Διαβάστε κάτω *σημαντικό για την συνέχεια της ιστορίας*

"Με πολλές ξέρεις δεν κάθομαι να τις μετράω πλέον"απάντησε κατευθείαν στην ερώτηση Και με κοίταξε στα μάτια

"Τι εννοείς πλέον?"

Δηλαδή τι θέλει να μου πει ότι παλιά τις μετρούσε και τώρα έχασε τον λογαριασμό?

"Να από την πρώτη μου μέχρι την δέκατη περίπου μετρούσα μετά δεν με ένοιαζε ήταν πολλες" ειπε τόσο χαλαρά λες και είναι πολύ φισιωλογικο να είσαι περίπου 18 και να έχεις πάει με τόσες πολλές

"Ποτέ ήταν η πρώτη σου?" Ήταν η πρώτη ερώτηση που μου ήρθε στο μυαλό όταν άκουσα την απάντηση του

"Στην πρώτη Λυκείου"

ΚΆΤΣΕ ΈΧΟΥΝ ΠΕΡΆΣΕΙ ΜΌΝΟ ΔΎΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΛΥΚΕΊΟΥΥΥΥ

ΠΟΤΈ ΠΡΌΛΑΒΕ?

"Κάποια άλλη ερώτηση κυρία περίεργη?" Ρώτησε και με κοίταξε με ενα γελάκι να του ξεφεύγει

"Εμ μένεις μόνος τώρα που ξέρεις...?" του είπα όσο πιο απλά μπόρεσα γιατί ξέρω ότι μπορεί να μην θέλει να συζητήσουμε άλλο για αυτό το θέμα...

"Ναι... σχεδόν βασικά εμένα μαζί με εναν ξάδερφο μου 2 χρόνια μεγαλύτερο αλλά έφυγε για σπουδές φέτος... τώρα μένω στο πατρικό μου μόνος συνήθως εκτός από μερικές φορές που είναι και ο χλεχλες μαζί μου" αναφώνησε και έβαλε τα ποδια του πάνω στο τραπέζι

Σαν το σπίτι σου φίλε!

"Τίποτα άλλο που θες να ξέρεις?"

Έκανα λίγη ωρα να απαντήσω σε αυτό γιατί πιστεύω ότι είναι η τελευταία ευκαιρία μου να μαθω πράγματα για τον Cody

"Έχεις ερωτευτεί ποτέ σου?" Ρώτησα γιά να μου απαντήσει Όχι και να πω στον Marson ότι έλεγε βλακείες!

"Να έχω νοιώσει το περίφημο σύνθημα που λέγεται έρωτας δεν νομίζω αλλά στο παρελθόν ήθελα κάποια αρκετά αλλά μέχρι εκεί... Δεν είμαι ικανός να αγαπήσω ή να ερωτευτώ, δεν το αξίζω βλέπεις... Ούτε να με αγαπήσουν ή να νοιαστούν για εμένα αξίζω...  Ότι ακουμπάω Ανδριάνα το καταστρέφω και όπως σου είχα πει και πριν λίγες μέρες καταστρέφω και εσένα και δεν το θέλω"

Ειπε με ένα τόνο στην φωνή του που δεν μπορούσα να προσδιορίσω ακριβως τι ένιωθε

Δεν με καταστρέφει!

Θα το ήξερα αν με κατέστρεφε

Σωστά?

Ξέρω ότι έχω αλλάξει από τότε που τον γνώρισα αλλά προς το καλύτερο πιστεύω...

Καταρχάς ΔΕΝ τραυλιζω πια και έχω γίνει πιο κοινωνική κατά την γνώμη μου

ΝΑΙΙ έχω κάνει κάποιες βλακείες εξαετίας του αλλά ήταν τόσο ασήμαντες που ούτε καν θυμάμαι

Με στεναχωρεί που έχει τέτοια γνώμη για τον εαυτό του... Είναι καλός άνθρωπος ακόμα και να μην το βλέπει ο ίδιος ή να μην το δείχνει στους γύρω του, το έδειξε σε εμένα και μπορώ να πω είναι ενας από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω στην ζωή μου

"Εγώ νοιάζομαι για εμένα... παραπάνω από όσο φαντάζεσαι" του απάντησα σε όλο αυτό που πιστεύει για τον εαυτό του αλλά την τελευταία πρόταση την είπα σχεδόν ψιθυριστά που λογικά δεν την άκουσε

Μακάρι να μην Την άκουσε!

"Δεν θα έπρεπε" ψιθύρισε και αυτός με την σειρά του και με κοίταξε φευγαλέα μετά ξανα επικεντρώθηκε στο πάτωμα

"Το ξέρω αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να νοιάζομαι ακόμα και αν το θέλω ακόμα και αν το προσπαθώ... Για κάποιο λόγο πάντα όταν είμαι κοντά μου νιώθω ασφάλεια"

ΠΩΣ ΤΟ ΕΊΠΑ ΑΥΤΌ?

ΓΙΑΤΊ ΤΟ ΕΊΠΑ ΑΥΤΟ?

ΠΩΣ ΒΡΉΚΑ ΤΟ ΘΆΡΡΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΑΥΤΌ?

