~Next day~

Ξύπνησα πήγα στο μπάνιο και όταν βγήκα είδα την Ζακλίν να κάθεται στο κρεβάτι μου και να με κοιτάει

Ζ:"Θες-"

Σ:"Ζακλίν δεν θέλω να το συζητήσω με κάνει να αισθάνομαι άβολα"

Ζ:"Εντάξει αλλά αν θες κάποια στιγμή μπορούμε να το συζητήσουμε"

Σ:"Εντάξει"

Έβαλα την στολή μου και κατέβηκα στην τραπεζαρία

Πήγα στο τραπέζι του Γκριφιντορ και κάθησα δίπλα στην Ερμιόνη

Ε:"Καλημέρα"

Σ:"Καλημέρα..."

Ρ:"Καλημέρα"Είπε μπουκωμενος

Χ:"Πως είσαι;"

Σ:"Καλα..."

Η Ερμιόνη έβαλε ενα τοστ στο πιάτο μου και την κοίταξα

Ε:"Πρέπει να φας έχουμε αρκετά μαθήματα μέχρι το μεσημεριανό και έχεις και προπόνηση Κουίντιτς"

Σ:"Δεν πεινάω"

Ε:"Ούτε εχτές έφαγες"

Σ:"Δεν πειράζει"

Ε:"Πόσο καιρό έχεις να φας κανονικά;"

Σ:"Ξέχασα το βιβλίο για την μαντική θα σας δω στην τάξη"Και σηκώθηκα

Ε:"Σελ πρέπει να-"

Σ:"Μια χαρά είμαι και δεν πεινάω"Είπα και έφυγα

*
*
*
*
*

Τα μαθήματα τελείωσαν δεν πήγα σε κανένα δεν ένιωθα και πολύ καλά

Η πόρτα άνοιξε η Ζακλίν και μπήκε μέσα μαζί με την Ερμιόνη τον Ρον και τον Χάρι

Ζ:"Γιατί δεν ήρθες στα μαθήματα;"

Σ:"Δεν ένιωθα και πολύ καλά εσείς;κάτι καινούργιο;"

Ε:"Όχι"

Ρ:"Τίποτα εκτος απο το ότι η Τρελονη είπε στον Χάρι ότι θα αποκτήσει τρία παιδιά"Είπε και γέλασε

Δεν είπα κάτι και προσπάθησα να χαμογελάσω σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο.

Ε:"Μπράβο Ρόναλντ"Την άκουσα να λέει καθώς έκλεινα την πόρτα του μπάνιου

Έκατσα μέσα περίπου πέντε λεπτά για να ηρεμήσω και μόλις βγήκα είδα ότι ο Χάρι με τον Ρον είχαν φύγει

Ζ:"Πρέπει να μιλήσετε"

Σ:"Το ξέρω..."Άνοιξα την πόρτα και έφυγα για να βρω τον Χάρι

Ήταν στον καναπέ στο εντευκτήριο πήγα και έκατσα διπλά του

Σ:"Θέλω να μιλήσουμε"

Χ:"Εντάξει"

Σ:"Γιατί δεν έδειξες κανένα συναίσθημα;"

Χ:"Σελ-"

Σ:"Δεν σε ένοιαξε καθόλου;"

Χ:"Δεν είναι έτσι"

Σ:"Τότε;"

Δεν απάντησε

Σ:"Απάντησε μου θέλω να ξέρω!"

Χ:"Δεν θέλω να συζητήσουμε για αυτό"

Σ:"Πως μπορείς να είσαι τόσο αναίσθητος?!"

Δεν απάντησε και έφυγε για το δωμάτιο του

Έμεινα για λίγα λεπτά στο εντευκτήριο και μετά πήγα στο δωμάτιο χτύπησα την πόρτα αλλά δεν απάντησε κανείς ξανά χτύπησα και πάλι δεν απάντησε κάποιος

Άνοιξα την πόρτα και δεν ήταν κανείς εκτός απο τον Χάρι που καθόταν στο κρεβάτι και...έκλαιγε...

Τον πλησίασα έσκυψα και έκατσα μπροστά του για να τον βλέπω αφού είχε έρθει χαμηλώσει το κεφάλι του

Σ:"Χάρι;"

Σήκωσα το χέρι μου και το πλησίασα στο πρόσωπο του για να τον κάνω να με κοιτάξει αλλά γύρισε το κεφάλι του απο την άλλη όταν πλησίασα

Δεν είπα κάτι απλά τον κοίταξα

Χ:"Φύγε"Είπε κάπος σιγά

Σ:"Συγγνώμη ήθελα απλά να μάθω πως ένιωθες"

Χ:"Σελίνα σταματά πια με αυτό το θέμα!"

Δεν απάντησα και κοίταξα κάτω

Χ:"Φύγε"Αυτή την φορά το είπε πιο δυνατά

Σ:"Γιατί δεν μου λες-"

Χ:"Σελίνα σταματά και φύγε!"

