Διαβασμα ...
Διαβασμα ...
Και παλι διαβασμα !

Η Τρίτη λυκείου ισως ειναι η χειρότερη περίοδος στην ζωη ενός μαθητή . Γινεται υποχειριο ενός βιβλίου , ξενυχτάει , κουράζεται , ο σωματικός και ψυχικός πονος αυξάνεται και στο τελος υπαρχει η πιθανότητα ολα αυτα τα βάσανα να έγιναν για το τιποτα. Πολλες φορές οι πολλαπλές ελπίδες τις επιτυχίας γίνονται μηδαμινές . Μονο μια στιγμή άγχους η πανικού αρκεί να τα ισοπεδώσει ολα ! Γιατι αυτο ειναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα !

Αυτα Λοιπον ηταν τα παράπονα μου . Απλως όλη η κούραση πρεπει με κάποιον τροπο να ξεσπάσει ... Η λάβα ξεχύνεται απο το ενεργό ηφαίστειο της ψυχής μου . Παλι μονη στο σπιτι . Η γιαγιά δεν εχει επιστρέψει απο την Πάτρα . Μιλήσαμε χθες το βράδυ και με ενημέρωσε πως το εισιτήριο της επιστροφής της αναμένεται για αυριο . Μου έλειψε το στήριγμα μου ! Ο Στεφανος με παίρνει ολοένα και λιγάκι τηλέφωνο και με γεμίζει στα γλυκόλογα . Δεν μπορω να πω πως δεν μου αρέσουν . Αλλωστε ειναι κολακευτικό να σε αποκαλεί ενα αγορι με χαϊδευτικά επίθετα αλλα πολλες φορές και αυτα μπορει να αποκτήσουν μια αρνητική σημασία !

Αυτο που με φοβίζει ειναι να μην εγκαταλείψω τα μαθήματα μου . Παντα αυτος ηταν ο ενδοιασμος μου και δεν εκανα σχέσεις στο παρελθον .

Οχι Αριάδνη ! Πρεπει να προσπαθήσεις για να πετύχεις τους στόχους σου ! Το υποσχέθηκες στους γονείς σου !" Ακούστηκε η σπαστική φωνούλα στο αυτι μου και την ωρα που ημουν ετοιμη να εγκαταλείψω και να αρκεστώ σε ενα πολύωρο διαλλειμα άνοιξα αποφασιστικά το βιβλίο των μαθηματικών ...

lim (f(x) + g(x) =l1 + l2 ....

Jesus ... γουρλωσα τα ματια μου με αυτο που αντίκρισα . Αυτο στα δικα μου ζευγάρια ματια δεν θύμιζε άλγεβρα της τρίτης λυκείου αλλα κινεζική διάλεκτος 🙈

Άρπαξα με δυναμισμό το μολύβι μου , ίσιωσα το κορμί μου στην καρέκλα και κοίταξα ακομη μια φορα την άσκηση . Κοιτούσα σκεπτική , μια το ταβάνι , μια τον τοίχο , μια την ντουλάπα ...

Θα το λύσω .....

Το κουδούνι !

Γαμωτο ! Κάποιος βάλθηκε να με αποσπάσει απο την σκέψη μου . Σηκώνομαι με μια δόση εκνευρισμού απο την θέση μου και κατεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες . Στο τελευταίο σκαλάκι το πόδι μου γλίστρησε και το γύρισα ελαφρώς . Εβγαλα ενα μορφασμό πονου αλλα συνέχισα ανοίγοντας απότομα την πορτα . Σε κλάσματα δευτερολέπτου ειχα βρεθεί με την πλατη κολλημένη στην πορτα και τον Στέφανο να με φιλάει αχόρταγα . Ξαφνιάστηκα με την απροσδόκητη κίνηση του ωστόσο ανταπέδωσα και εγω στο φιλι μας έπειτα απο λιγο .

"Στέφανε ..." μουρμούρισα ενω τα χειλη μας ηταν ακομη κολλημένα . Σταμάτησε και με κοίταξε γελώντας παρασύροντας και εμενα στο παιχνίδι του "χαμόγελου " .

"Μου ελειψες !" Ψιθύρισε και επιτέθηκε αυτη την φορα στον λαιμό μου . Ολα αυτα τα παιχνίδια με την γλώσσα του , τα δόντια του και τα χειλη του , με έστελναν στον έβδομο ουρανό . Ομολογώ πως αν και δεν ειχα εμπειρία σε ολα αυτα , στα ματια μου έδειχνε υπέροχος .

