Στεφ

2 μερες μετα

Σημερα ειναι η κηδεια του Αλεξ. 

Γαμω ακομα δε μπορω να το πιστεψω οτι πεθανε ο ανθρωπος που σημαινε τα παντα για μενα. 

Εβαλα ενα μαυρο, εφαρμοστο φορεμα μεχρι το γόνατο με μακρια μανικια, τις μαυρες γοβες μου και εφυγα. 

Εφτασα στα νεκροταφεια και τους ειδα ολους μαζεμενους εκει. Μολις με είδαν τρομαξαν. Ηξερα οτι ημουν σα φαντασμα αλλα οχι και ετσι. 

Μπηκαμε μεσα και ξεκινησε η τελετη. Καποια στιγμη δεν αντεξα και εφυγα. Βγηκα εξω, αναψα ενσ τσιγαρο και εκατσα εκει μεχρι να τελειωσει. 

Σιγα σιγα άρχισε να βγαινει ο κοσμος. Εφυγαν ολοι και μειναμε μονο εμεις, οι Criminals. Αγκαλιαστηκαμε και δωσαμε μια υποσχεση.

Απο αυριο ξεκιναει η εκδικηση για τον θανατο του Αλεξ.

Ημουν τοσο κουρασμενη ψυχολογικα που μολις γυρισα σπιτι μου, επεσα κατευθειαν για υπνο. 

Οταν ξυπνησα ηταν ηδη 8. Εκανα ενα μπανιο και αφου στεγνωσα τα μαλλια μου ντυθηκα και μπηκα στο αυτοκινητο μου. Μεσα σε 15 λεπτα ειχα φτασει εξω απ τα νεκροταφεία. 

Πηρα τα τσιγαρα μου και τα μπουκαλια με ουισκι και μπηκα μεσα. Καθισα μπροστα απ τον ταφο του Αλεξ. Αναψα το πρωτο τσιγαρο και ανοιξα ενα μπουκαλι. 

Εμεινα να κοιταω την φωτογραφία στον ταφο με τα συναισθηματα να με κατακλυζουν. 

Ηταν επαναστατης. Ηταν υπεροχο παιδι και αυτο που εγινε ηταν αδικο. Ορκιζομαι οτι θα εκδικηθω. Δε θα περάσει ετσι αυτο. Σκοτωσαν τον αδερφό μου. Τον ανθρωπο που με βοηθησε οταν δεν ειχα κανεναν αλλο.  

Τον λατρευα πραγματικα. Δεν μπορω να συνηθησω στην ιδεα οτι οταν θα κανουμε επιθεσεις δε θα τον βλεπω να τρεχει, δε θα βλεπω τα ξανθα μαλλια του να πηγαινουν απο δω και απο κει και να προσπαθεί να τα στρωσει, δε θα τον εχω να με πειραζει και να με γαργαλαει. 

Γαμω μου λείπει ηδη.

Ειχα μεθυσει αλλα δε σταματουσα. Καπνιζα και επινα για πολλη ωρα. Κοιταξα φευγαλεα το κινητο μου και ειδα οτι η ωρα ηταν 3 τα ξημερωματα. 

Σηκωθηκα τρεκλιζοντας και πηγα μεχρι το αυτοκινητο. Εβαλα μπρος χωρις να ξερω που πηγαινω. 

Πηγα να τρακαρω 5 φορες αλλα το εσωσα. Εφτασα εξω απο ενα σπιτι που μου φαινοταν γνωστο. 

Ωπ το σπίτι του Αρη ειναι. Ανοιξα την πόρτα του κηπου και ανεβηκα παραπατωντας τα 3 σκαλια μεχρι την εισοδο.

 Χωρις να καταλαβαινω τι γινεται γυρω μου αρχισα να βαραω την πορτα δυνατα και να φωναζω.

Αρης

Ξυπνησα απο δυνατα χτυπηματα στην πορτα. 

Σηκωθηκα γρηγορα και κατεβηκα κατω. Ειδα τη μανα μου και τον πατερα μου να ειναι και αυτοι ξυπνιοι και να κατεβαινουν τη σκαλα. 

Ανοιξα και μπροστα μου ειδα μια μεθυσμενη Στεφ να κλαιει. Μολις με ειδε επεσε πανω μου και αρχισε να κλαιει δυνατοτερα. Βρομουσε αλκοολ. 

Την κρατησα για πολλη ωρα στην αγκαλια μου ξαφνιασμενος. Την εβαλα να κατσει στον καναπε.

