Alexander's POV

"Άλεξ, δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση σου αυτήν την στιγμή" λέει, έχοντας σκάσει στα γέλια και πραγματικά θέλω να του σπάσω τα μούτρα. Ώρες ώρες, είναι πολύ αναίσθητος.

"Κρις, καταλαβαίνεις πως αν δεν βρεθεί λύση σύντομα, πως και εσύ θα χάσεις; Έχεις κέρδος από την Sergud Studios να σου θυμίσω". Το γέλιο του κόβεται και το ύφος του σοβαρεύει. Επιτέλους πήρε μπρος.

"Καλέ αυτό όντως δεν με συμφέρει! Έχεις βρει αντικαστάτρια της Μισέλ ή ακόμα;!" με ρωτάει και πίνει την τελευταία γουλιά από το ποτό του.

"Κάνω μεγάλες προσπάθειες. Περιμένω τώρα την γραμματέα να μου, να έρθει για να μου πει που βρισκόμαστε... Και σταμάτα να πίνεις πρωΐ πρωΐ ηλίθιε!" του φωνάζω, βλέποντας τον να έχει πάρει το μπουκάλι και να το γεμίζει ξανά. Μα καλά, πως σκατά θα φτιάξει την ζωή του, αν συμπεριφέρεται τόσο ανώριμα;!

"Άλεξ, εσένα τι σε ενδιαφέρει τι κάνω;! Πάλι τα ίδια;!"

Τον πλησιάζω και του αρπάζω το ποτήρι από τα χέρι με δύναμη, πετώντας από πίσω μου, με αποτέλεσμα αυτό να σπάσει.

"Ει! Ήθελα να το πιω!

"Και εγώ θέλω να σταματήσεις τις χαζομάρες! Πως θα σταθείς στα πόδια σου, αν το μόνο που σκέφτεσαι είναι το φαΐ, το ποτό και η καλοπέραση;!"

"Κοίτα ποιός μιλάει!"

"Τουλάχιστον εγώ έχω ένα πρόγραμμα! Το κάθε τι στην ώρα του!"

"Αλεξάντερ άρχισες πάλι;!"

"Ναι, γιατί είναι για το καλό σου!"

"Που το ξέρεις το καλό μου;! Δεν είσαι ο πατέρας μου!"

Συνειδητοποιεί τι ξεστόμισε και ο θυμός στο πρόσωπο δίνει της θέση του σε ένα κάπως σοκαρισμένο και ταυτόχρονα μετανιωμένο ύφος.

Αυτό που είπε τώρα... Απλά... Κάποια πράγματα αν τα πεις, θα με πληγωσουνε πολύ. Και αυτό είναι ένα από αυτά. Γιατί νομίζω πως του έχω σταθεί ως τα πάντα, όλα τα χρόνια της ζωής του.

"Οχι δεν είμαι... Αλλά νομίζω σου στάθηκα περισσότερο από ότι ο κανονικός μας" του απαντώ και αυτός χαμηλώνει το βλέμμα του, κοιτώντας το πάτωμα. Ξίνει νευρικά τον σβέρκο του και αφού με κοιτάξει ακόμα μια φορά, φοράει το δερμάτινο μπουφάν του και αποχωρεί από το γραφείο μου.

Ξεφυσάω, αγανακτισμένος από την συμπεριφορά και στεναχωρημένος, που για άλλη μια φορά μαλώσαμε για αυτόν τον λόγο. Δεν μου αρέσει καθόλου, όταν το κλίμα είναι βαρύ ανάμεσα μας.... Αλλά δεν λέει να καταλάβει πως πρέπει να σοβαρευτεί και να δει τι θέλει να κάνει με την ζωή. Δεν λέω, και εμένα αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, να διασκεδάζω και να ικανοποιώ τον εαυτό μου, αλλά τρέχω και μια επιχείρηση, που απαιτεί σοβαρότητα κάποιες φορές. Όπως προείπα... Όλα στην ώρα τους.

Ακούω χτυπήματα στην πόρτα και δίνω την άδεια σε όποιον βρίσκεται στην άλλη μεριά της πόρτας, να περάσει μέσα.

"Καλημέρα κύριε Σέργουντ"

"Καλημέρα Νάταλι" της λέω και επιστρέφω στην θέση μου, κάνοντας της νόημα να πλησιάσει.

"Έχουμε νέα, σχετικά με το πρόβλημα μας;"

"Αυτό ερχόμουν να σας πω. Η γυναίκα που προσλάβατε το προηγούμενο εξάμηνο..."

Όχι ότι θυμάμαι πια λέει, αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα μας.