Τον κοίταξα χωρίς να πω κάτι σηκώθηκα και έφυγα

Πήγα στο δωμάτιο πήρα τα πράγματα μου και έφυγα για την προπόνηση

Έφτασα στα αποδυτήρια αλλά δεν ήταν κανείς πήρα την στολή μου και μπήκα στο μπάνιο την φόρεσα και όταν βγήκα είδα ότι άρχιζαν να έρχονται και οι υπόλοιποι η Τζίνι με πλησίασε και...

Τ:"Σελ είσαι καλά; φαίνεσαι λίγο χλωμή"

Σ:"Καλά ειμαι"

Τ:"Σίγουρα; ίσος να μην έκανες προπόνηση σήμερα..."

Σ:"Οχι εντάξει είμαι"

Στα αποδυτήρια μπήκε ο Χάρι αφού μας εξήγησε τι έπρεπε να κάνουμε όλοι πήραμε τις σκούπες μας και πήγαμε στο γήπεδο

*
*
*
*

Η προπόνηση τελείωσε όλοι είχαν φύγει το ίδιο πήγα να κάνω και εγω.

Είδα τον Χάρι να έρχεται προς το μέρος μου και....

Χ:"Σελ μπορείς να περιμένεις λίγο;"

Σ:"Νομίζα ότι θες να φύγω"

Χ:"Συγγνώμη δεν έπρεπε να στο πω αυτό"

Δεν του είπα κάτι

Χ:"Αλλά έπρεπε να σου πω κάτι άλλο κάτι που με ρώτησες"Είπε και χαμογέλασα αχνά

Χ:"Στεναχωρήθηκα Σελ αλλά δεν ήθελα να στο δείξω ίσουν ήδη χάλια δεν ήθελα να-"

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τον αγκάλιασα το ίδιο και αυτός

Έσκυψε ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο μου με τράβηξε κοντά του και με έσφιξε περισσότερο το ίδιο και εγω

Χ:"Συγγνώμη..."

Σ:"Δεν πειράζει"

Σταμάτησα να τον σφίγγω και απλά είχα τα χέρια μου γύρω του που και αυτό μου φαίνονται κουραστικό σαν μην εχω δύναμη το ίδιο ένιωθα και για τα πόδια μου με το ζόρι στεκομουν

Ο Χάρι απομακρύνθηκε με κοίταξε και του χαμογέλασα αχνά

Χ:"Τι συμβαίνει;"

Σ:"Τίποτα"Είπα αλλά δεν ακούστικε πειστικό

Χ:"Πες μου"

Σ:"Θα γυρίσω στον κοιτώνα δεν νιώθω πολύ καλά"

Πήγα να φύγω αλλά μετά απο κάποια βήματα έπεσα κάτω

Χ:"Σελ!"Είπε και ήρθε δίπλα μου

Χ:"Εισαι καλά;"

Σ:"Ναι"

Χ:"Ελα"Σηκώθηκε και μου έδωσε το χέρι του για να με βοηθήσει να σηκωθώ

Σ:"Δ-δεν μπορώ..."

Χ:"Τι εννοείς;"

Σ:"Νιώθω σαν να μην εχω δύναμη να σηκωθώ"

Χ:"Θα σε πάω στην μαντάμ Πομφρι"

Με σήκωσε σε στιλ νύφης

(Ναι πάλι γιατί εχω ξεμείνει απο ιδέες:/)

Πήγαμε στο αναρρωτήριο όταν μας είδε η μαντάμ Πομφρι είπε στον Χάρι να με αφήσει σε ενα κρεβάτι και να βγει έξω και αυτό έκανε

Αφού με εξέτασε άφησε τον Χάρι να μπει στο αναρρωτήριο και ξανά ήρε

Μ.Π.:"Πόσω καιρό έχεις να φας κανονικά;"

Σ:"Περίπου τέσσερις μέρες..."

Μ.Π.:"Θα πρέπει να αρχίσεις να τρως κανονικά αν δεν θες να ξανά συμβεί αυτό"

Σ:"Εντάξει..."

Φύγαμε απο το αναρρωτήριο και πήγαμε στην τραπεζαρία αφού η Ζακλίν με τον Χάρι με ανάγκασαν να φάω κανονικά γυρίσαμε στον κοιτώνα.

Η Ζακλίν με την Ερμιόνη έπεσαν για ύπνο εγω πήρα ενα βιβλίο και κατέβηκα στο εντευκτήριο όπου πλέον είχε αδειάσει.

Η φωτιά στο τζάκι δεν είχε σβήσει τελείως σιγοκαιγε έκατσα στον καναπέ απέναντι και άρχισα να διαβάζω το βιβλίο μου.

Κάποια στιγμή άκουσα βήματα που σταμάτησαν πίσω απο τον καναπέ γύρισα είδα τον Χάρι που μου χαμογέλασε,ήρθε έκατσε δίπλα μου και εγω γύρισα στο βιβλίο μου

Σ:"Με τρόμαξες"Είπα χωρίς να τον κοιτάξω

Χ:"Δεν το ήθελα"

Δεν του απάντησα ούτε τον κοίταξα απλά χαμογέλασα.

