'Mam!' : riep ik. Mijn stem galmde door het hele huis.

'Nessie. Gaat het wel?' : vroeg ze terwijl ze op me afgelopen kwam.

Ik slikte diep, dacht even na en knikte toen. Niet echt overtuigend want ze keek me verbaasd aan en sloeg een arm om me heen.

'Wat is er gebeurd? Ben ik een vampier?'

Ze beet op haar lip. 'Ik weet het niet Ness. Ik denk dat..'

'Wees gewoon eerlijk mam.' : onderbrak ik haar.

'Nessie, ik denk dat Carlisle je er meer over kan vertellen.

Ik knikte. 'Zullen we naar hem toe gaan?'

'Hij is er niet.' : zei ze snel. 'Hij is op jacht.'

Ik knikte. 'Ga je mee naar het grote huis?'

Bella nam mijn hand vast en liep met me mee.

***

Mijn voet tikte op de grond. Mijn moeder liep gestresd heen en weer door de woonkamer en ik zat in de zetel. Mijn vermoeide hoofd leunde op mijn armen. Ik was opgelucht toen ik Carlisle de kamer in zag komen.

'Carlisle..' : begon ik maar hij onderbrak me. 'Ik weet waarvoor je hier bent. Edward heeft het al vertelt.'

Ik wierp een boze blik naar mijn vader. Hij wist hoe hard ik het gedachtegedoe haatte en zeker als hij het op mij toe paste.

'Het is eigenlijk heel simpel.' : zei Carlisle. Ik trok een wenkbrauw op en kneep mijn lippen op elkaar. Voor mij leek het allesbehalve simpel.

'je bent een vampier.' : ging hij verder,'en sommige vampiers hebben een gave. Jij ben speciaal Renesmee. Jou gave is heel simpel.'

'Wat dan?' : vroeg ik ongeduldig.

Zijn mondhoek krulde omhoog en er een onsnapte een klein lachje uit zijn mond door mijn ongeduldigheid. 'Jou gave is dat je half-vampier, half-mens bent.'

'Wat houdt dat precies in?' : vroeg ik nieuwsgierig.

'e bent gewoon mens maar als je wil kan je ook vampier zijn. Je kan het.. Leren controleren.'

Ik knikte. 'Dat wil ik wel.'

'Emmett zal je lessen geven.' : zei Carlisle terwijl hij naar Emmett wees. Emmett lachte uitdagend naar me.

'Ik ben niet snel tevreden.' : lachte hij.

Ik snapte de grap niet echt maar ik lachte toch mee.

'Laat die lessen maar komen!'

Later...

Ik zuchtte. "Emmett!" Zeurde ik.
"Stop. Ik ben moe!"
"Ness je moet het echt leren."

"Emmett, ik leer het wel. Mag ik nu stoppen?"

Hij knikte en lachte. "Je bent net je moeder. Opgeven is echt iets voor jullie."

Ik zuchtte. Samen liepen we naar het grote huis.