Στο προηγούμενο παρτ:

Ειχα στερεψει απο ενεργεια ετσι εδιωξα το σκοταδι που καλεσα και απλα σταθηκα ακινητη για λιγο για να παρατηρήσω τα πραγματα.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Αφου βγηκα από την αίθουσα εκείνην, τωρα βρισκόμουν σε μία αλλη.

Ο κόσμος έτρεχε πανηκοβλιμενος, και με εσπροχναν συνεχεια.

Ηταν τοσο δυσκολο να προσδιορισω που βρισκόταν οι καταραμενες οι σκαλες.

Τις βρηκα.

Μυρισα τον αερα  και μολις εντόπισα την μυρωδια του τις κατέβηκα.

Βρισκόμουν πλεον στην πίσω αυλη του Κτιρίου.

Ο Αέρας ηταν και παλι καθαρος και δεν υπήρχε ολη αυτη η βαβουρα που υπηρχε μεσα.

Αρχισα να τρεχω πάλι μυριζοντας.

Αυξησα την ταχύτητα μου και επιτα απο λιγο αντιλήφθηκα πως ηταν κρυμμένος πίσω από εβα δεντρο.

Προσπαθουσε να παρει ανασα - απο το τρεξιμο μάλλον- ακουμποντας πανω στο φλιο του δεντρου.

Αυτη ειναι η ευκαιρία μου.

Εδωσα εντολη στις σκιες που ανεβλιζαν απο τα χερια μου να το φερουν μπροστα μου και να τον ακινητοποιησουν.

Ο Κομης τρομαγμενος κοιταξε αριστερά-δεξια του και οταν με εντόπισε με κοιταξε εντονα.

Πηγε να βγάλει κατι απο την τσέπη του ωστοσο τον σταματισα λέγοντας.

Art : ουτε να το σκέφτεσαι. Τα χερια σου ψηλα να τα βλέπω...

Κομης: Να σας εξηγήσω μικρη δεσποινίδα. Εγω δεν θα πουλουσα την μικρη δεσπινιδα... Η-ηταν απλα μια πλακα

Art : ΜΗΝ ΜΟΥ ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ.

Του φωναξα νευριαζοντας.

Πηρα μια βαθια ανασα και ηρεμοντας λιγο τον εαυτο μου ειπα.

Art: ... Παραδέξου το, εισαι εμπορος λευκής σάρκας.

Κομης:ΟΧΙ.

Φωναξε εξαγριωμενος και προσπάθησε να κουνηθει αλλα το μονο που καταφερε ηταν με ενα σηκωμα του χεριου μου να τον σηκωσω στον αερα.

Πνιξε τον..

Φωναζαν οι φωνές στο κεφαλι μου και μου ηρθε η επιθυμία να το κανω.

Art: Ξερεις πολυ καλα οτι δεν μπορει να μου κρυφτεις. Οχι απο εμενα. Ενταξει, αφου δεν θες να μιλησεις για τον ενα θα μιλησεις για το αλλο.

Με κοιταξε τρομαγμένος και εγω τον πλισιασα.

Art: Γνωρίζω οτι η περιουσια σου παραχθεικε απο την δευτερη σου δουλεια.

Πλεον ηταν ανεκφραστος και κοιτουσε τον ουρανο χωρις να μιλαει.

Art: Για ξεκινα να μου λες τωρα... Τι γνωριζεις για τους Elements.

Εκείνος γουρλωσε τα ματια του.

Ξαφνικά στο πρόσωπο του εμφανιστηκε ενα μεγαλο ψυχοτικο χαμογελο που μου αναψε τα λαμπακια περισσότερο απο πριν.

Εκεινη την στιγμη ενιωσα τον εαυτο μου να βυθίζεται.

Ειχα ξανα αισθανθει αυτο το συναίσθημα οταν ο αλλος μου εαυτος επερνε αυτος τον ελενχο του σώματος μου.

No Pov

Δεν ειχε περασει πολυ ωρα οταν η κοπελα ανοιξε τα ματια της.