Ξαφνικά μου άρπαξε το βιβλίο απο τα χέρια

Σ:"Ει!"

Τράβηξε πισω το βιβλίο και γέλασε

Χ:"Δεν αξίζω λίγη προσοχή;"Είπε και με έκανε να γελάσω

Πήγα απο πάνω του για να πάρω το βιβλίο αλλά δεν τα κατάφερα

Χ:"Λοιπόν;"

Σ:"Θα σου δώσω προσοχή αν μου δόσεις το βιβλίο μου"

Χ:"Εντάξει"Και μου το έδωσε

Πήγα να φύγω για να αφήσω το βιβλίο αλλά με τράβηξε και με φίλησε το βιβλίο μου έπεσε με αποτέλεσμα να καταλήξει στο πάτωμα.

Έβαλε τα χέρια του γύρω απο την μέση μου και εγω ακούμπησα τα δικά μου στο στέρνο του όταν σπάσαμε το φιλί για να πάρουμε ανάσα με κοίταξε και...

Χ:"Μου είχε λείψει αυτό"

Ακούμπησα το κεφάλι μου στο στέρνο του και προσπάθησα να κρυφτώ ήμουν σίγουρη ότι είχα κοκκινίσει έστω και λίγο

Τον άκουσα να γελάει και χαμογέλασα

Σ:"Σταματά"Αλλά φυσικά δεν το έκανε

Μετά απο λίγο αφού σταμάτησε να γελάει ξάπλωσε τέλειος στον καναπέ και εγω βολευτηκα πάνω του.

(Ναι ειναι ξαπλωμένη πάνω στον Χάρι αυτό μην σκεφτείτε κάτι ανώμαλο γιατί υπάρχετε πολλά ανώμαλα μανιταρακια)

Με το ενα χέρι με αγκάλιασε και με το άλλο αρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και μέχρι που με πήρε ο ύπνος.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα στο κρεβάτι μου σηκώθηκα και ειδα την Ζακλίν να δίνει ενα γράμμα σε μια κουκουβάγια και εκείνη να φεύγει κατάλαβα ότι ήταν για τον Φρεντ απο το χαμόγελο της οπότε δεν την ρώτησα σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο όταν βγήκα η Ερμιόνη είχε ξεκινήσει.

Ζ:"Ετοιμάσου έχουμε εκδρομή στο Χογκσμιντ"

Σ:"Το είχα ξεχάσει τελείως"

Πήγα προς την ντουλάπα φόρεσα αυτα:

Και κατέβηκα με τα κορίτσια στο εντευκτήριο που ήταν η υπόλοιπη ο Ρον με τον Χάρι φαινόντουσαν λίγο απόμακροι μεταξύ τους

Κατεβήκαμε στην αυλή που ήταν η ΜακΓκοναγκαλ με τον Φλιτς και τον καθηγητή Σλαγκχορν μετά απο λίγη ώρα ξεκινήσαμε για το Χογκσμιντ.

Όταν φτάσαμε στο Χογκσμιντ χωριστηκαμε η Ζακλίν συναντήθηκε με τον Φρεντ ο Ρον έφυγε εκνευρισμένος προς τα τρία σκουπόξυλα μαζί με την Ερμιόνη και εγω με τον Χάρι αρχίσαμε να περπατάμε και να κάνουμε βόλτες στο κτήμα του Χογκσμιντ.

Σ:"Γιατί τσακωθηκες με τον Ρον;"

Χ:"Δεν-"

Σ:"Είστε απόμακροι ο ένας με τον άλλον μόνο όταν μαλώνετε για αυτό τι έγινε αυτή την φορά;"

Χ:"Για αυτό που είπε έχετε ότι έγινε στο μάθημα της Τρελονη"

Σ:"Δεν έπρεπε..."

Χ:"Έπρεπε Σελ δεν ήταν στιγμή να το πει ειδικά αφού είχες..."

Σ:"Δεν πειράζει εξάλλου-"

Σταμάτησα να μιλάω απότομα όπως και να περπατάω ο Χάρι σταμάτησε και ήρθε μπροστά μου

Χ:"Πιστεύεις ότι τα τρία παιδιά δεν θα ειναι μαζί σου;"

Σ:"Δεν ξέρω τώρα τελευταία δεν ήμαστε και στα καλύτερα μας...δεν θέλω να χωρίσουμε και όταν σου είπα να χωρίσουμε το είπα επειδή δεν θέλω να σε πιέζω και αν το κάνω θέλω να μου το πεις"

Ο Χάρι με πλησίασε και έβαλε τα χέρια του στα μάγουλα μου

Χ:"Δεν με πιέζεις Σελ το είπα πάνω στα νεύρα μου και ούτε εγω θέλω να χωρίσουμε...σα αγαπάω"

Είπε και με αγκάλιασε

Σ:"Και εγω σα αγαπώ"Είπα και τον αγκάλιασα και εγω

Αφού απομακρυνθήκαμε πέρασε χέρι του απο τον εναν ώμο μου στον άλλο έπιασε το χέρι του και αρχίσαμε να περπατάμε μέχρι που φτάσαμε στην περίφραξη της καλύβας που ουρλιάζει και μετά πήγαμε στα τρία σκουπόξυλα μόλις μπήκαμε στο μαγαζί είδαμε την Ερμιόνη με τον Ρον σε ενα τραπέζι στο βάθος.

