?: Ναι;

Κωστας: Θελω χαρη

?: Τι θες;

Κωστας: Θελω να μαθεις αν ζει μια κοπελα και που ειναι

?:Οκ

Αφου ειπα τα στοιχεια της Στεφ εκλεισα το τηλεφωνο. Α ρε Στεφ μακαρι να εισαι ζωντανη...

2 μηνες αργοτερα

Αρης

Εχουν περασει 2 μηνες. 2 γαμημενοι μηνες και ακομα δεν εχουμε βρει τιποτα που να μας διχνει οτι η Στεφ ζει. Δεν πηγα στη σχολη. Εμεινα εδω για εκεινη. 

Και μεχρι να βρεθει δεν θα παω πουθενα. Εβαλα τα παπουτσια μου γρηγορα και βγήκα απο το σπιτι. Λιγο αργοτερα ημουν στο σπιτι του Κωστα. Μου ανοιξε και μπηκα μεσα

Αρης: Ε μαλακα Κωστα ολα καλα;

Κωστας: Ε ναι ρε απλα σκεφτομουν

Αρης: Τι;

Κωστας: Οτι δε ρωτησαμε στο πιο βασικο μερος

Αρης: Τι εννοεις;

Γιωργος: Εννοω ρε φιλε οτι πρεπει να παμε στο νεκροταφειο και να μιλησουμε με τον υπευθυνο. Δε ξερουμε αν ο ταφος ειχε μεσα πτωμα ή οχι. Αν δεν ειχε σημαινει πως η Στεφ ζει

Αρης: Μαλακα δικιο εχεις. Σηκω γρηγορα

Αρχισα να τον τραβαω απ το χερι

Κωστας: Ε μαλακα ηρεμισε θα παμε. Να ντυθω

Αρης: Οχι μια χαρα εισαι και ετσι παμε τωρα

Τον εβγαλα οπως οπως απο το σπιτι και μπηκαμε στο αυτοκινητο του. Λιγο αργοτερα ημασταν στο νεκροταφειο.

Κωστας: Ρε φικε ειναι 7 το απογευμα δε νομιζω να ειναι κανενας

Τον αγριοκοιταξα και μπηκαμε μεσα.

Αρης: Δες αυτον εκει

Κωστας: Ναι τι;

Αρης: Πρεπει να ειναι ο φυλακας

Πλησιασαμε και οταν μας αντιληφθηκε γυρισε προς το μερος μας

Φυλακας: Τι θελετε;

Αρης: Θελαμε να ρωτησουμε κατι

Φυλακας: Πειτε μου

Αρης: Εσεις ειστε ο υπευθυνος ή υπαρχει καποιος ανωτερος;

Φυλακας: Ελατε μαζι μου

Μας οδηγησε σε μια μικρη αποθηκη. Μπηκαμε μεσα και ειδαμε ενας αντρα καθισμενο σε ενα στενο γραφειο. Μολις μας ειδε στερεωσε καλυτερα τα γυαλια του και μας χαμογελασε. Ο φυλακας εφυγε και μειναμε μονοι μαζι του

Αρης: Ηρθαμε να ρωτησουμε κατι. Πριν απο περιπου 3 μηνες εγινε η κηδεια μιας κοπελας. Στεφανια Παπαθανασιου

?: Χμμ μισο να δω στα χαρτια. Ναι εχετε δικιο.

Αρης: Εχουμε καποιες υποψιες οτι η κοπελα δεν ηταν μεσα στο φερετρο και οτι το φερετρο ηταν αδειο.

?: Τι λες αγορι μου; Αν ηρθες ως εδω για να σπασεις πλακα θα σε παρακαλουσα να φυγεις πριν φωναξω την αστυνομια

Αρης: Αληθεια λεω. Θελω να σιγουρευτω οντως αυτη η κοπελα ειναι νεκρη και υπαρχει μονο ενας τροπος

1 ωρα αργοτερα

?: Ωραια ανοιξτε το καπακι

Το ανοιξα με τον Κωστα και αυτο που ειδα με σοκαρε. Το φερετρο ηταν γεματο αχρηστα αντικειμενα μονο και μονο για να ειναι βαρυ και να μη το καταλβει κανεις. 

