ΤΡΕΧΑ, ΤΡΕΧΑ, ΤΡΕΧΑ... Άκουγα την συνείδηση μου να ουρλιάζει , μα τα πόδια μου είχαν κολλήσει στο έδαφος, θαρρείς και μια αόρατη δύναμη τα είχε καθηλώσει σε εκείνο το σημείο.
Κοιτούσα γύρω μου, αν και με τις αισθήσεις μου αυξημένες ,με δυσκολία μπορούσα να διακρίνω τα δέντρα, πόσο μαλλον το υπόλοιπο περιβάλλον που με τοση ευκολία η ομίχλη είχε κατακλύσει τα πάντα. 
Οταν μια σκιά πέρασε γρήγορα από μπροστά μου, η ομίχλη άρχισε να διαλύετε Τοτε παρατήρησα οτι εκείνη η σκια βρισκόταν σχεδόν αντικριστά με εμένα.

Το πρώτο πραγμα που εκανα, εκτος απο το να το βάλω στα πόδια, ηταν να την παρατηρήσω, ή μαλλον να τον παρατηρήσω καθως η ανδρική φιγουρα μπροστά μου με ξεπερνούσε σχεδόν 2 κεφάλια ενω η κορμοστασιά του φαινόταν γεροδεμένη, παρόλο που τίποτα δεν μαρτυρούσε καποιο χαρακτηριστικό πάνω του, το μόνο που έκανε την διαφορά ηταν ενα ζευγάρι απίστευτων έντονων, φουρτουνιασμενων σαν την θαλλασα μάτια του που τωρα έμοιαζαν ποιο ανοιχτα Γαλάζια... σαν τον πρωινό ουρανό, τόσο ανοιχτά που ενιωθα να με πιανει ναυτία. Ήμουν ετοιμη να του μιλησω όταν κάτι με χτύπησε στο κεφάλι και με εβγαλε αγρια απο τον κοσμο των ονείρων!

Καθ(ηγήτρια):  ARTESIA POWER ΞΥΠΝΑ ΑΜΕΣΩΣ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΑΘΗΜΑ ΚΟΙΜΑΣΕ?? Φωναζε έξαλλη και το αποτομο ξύπνημα με έφερε στην πραγματικότητα.

Art(esia): Δεν ξέρω κυρία, μάλλον το μάθημα σας είναι ωραιο που τα λογια σας με νανούρισαν, άλλωστε η ιστορία δεν είναι και το φόρτε μου! Της απαντησα με περίσσιο θράσος οσο εκείνη με κοιτουσε με στενεμενα ματια.

Καθ: Artesia, δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο με την περίπτωση σου! Αύριο το πρωί θέλω να  έρθουν οι κηδεμόνες σου! Ειπε με δηλητηριώδη φωνη και τωρα ηταν η σειρα μου να την κοιταξω με εχθρα.

Art: Ο Alek δεν  γύρισε ακόμα από την... δουλειά του. Λογικα θα γυρίσει σε 2 μέρες! Της ειπα ψυχρα και εκείνη σχεδον καταλαβαινοντας τι είπε αλλαξε ολη της την σταση.

Καθ: Ενταξει  Artesia, όμως δεν θα την γλυτώσεις αυτήν την φορά! Ειπε ακομα εχθρικα.

Της χαμογέλασα σατανικά και τεντώθηκα. Έπειτα απο καποια λεπτα ησυχίας το μάθημα συνεχίστηκε και εγώ αφαιρέθηκα για ακομα μια φορα στις σκεψεις μου. Το μυαλο μου έφυγε σε εκεινο το σκοτεινό δασος. Τι ήταν αυτό που είδα? Μηπως όραμα? Δεν εχω δει εδω και μηνες απο τοτε που εφυγε ο Martin αλλα εκεινα τα μάτια... Έρχονται στο μυαλό μου τόσο καθαρά, ενώ το όραμα ήταν τόσοθόλο,  δεν καταλαβαίνω τίποτα πια. Η κοιλιά μου γουργουριζε δυνατα τοσο που πίστεψα για λιγο οτι θα την ακουγαν ολοι.
Θεέ πεινάω, άντε να χτυπήσει το κουδούνι. Με μια απαλη κινηση έριξα το κεφάλι μου στο θρανίο ενώ έβλεπα τους συμμαθητές μου να γελάνε και να συζητανε ηρεμα. Γυρισα το κεφαλι μου προς το παραθυρο και για λίγο κοίταξα τον ουρανό ενω τα άγνωστα μάτια του, ξανά ήρθαν στο νου μου, τόσο όμορφα!
Με τα αντανακλαστικά μου που ήταν πλήρως ανεπτυγμένα έπιασα ένα χαρτάκι που ήταν έτοιμο να με πετύχει ανάμεσα στα μάτια, κοίταξα άγρια τον Beck και εκείνος γυρισε την ματια του σε μενα γελώντας πονηρά, ρολλαρα απιυδησμενη τα μάτια μου και κοίταξα ξανά μπροστά μου αγνοώντας τελειως τηβ ύπαρξη του στον χωρο.

Pat(ritchia): εε Arti, μην δίνεις σημασία. Ακουσα την ξαδελφη μου να λεει με ηρεμο υφος, κατι το περιεργο καθως ο χαρακτήρας της ηταν πολυ ενθουσιώδης.

Art: Δεν δίνω Patty. Της αντιγύρισα και εκεινη με κοιταξε με μισοκλειστα μάτια.

Pat: Τοτε.. ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΣΦΙΓΓΕΙΣ!! Ψυριροφωναξε και γουρλωσα τα ματια μου απο την εκπληξη.