Σ:"Πρέπει να του μιλήσεις"

Χ:"Δεν-"

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τον τράβηξα και πήγαμε προς τα εκεί μίλησαν και μετά απο λίγο τα βρήκαν

~A few months later~

Έχει περάσει λίγος καιρός απο τότε που τα βρήκαμε και τα πράγματα πάνε όλο και καλύτερα

Σήμερα είναι τα γενέθλια της Ζακλίν και της ετοιμάζουμε έκπληξη στην λίμνη και φυσικά θα ειναι και ο Φρεντ

Ζ:"Μπορώ να βγάλω το μαντήλι απο τα μάτια μου;"

Σ:"Σε λίγο φτάνουμε υπομονή"

Ζ:"Σας έχω ικανούς να με πάτε στην λίμνη και να με πετάξετε μέσα"

Χ:"Πέτυχες μόνο το ενα απο τα δυο"

Ζ:"Οχ"

Μετά απο λίγο φτάσαμε στην λίμνη και έβγαλα το μαντήλι απο τα μάτια της Ζακλίν

Δεν είπε κάτι χαμογεσε και με αγκάλιασε

Ζ:"Ευχαριστώ"

Σ:"Είχα και λίγη βοήθεια"Και έκανα νόημα προς τον Χάρι

Η Ζακλίν πήγε μπροστά στον Χάρι και άπλωσε το χέρι της για χειραψία

Ζ:"Το να σε αγκαλιάσω χταπόδι θα είναι λίγο άβολο"

Χ:"Ναι"Είπε κάπως άβολα

Φ:"Εγω δεν εχω αγκαλιά;"

Η Ζακλίν γέλασε λίγο μετά τον αγκάλιασε και τον φίλησε.

Ε:"Έφερα την τούρτα!"

Αφού έσβησε τα κεράκια και άνοιξε τα δώρα της έφυγε με τον Φρεντ για βόλτα

~Two days later~

Ήμουν στο εντευκτήριο όταν...

Χ:"Σελ πρέπει να πάμε στον πύργο της αστρονομίας μας περιμένει ο Ντάμπλντορ"

Σ:"Γιατί;"

Χ:"Δεν ξέρω ελα πάμε"

Γιατί να θέλει να πάω και εγω ο Ντάμπλντορ;

Φτάσαμε στον πύργο της αστρονομίας και την ώρα που ανεβαίναμε τις σκάλες ακούσαμε τον Ντάμπλντορ να συζητάει με τον Σνέιπ δεν έδωσα και πολύ σημασία σε αντίθεση με τον Χάρι.

Όταν ο Σνέιπ πέρασε απο δίπλα μας για να φύγει σταμάτησε μπροστά μας μας κοίταξε έφυγε και εμείς πήγαμε πάνω.

Ν:"Χάρι Σελίνα χαίρομαι που ήρθατε"Είπε και χαμογέλασε

Ν:"Χάρι θέλεις ξύρισμα φίλε μου ξέρεις υπάρχουν φορές που ξεχνάω πόσο μεγάλωσες υπάρχουν φορές που βλέπω το μικρό αγόρι με το σημάδι"Και μετά γύρισε προς τα εμένα

Ν:"Και εσυ Σελήνη έγινες ολόκληρη κοπέλα κάποιες φορές που σε βλέπω θυμάμαι εκείνο το μικρό κορίτσι που προσπαθεί να ανέβει τις σκάλες και η Ελίζαμπεθ να φοβάται μήπως χτυπήσει"Είπε και χαμογέλασα

Ν:"Συγχωρέστε τα λόγια μου είμαι γέρος άντρας"

Χ:"Δεν φαίνεστε μεγάλος σε εμένα κύριε"

Ν:"Είσαι σαν την μητέρα σου είσαι εξαιρετικά ευγενικός απο τους ανθρώπους που δεν συναντάς συχνά"Έκανε μια παύση

Ν:"Το μέρος στο οποίο θα πάμε είναι εξαιρετικά επικίνδυνο υπόσχομαι να σας αφήσω να με ακολουθήσετε υπο ενας όρο θα υπακουτε σε ότι λέω χωρίς αντικρίσεις"

Χ:"Μάλιστα κύριε"Ο Ντάμπλντορ γύρισε κοίταξε εμένα και του εγνεψα θετικά

Ν:"Οπότε όταν σας πω κρυφτείτε θα κρυφτείτε αν σας πω να τρέξετε θα τρέξετε αν σου πω να με εγκαταλείψετε για να σωθείτε θα το κάνετε.Εχω τον λόγο σου Χάρι;"

Χ:"Τον λόγο μου"

Ν:"Εχω τον λόγο σου Σελίνα;"

Σ:"Ναι"

Ν:"Πιάσε το χέρι μου Χάρι και εσυ Σελίνα πιάσε το χέρι του Χάρι"

Κάναμε ότι μας είπε αλλά....