"Και εμενα !" Αποκρίθηκα δειλά .

"Παμε στο δωματιο σου ;" με ρωτησε και στην αρχη τον στραβόκοίταξα . Γέλασε και με χάιδεψε στα μαλλιά πλησιάζοντας με " Απλά για να καθίσουμε πριγκίπισσα !" Διευκρίνησε . Του χαμογέλασα και τον επιασα απο το χερι οδηγώντας τον στις μαρμάρινες σκάλες . Το πόδι μου με ενοχλούσε περισσοτερο σε καθε μου βήμα . Η πονεμένη έκφρασης του προσώπου μου δεν φαινεται να πέρασε απαρατηρητη απο τον Στέφανο .

"Μωρο μου ! " απόρησε ." Εισαι καλα ;" αναρωτήθηκε

"Ν-Ναι καλα ειμαι !" Βόγκηξα ξανα στο επόμενο μου πάτημα . "Απλως γύρισα το πόδι μου !" Ξεφυσηξα και επιασα απαλα τον αστράγαλο μου αφήνοντας για λιγο το χερι του Στέφανου απο το κράτημα μου .

"Ελα εδω !" Μου ειπε και με επιασε προσεχτικά στην αγκαλια του μην κατρακυλήσουμε στις σκάλες . Με αργά βήματα και εμ την καθοδήγηση την δίκη μου φτάσαμε έξω απο την πορτα του δωματίου μου . Την εσμπρωξε απαλα με το πόδι του και με άφησε προσεκτικά στο κρεβάτι μου . Τα χερια του κατευθύνθηκαν στην πατούσα μου πράγμα που με εκανε να γαργαλιεμαι υπερβολικά .

"Τι κανεις ;" αναφώνησα γελώντας και εκείνος με κοίταξε σοβαρά στα ματια .

"Σου κανω μασάζ !" Ειπε απλά .

"Ειμαι καλα ! Δεν ειναι αναγκη !" Του ειπα προκειμένου να σταματήσει το βασανιστήριο μου .

"Σταματά να μιλας Πριγκίπισσα . Με αποσυντονίζεις !" Ψυθίρισε και αυτη την φορα τα χειλη του βρισκόταν δίπλα απο το αυτι μου , στέλνοντας ρίγη σε ολο μου το κορμί . Καθε πονος πλεον ειχε εξαφανιστεί ...

"Γατί εισαι τοσο ομορφη ;" αναρωτήθηκε και με κοίταξε βαθιά στα ματια και έπειτα καθε σημείο του προσώπου μου . Εγω χαμογέλασα αμήχανα . Και εκείνος γέλασε με την αντίδρασης μου . Φίλησε ξανα τα χειλη μου , πιο αργά , πιο μεθυστικά . Ενιωθα πως χανομουν και ξαφνικα ενιωσα πως το αγορι που βρισκόταν απο πανω μου ηταν ο Χάρης . Τι παιχνίδια παίζει το μυαλο μου !

Τα χειλη του ρουφούσαν το δέρμα μου , ενω τα δόντια του χαρασσαν το κορμί μου .... Ξαφνικα ενιωσα κάτι κρυο κατω απο την μπλούζα μου . Το χερι του ειχε εισβάλει για τα καλα κατω απο το ρούχο μου και χάιδευε το εύθραυστο κορμί μου . Ωστόσο η εικόνα του Χάρη δεν ελεγε να φύγει απο το μυαλο μου ουτε στιγμή .

Σαν να με χτύπησε το ηλεκτρικό ρεύμα , τινάχτηκα απο το στρώμα οταν αισθάνθηκα το χερι του Στέφανου να κατηφορίζει απειλητικά και να ξεκούμπωνει το κουμπί απο το τζιν παντελόνι μου .

"Τι κανεις;" φωναξα απο έκπληξη με την κίνηση του .

"Σσσς... Ηρέμησε πριγκίπισσα ! Αν δεν σου αρεσει σταματάω !" Με ενημέρωσε και ενιωσα να χαλαρώνω ελαχιστα . Δεν κρύβω ομως πως το άγχος ειχε καταβάλει το κορμί μου .

Ανοιξε το φερμουάρ και τράβηξε απότομα το τζιν μου απο τους αστραγάλους μου , δινοντας μεγαλύτερη προσοχή στο δεξί τραυματισμένο μου πόδι . Ενιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν μολις συνειδητοποίησα ποσο εκτεθειμένη ημουν μπροστα του .