Τεντοθηκε χασμουριοντας αφηνοντας εκατομμύρια κρακ να ακούγονται.

Κουνισε το κεφαλι της και εστιασε στον πεσμενο αντρα μπροστα της.

Χαμογελασε σατανικα.

Το χαμόγελο απο τα χιλι του σβήστηκε μονομιας, το χρωμα του εφυγε βλεποντας το θεαμα μπροστα του ενω ενα ριγος διαπερασε την σπονδιλικη του στιλη.

Φοβοταν και μαλιστα παρα πολυ.

Ενιωθε τον θυμο της να φουντωνει καθώς στεκοταν ακινητη μπροστα του.

Εκεινος χωρις ελπιδα προσπαθεισε να κουνηθει μα τα πλοκαμια μαυρης φωτιας που τον κρατουσαν κολλημένο στο εδαφος φαίνεται ειχαν αλλη γνωμη.

Η κοπελα με μια κινηση μετετρεψε το φορεμα που φορουσε σε ενα αλλο σύνολο τελείως διαφορετικό απο το αρχικό της φορεμα.

Φορουσε ενα μαυρο μπουστακι και μια κολητη φουστα που ανοιγε  απο τα μπουτια και πριν.

Τελείωνε λιγο ποιο πανω απο τα γόνατα ενω στα πλαϊνά του υπήρχαν δυο μεγαλα σκεισηματα.

Η κοπελα εμεινε για λιγο ακινητη αφουγκραζοντας τον αερα.

Οταν η καρδια της εχασε ενα χτυπο εξαφανιστικε απο μπροστα του και σε κλασματα δευτερολέπτου βρεθηκε μπροστά του αφηνοντας τον να χαζεψει στα διαφορετικά της χαρακτηριστικά.

Τα ματια της ηταν ολοκληρα μαυρα δεν μπορουσες να ξεχωρίσεις την κορη του ματιου.

Ενω στο αριστερο της ματι ειχε εμφανιστει πανω στο μαυρο μια κοκκινη πενταλφα δειχνωντας ποια ηταν η δυναμη της.

Τα νυχια των χεριών της ειχαν γινει μεγαλα και γαμψα, στο στομα της υπηρχαν περισσότεροι απο 4 κυνοδοντες που ηταν τοσο κοφτεροι.

Ανετα μπορουσαν να καταστρεψουν ακομα και το ποιο σκληρο αντικείμενο ενω απο τα αλητα μαλλια της προεξείχαν δύο γυριστά κέρατα.

Με μια απότομη  κινηση πεταξε τον Κομη πανω στο δέντρο, ενω εκεινος βογκειξε απο τον πονο εκεινη τον κοιταξε γλυφωντας τα χιλια της.

Φαινοταν οτι επαιζε ακομα.

Πλεον ο Κομης ευχοταν να μην ειχε προκαλέσει την κοπελα ωστε να μην γυρνουσε στην σκοτινει πλευρα της και να γυρνουσε πισω στον αλλο της εαυτο.

Η κοπελα διαβάζοντας την σκεψη της γελασε με εναν ψυχοτικο τροπο κανοντας τις τριχες του να σηκωθουν.

Η κοπελα ψελισε κατι σε αλλη γλώσσα και τον πλισιασε.

Τον επιασε απο τον αυχένα και τον ξεκολλησε απο το δεντρο κολλωντας τον ομως στο εδαφος.

Μετα απο λιγο του επιασε το κεφαλι και τον εκανε να την κοιταξει.

*Δεν σε βλεπω τωρα να γελάς κοπριτη.*

του ειπε με την αλληομεννη φωνη της σε μια αλλη διαλεκτο και αυτος απλα εμεινε να την κοιταει.

Την κοιταξε στα ματια και μετανιωσε κατευθείαν, ηταν τοσο τρομακτικά.

* Ξεκεινα να μιλας για τους Elements ξανθουλι*

ειπε ξανα η κοπελα ωστοσο το μονο που καταλαβε εκεινος ηταν οτι ελεγε για την ομαδα.

