Ρ:"Μισό λεπτό για να το καταλάβω θα πολεμήσουμε για να προστατεύσουμε τον Βόλντεμορτ"είχαμε μαζευτεί όλοι σε έναν κύκλο-μαζι με τον Άλμπους που πλέον είχε ξυπνήσει-προσπαθώντας να βρούμε μια λύση.

Α:"Τον Βόλντεμορτ που πάει να σκοτώσει τους παππούδεςμου.Τον Βόλντεμορτ που θα προσπαθήσει να σκοτώσει τον μπαμπά μου"

Ε:"Έχεις απόλυτο δίκιο, Σελ, η Ντέλφι δε θα προσπαθήσει να σκοτώσει τον Χάρι θα προσπαθήσει να σταματήσει τον Βόλντεμορτ από το να σκοτώσει τον Χάρι...μεγαλοφυές"

N:"Άρα, τι; Απλώς περιμένουμε να εμφανιστεί ο Βόλντεμορτ;"

Α:"Ξέρει η Ντέλφι πότε θα εμφανιστεί; μήπως ήρθε εδώ είκοσι τέσσερις ώρες νωρίτερα επειδή δεν είναι σίγουρη πότε θα φτάσει ο πατέρας της και από ποια κατεύθυνση: Τα βιβλία της Ιστορίας και διόρθωσε με αν κάνω λάθος, Σκόρπιους δε λένε τίποτα για το πώς και πότε έφτασε ο Βόλντεμορτ στο Γκόντριας Χόλοου"

Σ:"Δεν κάνεις"

Ν:"Οπότε μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας αυτό;"

Α:"Ξέρετε σε τι είμαι πραγματικά καλός;"

Χ:"Σε πολλά είσαι καλός, Άλμπους"

Α:"Στην παρασκευή Πολυχυμικού και πιστεύω ότι η Μπατίλντα Μπάγκσοτ θα έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά στο υπόγειό της. Με λίγο Πολυχυμικό, μπορούμε να μεταμορφωθούμε σε Βόλντεμορτ και να φέρουμε την Ντέλφι σ' εμάς χωρίς καν να το καταλάβει"

Λ:"Για να φτιάξεις Πολυχημικό, πρέπει να έχεις κάτι από το άτομο στο οποίο θέλεις να μεταμορφωθείς. Κι εμείς δεν έχουμε κάτι από τον Βόλντεμορτ"

Ε:"Μ' αρέσει όμως η ιδέα να πιαστεί στη φάκα που η ίδια έβαλε"

Χ:"Πόσο μπορούμε να πλησιάσουμε μέσω της μεταμόρφωσης;"

Ε:"Τη μορφή του την ξέρουμε κι έχουμε ορισμένους εξαιρετικούς μάγους και μάγισσες εδώ"

Σε:"Θέλεις να μεταμορφωθείς σε Βόλντεμορτ"

Α:"Είναι ο μόνος τρόπος"

Ε:"Είναι πράγματι"

P:"Τότε, θα ήθελα... πιστεύω ότι αυτός που θα πρέπει να γίνει εκείνος είμαι εγώ,θέλω να πω, εντάξει, δε θα 'ναι και το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο να είμαι ο Βόλντεμορτ...χωρίς όμως να θέλω να περιαυτολογήσω...μάλλον είμαι ο πιο κουλ απ' όλους μας και άρα, το να μεταμορφωθώ στον Άρχοντα του Σκότους ίσως μου κάνει λιγότερη ζημιά απ' όση σ' εσάς που είστε πιο... πιο τσιτωμένοι"

Σε:"Σοβαρά τώρα Ρον;"Ο μπαμπάς έκανε κάποια βήματα προς τα πίσω κοιτώντας το πάτωμα

Ε:"Ποιον είπες τσιτωμένο;"

Ν:"Κι εγώ θα ήθελα να προσφερθώ.Νομίζω ότι το να είσαι ο Βόλντεμορτ προϋποθέτει ακρίβεια... χωρίς να θέλω να σε προσβάλω, Ρον... και καλή γνώση της Σκοτεινής Μαγείας,"

Ε:"Δηλώνω κι εγώ εθελόντρια. Ως Υπουργός Μαγείας, το θεωρώ καθήκον και δικαίωμά μου"

Σ:"Ίσως πρέπει να ρίξουμε κλήρο"

Ν:"Ούτε να το σκέφτεσαι, Σκόρπιους. Να γίνεις αυτός, εννοώ"

Α:"Για την ακρίβεια-"

Σε:"Όχι, με τίποτα ούτε να το σκέφτεσαι κανέναν απο τους δυο σας δεν πρόκειται Αλ, ούτε εσύ ούτε η Λίλι!"

Χ:"Έτσι κι αλλιώς... πρέπει να είμαι εγώ"όλοι γύρισαν να κοιτάξουν τον μπαμπά.

Ν:"Τι;"

Χ:"Για να πετύχει το σχέδιο, η Ντέλφι πρέπει να πιστέψει ότι είναι εκείνος, να το πιστέψει χωρίς την παραμικρή αμφιβολία θα του μιλήσει στα Ερπετικά και το 'ξερα ότι υπήρχε λόγος που εξακολουθώ να έχω αυτή τη συγκεκριμένη ικανότητα.Το κυριότερο, όμως, το πιο σημαντικό είναι ότι...ότι ξέρω πώς είναι να νιώθεις όπως αυτός,ξέρω πώς είναι να είσαι αυτός εγώ πρέπει να το κάνω"

Σε:"Ανοησίες!"

Ν:"Ωραία διατυπωμένες, αλλά ωραίες ανοησίες"

Σε:"Σαμία περίπτωση δεν πρόκειται να-

Ε:"Πολύ φοβάμαι ότι ο Χάρι έχει δίκιο"

P:"Κάνεις λάθος, Ερμιόνη, δεν είναι εύκολο να είσαι ο Βόλντεμορτ ο Χάρι δεν πρέπει να γίνει-

Ν:"Αν και δε μου αρέσει να συμφωνώ με τον Ουέσλι θα το κάνω"

Σε:"Θα μπορούσε να κολλήσει,να μείνει Βόλντεμορτ,η μεταμόρφωση είναι ασταθής πολλές φορές"

Ε:"Καταλαβαίνω τις ανησυχίες σου, αλλά-"

Χ:"Μισό λεπτό, Ερμιόνη,Σελ;"Η μαμά τον κοίταξε.

