<<Καλημεραα>> λεω κεφατη στην Αννι με το που μπαινω μεσα στο σπιτι της.

<<Καλημερα>> απανταει μπουκωμενη με μια σοκολατα γαλακτος. Θεε μου. Ειναθ 10 η ωρα το πρωι και τρωει σοκολατα. Θα γινει γουρουνα μεχρι να γεννησει.

<<Να φανταστω η σοκολατα ειναι παρενεργεια της εγκυμοσυνης;>> βγαζω τα παπουτσια μου και κανω να της αρπαξω αυτη τη γλυκια απολαυση απο το στομα της για να την φαω εγω (ΝΤΑΜΝ ΙΤ ΦΙΛΣ ΓΚΟΥΝΤ ΤΟΥ ΜΠΙ Ε ΓΚΑΝΓΚΣΤΑ😎)

<ΕΕΕΕΕΕΕ Μια μικρη λιγουρα ειναι>> προλαβαινει και την παιρνει μακρια πριν της την παρω. Μετα απο ενα δευτερο τρωει και το τελευταιο μεγαλο κομματι κοιταζοντας με ικανοποιημενη και πεταει το περιτυλιγμα πισω. Ειναι και μπιχλα.

<<Τα σκουπιδα τα μαζευουμε>> σκυβω για να παρω το χαρτι και γελαει. <<Η βαφτιστικια μου τι κανει;>>

Προχωραει προς το σαλονι και κοιταζεται στον γιγαντιαιο καθρεφτη. <<Που ξερεις οτι δεν ειναι αγορι;>>

<<Εμ εγω θα το βαφτισω, τι εννοεις; Δεν του μενουν πολλες επιλογες>> στεκομαι και εγω διπλα της και κοιτιεμαι στον καθρεφτη.

Παναγια μου εχω γινει χαλια.

1 μηνα βρισκομαι σε αυτα τα χαλια...

Πηγαινει προς το σαλονι ενω εγω εξακολουθω να στεκομαι αφηρημενη κοιταζοντας το κενο.

<<Καμελια θα ρθεις να κατσεις ή θα μεινεις εκει;>> φωναζει και παιρνοντας μια βαθια ανασα για να μην κλαψω πηγαινω προς το μερος της.

Απλωνομαι στο μεγαλο καναπε ενω εκεινη ειναι ηδη καθισμενη στην πολυθρονα. Αν και βρισκεται ακομη στον δευτερο μηνα εγκυμοσυνης προσεχει λες και ειναι στον ογδοο.

<<Τι κανεις εσυ;>> με ρωταει και χαμογελαω. Λες και καθε μερα δεν μιλαμε και δεν ξερει τι κανω καθε λεπτο. Σαν να διαβασε το προσωπο μου ρολαρει τα ματια της <<Οχι ρε Καμελια δεν εννοω τι κανεις τωρα. Εχουμε καιρο να μιλησουμε για προσωπικα θεματα και ετσι>>

Κατευθειαν το χαμογελο μου σβηνει. Προφανως και θελει να μιλησουμε για αυτον. <<Περιμενω να αλλαξει λιγο ο καιρος. Ολη αυτη η μαυριλα και η βροχη μου τη δινει στα νευρα>> της πεταω για να αλλαξω θεμα αλλα χτυπαει το ποδι της νευριασμενη στο πατωμα.

<<Καμελια...>>

<<Αννι δεν θελω να το συζητησω>>

<<Δεν με απασχολει>> σηκωνεται ορθια και αρπαζει τα πατατακια απο το τραπεζι. <<Εχει περασει σχεδον 1 μηνας απο τοτε που χωρησατε. Ηρθε η ωρα να μιλησεις μικρη σαυρα>>

<<Δεν θελω να ξαναμιλησω για αυτο>> σηκωνεται προσεκτικα και ερχεται να κατσει διπλα μου στον καναπε.

<<Τον αγαπας>> μου δηλωνει χαμογελαστη.

<<Οχι>>

<<Τον αγαπας>>

<<ΟΧΙ>>

<<Παραδεξου τοο>>

Ξεφυσαω. <<Με νευριαζεις>>

Γελαει αλλα με κοιταει με εκνευριστικο βλεμμα. <<Ενταξει γαμω. Ενταξει. Τον αγαπαω. Αυτο ομως δεν διορθωνει τα κατορθωματα του>>

<<Δωστου αλλη μια ευκαιρια>> με παρακαλει και γελαω

<<Σοβαρα μιλας τωρα; Ωραια, πες οτι του δινω αυτη την περιβοητη ευκαιρια. Τι νομιζεις οτι θα κανει; Θα ξαναγαμησει παλι καμια κοπελα ταχα μου δηθεν μεθυσμενος και μετα παλι θα μου ζηταει συγχωρεση. Δεν ειμαι Θεος για να τον συγχωρω συνεχεια ρε Αννι. Το ποτηρι πλεον εχει ξεχειλισει>>

<<Ειναι λιωμα ρε αγαπη μου. Δεν μπορει χωρις εσενα>> μου χαιδευει το ποδι και νιωθω οτι ειμαι ετοιμη να κλαψω. <<Αφου τον θες. Εκανε ενα λαθος. Ολοι μας κανουμε λαθη. Σου εχει αποδειξει οτι σε αγαπαει πραγματικα>>

Κοιταω αλλου. Τι; Εγω νομιζεις δεν ειμαι λιωμα; Εγω δεν τον αγαπαω; <<Ειναι καλυτερα ετσι πιστεψε με. Θελουμε διαφορετικα πραγματα. Παντα θελαμε διαφορετικα πραγματα. Νομιζα οτι θα καναμε αμοιβαιες υποχωρησεις αλλα...>> αρχιζω να κλαιω <<...δεν δου-δουλεψε>>

<<Δεν σου λειπει;>>

<<Το ρωτας; Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο πολυ. Αλλα τον τελευταιο ενα μηνα η ζωη μου εχει επιστρεψει στο φυσιολογικο>>

<<Αχ ρε Καμελια>> τσιμπαει ενα χαρτομαντιλο και μου το δινει <<Τι να σου πω ρε φιλη>>

<<Ε-Εχεις κανενα νε-νεο του;>> ρωταω διστακτικα και αρπαζω ενα πατατακι απο το σακουλακι πανω της.

<<Μιλαει με τον Αλεξ πιο πολυ. Δεν ειναι καθολου καλα και αυτος. Τον τελευταιο μηνα δεν εχει βγει καθολου απο το σπιτι του>>

<<Μαλιστα>> λεω και φυσαω τη μυτη μου.

<<Θα φυγει ειπε>> λεει σιγανα και γυρναω το κεφαλι μου για να την κοιταξω.

<<Για που με το καλο;>> ρωταω ειρωνικα.

<<Θα παει στην Ιταλια>> ανακοινωνει και ξαφνικα ολες οι αναμνησει μου ερχονται στο μυαλο απο το ταξιδι μας εκει. Ποσο του ειχε αρεσει. Συνεχεια ελεγε οτι θα ηθελε εκει να παει γιατι ειναι η αγαπημενη του χωρα.

<<Χαιρομαι. Να περασει τελεια στις διακοπες του ευχομαι>> εξακολουθω να το λεω ειρωνικα.

<<Οχι Καμελια δεν καταλαβες. Θα παει Ιταλια για παντα. Δεν σκοπευει να ξαναγυρισει>>

Τι;

~~~

Love is the worst thing ever

Trust me