Εκεινος γνωριζε πως αν δεν μιλουσε θα ερχοταν το τελος του.

Μα δεν μπορουσε να μιλησει το ειχε υποσχεθει σε εκεινους.

Μη μποροντας να δωσει καποια απάντηση έμεινε σιωπηλος μεχρι που η κοπελα εχασε την ψυχραιμία της και αστραπιαια χτυπισε το κεφαλι του μεσα στα χωματα καταφερνοντας να του σπάσει την μύτη αλλά και να του δημιουργήσει καποιες μικρες γρατζουνιες.

Εκεινη το εδειχνε να το διασκεδαζει οσο ο αλλος πονουσε.

Επιτα αναστεναξε θεατρινιστικα και ειπε

*Κριμα παντως , εισαι και νοστιμος... Χμ η κιλια μου γουργουριζει.. ισως και να φαω..* του ειπε και έγλειψε πεινασμενα τα χιλια της.

Εκεινος αρχισε να τρεμει στην ιδεα οτι θα φαγωθει.

Ειχε ένστικτο και μπορουσε να καταλαβει το θυλικο τερας το μυνημα που προσπαθουσε να του περασει.

Αγαπουσε τον εαυτο του και δεν ηθελε να χασει την ζωη του.

Θα εκανε τα παντα για να το καταφερει και ας κρεμαγε τους αλλους.

Κομης: Περιμενε.. θα στα πω ολα. Το ορκίζομαι.. μην με σκοτώσεις... Σε παρακαλω.

Φωναξε απελπισμενος και εκεινη χαμογελασε ικανοποιημενη δείχνοντας ολα τις τα δοντακια.

[...]

Εχοντας παρει καθε επιθυμητή πληροφορία τον αφησε αναισθητο και χρησιμοποιώντας την ικανότητα της  χειραγωγισης αλλαξε τις μνημες του.

Του εσβησε ολη την συζήτηση και τον εκανε να θυμαται πως πλακωθηκε με καποιον οσο ηταν μεθυσμένος.

Η κοπελα χαθηκε μεσα στο δασος και βγηκε σε ενα ξεφωτο.

Κοιταξε τον φεγγάρι.

Σε 1 μέρα θα ειχε πανσελινο.

Και οχι οποιαδήποτε, θα ειχε την κάλυψη της πανσελινιου για 15 λεπτα με τον Κόκκινο πλανήτη Λυκαο.

Μυθοι λενε πως οποιοι στεκόταν στο φως του οι δυνάμεις τους τρελενοντουσαν και χανανε τον ελενχο.

Το φεγγάρι θα ειναι κόκκινο, τόσο κόκκινο που θα  θυμίζει το αίμα που θα δημιουργηθεί η αναγκη να το κανουν να κυλησει στην γη.

Χαμενη στις σκεψης της μεταμορφωθηκε στον τεραστιο μαύρο λυκο και αρχισε να τρεχει  μέσα στο δάσος απολαμβάνοντας τα χόρτα που της γαργαλουσαν τις πατούσες .

Ξέροντας ότι έπρεπε ο άλλος εαυτός της να θυμάται τι έκανε το βράδυ , κατευθύνθηκε προς το σπίτι του Κομη Ciel και με ένα σάλτο ανέβηκε στο μπαλκόνι του δωματίου της.

Παίρνοντας τη μορφή του ανθρώπου μπήκε μέσα στο δωμάτιο και κοίταξε τριγύρω της.

[...]

Αφού  έγραψε στο ημερολόγιο της τις πληροφορίες βαριεστημενη ξαπλωσε ωστε να γυρισει πισω στην θεση της.

Ακομα ενα παρτ που εεφτασε στο τελος του  ελπιζω να σας αρεσει..

Βασικα θα εκτιμουσα αμα κανατε Vote η ενα Com γιατι θα ηθελα να μαθω την γνωμη σας!!!

!Οι εικονες δν ειναι δικες μου οποτε δν μου ανήκουν! 

Τα λεμεεε❤