Αρης: Στεφ; Τι εγινε μωρο μου;

Στεφ: Π-πεθανε

Αρης: Τι; Ποιος πεθανε;

Στεφ: Ο-ο Αλεξ

Εκεινη την ωρα εμεινα αφωνος. Δεν ηξερα τι να απαντησω και ετσι επελεξα να σιωπησω.

Με κοιταξε με λυπημενο βλεμμα και ξαναρχισε να κλαιει. Η μανα μου πηγε στην κουζινα και της εφτιαξε εναν δυνατο σκετο καφε. Τον ηπιε αφου ξινισε τα μουτρα της και ευτυχως πλεον ειχε ξεμεθυσει.

Στεφ: Γαμω συγγνωμη που ηρθα τετοια ωρα. Ειχα μεθυσει.

Αρης: Ειναι αληθεια;

Με κοιταξε ερωτηματικα

Αρης: Πεθανε ο Αλεξ;

Κατεβασε το κεφάλι της λυπημενη και ψιθυρισε

Στεφ: Ναι

Την αγκαλιασα σφιχτα. Οι γονεις μου κοιτουσαν χωρις να καταλαβαινουν. Εκεινη τη στιγμή η Στεφ γυρισε και τους κοιταξε απολογητικα

Στεφ: Συγγνώμη που ηρθα εδω τετοια ωρα. Απλα ημουν μεθυσμενη και δεν καταλαβαινα που πηγαινα. Δεν ήθελα να σας ταραξω. Αληθεια. Ξερω οτι δεν ειμαι ευπροσδεκτη εδω οποτε να φευγω

Κος Πετρος: Κατσε κορίτσι μου θα σε παει ο Αρης

Αρης: Αυτο εννοειται

Χαμογελασε με δυσκολια. Κοιταξε την μανα μου η οποία την κοιτουσε λυπημενα. Ηρθε κοντα της και την αγκαλιασε. Εσκυψε στο αφτι και της ψιθυρισε

Κα Νικη: Συγγνωμη κοπελα μου. Συγγνωμη. Εισαι ευπροσδεκτη εδω οποτε θες. Συγγνωμη για ολα οσα ειπα

Την αγκαλιασε και γυρισε προς το μερος μου για να φυγουμε.  

Μπηκαμε στο αυτοκινητο της και την πηγα στο σπιτι της. Μολις μπηκαμε μεσα στο σπιτι η λυπη εγινε θυμος. 

Ορμισε στην κουζινα και με μια αποτομη κινηση εριξε οσα πιατα βρισκονταν στον παγκο εκεινη την ωρα. 

Φωναζε οτι είναι αδικο και οτι πλεον δεν εχει κανέναν. Αφου τελειωσε με τα πιατα εσπασε ολα τα ποτηρια μεχρι που τελειωσαν κ αυτα. 

Ξαφνικα γυρισε προς το μερος μου και μου φωναξε

Στεφ: ΤΙ ΚΑΘΕΣΑΙ ΕΔΩ ΓΑΜΩ; ΔΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ; ΦΥΓΕ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΛΥΠΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ. ΦΥΓΕ ΓΑΜΩ. ΦΥΓΕ ΚΑΙ ΑΣΕ ΜΕ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ. ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΑ ΜΕΝΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ. ΤΟ ΧΩ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΠΛΕΟΝ. ΦΥΓΕ. ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΑΛΕΞ

Οσο και αν με πληγωσαν τα οσα ειπε την πλησιασα και τη αγκαλιασα. Ηξερα οτι ειχε αναγκη απ οαυτη την αγκαλια τωρα. Χρειαζοταν ανθρωπους γυρω της. 

Η μοναδικη οικογενεια που της ειχε μεινει πλεον ηταν ο Αλεξ και τωρα πεθανε κ αυτος. 

Την κρατησα στην αγκαλια μου για πολλη ωρα μεχρι που ηρεμησε. Την εβαλα να ξαπλωσει στον καναπε και σχεδον αμεσως την πηρε ο υπνος. 

Βρηκα μια σκουπα και ξεκινησα να σκουπιζω τον χαμο που η ιδια προκαλεσε. Αφου τα μαζεψα ολα, της αφησα ενα φιλι στο μετωπο και εφυγα. Γυρισα σπιτι μου αμεσως. 

Η ωρα ηταν 4.30 τα χαραματα. Ανοιξα την πορτα και ειδα τους γονεις μου να με περιμενουν στον καναπε. 