Κοιταξα τον Κωστα και ενα τεραστιο χαμογελο σχηματιστηκε στα προσωπα μας. Φυγαμε τρεχοντας απο εκει και πηγαμε στην αποθηκη. Φωναξαμε και τους υπολοιπους και τους ειπαμε οσα ειχαμε βρει. 

Η Αγγελικη με τον Θανο εφεραν πολλες μπυρες και φαγητα για να γιορτασουμε. Ημουν τοσο γαμημενα ευτυχισμενος. Η Στεφ ζουσε.

Την αλλη μερα

Ξυπνησα απο εναν δυνατο ηχο. Κοιταξα γυρω μου και ειδα το κινητο του Κωστα να χτυπαει σα να μην υπαρχει αυριο. Τον εσπρωξα δυνατα για να ξυπνησει. 

Μολις ειδε την κληση ταραχτηκε και αφου αρπαξε το κινητο του βγηκε απο την αποθηκη. Ξαναεριξα το κεφαλι μου στο μαξιλαρι και βυθιστηκα σε εναν ακομη πιο βαθη υπνο.

Κωστας

Κωστας: Τι βρηκες;

?: Ειναι ζωντανη

Κωστας: Ναι αυτο το ξεραμε κατι αλλο;

?: Βρισκεται στο εξωτερικο

Κωστας: Που;

?: Ιταλια

Εκλεισα το τηλεφωνο και ορμισα ξανα μεσα στην αποθηκη

Κωστας: ΑΡΗ ΞΥΠΝΑ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΙΤΑΛΙΑ

Τον ειδα να πεταγεται νυσταγμενος και να πεφτει στο πατωμα.

Κωστας: Τι μαλακας που εισαι. Λοιπον φτιαξε τα πραγματα σου. Κλεινω εισητηρια μα την επομενη πτηση για Ιταλια

Αρης: Οπα οπα κατσε γιατι;

Κωστας: Γιατι εκει ειναι η Στεφ ρε μαλακα

Εμεινε να με κοιταει σοκαρισμενος. Οταν συνηλθε απο το αρχικο σοκ μαζεψε οσο πιο γρηγορα μπορουσε τα πραγματα του και εφυγε.

Αρης

Θα την ξαναδω. Δε το πιστευω. Το κοριτσι μου ειναι καλα.

Εφτασα σπιτι και μπηκα γρηγορα μεσα. Αρπαξα εναν σακο και εριξα μεσα οτι εβρισκα μπροστα μου. Δεν προσεχα καν απλα εριχνα πραγματα. 1 ωρα μετα ημουν ετοιμος. 

Η πτηση μας ηταν στις 11 το βραδυ. Ηταν μονο 6 ακομα οποτε αποφασισα να παραγγειλω να φαω κατι και να κανω μπανιο.

4 ωρες μετα

Τρεχαμε στους διαδρομους του αεροδρομιου για να μη χασουμε την πτηση μας. Λιγο αργοτερα ειχαμε περασει τους ελεγχους και ειχαμε ανεβει στο αεροπλανο. 

Ημουν τοσο γαμημενα αγχωμενος. Ο Κωστας μου εκανε νοημα να ηρεμησω γιατι του ειχα σπασει τα νευρα.

2 ωρες αργοτερα

Κατεβηκαμε απο το αεροπλανο. Επιτελους Ιταλια. Πηγαμε στο ξενοδοχειο που ειχε κλεισει ο Κωστας και αφησαμε τα πραγματα μας.