"Μην ντρέπεσαι !" Με πρόσταξε αμεσως μολις αντιλήφθηκε το κόκκινο χρωμα που ειχε ζωγραφίσει το λευκό μου δέρμα του προσώπου . "Θα σου αρεσει !" Ψιθύρισε στο αυτι μου και ενα δάχτυλο του εισχώρησε απότομα μεσα απο το εσωρουχο μου και έπειτα μεσα μου . Τα ματια μου έκλεισαν απο πόνο . Τι στο διάολο . Δεν ηξερε πως κάτι τέτοιο θα πονούσε τοσο πολυ !

"Αφησου σε εμενα !" Με πρόσταξε έχοντας τα ματια του κλειστά . Φίλησε τα χειλη μου ενοσο το χερι του συνέχιζε να κινείται δυνατα μεσα μου . Ο πονος αρχισε να εξαφανίζεται και η απόλαυση με κυρίευσε .

"Στέφανε !" Ειπα ξεψυχισμενα οταν ενιωσα στο κατω μέρος της κοιλιάς μου εναν γλυκό πόνο να με διαπερνάει .

"Καντο για εμενα ! Τελείωσε Αριάδνη !" Πρόσταξε με άγρια φωνη . Η σκέψη μου ακομη στον Χάρη με βοήθησε να τελειώσω το έργο που ειχε αρχισει ο Στεφανος .

"Χ-χαρηη!" Ψιθύρισα και ο Στεφανος σταμάτησε γουρλώνοντας τα ματια του αφήνοντας με κενή .

"Τι ειπες ;" φώναξε και σηκώθηκε νευριασμένος απο το κρεβάτι . Ειχα χάσει τα λογια μου ! Γαμωτο ! Πως μου συνέβη αυτο ; Και κυρίως πως θα το καλύψω .

"Ο Χ-Χάρης μου ειπε να τον παρω τηλέφωνο οπωσδήποτε για κάτι σημαντικό που ειχε να μου πει και εγω το ξεχασα . Απλως μου ηρθε στο μυαλο τωρα !" Έσπευσα να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα . Με κοίταξε ψυχρα .

"Θες να μου πεις οτι θυμήθηκες το τηλεφώνημα του Χάρη , την ωρα που ερχόσουν σε οργασμο ;" μου πέταξε ειρωνικα . Τον κοίταξα χαμογελώντας ...

"Ακριβώς !" Ειπα και τον πλησίασα σκεπάζοντας τα γυμνά μου ποδια με το σεντόνι .

"Έλεος ρε Αρίαδνη !" Ψελισσε φανερά ενοχλημένος . Ετσι οπως τα εκανες τωρα Αριάδνη ....!

"Συγγνώμη μωρο μου !" Αποκρίθηκα γλυκά και τον φίλησα στα χειλη .

"Άφησαμε κάτι στην μεση .... ή κανω λαθος ;" μου ειπε γελώντας πονηρά και Κοκκινιάςα για ακομη μια φορα . Αυτη την στιγμή ομως η αλήθεια ειναι πως δεν δω όρεξη για τιποτα . Δεν επρεπε να μου συμβει αυτο !

"Κοκκινίζεις πολυ εύκολα μωρο μου !" Αποκρίθηκε και με εσμπρωξε πίσω στο κρεβάτι και ηρθε απο πανω μου. Οπως ακριβώς είχαμε μεινει πριν το ατυχές συμβάν . Τράβηξε το σεντόνι απο πανω μου με άγριες κινησεις . Εκτείθοντας για ακομη μια φορα την περιοχή μου στην όραση του .

"Μονο το δικο μου ονομα θα φωνάζεις !" Φώναξε και το δαχτυλο του εισέβαλε βιαια μεσα μου . Ενας αναστεναγμός πονου και απόλαυσης ξέφυγε απο τα χειλη μου .

"Κατάλαβες;" ξανα φώναξε και μαζι με τη δίκη του φωνη κολλησε και η δίκη μου . Η έκρηξη δεν άργησε να ερθει . Όση ωρα προσπαθούσα να ηρεμήσω τις ανάσες μου ο Στεφανος ειχε πέσει ολόκληρος πανω μου .

"Εισαι υπέροχη !" Ψιθύρισε ενω το δάχτυλο του εκανε κύκλους γυρω απο τον αφαλό μου . "Και ξερω πως αυτη την στιγμή εισαι κατακόκκινη !" Ειπε και γελάσαμε και οι δυο . Τελικα δεν χρειάζονται χρονια για να μάθεις κάποιον άνθρωπο .

