Προχωρούσαμε 2 μέρες συνεχόμενα χωρίς να σταματήσουμε, όταν την αυγή της τρίτης μέρας φτάσαμε στις πύλες τού Rohan. Ο φύλακας αναγνώρισε αμέσως το Cedderic και τον άρχοντα Aragorn και άνοιξε την πύλη χωρίς καθυστέρηση. Ανεβήκαμε τον πλακόστρωτο δρόμο και αφήσαμε τα άλογα μπροστά στην μεγάλη σκάλα. Εκεί ένας φύλακας μας άνοιξε την πόρτα.

Μπαίνοντας μέσα συνειδητοποίησα πως δεν είχαν αλλάξει και πολλά. Η μόνη διαφορά ήταν ότι πλέον η αίθουσα ήταν λουσμένη στο φως και όχι σκοτεινή. Μπροστά από τον θρόνο ο Cedderic υποκλίθηκε και έφυγε.

"Χαίρε άρχοντα του Rohan, Eomer." είπε ο Aragorn. "Χαίρομαι που σε βλέπω ξανά. Αν και θα προτιμούσα η περιστάσεις να ήταν διαφορετικές."

"Φίλοι μου, χαίρομαι πολύ που σας ξανά βλέπω, αλλά αν κρίνω από τα λόγια σου, άρχοντα, και το έκτακτο συμβούλιο, μάλλον η επίσκεψη σας δεν είναι για καλό.

"Πράγματι, έτσι είναι." του απάντησα. "Μάθαμε για μια κοπέλα που ήρθε πριν μερικές μέρες. Πες μου όμως είναι ακόμα εδώ ή μπορούμε να σου μιλήσουμε ελεύθερα;"

"Όχι. Έφυγε χθες, αργά το απόγευμα, μπορείτε να μιλήσετε ελεύθερα. Αλλά πρώτα ελάτε να φάτε και να ξεκουραστείτε λιγάκι. Φαίνεστε πολύ κουρασμένοι. Πόσες μέρες ταξιδεύετε;" ρώτησε.

"Δυο. Και χωρίς ανάπαυση." απάντησε ο Aragorn καθώς καθόταν σε μια καρέκλα.

"Άρα σημαίνει ότι ήταν κάτι πάρα πολύ επείγον." συμπαίρανε ο Eomer.

"Και είχε να κάνει με την κοπέλα που ήταν εδώ. Ή μήπως να πω την Marion;" είπε ο Gandalf.

Το πρόσωπο του Eomer χλώμιασε και άφησε κάτω το πιρούνι του.

"Τι εννοείς;" ρώτησε μπερδεμένος ο Eomer. "Η κοπέλα μου συστήθηκε ως Elbereth. Είπε πως ήταν η κοπέλα του ξαδέλφου μου, του Theodret, πριν αυτός πεθάνει."

"Απάντησε μου σε μια ερώτηση." είπα αμέσως. "Είχε κόκκινα μάτια;"

"Ναι. Αλλά και τι με αυτό αρχόντισσα;" ρώτησε πάλι μπερδεμένος.

"Η Marion είναι η μοναδική κοπέλα και μάγισσα με κόκκινα μάτια. Η άλλες μάγισσες έχουν κίτρινα ή και πράσινα μάτια, αλλά ποτέ κόκκινα." πήρε τον λόγο ο Gandalf. "H Oriadet ήταν η μόνη με κόκκινα μάτια και τα κληροδότησε στην κόρη της. Η Oriadet όμως καταδικάστηκε σε θάνατο για το παραστράτημα της να πάει με τον εχθρό, οπότε η μόνη γυναίκα με κόκκινα μάτια πλέον είναι η Marion."

Ο Eomer χλώμιασε ακόμα περισσότερο. Δεν μπορούσα να τον βλέπω έτσι. Σηκώθηκα και του έβαλα λίγο νερό.