Κωστας: Απ' οτι ξερω αυτη την ωρα η Στεφ θα πρεπει να ειναι στο διαμερισμα που νοικιαζει

Αρης: Που ειναι αυτο;

Κωστας: Θα σε παω

Στη διαδρομη αγορασα ενα κοκκινο τριανταφυλλο και κατι σοκολατες. Φτασαμε και κατεβηκα απο το αυτοκινητο. Τα ποδια μου ετρεμαν. 

Ανεβηκα τρεχοντας απο τη σκαλα μεχρι τον οροφο που ηταν το διαμερισμα της και χτυπησα την πορτα. Μου ανοιξε ενα αγορι περιπου στην ηλικια μου και με κοιταξε απορημενα

Αρης: Ε η Στεφ;

Ξαφνικα ακουστηκε απο μεσα μια φωνη που εμοιαζε τοσο γαμημενα πολυ με τη δικη της. Εσπρωξα τον τυπο που βρισκοταν μπροστα μου και μπηκα μεσα στο σπιτι. 

Η Στεφ ηταν εκει μπροστα μου. Δε με ειχε καταλαβει γιατι καθοταν πλατη σε μενα.

Αρης: Σου ελειψα;

Τιναχτηκε και γυρισε προς το μερος μου τρομαγμενη. Ανοιξε διαπλατα τα ματια της και κοκαλωσε.

Στεφ: Α-αρη;;

Αρης: Ολοζωντανος μπροστα σου

Τα ματια της βουρκωσαν και το χερι της πηγε αυτοματα στην κοιλια της. Το βλεμμα μου επεσε εκει. Θεε μου. Η αλλοτε πλακα κοιλια της τωρα ειχε ενα φουσκωμα. 

Χαμογελασα και την τραβηξα στην αγκαλια μου. Στην αρχη ηταν σφιγμενη αλλα μετα αφεθηκε και περασε τα χερια της γυρω μου. Την σηκωσα στην αγκαλια μου και την εκανα σβουρες γυρω γυρω. 

Εκεινη χαμογελουσε. Για αυτο το χαμογελο εγιναν ολα. Την κατεβασα κατω και εκεινη επεσε στην αγκαλια μου. Το αγορι ειχε μεινει να μας κοιταει νευριασμενος και απορημενος ταυτοχρονα.

Στεφ: Αρη απο δω ο Παναγιωτης. Παναγιωτη ο Αρης

Παναγιωτης: Ποιος ειναι αυτος;

Στεφ: Το αγορι μου και πατερας του παιδιου μου

Παναγιωτης: Ε-εχεις αγορι;

Τοτε την επιασα κτητικα απο τη μεση και τη φιλησα

Αρης: Εχει. Υπαρχει προβλημα;

Μας κοιταξε λυπημενος και αφου πηρε τα πραγματα του εφυγε χτυποντας την πορτα πισω του. Γυρισα και κοιταξα τη Στεφ και καταλαβα οτι με κοιτουσε ηδη. Της χαμογελασα θλιμενα

Αρης: Γιατι εφυγες;

Στεφ: Ξερεις καλα γιατι Αρη. Δε γινοταν. Οσο και αν ηθελα να μεινω δε μπορουσα να κατσω.

Αρης: Πως και το κρατησες το μωρο;

Στεφ: Δε γινοταν αλλιως. Το καταλαβα πολυ αργα και δε μπορουσα να κανω εκτρωση. Ειμαι στον 4ο μηνα

Αρης: Το αγαπας αυτο το παιδι;

Στεφ: Νομιζω πως ναι. Εχω αρχισει να το αγαπαω. Εσυ;

Αρης: Το αγαπησα απο την πρωτη στιγμη που εμαθα για την υπαρξη του.

Μειναμε αγκαλιασμενοι για πολλη ωρα ωσπου η Στεφ ανεβηκε πανω μου. Αρχισε να με φιλαει παντου. Την επιασα δυνατα και την εβαλα απο κατω μου.

Αρης: Τωρα θα σου δειξω ποσο μου ελειψες