Κατάλαβα πως την έσφιγγα το χέρι και ζητώντας απολογειτικα συγνώμη κοίταξα κάτω! Εκείνη μου έδωσε μια φιλική σκουντιά και γέλασε, κάνοντας και έμενα να την ακολουθήσω!
Το κουδούνι δεν αργησε να χτυπήσει και σαν πανθηρας ορμηξα προς τον παράδεισο μου, την τραπεζαρία.

Μαγ: Τι θα γίνει με αυτήν την πείνα σου Power; Σε λιγο θα φας και εμας. Είπε αστειεύοντας ενώ γελούσε και μου έβαλε ένα πιάτο με καρμποναρα.

Της έριξα μια ευθημη ματια και περνωντας  ένα κοκκινο κουτάκι με αναψυκτικό, κατευθύνθηκα προς το τραπέζι μας, περνοντας θεση διπλά στην Patty.

Riki: Σαβουργιάζουμε πάλι;

Ακουσα τον αδελφο της και ξαδελφο μου να ρώταει γελώντας ενω εκανε την κινηση να κάτσει απέναντι μας.

Art: Ναι ρε . Ειπα μπουκομενη και εκεινος με κοιταξε απηυδησμενος.

Οι συζητήσεις στο τραπέζι ειχαν αρχίσει και οσο έτρωγα καθόμουν ησυχη με την σκέψη μου να πηγενει παλι στο όραμα.

Riki: εε Arti ξέρεις τι θα πέσει στο διαγώνιασμα των μαθηματικών; Ειπε και με έβγαλε απο τον κοσμο μου.

Τον κοίταξα αμέσως γουρλωνοντας τα ματια μου και εκεινοι γελασαν.

Art: Τι;Ποιος;Που;Πότε;Γιατί; Ειπα σοκαρισμένη και καταπια την τελευταία μπουκια.

Riki:Καλά ξυπνητούρια..Ρε χαϊβάνι σήμερα γράφουμε!! Μου ειπε γελωντας και εγω κοιταξα φοβισμενη την Patty.

Pat: γράφουμε μαθηματικά, εμείς, στην τάξη, σήμερα, για να Ρώτας 👍👍 Μου επιβεβαίωσε και εγω την στραβοκοίταξα αναστεναζοντας.. 

Art: Δεν εχω διαβάσει τιποτα, λετε αν του πούμε να μην γράψουμε θα το δεχτει; Ρώτησα νιωθοντας σαν χαζή.

Riki: Σιγουρα, ναι και τι να του πούμε για δικαιολογία; Ειπε και εγω ανασηκωσα τους ωμους μου, χωρις να ξερω.

Pat: Θα του πουμε "ξέρετε, η Artesia λόγο πανσελινίου αφινίασε εχθες και έπρεπε να πάμε να  την πάρουμε  εμείς το πρωί από το δάσος" λες να συγκινιθει; Συμπληρωσε και εγω την αγριοκοίταξα ενω αναστέναξα ηττημένη.

Art: Μου την δίνει όταν έχετε δίκιο. Ας ειναι. Που είναι ο άλλος; Ρωτησα αλλαζοντας θεμα.

Riki: Με την κοπέλα του είναι. Ειπε με ειρωνια και εξεισα το κεφάλι μου.

Pat: Ναι από την στιγμή  που τα φτιάξανε μας έχει γραψει λιγο. Ειπε θυμωμένη και την κοιταξα εντονα.

Art: Από την στιγμή που είναι με την Era, δεν πρέπει να λέμε  τίποτα, ειμαστε φιλοι του, καταλάβατε; Τους ειπα και τους αγριοκοιταξα.

Riki: Ναι ναι μην δαγκάς!! Ειπε αμεσως και συνέχισε να τρωει.

Pat: Χθες δαγκώναμε όχι σήμερα! Ειπε και η ένταση που ειχε δημιουργηθει εξατμίστηκε αμέσως.

Δεν ειχε παρασει πολυ ωρα οταν ακουσαμε το κουδούνι να χτυπαει βρίσκοντας μας να πειραζόμαστε.

[...]

"Και κάπως έτσι περάσαν και οι επόμενες εκπαιδευτικές ώρες, με πειράγματα, διαμάχες και...  διαμάχες... ναι τώρα  που το σκέπτομαι είναι μια ρουτίνα, πολλές ώρες περνάν έτσι, τόσο, βαρετά! Θα ηθελα ομως να γίνει κάτι, για να αλλάξει  αυτό. Ίσως άμα διοργανώσουμε κάτι περιπετειώδες ή άμα ψάξω εκείνον? Ίσως ήρθε η ώρα να βρεθούμε, ίσως ήρθε η ώρα τα πάντα να βγουν στην φόρα." 

Έκλεισα το ημερολόγιο μου και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Απότομα πέταξα το ύφασμα που κάλυπτε το ένα μάτι μου ! Είμαι η Artesia Power , η μόνη Λυκάνθρωπος με ένα κόκκινο και ένα πράσινο μάτι και τώρα ξεκινάμε! 

Γειαα ξεκίνησα μια anime ιστορία. Στην φώτο είναι η Αρτεσια ;) ελπίζω να σας αρέσει Μπαιζ!

Βασικα θα εκτιμουσα αμα κανατε Vote η ενα Com γιατι θα ηθελα να μαθω την γνωμη σας!!!

Love ♥ Wonder.. for you ♥♥

 ΠΟΛΛΕΣ ΦΙΛΟΥΜΠΕΣ <3

!Οι εικονες δν ειναι δικες μου οποτε δν μου ανήκουν!