το επόμενο ανατρεπτικό . Σύντομα λοιπόν θα ανεβεί και άλλο . Ενώ τελος πρέπει να επισημάνω πως σε 3-4 κεφαλαία η ιστορία φτάνει στο τέλος .

Σποιλ: Ο Χάρης επιστρέφει Θεσσαλονίκη για έναν πολύ σημαντικό λόγο που θα αλλάξει πολλά !