Μολις με ειδαν ετρεξαν διπλα μου και με ρωτουσαν πως ειναι η Στεφ. Το μονο που τους ειπα ηταν οτι την εβαλα για υπνο και οτι ηταν καλυτερα. 

Στεφ 

Ανοιξα ενα μπουκαλι ουισκι που ειχα στο σπιτι και πηρα τα τσιγαρα μου. Καθισα στον καναπε, με ανοιχτη μπαλκονοπορτα και ξεκινησα να πινω και να καπνιζω. 

Ειχα αρχισει να ξαναμεθαω. Τελειωσα ενα ολοκληρο πακετο τσιγαρα και ενα ακομα μπουκαλι ουισκι. 

Γαμω δε μπορω να πιστεψω οτι ο Αλεξ εφυγε. Μου λείπει. Μου λειπει πολυ. Μου λειπουν οι μαλακιες μας, τα αστεια μας, το οτι με καταλαβαινε, το οτι ηταν παντα διπλα μου...Μου λειπουν ολα.

Σηκωθηκα για να παρω μια μπυρα απ το ψυγειο και ολα μαυρισαν.

Αρης

Παιρνω την Στεφ αλλα δε το σηκωνει. Την πηρα πολλες φορες. Λες να εχει παθει κατι; Η ωρα ειναι 6 τα ξημερωματα. 

Ντυθηκα και βγηκα αθορυβα απ το σπίτι. Εφτασα τρεχοντας στο σπίτι της. Ανεβηκα και βρήκα την εξωπορτα ανοιχτη. 

Μπηκα μεσα και την ειδα πεσμενη στο πάτωμα. Κοιταξα γυρω μου. Ανοιγμενες μπυρες και διαφορα μπουκαλια παντου. Το τασακι ηταν γεματο. 

Γαμω. Ετρεξα διπλα της κατευθειαν. Προαπαθησα να την ξυπνησω αλλα δε μπορεσα. Καλεσα αμεσως ενα ασθενοφορο. 

Εστειλα μηνυμα στον Ιαν και την πηρα στην αγκαλια μου. Κατεβηκαμε κατω και την εβαλα στο ασθενοφορο που μολις ειχε ερθει. 

Πηγαμε στο νοσοκομειο και εκει την εβαλαν σε ενα φορειο και την πηραν. Πηγα εξω απο το δωματιο που την ειχαν και καθισα στις καρεκλες. 

Μετα απο κανα μισαωρο ηρθαν και τα παιδια απ την ομαδα της.

Ευα: Πως ειναι; Τι επαθε;

Τους εξηγησα τι ειχε συμβει το προηγουμενο βραδυ.

Κωστας: Γαμω ειναι η Στεφ. Προφανως και θα πηγαινε να τον δει μονη της.

Καθισαμε ολοι στις καρεκλες αναμονης και περιμεναμε. Μετα απο λιγο βγηκε ενας γιατρος. Κατευθειαν πεσαμε ολοι πανω του για να μαθουμε νεα της.

Γιατρος: Η κοπελα δεν ειναι καλα. Λυποθυμισε απο την υπερβολικη καταναλωση αλκοολ και τσιγαρων. Απο τις εξετασεις φαινεται οτι ειχε παρει και ναρκωτικα. Πρεπει να υποβληθει αμεσα σε πλυση στομαχου αν και αμφιβαλλω κατα ποσο θα βοηθήσει.

Ειπε και εφυγε.

Γιαννης: ΓΑΜΩ

Καθισαμε ολοι εκει και περιμεναμε.

3 ωρες μετα

Τοσες ωρες ειμαστε εδω και δεν εχει ερθει κανενας να μας πει αν ειναι καλα. 

Η Ελενα ειχε παει να μας παρει καφεδες και κατι να φαμε. Εκεινη την ωρα βγήκε μια νοσοκομα. 

Νοσοκομα: Η κοπελα ειναι στο δωματιο της και κοιμηθηκε. Θα πρεπει να μείνει εδω για πολλες μερες μεχρι να αναρρωσει πληρως. Θα τρωει μονο απο ορο για να ελεγχεται το τι τρωει, αλλιως μπορει και να πεθανει. Οταν ξυπνησει μπορειτε να μπειτε αλλα ενας ενας.

Μας αφησε και εφυγε. Καθισαμε ξανα στις καρέκλες ανακουφισμενοι που τουλαχιστον ηταν καλα.