Σ:"Νόμιζα ότι απαγορευόταν ο διακτινισμος μέσα στο Χόγκουαρτς"

Ν:"Το να είμαι εγω έχει κάποια προνόμια"Είπε και κοίταξε έξω απο τον πύργο

Ν:"Κρατηθείτε"

Το επόμενο λεπτό ήμασταν σε έναν μεγάλο βράχο στη θάλασσα ο Ντάμπλντορ γύρισε και κοίταξε την βραχονησίδα (νομίζω πως είναι δεν είμαι σίγουρη) που έχει μια σχισμή

Διακτινιστικαμε μέσα στην σχισμή που πλέον ήταν μια μεγάλη σπηλιά.

Απ' την στιγμή που βρέθηκα έχει ένιωσα σαν κάποια γνωστή παρουσία να με παρακολουθεί.

Χ:"Αυτό είναι το μέρος;"

Ν:"Ναι αυτό το μέρος είναι γεμάτο μαγεία"

Ο Ντάμπλντορ έβγαλε ένα μαχαίρι και έκοψε την παλάμη του.

Χ:"Κύριε"

Ν:"Για να περάσεις πρέπει να περάσεις ενα τίμημα...ενα τίμημα που θα αποδυνάμωνε κάθε εισβολέα"

Χ:"Καλύτερα να αφήνατε εμένα να-"

Ν:"Οχι Χάρι το αίμα σου είναι πολυτιμότερο απ' το δικό μου"

Σήκωσε το χέρι του πάνω απο την λίμνη και εμφανίστηκε κάτι σαν πλατφόρμα απο μεγάλους χοντρούς κρυστάλλους

Ν:"Ο Βόλντεμορτ δεν θα άφηνε να πλησιάσει κανείς εύκολα τον πεμτουσιωτη του θα πρέπει να τοποθετησε κάποιες παγίδες"Είπε και ανεβήκαμε πάνω στην πλατφόρμα

Ν:"Προσέξτε"Χρησιμοποιεισαμε το ξόρκι Λουμος μαξιμα

Ο Ντάμπλντορ σήκωσε το ραβδί του και πέταξε μια μπάλα φωτός που πήγε μέχρι την μέση της λίμνης που το φως κάλυψε όλη την επιφάνεια της λίμνης.

Ν:"Εκεί είναι η μοναδική ερώτηση είναι το πως θα φτάσουμε εκεί"

Πήγε στην άκρη της πλατφόρμας σήκωσε το χέρι του και κάτω απο το σημείο που έχει απλώσει το χέρι του δημιουργήθηκε κάτι σαν στρόβιλος και στο χέρι του πετάχτηκε μια αλυσίδα και με τον Χάρι τον βοηθήσαμε να την τραβήξει κάτι άρχισε να εμφανίζεται στην επιφάνεια της λίμνης εμφανίστηκε μια βάρκα και μπήκαμε μέσα.

Φτάσαμε στο κέντρο της λίμνης και ανεβήκαμε σε άλλη μια πλατφόρμα σαν την προηγούμενη αλλά με την διαφορά ότι αυτή ήταν πιο μικρή και απότομη επίσης είχε μια κολόνα κρυστάλλου στο κέντρο της.

Ο Ντάμπλντορ πήγε πάνω απο την κολόνα κρυστάλλου και...

Χ:"Ο πεμτουσιωτης είναι μέσα σ' αυτό κύριε;"

Ν:"Ναι"

Μέσα στην κολόνα κρυστάλλου υπήρχε ενα υγρό σαν νερό ο Ντάμπλντορ πήγε να το ακουμπήσει αλλά ήταν σαν να είχε κάποιο πεδίο.

Ο Ντάμπλντορ μας κοίταξε και...

Ν:"Πρέπει να το πιούμε όλο θυμάστε τους όρους υπο τους οποίου ήρθατε μαζί μου;"

N:"Αυτό το φίλτρο μπορεί να με παραλύσει μπορεί να ξεχάσω τον λόγο για τον οποίο είμαι εδω μπορεί να πονάω τόσο φρικτά που να ικετευω για ανακούφιση έχετε δεσμευτεί Χάρι πρέπει να εξασφαλίσεις ότι θα συνεχίζω να πίνω αυτό το φίλτρο ακόμα κι αν πρέπει να μου το δώσεις να το πιω με το ζόρι κατανοητό;"

Χ:"Γιατί να μην το πιω εγω κύριε;"

Ν:"Γιατί εγω είμαι πιο γερος πιο ευάλωτος και λιγότερο πολύτιμος"Είπε και έπιασε ενα μεγάλο κοχύλι που έχει δίπλα

(Εχω για κοχύλι το βλέπω αν δεν είναι σόρρυ)

Ν:"Σελίνα δεν σου ζήτησα τίποτα αλλά θέλω να μείνεις ασφαλείς αυτό το μέρος μπορεί να φανεί λίγο επικίνδυνο για εσένα"Είπε και βούτηξε το κοχύλι μέσα στο φίλτρο και ήπιε

Ξαφνικά ο Ντάμπλντορ άρχισε να τρέμει.