"Ευχαριστώ." είπε και γύρισε προς τον Aragorn. "Δηλαδή μου λέτε ότι είχα μέσα στο σπίτι μου την κόρη του εχθρού;"

"Λυπάμαι που στο λέω Eomer, αλλά ναι."

"Πείτε μου λοιπόν, τι ακριβώς συζητήσατε στο συμβούλιο; Η μήπως θέλετε να φωνάξω τον Cedderic για να ξεκουραστείτε;" ρώτησε ο Eomer.

"Όχι, είμαστε εντάξει." απάντησε ο Legolas. "Ανέφερα στον Aragorn για τους Nazgul και για κάτι όνειρα που έχω εγώ προσωπικά με την Marion." η προσοχή του του Eomer στράφηκε αμέσως στον Legolas. "Μάθαμε λοιπόν ότι πέρα από το δικό σας πρόβλημα, αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα και άλλες περιοχές της Μέσης-Γης, όπως η Erebor και το Lothlorien."

Είχαμε όλοι τελειώσει το φαγητό μας και βγήκαμε μια βόλτα στην πόλη.

"Λοιπόν Eomer, τι παραπάνω στοιχεία θα μπορούσες να μας δώσεις;" ρώτησε ο Gandalf.

"Φαντάζομαι, όχι και πολλά." ο Eomer κοίταξε τον Gandalf. "Αν όντως μιλάμε για την κόρη του Souron δεν θα μου φανερώθηκε με την πραγματική της μορφή. Τώρα που το ξανασκέφτομαι όμως, πάντα φορούσε ένα κόκκινο μακρύ μανδύα μέχρι κάτω. Δεν τον έβγαζε από πάνω της πάρα μόνο στον ύπνο. Τώρα αν με ρωτήσεις για εμφάνιση είχε μελαχρινά, μακριά μαλλιά, σαν τα δικά σου Belle, και ήταν στο ύψος το δικό μου πάνω κάτω. Θυμάμαι επίσης, από ότι μου είχε δείξει, ότι είχε μια ουλή στο αριστερό της χέρι. Από όπλα, πέρα από ένα στιλέτο, δεν είχε κάτι άλλο. Την είχαμε ψάξει καλά πριν της επιτρέψουμε να μπει στο βασίλειο. Θα ήθελα όμως να μάθω περισσότερα."

"Σκέφτομαι μετά από εδώ να πάω στην Mordor." μίλησε ο Gandalf και τον κοιτάξαμε όλοι έκπληκτοι. "Η βιβλιοθήκη εκεί σίγουρα θα βρούμε περισσότερες πληροφορίες για την Marion."

"Μου λέτε δηλαδή ότι θα μπείτε στην Mordor, όταν μια νέα απειλή ανθίζει εκεί;" απόρησε ο Eomer.

"Όχι Eomer. Δεν είπα θα πάμε. Είπα θα πάω. Όχι δεν το διαπραγματεύομαι Aragorn." γύρισε να κοιτάξει τον αδελφό μου. "Εσείς θα με ακολουθήσετε μέχρι το Ithilien. Εκεί θα βοηθήσετε στην επάνδρωση τής πόλης. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως η Marion, θα επιχειρήσει την κατάληψη της σύντομα, αν όντως κατοικεί στα σκοτεινά χώματα της Mordor. O Faramir και η Eowyn πρέπει να ενημερωθούν το συντομότερο." ολοκλήρωσε τα λόγια του ο Gandalf.

"Και αν όντως η Mordor κατοικείται ξανά, Gandalf;" αναφώνησε τρομοκρατημένος ο Frodo.

"Τότε θα πρέπει να βρούμε άλλο σχέδιο. Προς το παρών όμως θα πορευτούμε με αυτό."

"Θα αφήσω έναν εκπρόσωπο και θα έρθω μαζί σας φίλοι μου." πήρε ξανά τον λόγο ο Eomer. "Είναι μια καλή ευκαιρία να δω και την αδελφή μου. Ξεκουραστείτε σήμερα εδώ και θα ξεκινήσουμε αύριο το πρωί."