Χ:"Δε θα το κάνω αν μου πεις ότι δε θέλεις. Μου φαίνεται όμως ότι δεν έχουμε άλλο δρόμο. Έχουμε;"

Σε:"Όχι..."

Ν:"Δεν πρέπει να ι συζητήσουμε τη διαδρομή που θα κάνεις;"

X:"Η Ντέλφι καιροφυλακτεί,με περιμένει.Θα έρθει εκείνη σ' εμένα.

Ν:"Και μετά, τι; τι θα κάνεις όταν σε βρει; επίτρεψε μου να σου θυμίσω ότι είναι μια πανίσχυρη μάγισσα"

P:"Εύκολο,τη φέρνει εδώ και τη ζαπάρουμε μαζί"

Ν:"«Τη ζαπάρουμε»;"

Ε:"Θα κρυφτούμε πίσω απ' αυτές τις πόρτες. Αν μπορέσεις να τη φέρεις εκεί, Χάρι"έδειξε το σημείο όπου το φως από το παράθυρο σε σχήμα ρόδακα έπεφτε στο δάπεδο.

Ε:"Τότε θα βγούμε από τις κρυψώνες μας και θα φροντίσουμε να μη μας ξεφύγει"

Ρ:"Και μετά θα τη ζαπάρουμε!"

Σε:"Εντάξει σταματά με αυτό"

Ε:"Χάρι, τελευταία ευκαιρία...είσαι σίγουρος ότι μπορείς να το κάνεις;"

Ν:"Ναι, μπορώ"

Ν:"Όχι,πρέπει πρώτα να το σχεδιάζουμε.Η Σελινα έχει δίκιο, υπάρχουν υπερβολικά πολλά αν οχι υπερβολικά πολλά πράγματα που μπορούν να πάνε στραβά.Η μεταμόρφωση μπορεί να μην κρατήσει, η Ντέλφι μπορεί να την καταλάβει κι αν μας ξεφύγει τώρα, κανείς δεν ξέρει τι ζημιά μπορεί να κάνει,χρειαζόμαστε χρόνο για να καταστρώσουμε ένα οργανωμένο σχέδιο που θα-"

Α:"Έχε εμπιστοσύνη στον μπαμπά μου, Ντράκο. Δε θα μας απογοητεύσει"

Λ:"Αλ είσαι σίγουρα εσύ;"

Α:"Ω σταμάτα"

Λ:"Ναι εσύ είσαι"

E:"Ωραία βγάλετε όλοι τα ραβδιά σας"

Ολοι η μεγάλοι έβγαλαν τα ραβδιά τους ενω εμείς απομακρύνθηκαμε.Ένα φως δυνάμωσε ένα τρομερό φως,η μεταμόρφωση ήταν αργή και τερατώδης και η μορφή του Βολντεμορτ αναδύθηκε μεσα απο τον μπαμπά και ήταν φρικιαστική. Έκανα μεταβολή και μας κοίταξε.

P:"Ανάθεμα την κόλαση...'

Χ:"Να υποθέσω ότι πέτυχε;"

Σε:"Ναι...πέτυχε"η μαμά δεν τον κοίταζε, κοίταζε το πάτωμα.

Ο Ρον,η Ερμιονη, και ο Ντραϊκο, ήταν κοντά σε ενα παράθυρο, κοιτάζοντας έξω τον μπαμπά.Με τον Σκορπιούς και τον ο Άλμπους καθόμασταν στο πάτωμα λίγο πιο πέρα ενω η μαμά ήταν πιο πίσω σε μια θέση.Οταν ο μπαμπάς του Ντραϊκο το παράτησε την πλησίασε και γονάτισε μπροστά της.

Ν:"Όλα θα πάνε μια χαρά το ξέρεις αυτό, έτσι δεν είναι;"

Σε:"Το ξέρω ή τουλάχιστον, το ελπίζω,απλώς...απλώς δε θέλω να τον δω έτσι να δω τον άντρα που αγαπώ στο πετσί εκείνου που μισώ"έβαλε τα χέρια της στο πρόσωπο της και άρχισε να κλαίει.

Ο Αλμπους σηκώθηκε και πήγε πήγε δίπλα στην μαμά ενώ ο Σκορπ πήγε στο παράθυρο.

Α:"Μου άρεσε, μαμά. Το ξέρεις αυτό; Μου άρεσε πραγματικά Η Ντέλφι, εννοώ...και είναι... κόρη του Βόλντεμορτ.Εγω φταίει για όλα..."Η μαμά τον κοίταξε και πήρε τον Αλμπους στην αγκαλιά της.

Σε:"Τι παράξενο,το ίδιο φαίνεται να πιστεύει κι ο μπαμπάς σου για τον εαυτό του,παράξενο δίδυμο εσείς οι δυο"είπε και προσπάθησε να χαμογέλασει.

Σ:"Αυτή είναι!τον είδε!"

Ε:"Θέσεις,πάρτε τις θέσεις σας και μην ξεχνάτε: δε βγαίνουμε προτού τη φέρει στο φως. Μία ευκαιρία μας δίνεται μόνο και δε θέλουμε να την καταστρέψουμε"Σηκώθηκα για να πάω προς την θέση μου αλλά ο Σκορπ με έπιασε απο το χέρι και με τράβηξε.

Σ:"Αργείς πολύ"ήταν το μόνο που είπε.

Ο μπαμπάς ξαναμπήκε στην εκκλησία, προχώρησε μερικά βήματα κι έπειτα γυρίζει να κοιτάξει πίσω του,η μαμά είχε κλειστά μάτια προς το πάτωμα.

Α:"Τον είδε"ψιθύρισε.

Χ:"Μάγε ή μάγισσα, που μ' ακολουθείς, όποιος ή όποια κι αν είσαι, σε βεβαιώνω ότι θα το μετανιώσεις πικρά"

Ντ:"Λόρδε Βόλντεμορτ,εγώ είμαι,εγώ σ' ακολουθώ"

Χ:"Δε σε γνωρίζω,φύγε"

Ντ:"Είμαι κόρη σου"

Χ:"Αν ήσουν κόρη μου, θα σε γνώριζα"

Ν:"Έρχομαι από το μέλλον. Είμαι το παιδί που απέκτησε μαζί σας η Μπέλατριξ Λεστρέιντζ,γεννήθηκα στο Αρχοντικό των Μαλφόι πριν από τη Μάχη του Χόγκουαρτς,μία μάχη την οποία θα χάσετε. Ήρθα να σας σώσω"

Ν:"Δεν θυμάμαι ποτε την θεία Μπελά έγκυο"ψιθύρισε μπερδεμένος.

