Een paar uur later gaf ik het op.
'Emmett ik vind je toch niet. Ik ga naar binnen!' hij kwam ook uit het bos vandaan.
'Ik ben gewoon veel te goed! En jij bent echt slecht.' hij stak zijn tong naar me uit.

Toen ik binnen kwam viel er een stilte.
'Wat is er?' vroeg ik.

'Niks Ness. Is het nog geen slaaptijd voor jou? : zei edward.
'Maar pap ik ben niet moe!'
Emmett nam me op en bracht me naar boven.
'Ik ben helemaal niet moe.' zei ik met een pruillip.
'Kleed je om en ga dan slapen ness. Anders kan je morgen weer niet uit je bed.' : zei Emmett. Ik knikte dan maar en rende de badkamer in.

Ik werd wakker van een kreet. Het kwam van beneden. Ik sprintte de trap af. Beneden was niemand. Het licht was uit en ik klikte het snel aan. Ik liep naar de keuken maar ook daar was niemand. Opeens hoorde ik een gekraak achter me. Ik draaide me om. Niemand.
'Hallo?' riep ik. Niemand antwoordde. Ik liep naar mam en paps kamer. Ze waren er niet. Ik liep naar het grote huis. Het was er stil en donker.
'Hallo?' riep ik nogmaals.
'Hallo' : hoorde ik iemand achter me zeggen. Ik draaide me om. Niemand.
Ik begon te gillen en rende naar boven.
Plots werd ik opgetild. Ik gilde nog harder totdat ik zag wie het was.
Emmett. Ik zuchtte.
'Gaat het wel?' vroeg hij.
Ik knikte. 'Waarom maak je me dan ook zo bang.'
'Ik deed niks hoor.'
'Maar iemand beneden zei ''hallo'' maar er was niemand.'
Hij lachte en ik keek hem beledigd aan.
'Dat heb je vast gedroomd'
'Nee echt.' ik hield mijn twee vingers omhoog en hij zette me neer.
'Oke ik laat het je zien.'
We liepen samen naar beneden. Er was niemand.
'Ga weg!' hoorde ik iemand zeggen.
'Hoorde je dat ook?' : vroeg ik Emmett en ik sprong dichter tegen hem aan.
'Vertrek!' riep iemand.
'Dat hoorde je toch wel?' : vroeg ik.
Hij schudde zijn hoofd. 'Je hallicuneert. Ga nou maar lekker slapen.'
Hij liep de trap op en ik vertrok weer naar huis.