Ο Eomer επέστρεψε στο παλάτι για να βρει τον εκπρόσωπο του. O Aragorn με τον Gandalf απομακρύνθηκαν και τα Hobbits έκατσαν στα σκαλιά και άρχισαν να συζητάνε. Σύντομα είχαμε μείνει ο Legolas, ο Gimli και εγώ. Όταν ο Gimli το κατάλαβε μας χαμογέλασε και πήγε προς τα Hobbits.

"Λίγο αργόστροφοι είναι η νάνοι." συμπαίρανε ο Legolas και του έριξα μια απαλή αγωνία στο χέρι. "Αουτς!" έκανε και καλά ότι πόνεσε.

"Συγνώμη!" είπα και γέλασε.

Με έπιασε από το χέρι και πήγαμε δίπλα στο ποτάμι, εκεί που είχαμε κάτσει την πρώτη φορά που ήρθαμε στο Rohan. Μόνο που τώρα το μέρος ήταν γεμάτο άσπρα και κίτρινα λουλούδια. Θύμιζαν τα λουλούδια που είχαμε και εμείς στην Minas Tirith.

"Βλέπω ότι ο Eomer ακολούθησε την συμβουλή μου." είπε ο Legolas καθώς ξαπλώσαμε αγκαλιά στο γρασίδι.

Χαμογέλασα. Το περίμενα ότι πίσω από αυτό θα ήταν ο Legolas.

Όταν άρχισε να σκοτεινιάζει επιστρέψαμε στο παλάτι. Εκεί βρήκαμε τα 4 μικρά hobbit και τον Gimli να κουβεντιάζουν και λίγο πιο πέρα τον Aragorn, τον Eomer και τον Gandalf να συζητάνε πιο σοβαρά. Πήγα προς το μέρος τους.

"Πρέπει να πάω Eomer." έλεγε ο Gandalf. "Είναι η μόνη λύση για να μάθουμε περισσότερα για την Marion. Πρέπει να μάθουμε τα τρωτά της σημεία. Πως μπορούμε να την νικήσουμε. Γεια σου Belle!"

"Μα είναι επικίνδυνο. Σε χρειάζομαι στην μάχη Gandalf." ξανά είπε ο Eomer. "Εσύ τι λες, Belle;"

"Συμφωνώ ότι χρειαζόμαστε τον Gandalf στην μάχη, αλλά από ότι γνωρίζω προς το παρόν δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος." τον κοίταξα. "Άλλωστε απ'ότι ξέρω, ο Gandalf είναι πολύ έξυπνος. Θα καταφέρει να ξεγλιστρήσει μέσα στην Mordor, να βρει αυτό που χρειαζόμαστε και να ξαναβγεί σαν να μην έγινε τίποτα. Δεν υπάρχει κανένα μεγάλο μάτι να παρακολουθεί πλέον."

Ο Aragorn που κατάλαβε τον ελιγμό μου, ώστε να μην επιλέξω το μέρος κανενός μου χαμογέλασε άχνα. Ευτυχώς κανένας δεν το πρόσεξε.

"Άρχοντα Eomer..." εμφανίστηκε ένας υπηρέτης. "Το δείπνο είναι έτοιμο. Οπότε επιθυμείτε μπορείτε να καθίσετε."

"Ευχαριστώ Lysander. Είναι αρκετό το φαγητό, ώστε να ταΐσει και τους φίλους μου;"

"Φυσικά, Άρχοντα Eomer."

Μετά το δείπνο καθίσαμε αρκετή ώρα έξω από το παλάτι και συζητούσαμε γελώντας. Όλοι εκτός από τον Gandalf που έδειχνε αρκετά σκεπτικός.

...................
Τέλος κεφαλαίου...

Ελπίζω να σας αρέσει...

1152 λέξεις... Δεν το λες και μικρό...

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο

Bye!!