Σε:"Υπάρχει ξόρκι που μπορείς να το κρύψεις"απάντησε με τον ίδιο τόνο στην φωνή της.

Ν:"Πως το ξέρεις;"ρώτησε πάλι ψιθυρίζοντας αλλά η μαμά δεν απάντησε.

Ντ:"Ήταν ο Ροδόλφος Λεστρέιντζ, ο πιστός σύζυγος της Μπέλατριξ, αυτός που, επιστρέφοντας από το Αζκαμπάν μου είπε ποια είμαι και μου αποκάλυψε την προφητεία την οποία πίστευε ότι ήμουν προορισμένη να εκπληρώσω είμαι η κόρη σας, κύριε"

Χ:"Τη γνωρίζω καλά την Μπέλατριξ, και υπάρχουν πράγματι ορισμένες ομοιότητες στο πρόσωπό σου – μολονότι προφανώς δεν κληρονόμησες τα καλύτερα από τα στοιχεία της. Χωρίς απόδειξη όμως.."

Η Ντελφι του μίλησε σε μια γλώσσα την οποία δεν κατάλαβα, ο μπαμπάς γέλασε γεμάτος μοχθηρά και η μαμά έσφιξε τα μάτια της ενω έκλεισε τα αυτιά της.

Χ:"Αυτή είναι η απόδειξή σου;"Η Ντελφι απογειώθηκε χωρίς την παραμικρή προσπάθεια.

Ντ:"Είμαι το Ογκιουρί σας, Άρχοντα του Σκότους, και έτοιμη να δώσω το παν για να σας υπηρετήσω"

Χ:"Έμαθες να πετάς από μένα;"

Ντ:"Προσπάθησα ν' ακολουθήσω τον δρόμο που χαράξατε"

X:"Πρώτη φορά συναντώ μάγισσα ή μάγο που θέλησε να με φτάσει"

Ντ:"Μη με παρεξηγήσετε - δεν ισχυρίζομαι ότι θα μπορούσα ποτέ να είμαι αντάξια σας, άρχοντά μου. Αφιέρωσα όμως τη ζωή μου στο να γίνω μια κόρη για την οποία θα μπορείτε να είστε υπερήφανος"

Χ:"Βλέπω τι είσαι, και βλέπω τι μπορείς να γίνεις,κόρη μου"

Ντ:"Πατέρα"

X:"Αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, η ισχύς μας θα είναι απεριόριστη"

Ντ:"Πατέρα.."

X:"Έλα εδώ, στο φως, για να μπορέσω να εξετάσω τι έφτιαξε το αίμα μου"

Ντ:"Η αποστολή σας είναι λάθος η επίθεση στον Χάρι Πότερ θα είναι μέγα λάθος. Ο Χάρι Πότερ θα σας καταστρέψει"

Το χέρι του μπαμπά μετατράπηκε στο χέρι,το κοίταξε κι έπειτα το τράβηξε βιαστικά μέσα στο μανίκι του.

X:"Δεν είναι παρά ένα βρέφος"

Ντ:"Ναι, αλλά έχει την αγάπη της μητέρας του. Το ξόρκι σας θα εξοστρακιστεί και θα γυρίσει καταπάνω σας, θα κάνει εκείνον πολύ δυνατό κι εσάς πολύ αδύναμο,θα ανανήψετε, για να περάσετε τα επόμενα δεκαεφτά χρόνια σε μια ψυχοφθόρα μάχη μαζί του – μία μάχη την οποία τελικά θα χάσετε"

Χ:"Δεν μπορώ να μην το κάνω"

Ντ:"Μπορώ να το κάνω εγω για εσάς.Μετά μπορείτε να εκπληρώσετε το σχέδιο σας με την Εβεριν,ο Λούσιους Μαλφοϊ θα αποτύχει ,θα σκοτώσει την Εβεριν αλλά το μωρό έχει περισσότερη δύναμη είναι η υπέρτατη, φανταστείτε πόσο εύκολα μπορείτε να πάρετε της δύναμης της τώρα"

Τα μαλλιά του μπαμπά άρχιζαν να φυτρώνουν και τα κάλυψε με την κουκούλα του.

X:"Τότε δε θα του επιτεθώ,έχεις δίκιο"

Ντ:"Πατέρα;"

Ο μπαμπάς άρχισε να συρρικνώνεται τώρα ήταν περισσότερο ο εαυτός του παρά Βολντεμορτ γύρισε την πλάτη του στην Ντελφι.

Ντ:"Πατέρα;"

Χ:"Το σχέδιό σου είναι καλό,η μάχη ακυρώνεται,με υπηρέτησες καλά, έλα τώρα εδώ, στο φως, για να σε εξετάσω"προσπαθούσε να κάνει την φωνή του να ακουστεί σαν του Βολντεμορτ αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Ντ:"Πατέρα..."Η Ντελφι προσπάθησε να ξαναδεί το πρόσωπό του τώρα οι δυο τους έκαναν κύκλους ο ένας γύρω απ' τον άλλον

Ντ:"Δεν είσαι ο Λόρδος Βόλντεμορτ"Η Ντελφι εξαπέλυσε έναν κεραυνό απ' το ραβδί της το ίδιο και ο μπαμπάς.

Ντ:"Πύριους!"

X:"Πύριους!"

Οι κεραυνοί κέντρο του χώρου συναντιοντουσαν σε μια έκρηξη με το άλλο χέρι της η Ντελφι έριξε ενα ξόρκι στις δύο κεντρικές πόρτες που ήμασταν και αυτές κλείδωσαν.

Σε:"Χάρι,έχει σφραγίσει τις πόρτες από τη μεριά σας δεν μπορούσε να την ανοίξουμε"

Ε:"Κάτι θα υπάρχει εδώ για να ανοίξουμε τις πόρτες"ο μπαμπάς του Σκορπ χτυπούσε με ξόρκια την πόρτα αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Ρ:"Κάνε στην άκρη"είπε και έπεσε με δύναμη στην πόρτα αλλά κατάληξε στο πάτωμα κρατώντας το χέρι με ενα επιφώνημα πόνου.

