Η ωρα πλησιαζει 9 κι εγω ετοιμη φτανω στο σπιτι του Χαρρυ. Ειναι τοσο χαρουμενος που μιλησε με τη μαμα του. Το μεσημερι με ειχε παρει τηλεφωνο για να μου πει ο,τι συζητησαν. Μου ειπε επισης οτι και το απογευμα θα ερχοταν σπιτι του για να φανε μαζι.

Χτυπαω την πορτα και κατευθειαν μου ανοιγει. <<Με περιμενες εδω διπλα;>>

Χαμογελαει. <<Δεν θα το 'λεγα. Ετυχε να περασω>> μου κανει νοημα για να μπω.

<<Η μαμα σου;>> ρωταω και το χαμογελο του εξαφανιζεται.

<<Εφυγε>>  καθεται στον καναπε και στρωνομαι διπλα του.

<<Τι εγινε; Δεν σε βλεπω πολυ καλα>> παρατηρω και του πιανω το χερι.

<<Καμελια, πρεπει να μιλησουμε>> λεει και ανακαθεται για να με κοιταξει.

<<Σε ακουω>>

Παιρνει μια βαθια ανασα. <<Πρεπει να το διαλυσουμε αυτο μεταξυ μας>> μου λεει και ξαφνικα νιωθω να ζαλιζομαι.

<<Τι; Μου κανεις πλακα, ετσι δεν ειναι;>> τον τσιμπαω και γελαω. <<Αφου με ξερεις ρε μωρο μου, δεν μου αρεσουν τετοιου ειδους πλακεςς...>>

Απομακρυνει τα χερια μου απο πανω του και με κοιταει σοβαρα. <<Οχι, Καμελια δεν σου κανω πλακα. Αληθεια θελω να χωρησουμε>> σηκωνεται ορθιος και με αφηνει σιξυλλη να τον κοιταω με γουρλωμενα ματια. <<Σε παρακαλω, φυγε τωρα απο το σπιτι μου>>

<<Τι λες Χαρρυ; Μ'αγαπας και σ'αγαπω. Τι-;>>

<<ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ>> μου λεει και σηκωνομαι αργα με δακρυα στα ματια.

Τιναζομαι και ξυπναω. Ολα ηταν ενα ονειρο Καμελια. Ολα ηταν ενας εφιαλτης. Κοιταζω τριγυρω μου. Αα ναι ειμαι στο δωματιο μου. Βλεπω το ρολοι. 12μιση η ωρα. Ωχ ο Χαρρυ. Τον ξεχασα.

Ανοιγει η πορτα του δωματιου μου και μπαινει μεσα. <<Μωρο μου, ξυπνησες;>> με ρωταει και καθεται στο κρεβατι.

<<Τι εγινε;>>

Χαμογελαει. <<Σε πηρε ο υπνος και οταν ειδα οτι πηγε 11 η ωρα και ακομη δεν ειχες φτασει, ηρθα σπιτι σου. Μου ανοιξε ο πατερας σου. Μα γνωρισε και ειπε να σου πω οτι επρεπε να παει σε ενα πολυ σημαντικο ραντεβου>>

<<Ωχ Θεε μου>> λεω και πιανω το πονεμενο μου κεφαλι. <<Ειδα εναν τρελο εφιαλτη>>

<<Για πες>> λεει και βολευεται διπλα μου στο κρεβατι.

<<Ειδα οτι ειχα ερθει σπιτι σου ωραια και καλα και μετα με χωρησες και μου ελεγες να φυγω>> του εξηγω και εκεινος με γλυκο υφος μου πιανει το προσωπο στα χερια του.

<<Δεν προκειται να συμβει ποτε αυτο, μωρο μου>> με φιλαει πεταχτα. <<Σ'αγαπω να το ξερεις>>

Χαμογελω <<Κι εγω σ'αγαπω Χαρρυ>>

<<Λοιπον; Θα κοιμηθω εδω σημερα;>> κανει οτι ρωταει τον εαυτο του και γελαω.