"Μας σύστησε μια γυναίκα, η οποία ασχολείται με αυτό το αντικείμενο"

"Το όνομα της;"

"Ζοζεφίνα. Ζοζεφίνα Ράινχαρτ. Το έψαξα... Και έχει κάνει σπουδές πάνω σε αυτό που θέλουμε. Δεν έχεις όμως κάποια προϋπηρεσία. Αν σας ενδιαφέρει, μπορώ να κανονίσω μια συνέντευξη για αύριο κιόλας"

Δεν έχει προϋπηρεσία... Μάλιστα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Η Μισέλ μπορεί να ήταν αυστηρή, σνομπ και νευρόσπαστη, όμως ήταν η καλύτερη στυλίστρια που θα μπορούσε να έχει μια εταιρεία παραγωγής σαν την δική μου. Με άλλα λόγια, ήταν η καλύτερη στον κόσμο. Με χιλιάδες, τεράστιες επιτυχίες παγκοσμίως. Έχει συνεργαστεί με τα όλα τα σημαντικά και διάσημα πρόσωπα του πλανήτη. Να ρισκάρω λοιπόν το μέλλον της εταιρείας μου σε μια... Άπειρη;

Από την άλλη, δεν με παίρνει να αρνηθώ. Τα γυρίσματα για την νέα ταινία θα αρχίσουν σύντομα και πρέπει να τα έχω όλα έτοιμα. Οι ηθοποιοί θα έρθουν σε μια εβδομάδα. Δεν έχω και πολλές επιλογές λοιπόν. Ή αυτή... Ή η καταστροφή.

"Κάντο. Κανόνισε την συνέντευξη και μίλα με αυτήν που μας την σύστησε. Το θέλω αύριο πρωΐ πρωΐ, για να ξεμπερδεύω" της λέω και αυτή κάνει μεταβολή να φύγει, αλλά σταματάει μπροστά από το σπασμένο ποτήρι.

"Ααα ναι θα το ξέχναγα. Πες στην Νίνα να έρθει να καθαρίσει... Και έλα στο γραφείο μου σε κάνα δίωρο"

"Μάλιστα κύριε" μου λέει ανοίγοντας την πόρτα και βγαίνει έξω.

Ακουμπάω την πλάτη μου στην καρέκλα, τεντωνοντας τα πόδια και αφήνοντας το σώμα μου να χαλαρώσει και το σώμα μου να ταξιδέψει σε σκέψεις, πέρα από τα προβλήματα της εταιρείας.

Και ξαφνικά... Σταματάει στην εικόνα αυτής της γυναίκας. Τα κοντά, ξανθά μαλλιά μέχρι τους ώμους της, ταίριαζαν τέλεια με τα μπλε, ανοιχτά μάτια της. Τα χαρακτηριστικά της αναδύκνειαν την ιδιαίτερη ομορφιά της. Οι κινήσεις της δήλωναν δυναμισμό και νευρικότητα ταυτόχρονα. Και τα ρούχα της... Αν φαίνονταν μεταχειρισμένα, ήταν μοντέρνα και άψογα συνδυασμένα. Τώρα, το τι υπήρχε κάτω από αυτά... Μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ.

Ο τρόπος που υπερασπίστηκε τις απόψεις και τις επιχειρηματολόγουσε... Ήταν πολύ διαφορετικός από άλλους. Τόσο σίγουρη για αυτά που έλεγε, που κανείς ποτέ δεν θα μπορούσε να της αλλάξει γνώμη, όσο και αν προσπαθούσε. Αλλά... Έδειχνε και τόσο ντροπαλή. Λες και ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Ίσως αυτό να οφειλόταν... Στο γεγονός ότι ήταν υπερβολικά αδύνατη.

Χμ... Δεν μου αρέσει αυτό που γίνεται. Ποτέ δεν άφησα τον εαυτό μου να σκεφτεί γυναίκα για πάνω από... Πέντε δευτερόλεπτα. Και αυτό, αφότου είχαμε κάνει σεξ. Δεν γίνεται ξαφνικά να ενδιαφέρομαι. Και πάλι όμως... Τι ήταν το τόσο ξεχωριστό που την έφερε στο μυαλό μου;

Αχ Αλεξάντερ σύνελθε! Πρέπει να σταματήσεις! Να ηρεμήσεις και να ξεχαστείς... Και έχω τον τέλειο τρόπο!

Μπαίνει μέσα η Νίνα και μαζεύει τα σπασμένα κομμάτια. Πριν καν προλάβει να ακουμπήσει την πόρτα, πετάγομαι όρθιος και την πλησιάζω, κλειδώνοντας την πόρτα.

"Είστε καλά κύριε;" με ρωτάει ναζιάρικα και ένα πονηρό χαμόγελο κάνει την εμφάνιση του στο πρόσωπο της.

Την αρπάζω από τους ώμους και την φιλάω άγρια, μεταφέροντας την στο κρεβάτι μέσα. Τα χέρια της πάνε στο πουκάμισο μου και ξεκουμπώνουν τα κουμπιά, ένα ένα.

Σαν όλες... Και αυτή με ποθεί. Και εγώ δεν την έχω δοκιμάσει ακόμα. Οπότε... Τι είναι ακόμα μια φορά;

Γειά σας δελφινάκια μου🐬🐬🐬🐬🐬

Τι μου κάνετε; Περνάτε;

Τώρα...

Πως σας φάνηκε ο Alexander σε αυτό το κεφάλαιο;
😂

Καβγάδισαν με τον Κρις. Γιατί άραγε;

Θα μάθουμε πάντως👍

Όλοι έχουν την ιστορία τους🤫🤫😏

Πως λέτε να πάει η συνάντηση τους στο επόμενο κεφάλαιο;

Ποιά θα είναι η πρώτη αντίδραση;

Για να δούμε!

Μέχρι το επόμενο...

Peace✌️