Ε:"Ρον!"

Α:"Εδω έχει μια σχάρα όπως και στο άλλο δωμάτιο πρέπει να συνδέονται"σήκωσε την σχάρα και έκατσε στο πάτωμα δίπλα της.

Σε:"Άλμπους ξέχνα το δεν υπάρχει-"πριν προλάβει να ολοκληρώσει την φράση της ο Αλ πήδηξε στην καταπακτή και την έκλεισε με ένα ξόρκι.

Σε:"Άλμπους!»προσπάθησε να σηκώσει την σχάρα αλλά το ξόρκι του Άλμπους την είχε κολλήσει.

Πέρασε ενα λεπτό όταν ακούστηκαν φωνές απο το άλλο δωμάτιο
κανείς από τους δύο δεν τον προσέχει.

Χ:"Άλμπους! Όχι!"

Ντ:"Αβάντα-"

Χ:"Αφοπλισιους!"

Σε:"Εντάξει αυτό ήταν, Ερμιόνη κάνε άκρη"της είπε και έκανε.

Ν:"Είσαι σίγουρη για αυτό;"

Σε:"Άκουσες πιο ξόρκι πήγε να χρησιμοποιήσει;"

Ε:"Σελ τι εννο-"δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση της γιατί μια κόκκινη μπάλα φωτός έπεσε στην πόρτα και την έσπασε.

Ρ:"Τι ακριβώς-"

Ε:"Ποτε επέστρεψαν;"

Σε:"Το συζητάμε μετά αυτό"η μαμά πέρασε γρήγορα στο άλλο δωμάτιο.

Ντ:"Νομίζεις ότι είσαι πιο δυνατός από μένα;"

Χ:"Όχι,εγώ δεν είμαι αλλά εκείνη ναι"γύρισε και κοίταξε την μαμά.

Ντ:"Θα πρέπει να φοβηθώ μια Εβεριν χωρίς δυνάμεις;"

Α:"Εβεριν τι;τι είναι αυτό;"

Ντ:"Ας τελειώνουμε με αυτό,Κρουσιο!"το ξόρκι κατευθύνθηκε προς την μαμά.

Εκείνη το χτύπημα με μια μπάλα λάμψης και την έριξε στον τοίχο.

Σ:"Είδε κανείς ραβδί;"

Α&Λ:"Όχι"

Η μαμά κούνησε τα χέρια της και κάτι σαν διάφανο κόκκινο τοίχος το οποίο έριξε πάνω στην Ντελφινι πετώντας την στον απέναντι τοίχο, η λάμψη εξαφανίστηκε και η Ντελφι έπεσε κάτω ενω η μαμά άρχισε να την πλησιάζει.

Σε:"Καλή επιλογή ξορκιου, το αγαπημένο της μητέρας σου όμως σε αντίθεση με εσένα εκείνη ήξερε ποτε να το χρησιμοποιεί"

Ντ:"Υποτίθεται ότι είχες χάσει τις δυνάμεις, πως-"

Σε:"Επέστρεψαν"

Ε:"Δέσιους!"Η Ντελφι δένεται

Ντ:"Όχι...οχι..οχι!"Η Ντελφι άρχισε να ουρλιάζει εξοργισμένη μέχρι που ένα ξόρκι την έριξε αναίσθητη.

Σε:"Σοβαρά;"η μαμά κοίταξε τον πατέρα του Σπορπ.

Ν:"Δεν μπορώ τις τσιρίδες της"

Σε:"Είσαι εντάξει, Άλμπους;"

Α:"Ναι"

Λ:"Τι ήταν αυτό; αφού δεν είχες ραβδί πως; δεν-"

Σε:"Λίλι ανάσα"

Χ:"Άλμπους γιατί ήρθες;"

Α:"Ήθελα να βοηθήσω"

Σε:"Δεν πρόλαβα να τον σταματήσω"

Χ:"Την επόμενη φορά άκου την μητέρα σου Αλ"η Ντελφι άρχισε πάλι να συνέρχεται.

Α:"Εντάξει"

Ν:"Το μόνο που ήθελα ήταν να γνωρίσω τον πατέρα μου!"

Χ:"Δεν μπορείς να ξαναγράψεις το βιβλίο της ζωής σου αλλάζοντας τον χρόνο, θα είναι πάντα το ίδιο"

Ν:"Άσε με μόνο... να τον δω"

Χ:"Δεν μπορώ και δε θα το κάνω"

Ν:"Τότε σκότωσε με

Χ:"Ούτε αυτό μπορώ να το κάνω"

Α:"Τι; μπαμπά είναι επικίνδυνη!"

Σε:"Άλμπους!"

Α:"Μα είναι δολοφόνος... την είδα να σκοτώνει...

Σε:"Με το να την σκοτώσεις θα καταφέρεις να γίνεις το ίδιο"

Ε:"Πρέπει να είμαστε καλύτεροι απ' αυτούς"

P:"Ναι, ενοχλητικό, βέβαια, αλλά αυτό το έχουμε πια μάθει"

Ντ:"Πάρτε το μυαλό μου,πάρτε τη μνήμη μου κάντε με να ξεχάσω ποια είμαι"

P:"Όχι. Θα σε πάρουμε πίσω στην εποχή μας"

Ε:"Και θα πας στο Αζκαμπάν"

Παρατήρησα ότι η μαμά είχε κλείσει τα μάτια της και τα αυτιά της.

Χ:"Σελ;"

?:"Χάραρρι Πότττττερ..."

Λ:"Τι είναι αυτό;"

Χ:"Όχι,όχι,όχι ακόμη"

Σ:"Τι;"

Σε:"είναι εδω"

Α:"Ποιος;"

P:"Ο Βόλντεμορτ...."

Ν:"Πατέρα;"

E:"Έρχεται εδώ;"

Ντ:"Πατέρα;"

Ν:"Σιώπησε πια!"εμφάνισε ενα πανί στο στόμα της ώστε να μην ακούγεται και με ένα ξόρκι την έριξε πάλι αναίσθητη.

Χ:"Έρχεται,έρχεται αυτή τη στιγμή"Είδαμε τον Βόλντεμορτ να περνάει από την εκκλησία κατευθυνόμενος προς τα σπίτια.