Χ:"Κύριε;"Και ο Ντάμπλντορ έπεσε κάτω

Έκανα μερικά βήματα πίσω αλλά σταμάτησα όταν άκουσα μια φωνή που ακούγονταν ψιθυριστά

?:"Σελήνη..."Γύρισα αλλά δεν ήταν κανείς

?:"Σελήνη"

Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μου μια πράσινη μπάλα φωτός που απο την οποία ακούγονταν εκείνη η φωνή που φώναζε το όνομα μου.

Άρχισε να απομακρύνετε και εγω να την ακολουθώ ήθελα να σταματήσω αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελα...

Άκουσα τον Χάρι να με φωνάζει αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω.

Κάποια στιγμή η πράσινη λάμψη σταμάτησε και άρχισε να πηγαίνει προς τα κάτω κοίτα και είδα ότι είχα φτάσει στην άκρη της πλατφόρμας.

Η πράσινη λάμψη άρχισε να βυθίζεται μέσα στην λίμνη μέχρι που εξαφανίστηκε έμεινα για λίγο να κοιτάω την επιφάνεια της λίμνης εκεί που εξαφανίστηκε η λάμψη όταν πήρα το βλέμμα μου απο την επιφάνεια της λίμνης κάτι μου έπιασε το πόδι και με τράβηξε μέσα στην λίμνη.

Όταν άνοιξα τα μάτια μέσα στο νερό τρόμαξα με την μορφή που είδα και άνοιξα το στόμα μου με αποτέλεσμα να πιω νερό η μορφή αρχισε να με πλησιάζει ένιωθα ότι προσπάθησα να πάω στην επιφάνεια αλλά δεν μπορούσα ένιωθα ότι πνίγομαι.

Ενιωσα δυο χέρια αριστερά και δεξιά κάτω απο τους ώμους μου να με τραβάνε και να προσπαθούν να με βγάλουν στην επιφάνεια κατάλαβα απο το άγγιγμα ότι ήταν ο Χάρι αλλά δυσκολευόταν κοίταξα κάτω και τα παιδιά μου είχαν μπλεχτεί σε κάτι φύκια κούνησα τα πόδια μου και ξεμπλεκτικαν κάπως και τώρα με τράβηξε έξω.

Μόλις βρήκα εξω και ακούμπησα στην εξέδρα άρχισα να βήχω όταν σταμάτησα κοίταξα τον Χάρι και είδα πως και ο Χάρι ήταν βρεγμένος.

Χ:"Με τράβηξαν και εμένα αυτά τα πλάσματα... είσαι καλά;"

Σ:"Ναι"

Ο Χάρι κοίταξε τρομαγμένος πίσω και με τράβηξε με αποτέλεσμα να βρεθώ στην αγκαλιά του

Κοίταξα στο σημείο που ήμουν και τώρα είχε πιάσει φωτιά σηκώθηκα έπιασα το χέρι του Χάρι και τον τράβηξα στο κέντρο της πλατφόρμας που ήταν ο Ντάμπλντορ ο οποίος έχει δημιουργήσει την φωτιά.

Πιάσαμε τον Ντάμπλντορ και διακριτικαμε πίσω στο Χόγκουαρτς στον πύργο της αστρονομίας.

Χ:"Κύριε πρέπει να σας πάμε στο αναρρωτήριο"

Ν:"Οχι ο Σεβερους... τον Σεβερους χρειάζομαι ξυπνήστε τον πείτε του τι συμβαίνει δεν θα μιλήσετε σε κανέναν άλλον"

Πήγαμε να φύγουμε αλλά ακούσαμε βήματα και κοιτάξαμε τον Ντάμπλντορ.

Ν:"Κρυφτείτε με τον μανδύα σου Χάρι δεν θα μιλήσετε ότι κι αν δείτε χωρίς την άδεια μου ότι κι αν συμβεί θα πρέπει να μείνετε κρυμμένοι θα κάνετε αυτό που σας λέω έχετε μου εμπιστοσύνη"

Τα βήματα ακούγονταν να πλησιάσουν ο Χάρι με τράβηξε απο το χέρι κατεβήκαμε της σκάλες και πήγαμε σε ενα σημείο που έβλεπες πάνω.