<<Αν το θες..>>

<<Μμμ... Μαλλον. Παω λιγο στο μπανιο να το σκεφτω>> μου λεει και σκαω στα γελια.

Με το που φευγει χτυπαει το κινητο μου.

Η μαμα.

Το αφηνω παλι πισω στο κομοδινο και περιμενω να σταματησει.

Μα καλα τι κανω; Η μητερα μου ειναι. Για ονομα..

Το παιρνω παλι βιαστικα και το σηκωνω, χωρις να πω τιποτα ομως.

<<Καμελια; Εισαι εκει;>> φωναζει απο την αλλη πλευρα της γραμης. Εγω φταιω τωρα να μην απαντησω και να της το κλεισω στα μουτρα;

Οχι, Καμι. Συγκεντρωσου και κανε το σωστο.

<<Τι θες;>> ρωταω ψυχρα και την ακουω να ξεφυσαει.

<<Καλα ρε παιδι μου γιατι τοση ωρα δεν απαντουσες; Πηγε η ψυχη μου στην κουλουρη>>

<<Τι με θες τετοια ωρα μαμα;>>

Κανει μια παυση. <<Ειχα ενα κακο προαισθημα, παιδι μου. Για αυτο σε πηρα τηλεφωνο. Για να σιγουρευτω πως εισαι καλα>>

Γελαω. <<Σοβαρα; Τωρα σε ενοιαξε να μαθεις τι γινεται σπιτι; Καθολου τσιπα δεν εχεις πανω σου;>> την αποπερνω και παρατηρω  τον Χαρρυ να μπαινει στο δωματιο μου και να καθεται διπλα μου.

<<Καμελια, δεν μπορεις να με καταλαβεις. Τωρα δεν ειναι η ωρα να μιλησουμε. Σου τηλεφωνησα για να μαθω αν εισαι καλα>>

<<Ειμαι μια χαρα>>

<<Ωραια τοτε. Εμ, σε αφηνω. Καληνυχτα>>

<<Στασου>> λεω χωρις να το καταλαβω. <<Απεδειξες οτι εισαι αχαριστη μανα. Μπορεις τουλαχιστον να μου κανεις μια χαρη;>>

<<Εννοειται. Ο,τι θες. Πες μου>>

<<Θα γυρισεις σπιτι; Μην το κανεις για τον μπαμπα. Για μενα. Καν'το για μενα. Σε χρειαζομαι μαλλον>> λεω σιγανα και ο Χαρρυ μου πιανει το χερι και μου το χαιδευει.

<<Καμελια εγω δεν->>

<<Σε παρακαλω, αληθεια>>

<<Αγαπη μου, θα εκανα τα παντα για εσενα, να εισαι σιγουρη. Απλα αυτο... Δεν... δεν νομιζω οτι μπορω. Συγνωμη>> λεει και μου το κλεινει στα μουτρα.

Κατεβαζω το ακουστικο και αρχιζω να κλαιω.

<<Θα περασει, μωρο μου. Θα περασει>> μου ψιθυριζει ο Χαρρυ στο αφτι καθως πεφτω στην αγκαλια του.

Θα περασει αραγε;

ΑΛΟΧΕΣΣΣΣΣ

ΤΙ κανετε καλε;;;

Σας τρομαξα λιγακιε εε;;;;

χιχιχι

ειμαι κακια <3

Ελπιζω να σας αρεσε!

Instagram: @ria_zoitsaki

Instagram ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ για το Wattpad: @itsria_wp

Btw εκεί ⬆️ είναι και τα στορυ και γενικά θα βρεις πολλά πράγματα για τις ιστορίες μου. Αν θες τσεκαρε τα και τα δύο και ακολούθησε με❤️

Σχολιακι και αστερακι για να συνεχισω♥