Χ:"Ο Βόλντεμορτ θα σκοτώσει τους γονείς μου και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να κάνω για να τον σταματήσω"

Ν:"Αυτό δεν είναι αλήθεια"

Σ:"Δεν είναι ώρα τώρα, μπαμπά..."

Α:"Υπάρχει κάτι που θα μπορούσες να κάνεις για να τον σταματήσεις αλλά δε θέλεις"

Ν:"Ηρωικό αυτό"ο μπαμπάς έφυγε,η μαμά τον ακολούθησε.

~Selina pov~

Ακολούθησα τον Χάρι μέχρι έξω απο το σπίτι των γονιών του όπου ο Βόλντεμορτ ήταν ακόμα στην πόρτα.

Σ:"Δε χρειάζεται να το δεις, Χάρι μπορούμε να γυρίσουμε σπίτι"

X:"Το αφήνει να γίνει χωρίς να κάνω κάτι...και βέβαια χρειάζεται να το δω"

Ακούστηκαν φωνές από το σπίτι και κοιτάξαμε προς τα εκεί.

Τ:"Λίλι, πάρε τον Χάρι και φύγε! είναι αυτός! φύγε! τρέξε!θα τον καθυστερήσω..."ακούστηκε μια έκρηξη κι ύστερα ένα γέλια ενω η πόρτα του σπιτιού έσπασε.

Β:"Αβάντα Κεντάβρα!"

Ο Χαρι μισοκλείνει τα μάτια και μόρφωσε καθώς η πράσινη λάμψη  φάνηκε απο το σπίτι, έπιασα το χέρι του και εκείνος το έσφιξε.

Σ:"Ο μπαμπάς σου έκανε ό,τι μπορούσε"

Χ:"Αυτή είναι η μαμά μου,στο παράθυρο,βλέπω τη μητέρα μου"είπε και τον αγκάλιασα.

Λ:"Όχι τον Χάρι, όχι τον Χάρι, σε παρακαλώ, όχι τον Χάρι..."

Β:"Κάνε στην άκρη,ανόητο κορίτσι...κάνε στην άκρη τώρα..."

Λ:"Όχι τον Χάρι,σε παρακαλώ, πάρε εμένα,σκότωσε εμένα αντί..."

Β:"Τελευταία προειδοποίηση..."

Λ:"Όχι τον Χάρι! Σε παρακαλώ... λυπήσου τον... λυπήσου τον... όχι τον γιο μου! σε παρακαλώ... θα κάνω ό,τι θέλεις"

Β:"Αβάντα Κεντάβρα!"επικράτησαν λίγα λεπτά ησυχίας και μετά το γνωστό ξόρκι ξανά ακούστηκε.

Ο Χαρι έπιασε το κεφάλι του,τα γόνατα του λύγισαν, προσπάθησα να τον κρατήσω αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία.

*
*
*
*
*
*

~Two months later~
~Hogwarts castle~
~Lily pov~

Σ:"Ουφ τέλος και σήμερα"Ότι είχαμε τελειώσει τα μαθήματα,πηγαίναμε προς την αυλή, έχει μπει Δεκέμβρης πια και ο καιρός ήταν συννεφιασμένος.

Ν:"Γρήγορα πέρασαν η μήνες ακόμα να συνειδητοποιήσω ότι αύριο φεύγουμε για τα Χριστούγεννα"

Λ:"Χάσαμε όλον τον Σεπτέμβρη"

Ν:"Σωστό και αυτό"

Α:"Ναι αλλά τώρα η μαμά θα μας αναγκάσει να κάνουμε τα μαθηματικά που χάσαμε μέσα στα Χριστούγεννα"

Σ:"Και ο πατέρας μου το ίδιο"

Α:"Η μητέρα σου τι είπε;"ο Σκορπ σταμάτησε να περπατάει ενω προσπαθούσε να βρει τι θα πει.

Λ:"Σκορπ; είναι όλα καλά;"

Σ:"Όσο λείπαμε η γονείς μου χώρισαν..."

Ν:"Γιατί δεν μας το είπες νωρίτερα;"

Σ:"Δεν ήξερα πως....ακόμα δεν το έχω αποδεχτεί η Αλισιενα είπε ότι το περίμενε πως θα συμβεί κάτι τέτοιο"

Α:"Όποτε τώρα θα μένεις με την μαμά σου;"

Σ:"Όχι,με την Αλίσια θα μείνουμε με τον μπαμπά....η μαμά έχει φύγει εξάλλου"

Ν:"Που πήγε;"

Σ:"Γύρισε στην Γερμανία"

Λ:"Λυπάμαι Σκορπ"

Σ:"Δεν πειράζει, μπορώ να παραδεχτώ ότι τα πράγματα είναι πιο ήρεμα τώρα στο σπίτι"

Α:"Είσαι εντάξει;"

Σ:"Ναι νομίζω"

Ο Σκορπ με τον Αλμπους κάθησαν σε ενα παγκάκι ενω εγω με την Ναόμι μείναμε όρθιες.Ξαφνικά κάποιος ήρθε απο πίσω μου και με σήκωσε, τρόμαξα και άρχισα να κλωτσαω προς τα πίσω.

Α:"Λίλι σταματά είναι ο Έντμοντ" σταμάτησα και ο Εντ με άφησε κάτω.

Ε:"Έλεος Λιλ αυτό πόνεσε"

Λ:"Δεν φταίω εγώ! πως θες να ξέρω ότι είσαι εσύ;"

Ι:"Έχει ένα δικό"είπε ο Ίαν που έφτασε εκείνη την στιγμή με τον Τζέιμς.