Χ:"Ο Μαλφοϊ;"

Ο Ντρακο ήταν απέναντι απο τον Ντάμπλντορ και τον σημάδευε με το ραβδί του

Ν:"Καλησπέρα Ντρακο τι σε φέρνει εδω αυτό το μυστήριο βράδυ;"

Ντ:"Ποιος άλλος ειναι εδω; Σε άκουσα να μιλάς"

Ν:"Μιλάω δυνατά στον εαυτό μου το βρίσκω πολύ χρήσιμο"Έκανε μια παύση

Ν:"Ντρακο δεν είσαι δολοφόνος"

Ντ:"Που ξέρεις τι είμαι τα πράγματα που έκανα μπορεί να σε σοκάρουν"

Ν:"Α ναι ξέχασα έδωσες ενα καταραμένο μενταγιόν στην Κατι για να μου το φέρει και άλλαξες το περιεχόμενο ενός μπουκαλιού υδρομελου με δηλητήριο αλλά οι προσπάθειες σου ήταν τόσο αδύναμες που αμφιβάλλω αν το ήθελες"

Ντ:"Πίστεψε με με έχει επιλέξει"

Σήκωσε το μανίκι του και εμφάνισε το σκοτεινό σημάδι

Χ:"Σελ-"

Σ:"Δεν χρειάζεται"

Ν:"Θα το κάνω πιο εύκολο για σένα"Ο Ντάμπλντορ πήγε να σηκώσει το ραβδί του αλλά...

Ντ:"Αφοπλισιους"Και το ραβδί του Ντάμπλντορ έπεσε λίγο πιο πέρα

Ακούστηκε η πόρτα

Ν:"Δεν είσαι μόνος υπάρχουν κι άλλοι...πως;"

Ντ:"Με μια ντουλάπα εξαφανίσης στο δωμάτιο των ευχών το προετοίμαζα καιρό"

Για αυτό ήταν μπροστά στην ντουλάπα τότε...

Ν:"Που ήταν το άλλο ζευγάρι;"

Ντ:"Στο Μποργκιν και Μπερκ δημιουργούν ενα πέρασμα"

Ν:"Ιδιοφυές"

Τα βήματα άρχισαν να ακούγονται πιο κοντά ο Χάρι σήκωσε το ραβδί του με έπιασε απο το χέρι και άρχισε να πηγαίνει προς τα πίσω το ίδιο και εγω.

Ν:"Ντρακο πριν χρόνια ήξερα ενα αγόρι που έκανε λάθος επιλογές σε παρακαλώ ασε με να σε βοηθήσω"

Ντ:"Δεν θέλω την βοήθεια σου δεν καταλαβαίνεις πρέπει να το κάνω πρέπει να σε σκοτώσω αλλιώς θα σκοτώσει εμένα"

Απο της σκάλες πάνω εμφαστικε η Μπελατριξ με τον Φένριρ Γκρέιμπακ και άλλος δυο θανατοφαγους ο Χάρι έβαλε το χέρι του προστατευτικά μπροστά μου

Μ:"Τι έχουμε εδω πέρα;"Είπε και πήγε στον Ντρακο

Μ:"Μπράβο Ντρακο"

Ντ:"Καλησπέρα Μπελατριξ νομίζω ότι οι συστάσεις είναι περιττές"

Μ:"Ελα Ντρακο κάντο"

Φ:"Δεν θέλει να το κάνει είναι σαν τον πατέρα του δήλος εκείνος όμως σκότωσε κάποια"

Μ:"Ναι εκείνη την προδοτρα του αίματος"

Φ:"Θα το κάνω εγω"

Μ:"Οχι!ο άρχοντας του σκότους είπε ότι θα το κάνει το αγόρι"

Γύρισα και είδα τον καθηγητή Σνέιπ με το ραβδί του υψωμένο προς το μέρος μας τράβηξα το χέρι του Χάρι ώστε να γυρίσει και αυτός αυτό έκανε όταν είδε τον Σνέιπ με τράβηξε πίσω του.

Ο Σνέιπ χαμηλοσε το ραβδί του και μας έκανε νόημα να κάνουμε ησυχία και ανέβηκε τις σκάλες.

Μ:"Κάντο Ντρακο τώρα!"

Σν:"Οχι"Και πήγε απέναντι απο τον Ντάμπλντορ

Ν:"Σεβερους...σε παρακαλώ..."

Ο Σνέιπ σήκωσε το ραβδί του και...

Σν:"Αβάντα Κενταβρα"

Ο Ντάμπλντορ έπεσε απο τον πύργο της αστρονομίας

Σ:"Χάρι..."

Είπα και τον κοίταξα δεν μου απάντησε και άρχισε να προχωράει γρήγορα ενο με κρατούσε ακόμα απο το χέρι.

Όταν φύγαμε απο τον πύργο της αστρονομίας και φτάσαμε έξω απο το πορτρέτο της χοντρής κυρία γύρισε και με κοίταξε

Χ:"Μπες στον κοιτώνα και μην φύγεις παρά μόνο όταν θα φύγουν και οι υπόλοιποι"

Σ:"Μα-"

Χ:Υποσχεσου"

Σ:"Εσυ που θα πας;"

Χ:"Θα γυρίσω μην ανησυχείς"Είπε και έφυγε γρήγορα

Μπήκα στο εντευκτήριο και είδα την Ερμιόνη την Ζακλίν τον Ρον και την Τζίνι

Ζ:"Σελ! ευτυχώς είσαι καλά"Και ήρθε δίπλα μου

Σ:"Ναι καλά είμαι"

Ε:"Έχουν εισβάλει θανατοφάγοι στο Χόγκουαρτς"

Ρ:"Που είναι ο Ντάμπλντορ;"

Σ:"Ο Ντάμπλντορ είναι νεκρός..."