Ομως ολα θα ηταν πολυ πιο διαφορετικά αν αυτος ο κάποιος ηταν ο Χάρης !

"Αριάδνη μου ;" πετάχτηκα στο αέρα . Η φωνη της γιαγιάς μου ειναι αυτη ή με γελούν τα αυτιά μου . Τράβηξα και τον Στέφανο απο το κρεβάτι και του πέταξα την μπλούζα και το παντελόνι του .

"Σήκω !" Ψιθύρισα και εκείνος ακολούθησε την εντολή μου με βαριεστημένες κινησεις .

"Ήρεμησε ... ετσι και αλλιως κάποια στιγμή θα το μάθει !" Μου ειπε με ενα υπεροπτικό χαμόγελο να καλύπτει το πρόσωπο του .

"Οχι ομως τωρα ! Ντυσου και κρυψου !" Ξανα φωναξα λιγο πιο δυνατα αυτη την φορα .

"Αριάδνη που εισαι ματάκια μου ;" αναρωτήθηκε ξανα η γιαγιά μου .

"Γιαγιά ! Έρχομαι ! Περιμενε ενα λεπτάκι . Ντύνομαι γιατι εκανα μπανιο !" Φωναξα και ο Στεφανος με πλησίασε με ενα πονηρό βλέμμα .

"Εκανε μπανιο το μωρο μου !" Με ειρωνεύτηκε και τον χτύπησα στο μπράτσο . Πέρασε την μπλούζα πανω απο το κεφάλι του και έδεσε την ζώνη στην μεση του .

"Έτοιμος !" Αναφωνησε.

"Ωραια ... Φύγε τωρα !" Φωναξα . Φίλησε τα χειλη μου και εκανε να ανοίξει την πορτα .

"Ει που πας ;" ψιθύρισα .

"Δεν μου ειπες να φυγω ;" με ρωτησε με ενα στραβό χαμόγελο .

"Εισαι χαζος . Οχι απο την πορτα . Θα σε δει !" Τον προειδοποίησα .

"Και τοτε πως θα φυγω πριγκίπισσα ;" ρωτησε ... Κοίταξα γυρω μου σκεπτικα . Μέχρι που το λαμπάκι άστραψε ...

"Απο το παραθυρο !" Χαμογελάσα . Εκείνος γουρλωςε τα ματια του και με κοίταξε γεμάτος απορία και σύγχυση .

"Δεν θα εισαι με τα καλα σου !" Μου ειπε .

"Έφυγες ήδη ..." τον ειρωνεύτηκα και άνοιξα το παραθυρο . Δεν ηταν πολυ ψηλά απο το εδαφος αλλωστε . Με κοίταξε αλλη μια φορα φανερά εκνευρισμένος . Έλεγξε και αυτος το ύψος και αφου βεβαιώθηκε για τα λεγόμενα μου πήδηξε μονομιάς κατω . Γύρισε το βλέμμα του προς εμενα και του χαμογέλασα κάνοντας τον να ανταποδώσει.

Έκλεισα το παραθυρο και έτρεξα ξανα στον κατω όροφο για να χαιρετήσω την γιαγιά μου έπειτα απο αυτη την ψυχοφθόρα δοκιμασία .

"Γιαγιά ...!" Τσίριξα και έπεσα στην αγκαλια της . Εκείνη με την σειρά της τύλιξε τα χερια της γυρω απο την μεση μου και χάιδευε απαλα τα μαλλιά μου .

"Μου ελειψες !" Της ειπα καθώς απομακρύνθηκα απο κοντα της .

"Και εμενα ψυχούλα μου ! Πως τα πέρασες ; Τι εκανες ; Έφαγες καλα ; Διάβασες ; Πως τα πηγές στο σχολειο ; " με έπνιξε με τις ερωτήσεις της .

"Μια - μια οι ερωτήσεις γιαγιά !" Της ειπα γελώντας και εκείνη ξεκαρδίστηκε μολις συνειδητοποίησε τι ακριβώς ειχε πει .

"Ελα να καθίσουμε ... εχουμε πολλα να πουμε " μου ειπε και τράβηξε την καρέκλα ...

Hello ... penguins 🐧
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο ;
Περιμενω τις γνώμες σας , για τυχόν τροποποιήσεις !
❤️❤️😘😘🆘🆘😍😍🚫🚫