"Μόνο ασφάλεια?" Ρώτησε με ενα πονηρό τόνο στην φωνή του και ήρθε και κόλλησε πάνω μου

ΠΩΣ άλλαξε τόσο γρήγορα διάθεση αυτό το παιδί?

Λογικά τα μαμούθ δεν έχουν σταθερό χαρακτήρα..

Ειχε έρθει πολύ κοντά μου που ήμουν σίγουρη ότι σε λίγο θα με φιλήσει αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς για εμένα χτύπησε το τηλέφωνο μου

Δυστυχώς!

Απο: Ανδρέας

Θέλω να σου πω κάτι μπορούμε να βρεθούμε τωρα?

Το μήνυμα προφανώς το διάβασε και ο βούτυρομπεμπες που είχα κολλημένο δίπλα μου να κοιτάει την οθόνη του κινητού μου 'ο Θεός να το κάνει' διακριτικά...

"Θα πας?" Με ρώτησε λίγο ξερα μπορώ να πω και γύρισα να τον κοιτάξω

Δεν απάντησα.

Από την μια θελω να πάω αλλά από την αλλη Όχι γιατί είναι εδω αυτός και ξέρω ότι αν πάω θα θυμώσει Και μ'αρέσει η παρέα του πιο πολύ από του Ανδρέα

Κάτι που δεν μπορώ να του πω γιατί θα το πάρει πάνω του το βλήμα

Αλλά πρέπει να πάω γιατί μπορεί να θέλει κάτι σημαντικό να μου πει

"Θες να πας?" Ξανά ρώτησε και σήκωσε το πρόσωπο μου για να τον κοιτάξω

"Π-Πρέπει"

Γιατί τραυλισα?

"Δεν σε ρώτησα αν πρέπει... Σε ρώτησα αν θες" ειπε με τον ίδιο τόνο όπως πριν ..

"Εμμ.." Δεν ξέρω τι να πωω

Ξέρω δεν είναι κάτι δύσκολο αλλά και πάλι νιώθω ότι απορρίπτω τον έναν για εναν άλλον

Κοίτα σχεδόν αυτό κάνεις

Δεν βοηθάς!

"Πες το μου" ξανα ειπε αυτή την φορά με ένα ύφος απογοήτευσης

Εγώ κούνησα απλά αρνητικά το κεφάλι μου

Σιγά μην του το πω και όλας ότι θέλω να κάτσω μαζί του

"Όχι θέλω να ακούσω να το λες ?" Ρώτησε με ένα χαμογελάκι να εμφανίζεται στο πρόσωπο του

Θέλει να μου κάνει την ζωη δύσκολη αυτό το παιδί!

"Οχι" είπα όσο πιο γρήγορα γίνεται

"Όχι Τι?"

Λοιπόν ή είναι ηλίθιος ή θέλει όπως είπα να μου κάνει την ζωή δύσκολη

Και μάλλον είναι το δεύτερο και άντε λίγο από το πρώτο

"Όχι Cody δεν θέλω να πάω! Θα κάτσω εδώ μαζί σου"

"Μπράβο το γατάκι μου" ήταν το τελευταίο που ειπε πριν ενώσει τα χείλια μας ξανα

Είναι τόσο σπαστικά τέλειο όταν τον κάνει αυτό

Αλλά δεν μπορεί να με φιλάει όποτε θέλει ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΩ ΜΙΑ ΤΆΞΗ ΕΔΏ ΠΈΡΑ ΤΩΡΑ

καλα οχι και τώρα ίσως αυριο γιατί άρχισε να με φυλάει στον λαιμό...

Μου έκανε νόημα να κάτσω πάνω στα πόδια του και προφανώς και αυτό έκανα...

Συνέχισε να με φιλάει στο λαιμό και η πεταλούδες στο στομάχι που άρχισα να πιστεύω ότι νομίζουν ότι είναι στην Μύκονο γιατί χτυπιούνται πάνω κάτω

Με σήκωσε στην αγκαλιά του έτσι πως καθόμουν και με πήγε προς το δωμάτιο μου

_____

Και στοπ γιατί είμαι κακιάααααα

Αλλά παιδιά γύρισααα από κατασκήνωσηηηηηηη όποτε θα αρχίσω να ανεβάζωωωω

Τώρα το σημαντικό που είπα πάνω...

Καταρχάς αλλάζω την ηλικίες των πρωταγωνιστών Δηλαδή από προ τελευταίο έτος του σχολείου το κανω τελευταίο

Και δεύτερον δεν σας ειχα πει από που είναι δηλαδή που μένουν και αποφάσισα να μην σας πω αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι από Ελλάδα γιατι αν είναι από Ελλάδα θα πρέπει να τους βαλω να δίνουν πανελλήνιες και βλακείες so η ιστορία μας δεν εξελίσσεται στην Ελλάδα αλλά κάπου αλλούυυυ

Spoiler alert: τι μπορεί να κάνουν σε μια κρεβατοκάμαρά άραγε?

Αυτα μέχρι το επόμενο
Μπάιιι λοβςςςς