Τ:"Τι-"

Ρ:"Πως;ποτε;"

Σ:"Πριν λίγο ο Σνέιπ τον...τον σκότωσε..."

Είπα και όλοι με κοίταξαν σοκαρισμένοι

Ρ:"Που είναι ο Χάρι;"

Σ:"Δεν ξέρω νομίζω πως ακολούθησε τον Σνέιπ..."

Ε:"Ελπίζω να μην χρησιμοποιεισει το ξόρκι απο το βιβλίο του ημιαιμου πρίγκιπα"

Σ:"Μισό Σνέιπ και ο ημίαιμος πρι- αποκλείεται"

Έτρεξα στο δωμάτιο άνοιξα το μπαούλο μου και άρχισα να ψάχνω το ημερολόγιο της μαμάς το βρήκα έφτασα στην σελίδα που ήθελα κατέβηκα στο εντευκτήριο και πήγα γρήγορα προς στο πορτραίτο

Ζ:"Σελ τι συμβαίνει;"

Σ:"Ο Σνέιπ είναι ο ημίαιμος πρίγκιπας αν ο Χάρι χρησιμοποιεισει το ξόρκι εναντίον του-"

Ζ:"Ούτε να σκέφτεσαι ότι θα πας εκεί έξω!"

Σ:"Πρέπει να πάω-"

Ζ:"Όχι ο Χάρι έκανε την επιλογή του να ακολουθήσει τον Σνέιπ εσυ-"

Σ:"Και εγω κάνω την επιλογή μου να ακολουθήσω τον Χάρι!"

Ζ:"Σελήνη μπορεί να σκοτωθείς!"

Σ:"Και εκείνος το ίδιο!"

Ζ:"Ακούσαμε-"

Σ:"Οχι! εσυ αν ήξερες ότι ο Φρεντ μπορεί να σκοτωθει και ίσως να μπορείς να τον βοηθήσεις θα έμενες εδω?!"

Ζ:"Υποσχεσου μου ότι θα μείνεις ασφαλής"

Σ:"Θα προσπαθήσω"

Με αγκάλιασε και όταν με άφησε έφυγα γρήγορα απο τον κοιτώνα

Έφτασα στην καλύβα του Χάγκριντ η οποία είχε πιάσει φωτιά

Ποιο πέρα ο Χάρι ήταν στο έδαφος και ο Σνέιπ ήταν λίγο πιο πέρα

Όταν με είδε ο Σνέιπ με κοίταξε και μετά τον Χάρι έπειτα έφυγε γρήγορα

Πήγα δίπλα στον Χάρι και...

Σ:"Είσαι καλά;"

Χ:"Ναι...γιατί δεν έμεινες στον κοιτώνα όπως σου είπα;"Δεν του απάντησα

Χ:"Αν σου συνέβαινε κάτι Σελ-"

Σ:"Δεν μου έπαθα τίποτα όμως"

Χ:"Ναι αλλά αν-"

Σ:"Είμαι καλά... καλύτερα να γυρίσουμε"

Χ:"Ναι..."

Όταν γυρίσαμε στο Χόγκουαρτς που πλέον απο πάνω του στον ουρανό υπήρχε το σκοτεινό σημάδι όλοι ήταν μαζεμένοι στην αυλή γύρω απο τον Ντάμπλντορ...

Ο Χάρι πήγε κοντά του έκατσε κάτω και άρχισε να κλαίει τον πλησίασα τον αγκάλιασα και αυτός το ίδιο

Οι υπόλοιποι σήκωσαν τα ραβδιά τους που στην άκρη τους είχαν ένα αχνό λευκό φως...

~Next day~

Την επόμενη μέρα κι όλας η ΜακΓκοναγκαλ μας ζήτησε να μαζέψουμε τα πράγματα μας αφού το Χόγκουαρτς πια δεν ήταν ασφαλές

Η αλήθεια πάντως είναι ότι ποτέ δεν θεώρησα το Χόγκουαρτς τόσο ασφαλές όσο έλεγαν ότι ήταν δηλαδή σοβαρά ενας καθηγητής που στο πίσω μέρος του κεφαλιού του είχε τον Βόλντεμορτ,ενας Βασιλίσκος, παράφρονες,ενα τρίαθλο που ήταν παγίδα θανάτου, ένας δραπέτης απο το αζκαμπαν με πολυχημικο φίλτρο, μια καθηγήτρια που τιμωρεί τους μαθητές με μεσαιωνικές πράξεις και τώρα αυτό....

Δεν νομίζω ότι το Χόγκουαρτς είναι τόσο ασφαλές όσο λένε...

Αφού μάζεψα τα πράγματα μου κατέβηκα κάτω και περίμενα τον Χάρι τον Ρον και την Ερμιόνη να γυρίσουν απο τον πύργο της αστρονομίας.

Χελοου μανιταρακια μου

Τι κάνετε? ελπίζω να είστε καλά

Πως σας φάνηκε το διπλό κεφάλαιο:D?

4025 λέξης