Τ:"Είσαι εντάξει Εντ;"

Ε:"Ναι"

Α:"Τι έγινε και ήρθατε και οι τρεις;"

Τ:"Ο Εντ με τον Ιαν θα περάσουν τα Χριστούγεννα στο σπίτι μαζί μας"

Λ:"Αυτό γίνεται κάθε χρόνο"

Τ:"Ναι αλλά αυτή την φορά μπούμε να προσπαθήσουμε να πείσουμε την μαμά να μείνουν στο σπίτι απο την παραμονή των Χριστουγέννων τουλάχιστον για τρεις μέρες"

Α:"Θα πει οχι γιατί είναι γιορτές και η θεία Ζακλίν θα θέλει τα δίδυμα σπίτι"

Ε:"Ναι αλλά φέτος θα είναι διαφορετικό"

Ι:"Το Μπομπατόν κάνει πάρτυ για τα άτομα που ήταν στην τάξη της μαμά σας και της δικιάς μας οπότε"

Ε:"Αν πάνε θα μπορούμε να έρθουμε"

Λ:"Όπως είπες «αν πάνε»το οποίο δεν νομίζω να γίνει"

Τ:"Γιατί όχι;"

Λ:"Πιστεύεις ότι θα θέλουν να πάνε;"

Ι:"Εεε λοιπόν"

Ε:"Ίσως"

Α:"Ναι δεν το νομίζω"

Τ:"Σταματήστε να είστε τόσο αρνητικοί"

Λ:"Ότι πεις"

Ν:"Τι λέτε να πάμε μέσα; φαίνεται ότι έρχεται βροχή"

Σ:"Συμφωνώ"

Λ:"Γυρνάμε πρώτα σπίτι και βλέπουμε"μπήκαμε στο ισόγειο του κάστρου.

Α:"Είναι ώρα για το μεσημεριανό τι λέτε να πάμε;"

Σ:"Ναι! λιμοκτονώ"

Ν:"Εφαρμογές τόσο το πρωί"

Σ:"Ναι αλλά το πρωί, τώρα είναι μεσημέρι"

Ν:"Αναρωτιέμαι τι θα έχει σήμερα θέλω κάτι με-"

Α&Λ:"Πατάτες"

Ν:"Δεν θα έλεγα αυτό αλλά καλό ακούγεται"

Μπήκαμε στην τραπεζαρία και κάτσαμε στο τραπέζι του Σλίθεριν, μετά από λίγο εμφανίστηκε το φαγητό.Η ΜακΓκοναγκαλ δεν έκανε κάποια ανακοίνωση το μόνο που είπε ήταν «καλή όρεξη» και αρχίσαμε να τρώμε.

Σ:"Λοιπόν κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο,απο ότι υπάρχει στο τραπέζι εσείς διαλέξατε αυτό;"

Α&Λ:"Ναι"

Σ:"Όταν μιλάτε ταυτόχρονα γίνεται τρομακτικό"

Ν:"Μιλάτε συχνά ταυτόχρονα τον τελευταίο μήνα"

Λ:"Δεν το είχα προσέξει"είπα πριν φάω μια πατάτα.

Α:"Ούτε εγω"

Αφού φάγαμε γυρίσαμε στον κοιτώνα ο Αλ με τον Σκορπ πήγαν στο δωμάτιο τους ενω εγω με την Ναόμι αντίστοιχα στο δικό μας.Για κάποιον λόγο ένιωθα αρκετά κουρασμένη, έκανα ένα ζεστό μπάνιο,χρησιμοποιησα το αγαπημένο μου σαμπουάν καραμελας και το αντίστοιχο αφρόλουτρο.Βγήκα απο το ντουζ και αφού στέγνωσα φόρεσα τις πιτζάμες μου,μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα και ένα μακρύ μαύρο καρό παντελόνι.Βγήκα απο το μπάνιο και ξάπλωσα μπρούμυτα στο κρεβάτι μου,η Ναόμι είχε ξαπλώσει στο δικό της διαβάζοντας ενα βιβλίο, άπλωσα το χέρι μου και τράβηξα το μαξιλάρι σε σχήμα κεφαλαίου βατράχου το αγκάλιασα και έμεινα να κοιτάω την Ναόμι και τις αντιδράσεις της στο βιβλίο που διάβαζε.

Ν:"Τι συμβαίνει;"ρώτησε ενω γύρισε να με κοιτάξει.

Λ:"Τίποτα απλά νυστάζω λίγο, για κάποιον λόγο νιώθω εξαντλημένη"

Ν:"Θες να χαμηλώσω τον φωτισμό για να κοιμηθείς; έτσι κι αλλιώς αυτό το φως με ζαλίζει λίγο"

Λ:"Φτιαχτων μέχρι εκεί που διαβάζεις αν είναι θα τραβήξω τις κουρτίνες του κρεβατιού μου"

Ν:"Εντάξει"

Σηκώθηκα και έκλεισα τις κουρτίνες των παραθύρων, πάντα ένιωθα περίεργα να κοιμάμαι με αυτές αφού τα παράθυρα δείχνουν τον πάτο της λίμνης μαζί με ότι βρίσκεται σε αυτή.Φόρεσα την ζακέτα μου-μια απλή γκρι ζακέτα φούτερ-πήρα την βούρτσα μου απο το γραφείο μου επέστρεψα στο κρεβάτι και άρχισα να χτενίζω τα μαλλιά μου, όταν τελείωσα την άφησα δίπλα στο κομοδίνο και ξάπλωσα.Η Ναόμι κούνησε το ραβδί της,τα φώτα αμέσως χαμήλωσαν σε εναν ικανοποιητικό φωτισμό.

Ν:"Δεν θα στεγνώσεις τα μαλλιά σου;"

Λ:"Θέλω αλλά αυτή την στιγμή μου φαίνεται ακατόρθωτο"

Ν:"Ελα θα στα στεγνώσω εγω,με τέτοιο κρύο θα πάθεις πνευμονία χαζό"

Λ:"Δεν πρόκειται να σηκωθώ"

Ν:"Καλά θα προσπαθήσω ενω εισαι ξαπλωμένη"

Λ:"Το δέχομαι"Η Ναόμι ήρθε ανέβηκε στο κρεβάτι μου πέρασε το ενα πόδι της αριστερά μου,το άλλο δεξιά μου και έκατσε στην πλάτη μου.

Ν:"Αν σε πιάσει ή πλάτη σου δική σου η ευθύνη"σήκωσα το κεφάλι μου για να την κοιτάξω.

Λ:"Καλά"έριξα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι και ένιωσα έναν ζεστό αέρα να στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.

Ν:"Είναι καλό που μπορείς να κάνεις την ίδια δουλειά με το πιστολάκι με το ραβδί σου"έπιασε μερικές τούφες μαλλιών μου απο τα αριστερά και άρχισε να τις στεγνώνει, μετά απο περίπου ενα τέταρτο είχε τελειώσει.

