1.100 woorden

Niemand weet, niemand weet, dat ik Repelsteeltje heet.

Dat zijn de enigste woorden van inspiratie die mijn hoofd komt zodra ik van school meteen naar werk moet. Het was het punt waar ik uit de trein moest stappen om vervolgens heel Nederlands veilig te gaan fietsen.

Stomme regel. Nu kan ik niet  snel op spottify kijken hoe lang het nummer nog duurt en hoe lang ik aan het fietsen ben.

In tegenstelling tot alle andere dagen schrijf ik het nu in meerdere keren.

Het is onhandig want ik vergeet het dan snel.  Ik vergeet dan om de rest te maken. 

18-9-19

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top