Ν:"Έχεις πολύ μαλλί"

Λ:"Αλήθεια; δεν το είχα καταλάβει"είπα χωρίς να σηκώσω το πρόσωπο μου απο το μαξιλάρι.Άφησε το ραβδί της στο κομοδίνο περνώντας την βούρτσα.

Ν:"Ωραία για να δούμε"

Λ:"Αν με πονέσεις θα σε πετάξω κάτω"

Ν:"Δεν θα σε πονέσω"

Λ:"Το καλώ που σου θέλω"

Άρχισε να χτενίζει τα μαλλιά μου σφυρίζοντας, δεν ξέρω μετά από πόση ώρα τελείωσε αλλά ευχαρίστησα τον Μέρλιν απο μέσα μου γιατί επιτέλους θα κοιμόμουν.Η Ναόμι έφυγε απο πάνω μου άφησε την βούρτσα πίσω στο κομοδίνο, πήρε το ραβδί της και επέστρεψε στο κρεβάτι της με το βιβλίο της.

Λ:"Ξύπνησε με για το βραδινό"

Ν:"Εντάξει"

Γύρισα απο την άλλη πλευρά αγκαλιάζοντας πάλι το μαξιλάρι, πριν το καταλάβω αποκοιμήθηκα.

Δεν ξέρω πόσες ώρες είχαν περάσει όταν άκουσα την Ναόμι να με φωνάζει.

Ν:"Ελα θα αργήσουμε"σηκώθηκα, πήγα στο μπάνιο, γύρισα στο δωμάτιο φόρεσα την στολή μου και κατεβήκαμε στο εντευκτήριο όπου ο Αλμπους με τον Σκορπιούς μας περίμεναν.

Α:"Επιτέλους"

Λ:"Συγγνώμη κοιμόμουν"

Σ:"Απο την ώρα που γυρίσαμε;"

Λ:"Ναι"

Σ:"Πως θα κοιμηθείς το βράδυ;"

Λ:"Κάτι θα κάνω"

Ν:"Ελάτε πάμε"

~Next day~

Ν:"Δεν μπορώ να κλείσω το μπαούλο μου"

Λ:"Γιατί πήρες τόσα πράγματα; αφού σε δυο βδομάδες θα γυρίσουμε"

Ν:"Πρέπει να πάρω όλα μου τα ρούχα!"γέλασα και την πλησίασα.

Λ:"Ελα θα σε βοηθήσω"

Ν:"Κάτσε πάνω και θα προσπαθήσω να το κλείσω"

Λ:"Εντάξει"

Έκατσα πάνω στο μπαούλο,η Ναόμι προσπαθούσε να το κλείσει αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία.Έκατσε μαζί μου πάνω στο μπαούλο, προσπαθούσαμε και οι δυο να το κλείσουμε στο τέλος ανοίξαμε το μπαούλο, το κλείσαμε με δύναμη και το σφραγισαμε.

Ν:"Δεν ξέρω πως θα το κλείσω το καλοκαίρι"

Λ:"Άσε μερικά πράγματα σπίτι εξάλλου δεν θα χρειαστείς τα χοντρά πουλόβερ και τόσο"

Ν:"Ναι έχεις ένα δίκιο, θα γυρίσω με δυο μπορώ να τα βγάλω πέρα με φούτερ"

Λ:"Ωραία πάμε γιατί στο τέλος θα μείνουμε εδώ"

Κατεβήκαμε στο εντευκτήριο όπου μετά απο λίγα λεπτά κατέβηκε ο Αλμπους με τον Σκορπιούς.Οταν μαζεύτηκαν όλοι όσοι θα γύριζαν σπίτι τους για τα Χριστούγεννα φύγαμε όλοι μαζί για τον σταθμό του Χονγκσιμιντ, έξω είχε χιονίσει πλέον.

Α:"Και τώρα θα περάσουμε 8 ώρες εδώ μέσα"είπε την ώρα που έκατσε στην θέση του απέναντι μου.

Λ:"Το προτιμώ απο αυτό που έγινε την προηγουμένη φορά που πήραμε το τρένο"

Α:"Σκορπ πες μου ότι τα έφερες"

Σ:"Φυσικά"

Ν:"Τι εννοείτε;"

Α:"Με τον Σκορπ περάσαμε απο την κουζίνα το πρωί πριν μαζευτούν όλοι"

Ν:"Και;"

Σ:"Τατατα!"είπε βγάζοντας μερικά κρύα σάντουιτς τυλιγμένα με διάφανη μεμβράνη απο την τσάντα που είχε στην πλάτη του.

Λ:"Δεν σας πιστεύω"

Σ:"Έχω και μπισκότα με κομμάτια σοκολάτας"

Α:"Α και μπουκλακια με χυμό κολοκύθας"

Ν:"Με λίγα λόγια κλέψατε την κουζίνα"

Α:"Οχι,τα ξωτικά μας τα έδωσαν, είπαν να πάρουμε ότι θέλουμε"

Λ:"Πήρατε την μισή κουζίνα"

Α:"Υπερβολές"

Σ:"Λοιπόν,τι θέλετε να φάτε;"

Ν:"Δώσε μου δυο μπισκότα"ο Σκορπ της έδωσε μια μικρή σακούλα με τρία μπισκότα μέσα.

Α:"Εχω βάλει στο καθένα σακουλάκι τρία"

Λ:"Ποσα πήρες"

Α:"Δεν θυμάμαι"

Σ:"Λιλ;"γύρισα και τον είδα να μου δίνει ενα σάντουιτς.

Λ:"Ευχαριστώ"το πήρα και ακούμπησα την πλάτη μου στο παράθυρο του βαγονιού και ανέβασα τα πόδια μου στο κάθισμα λυγισμένα κοντά στο σώμα.

Ν:"Πόσο μου αρέσει όταν μπορούμε να φοράμε τα δικά μας ρούχα και οχι τη στολή του Χογκουαρτς"

Α:"Το ίδιο"

Τις υπόλοιπες ώρες τις περάσαμε συζητώντας, παίξαμε εκρηκτικη ξερη.Στο τέλος η Ναόμι αποκοιμήθηκε,ο Σκορπ με τον Αλ συνέχισαν να παίζουν ξερή ενω εγω αρχίσα να διαβάζω το βιβλίο μου μέχρι που αποκυμηθηκα.

Α:"Λιλ ξυπνά"άκουσα την φωνή του Άλμπους, άνοιξα τα μάτια μου,τον είδα να κατεβάζει το μπαούλο μου.Σηκώθηκα πείρα το μπαούλο μου έπειτα τον ακολούθησα μαζί με τους άλλους έξω απο το τρένο στην πλατφόρμα.

Με τον Αλ μείναμε για λίγο ακίνητοι λίγο πιο πέρα απο το τρένο περιμένοντας τον Τζέιμς να βγει απο το τρένο,η Ναόμι με τον Σπορπ είχαν φύγει.Κοιτούσαμε γύρο μας για να βρούμε τους γονείς μας αλλά δεν ήταν πουθενά.

Λ:"Τους βλέπεις;"

Α:"Όχι εσυ;"

Λ:"Όχι"ο Τζέιμς ήρθε δίπλα μας με τον Εντ και τον Ιαν.

Τ:"Δεν θα έρθουν"

Λ&Α:"Τι εννοείς;"

Τ:"Θα μας πάει σπίτι η θεία Ζακλίν με τον θείο Φρεντ γιατί θα μείνουν για δείπνο"

Α:"Ααα"

Λ:"Ένταξη"

Ε:"Ελάτε πάμε να τους βρούμε"

Αρχίσαμε να προχωράμε στην πλατφόρμα ψάχνοντας να τους βρούμε όταν ξαφνικά κάποιος με αγκάλιασα απο πίσω,με σήκωσε στον αέρα και με έκανε σβούρα.Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν ο θείος Φρεντ.

Ι:"Εντάξει τους βρήκαμε"

Α:"Βασικά νομίζω ότι έγινε το αντίθετο"

Ε:"Σσσσ"

Ι:"Μην μιλάς"

Ε:"Δεν έχει σημασία τώρα"Πήγα να φύγω αλλά ο θείος Φρεντ με έσφιξε και με κοίταξε στέκοντας τα μάτια του.

Φ:"Για να δούμε μπορείς να δραπετεύσεις;"είπε σφίγγοντας με περισσότερα.

Ζ:"Άφησε την κάτω Φρεντ αν την σκάσεις θα έχεις πρόβλημα με την Σελ"με άφησε κάτω πριν κοιτάξει τους υπόλοιπους.

Φ:"Ελάτε πάμε"

Πήγαμε στο αυτοκίνητο το οποίο ήταν αυτό που είχε δύο θέσεις μπροστά, τρεις στην μέση και δυο πίσω, ήταν ίδιο με αυτό που είχε η μαμά με τον μπαμπά το οποίο χρησιμοποίησαν όταν πήγαμε μαζί τους εγω,ο Αλμπους,ο Τζέιμς,ο Εντ και ο Ίαν.Στα μεσαίο καθίσματα καθόταν ο Άλμπους γιατί ζαλιζοταν πίσω μαζί του καθόταν ο Τζέιμς με τον Ιαν για να μπορούν να βλέπουν μπροστά, με τον εντ καθόμασταν στις δύο πίσω θέσεις, έτσι ήταν και στο αυτοκίνητο της μαμάς και του μπαμπά.Ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκαμε εξω απο το Λονδίνο βορειοανατολικά, χρειαζόταν περίπου δυο ώρες για να φτάσουμε στο Ροζερπορτ.Στα μισά της διαδρομής ο Άλμπους είχε κοιμηθεί με ανοιχτό το στόμα ενω είχε ρίξει το κεφάλι του πίσω στο κάθισμα,ο Τζέιμς με τον Ιαν συζητούσαν πάλι για το κουίντιτς,ο Εντ κοιτούσε έξω απο το παράθυρο,ήταν φανερό πως βαριόταν όπως κι εγώ.Το αυτοκίνητο σταμάτησε στο πάρκινγκ ενός μικρού μαγαζιού.

Φ:"Εντάξει οποίος θέλει τουαλέτα κατεβαίνει"ο Τζέιμς με τον Ιαν οι οποίοι καθωντουσαν στην μέση μαζί άνοιξαν την πόρτα απο την μεριά του Τζέιμς και έτρεξαν έξω ακολουθώντας τον θείο Φρεντ.

Ε:"Θα πάω να πάρω νερό θες;"είπε ενω βγήκε έξω

Λ:"Ναι ευχαριστώ"έφυγε.

Κινήθηκα ελάχιστα και τότε συνειδητοποίησα πόσο πιασμένη είμαι.Εβγαλα την ζώνη, άνοιξε την πόρτα βγήκα έξω και τεντωθηκα,η πλάτη μου έκανε ενα έντονο κρακ κάνοντας την θεία Ζακλίν να με κοιτάξει.

Ζ:"Είσαι εντάξει;"

Λ:"Ναι"ο Εντ ήρθε μετά απο λίγο με μια διαφανή πλαστική σακούλα.

Ε:"Εκτός απο τα νερά πήρα μηλοπιτακια είχε κανέλα και άχνη πάνω"έβγαλα ενα και το δάγκωσε,η θεία Ζακλίν γέλασε καθώς ο Εντ της έδωσε ένα.

Φ:"Εντάξει όλοι έτοιμοι; πάμε;"

Ζ:"Ναι"

Τ:"Δεν ξύπνησε ο Αλ;"άνοιξα την πόρτα και ακουστικε το ροχαλοτο του Άλμπους.

Λ:"Σου φαίνεται να ξύπνησε;"

Τ:"Ελπίζω να σταματήσει να ροχαλιζει"

Ι:"Δεν το νομίζω αλλά ας το ελπίζουμε"μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Ο Εντ έδωσε ενα μικρό σακουλάκι μηλοπιτακια στον Ιαν κρατώντας το άλλο πίσω, μου έτεινε το σακουλάκι που κρατούσε και πήρα ένα.

Ζ:"Μην φάτε πολύ γιατί πρέπει να φάτε το βράδι"

Ε:"Εντάξει"

Μετά από λίγο άρχισα να αναγνωρίζω κάποια πράγματα καταλαβαίνοντας ότι φτάνουμε.

Ι:"Σε πόση ώρα φτάνουμε;"σηκώθηκε και μπήκε ανάμεσα στο κενό που είχαν τα δύο μπροστινά καθίσματα.

Φ:"Σε τριάντα λεπτά"απάντησε,ο Ίαν έπεσε πίσω στο κάθισμα του.

Χελοου μανιταρακια

Πως είστε;

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο