~Selina pov~
Δεν ήθελα να διαβάσω άλλο απο αυτό γιατί αυτό γύρισα τις σελίδες προς την αρχή

24 Δεκεμβρίου 1974
~Elizabeth pov~

Λ:"Αύριο είναι Χριστούγεννα!"

Ε:"Το ξέρω"

Λ:"Τι έχεις;"

Ε:"Τίποτα"

Λ:"Για αυτό ρίχνεις αλάτι στα δημητριακά σου;"

Ε:"Τι;"

Κοίταξα και όντως

Ε:"Τελεία"Είπα ειρωνικά και την κοίταξα

Λ:"Αν τελείωσες μπορούμε να φύγουμε;"

Ε:"Ναι πάμε"

Βγήκαμε απο την τραπεζαρία και πηγεναμε προς τον κοιτώνα

Λ:"Τώρα τελευταία είσαι συνέχεια αφηρημένη και δεν ξέρω γιατί"

?:"Εγω ξέρω"

Ακούστηκε μια γνωστή φωνή απο πίσω μου γύρισα και είδα τον Εντ

Εν:"Έντμοντ Οσιαν ξάδερφος της Μπεθ"

Λ:"Λιλι Εβανς"

Ε:"Αυτό που αυτοσυστήνεσαι σε όποιον συναντάς δεν θα το καταλάβω ποτέ"Είπα και κοίταξα τον Εντ

Λ:"Δεν ήξερα ότι έχεις ξάδερφο στο Χόγκουαρτς"

Ε:"Δυστυχώς"

Εν:"Ε!"

Λ:"Είσαι στο Χαφλπαφλ απο τι φαίνεται απο τον μανδύα σου"

Εν:"Ναι... λοιπόν κάτι καινούργιο; ακόμα και για τον κοιτώνα σας"

Ε:"Σιγά ρε κουτσομπολη"

Εν:"Λέγεται κοινωνικό ενδιαφέρον"

Λ:"Λοιπόν αφού ξέρεις γιατί είναι έτσι η Ελ πες μου"

Εν:"Εύκολο είναι ερωτευμένη"Και έβαλα το χέρι μου στο στόμα του

Λ:"Τι! με ποιον;"Είπε ενθουσιασμένη

Ε:"Σου θυμίζω ότι θα περάσουμε μαζί τις διακοπές των Χριστουγέννων"

Εν:"Το είχα ξεχάσει αυτο...ξέρεις καλύτερα να μην ανακατεύω στα πρόσωπα σου"

Ε:"Σωστά"

Εν:"Οπότε λέω να πηγαίνω θα τα πούμε αργότερα στο τρένο Μπεθ" Και έφυγε

*
*
*
*

~Selina pov~

Πλέον είναι απόγευμα η μέρα πέρασε αρκετά γρήγορα

Σηκώθηκα και πήγα να κλείσω το παράθυρο που έφερνε λίγο κρύο

Μόλις έκλεισα το παράθυρο χτύπησε η πόρτα

Σ:"Ναι;"Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ο Χάρι

Χ:"Δεν θα βγεις απο το δωμάτιο;"

Σ:"Δεν θέλω"Του απάντησα και γύρισα προς το παράθυρο

Χ:"Γιατί το-"

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση του γιατί τον διέκοψε μια αστραπή που ήταν αρκετά κοντά

Έκανα δυο μικρά βήματα προς τα πίσω και...

Χ:"Φενετε ότι θα βρέξει"

Σ:"Μάλλον"

Χ:"Και θα είναι καταιγίδα"Κατάλαβα ότι το είπε για να με πειράξει-τρομάξει

Σ:"Εντάξει και τι να κάνω τώρα;"

Γύρισα και τον είδα να με κοιτάει απορημένος

Συνέχισα και πήγα προς την βιβλιοθήκη μου

Χ:"Τι έπαθες;"

Σ:"Να σου πω η δεν θα με πιστέψεις;"

Χ:"Εντάξει καταλαβαίνω ότι σε πείραξε όταν σου είπα ότι δεν σε πιστεύω"

Σ:"Νομίζεις;"Του είπα ειρωνικά

Χ:"Σελ-"

Σ:"Αυτό μου δείχνει ότι δεν με εμπιστεύεσαι!"

Χ:"Σε εμπιστεύομαι!"

Σ:"Το βλέπω"

Χ:"Απλά θέλω να μου πεις αν ένιωθες κατι για τον Σεντρικ!"

Σ:"Το συνεχίζεις?!"

Χ:"Και εσυ αποφεύγεις να μου απαντήσεις!"

Σ:"Τι σημασία έχει?!"

Χ:"Εχει!"

Σ:"Αφου ο Σεντρικ δεν είναι πια εδω!"

Χ:"Ναι αλλά όταν ήταν?!"

Σ:"Χάρι σταματά πια!"

Χ:"Γιατί?!"

Σ:"Με τον Σεντρικ ειμασταν μόνο φίλοι! δεν ένιωσα τίποτα απο αυτόν πέρα απο φιλικά συναισθήματα!"

Χ:"ΣΕΛ ΑΡΚΕΤΑ!"Και χτύπησε το χέρι του στον τοίχο με δύναμη και η κορνίζα που ήταν καρφωμένοι πάνω του έπεσε κάτω και έσπασε

Τρόμαξα λίγο και έκανα κάποια βήματα προς τα πίσω

Με κοίταξε και μόλις κατάλαβε ότι τρόμαξα άρχισε να με πλησιάσει αλλά δεν μπορούσα να κουνηθώ είχα παγώσει στην θέση μου

Κάτι πήγε να μου πει αλλά δεν πρόλαβε γιατί η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ο μπαμπάς

Απο μέσα μου ευχαρίστησα εκατό φορές τον Μέρλιν είχα τρομάξει και μου φαινόταν περίεργο να τρομάξω με τον Χάρι

Σει:"Είναι όλα καλά;"

Χ:"Ναι"Είπε με ήρεμη φωνή και μετά ο μπαμπάς γύρισε προς τα εμένα

Χαμογέλασα ψεύτικα και...

Σ:"Ολα είναι εντάξει"

Νομίζω ότι κατάλαβε ότι του είπα ψέματα αλλά δεν είπε κάτι έφυγε και έκλεισε την πόρτα

Γύρισα και κοίταξα τον Χάρι που με κοιτούσε ακόμα άρχισε πάλι να με πλησιάσει και όταν έφτασε αρκετά κοντά μου κοίταξα το πάτωμα

Τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και με αγκάλιασε

Χ:"Συγνώμη"Είπε και με φίλησε στο κεφάλι αλλά η φωνή του ακούγονταν περίεργη

Δεν του απάντησα ένιωθα χάλια που τρόμαξα μαζί του ίσος και λίγες ενοχές

Έσκυψε λίγο λόγο ότι είμαι πιο κοντή

Έβαλε το χέρι του στο πηγούνι μου και μου σήκωσε το κεφάλι ώστε να τον βλέπω

Χ:"Σελ;"

Σ:"Ν-ναι"

Χ:"Συγνώμη δεν ήθελα ούτε να σου φωνάξω ούτε να σε τρομάξω"

Δεν του απάντησα και τον αγκάλιασα το ίδιο και αυτός

Χ:"Δεν ήθελα-"

Σ:"Το ξέρω δεν πειράζει"

Ενα λεπτό αργότερα απομακρύνθηκα και τον κοίταξα είχε βουρκοσει

Σ:"Τι σημαίνει;"

Χ:"Με φοβήθηκες"

Σ:"Ήταν για λίγο"

Χ:"Φοβήθηκες ότι μπορεί να σου έκανα κακό;"

Δεν του απάντησα

Χ:"Σελ;"

Σ:"Στιγμιαία..."

Έβαλε τα χέρια του στο πίσω μέρος του κεφαλιού και έκανα πίσω το κεφάλι του

Σ:"Χάρι ξέρω ότι δεν θα μου έκανες ποτέ κακό απλά τρόμαξα"

Χ:"Το σκέφτηκες όμως Σελ έστω και στιγμιαία το σκέφτηκες"

Δεν του απάντησα και κοίταξα κάτω

Χ:"Γιατί να το σκεφτείς αυτό Σελ;"

Σ:"Σου είπα φοβήθηκα συγνώμη"Και έκατσα στο κρεβάτι μου

Δεν είπε κάτι μόνο με αγκάλιασε

Χ:"Δεν πρόκειται να σου κάνω ποτέ κακό Σελ στο υπόσχομαι"

Σ:"Το ξέρω"Του είπα και τον αγκάλιασα

Μετά απο λίγα δεύτερα η πόρτα χτύπησε και μέσα μπήκε η Ζακλίν

Ζ:"Συγνώμη που διακόπτω ότι κι αν είναι αυτό αλλά αναρωτιόμουν αν μπορώ να μείνω εδώ απόψε"

Σ:"Ναι θες εδω η-"

Ζ:"Θα προτιμούσα δικό μου δωμάτιο"

Σ:"Εντάξει το δωμάτιο του Ρέμους είναι κενό αφού έφυγε είναι ακριβώς απέναντι"

Ζ:"Εντάξει"

Σ:"Είσαι σίγουρη ότι δεν θες να μιλήσουμε;"

Ζ:"Ναι"Και έφυγε

Χ:"Ίσως πρέπει να την αφήσεις λίγο μόνη της να ηρεμήσει-"

Σ:"Η να ξεσπάσει"

Χ:"Ναι..."

Σηκώθηκα και πήγα να μαζέψω την κορνίζα

Μάζεψε όλα τα γυαλιά και τα άφησα μαζί με το ξύλο που είχε της πάνω στο γραφείο ευτυχώς η φωτογραφία που ήταν κινούμενη δεν είχε πάθει τίποτα

Ο Χάρι με πλησίασε κοίταξε την φωτογραφία και μετά εμένα

Χ:"Εσυ με τον Σείριο και-"

Σ:"Την μαμά ήταν η τελευταία που τράβηξαν πριν πεθάνει..."

Χ:"Έχεις αλλάξει πολύ"

Σ:"Λογικό δεν ήμουν ούτε ενός"

Χ:"Ναι"Και γέλασε

*
*
*
*

Jacqueline pov:

Με το ζόρι δεν έκλαψα μπροστά στους άλλους όταν διάβασα τον θάνατο του μπαμπά μου στον Ημερήσιο Προφήτη. Θα βρω ποιος το έκανε, πού θα μου πάει.

Εκείνο το βράδυ κλειδώθηκα στο δωμάτιό μου, μιας και κανείς δεν θα ερχόταν για αρκετή ώρα. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου μπρούμυτα και δεν το κατάλαβα πότε άρχισα να κλαίω.

Μετά τον Φρεντ και την Σελίνα, ο πατέρας μου ήταν ο μόνος που μου στεκόταν σε όλες μου τις δυσκολίες και με αποδεχόταν όπως ήμουν. Η μητέρα μου ήταν πάντοτε τόσο αυταρχική όσο την θυμόμουν από μικρή: "Ζακλίν, ίσιωσε τον μανδύα σου", "Ζακλίν, μην καμπουριάζεις!", "Ζακλίν, περίμενα ψηλότερους βαθμούς..."

Ζακλίν το ένα, Ζακλίν το άλλο, αμάν πια!

Όταν έφυγα από το σπίτι εκείνη την μέρα και πήγα στην Σελ, την μέρα που γνώρισα τον Φρεντ, ένιωσα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Εντάξει, είναι ίδιος με τον Τζορτζ, από οποία μεριά κι αν το κοιτάξεις, αλλά ο Φρεντ...δεν ξέρω πώς να το εκφράσω...είναι ό,τι καλύτερο ήρθε στην ζωή μου.

Έρωτας με την πρώτη ματιά; Ναι, αυτό μάλλον...

Ακόμη με πειράζει η Σελ για το πώς είχα κοκκινήσει όταν μου φίλησε το χέρι. Αλλά πλέον μένω σε ένα γέλιο μόνο, δεν της θυμώνω. Δεν μπορώ άλλωστε να το κάνω αυτό. Είναι η καλύτερη ξαδέλφη σε όλο το συγκενολόι από την μεριά του πάτερα μου

Πέρασαν λίγες στιγμές μέχρι να καταλάβω ότι κάποιος χτυπούσε την πόρτα.

Φ: "Ζακλίν;"

Ωχ, όχι ο Φρεντ...

Σκούπισα στα γρήγορα το πρόσωπό μου κι έστρωσα τα ρούχα πάνω μου. Δεν ήθελα να με δει σε τέτοια κατάσταση.

Ζ: "Ναι;" Η φωνή μου ακούστηκε ελάχιστα ραγισμένη κι ευχόμουν στον Μέρλιν να μην καταλάβει τίποτα.

Ο Φρεντ άνοιξε διστακτικά την πόρτα, μπήκε μέσα στο δωμάτιο και την ξαναέκλεισε πίσω του. Προσπάθησα να χαμογελάσω, πράγμα που φάνηκε ολέθρια αδύνατο γιατί πρόσεξε το ότι ήμουν χάλια.

Φ: "Μικρή μου; Όλα καλά;" Να πάρει, όταν με λέει έτσι δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Ένιωθα τα δάκρυα να ξεφεύγουν από τα μάτια μου και να κυλούν στα μάγουλά μου. Κι εννοείται το πρόσεξε.

Φ: "Έι, έι, μην κλαις. Εγώ είμαι εδώ"

Σκούπισε τα μάτια μου και με έκλεισε στην αγκαλιά του. Το πιγούνι του ήταν στο κεφάλι μου κι εγώ τον είχα αγκαλιάσει από την μέση του, με το κεφάλι μου στο στέρνο του.

Ηρέμησα τώρα που ήταν εδώ.

Φ: "Ξέρω, είναι δύσκολο. Αλλά είμαι εγώ εδώ, εντάξει; Δεν σε αφήνω μόνη σου"

Με κοίταξε και τον κοίταξα κι εγώ. Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και ρούφηξα σιγανά την μύτη μου, σκουπίζοντας κι άλλο τα μάτια μου με το μανίκι της μπλούζας μου.

Ο Φρεντ συνέχιζε να με κοιτάζει.

Ζ: "Φρεντ, σε ευχαριστώ"

Φ: "Για ποιο πράγμα;"

Ζ: "Για όλα"

Με κοιτούσε πιο έντονα από πριν. Μια τα μάτια μου, μια τα χείλη μου και το άγχος με είχε καταβάλει ολόκληρη. Ένιωθα να τρέμω, ενώ στην πραγματικότητα δεν το έκανα κι η καρδιά μου αναπηδούσε μέσα μου σαν τρελή!

Έσκυψε λίγο ακόμη, έκλεισε τα μάτια του και με φίλησε. Τα χέρια του μετακινήθηκαν στην μέση μου και με τραβούσαν να έρθω πιο κοντά του, ενώ τα δικά μου ήταν στο στήθος του.

Εκείνος βάθυνε το φιλί και τα χέρια μου άρχισαν να ταξιδεύουν στα μαλλιά του, τραβώντας τα ελαφρά. Αναστέναξε μέσα στο φιλί κι ένιωθα τα μάγουλά μου να φλέγονται.

Με αργές και προσεκτικές κινήσεις με ξάπλωσε στο κρεβάτι. Τα χέρια του χάιδευαν ανατριχιαστικά την μέση μου και με άναβε υπερβολικά.

Ξέφυγε από το φιλί μας και κατέβηκε στον λαιμό μου. Τα χείλια του ήταν ζεστά, το ένιωσα με την πρώτη επαφή. Μια έγλειφε, μια φιλούσε κάποια σημεία, δεν ξέρω τι έκανε.

Ζ: "Αχ, Φρεντ"

Αναστέναξε κι εκείνος ανάμεσα στα φιλιά του κι έγλυψε πάλι το σημείο στο λαιμό μου με το οποίο είχε βαλθεί να ασχολείται. Μέρλιν, έχω ανατριχιάσει ολόκληρη.

Αλλά τα καλά πράγματα τελειώνουν γρήγορα.

Η πόρτα άνοιξε με πάταγο κι ο Φρεντ κι εγώ πεταχτήκαμε μόλις η Σελ μπήκε στο δωμάτιο. Κι μας κοιτούσε ενο είχε φρικαρει

Σ: "Συγνώμη, συνεχίστε"

Ζ: "ΣΕΛΗΝΗ!"

Σ:"Δεν φταίω εγω ο Ρον-ο θα παίξουμε ξύλο"

Η πόρτα έκλεισε με τον ίδιο πάταγο με τον οποίο άνοιξε κι ο Φρεντ από πάνω μου σιγογελούσε. Γύρισα να τον κοιτάξω.

Ζ: "Τώρα εσύ γιατί γελάς;"

Φ: "Είσαι γλυκούλα όταν θυμώνεις"

Ζ: "Βλάκα-"

Και με φίλησε για να μην συνεχίσω να μιλάω.

Φ: "Άφησα μια δουλειά στην μέση"

Και ξανακατέβηκε στον λαιμό μου να τελειώσει αυτό που άρχισε.

Μέριλιν, τον λατρεύω αυτόν τον άνθρωπο!

~Selina pov~

Μπήκα στο δωμάτιο που ήταν η Ζακλίν

Ο Ρον είπε να πάω και ότι είναι και η Ερμιόνη με τον Χάρι αλλά δεν ήταν-

Και είδα την Ζακλίν με τον Φρεντ αγκαλιά στο κρεβάτι

Φρικαρα και ήταν καλύτερα να φύγω

Σ: "Συγνώμη, συνεχίστε"

Ζ:"ΣΕΛΗΝΗ"

Σ:"Δεν φταίω εγω ο Ρον-ο θα παίξουμε ξύλο"Και βγήκα απο το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα

Κατέβηκα τις σκάλες και μπηκα στο σαλόνι που είδα τον Χάρι την Ερμιόνη και τον Ρον

Σ:"ΡΟΝΑΛΝΤ ΜΠΙΛΙΟΥΣ ΟΥΕΣΛΙ ΈΧΕΙΣ ΠΕΘΆΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΈΡΕΙΣ!"

Μια κραυγή τρόμου βγήκε απο το στόμα του Ρον καθώς τον πλησίαζα

Σ:"Να πάω στο δωμάτιο της Ζακλίν που θα είστε και εσείς?!Η Ζακλίν ήταν με τον Φρεντ!"

Ρ:"Συγνώμη Συγνώμη"Είπε ενω πήγενε πίσω απο τον καναπέ

Ε:"Παίζαμε θάρρος η αλήθεια και του είπαμε να σου πει ότι θα πάμε εκεί αλλά δεν θα πάμε είναι άθλιο αλλά το μόνο που δέχτηκε"

Ξαφνικά ακούστηκε το κουδούνι πήγα και ανοιχτά την πόρτα και...

Είδα την μητέρα της Ζακλίν να περιμένει εκνευρισμένη πριν προλάβω να απαντήσω μίλησε

Εμμα:"Που είναι η κόρη μου;"

Σ:"Πάνω"

Ε:"Και γιατί δεν έχει έρθει ακόμα σπίτι;"

Σ:"Είπε ότι θα μείνει εδω απόψε"

Ε:"Δεν συμφώνησα ποτέ σε κάτι τέτοιο! φώναξε την τώρα!"

Πριν προλάβω να απαντήσω η Ζακλίν εμφανίστηκε στις σκάλες με τον Φρεντ αλλά δεν πρόλαβε να μιλήσει

Ε:"Α εδω είσαι ελα πάμε"

Ζ:"Οχι θα μείνω εδώ απόψε"

Ε:"Αυτό ξέχνατω ελα"

Ζ:"Γιατί δεν μου είπες για τον μπαμπά;"

Ε:"Θα το συζητήσουμε σπίτι ελα"

Ζ:"Μα δεν θέλω να έρθω σπίτι"

Ε:"Πίστεψε με θες ειμαι η μητέρα σου ξέρω πιο είναι το καλύτερο για εσένα"

Η Ζακλίν κοίταξε μια εμένα και μια τον Φρεντ

Ζ:"Εντάξει..."Φαινόταν ότι δεν ήθελε να πάει αλλά δεν ήθελε να τσακωθεί

Σ:"Βασικά η Ζακλίν έχει το δικαίωμα να μείνει οπότε αν θέλει μένει"

Ε:"Δεν σε ρώτησα νεαρή μου! είσαι ίδια η μητέρα σου"Έκανε μια παύση

Ε:"Δεν νομίζω ότι την συμπάθησα ποτέ νόμιζε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα μάλλον η ίδια ευθύνεται για τον θάνατο της"

Σ:"Δεν νομίζω να ρώτησα ποτέ"

Ε:"Αυτό ήταν Ζακλίν φεύγουμε"

Ζ:"Οχι η Σελ έχει δίκιο δεν θα έρθω!"

Ε:"Και που θα μείνεις;"

Σ:"Εδω"

Ζ:"Ναι"

Η μητέρα της δεν απάντησε και έφυγε

Ζ:"Αυτό ήταν...ωραίο"Είπε και της χαμογέλασα

Ο Φρεντ έφυγε και πήγε στο σαλόνι

Σ:"Απ'ότι φαίνεται δεν είναι μόνο ο Χάρι χταπόδι"Και έδειξε τον λαιμό της

Ζ:"Μην κλέβεις της ατάκες μου!"

Σ:"Εντάξει"

Ζ:"Εμμ Σελ σχετικά με αυτό που είπε για την μητέρα σου"

Σ:"Μην ανησυχείς όλα καλά"

Ζ:"Εντάξει"

Μετά απο λίγο πήγαμε για ύπνο και άρχισε πάλι να βρέχει

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα λόγια της μητέρας της Ζακλίν έκαναν βόλτες στο μυαλό μου

Έκανα σβούρες στο κρεβάτι μέχρι που γύρισα απο την μεριά του παραθύρου και κοίταγα την βροχή

Μετά απο λίγο η πόρτα άνοιξε και ένιωσα κάποιον να κάθεται δίπλα μου και δεν άργησα να καταλάβω ότι ήταν η Ζακλίν

Ζ:"Σελ ξέρω ότι σε πείραξε αυτό που είπε η μητέρα μου"

Σ:"Είμαι εντάξει"

Ζ:"Δεν φαίνεται αυτό όμως"Σηκώθηκε και πήγε στο γραφείο μου

Μετά απο λίγα δεύτερα κάποιος μπήκε με ενα σεντόνι πάνω του για να μοιάζει με φάντασμα αμέσως κατάλαβα ότι ήταν ο Χάρι που ήθελε να με τρομάξει αλλά δεν τα κατάφερε το μόνο που έκανα ήταν να γελάσω

Πήγε να βγάλει το σεντόνι απο πάνω του ότι ενα βάζο έσπασε στο κεφάλι του

Σ:"Ζακλίν!"

Ζ:"Τι;"

Σ:"Γιατί να το κάνεις αυτό;!"

Ζ:"Το έριξα στο φάντασμα"

Σ:"Αν ήταν φάντασμα θα πέρναγε απο μεσα του δεν δεν θα έσπαγε πάνω του!"

Σηκώθηκα με γρήγορες κινήσεις και πήγα διπλά στον Χάρι

Ζ:"Α ναι σωστά"

Έκατσα στα γόνατα διπλά του και τράβηξα το σεντόνι

Ζ:"Ο εμ δεν-συγνώμη"

Δεν της απάντησα σήκωσα απαλά το κεφάλι του Χάρι και το άφησα στα πόδια μου

Σ:"Χάρι;"Αλλά ούτε που κουνήθηκε

Η Ζακλίν ήρθε και έκατσε δίπλα μου στα γόνατα αλλά μετά απο λίγα δεύτερα γουρλοσε τα μάτια της

Ζ:"Εμμ Σελ θέλω να σου πω κάτι αλλά προσπάθησε να μείνεις ψύχραιμη"

Σ:"Εντάξει"

Προσπαθούσε να μου πει κάτι αλλά δεν μπορούσε

Μετα τράβηξε την μπλούζα μου

Ζ:"Δες"

Κοίταξα την μπλούζα μου και είχε αίματα τράβηξα όσο πιο καλά μπορούσα τα χέρια μου που κρατούσαν ακόμα το κεφάλι του Χάρι και είδα ότι ήταν επίσης γεμάτα αίματα

Ζ:"Σελ"Άρχισα να δακρύζω

Σ:"ΜΠΑΜΠΑ"Φώναξα οσο μπορούσα

Μετά απο λίγα δεύτερα η πόρτα άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε ο μπαμπάς με τον κύριο και την κυρία Ουέσλι

*
*
*
*

Η ώρα κοντεύει τρεισήμισι τα ξημερώματα

Η κυρία Ουέσλι έβαλε γάζες γύρω απο το κεφάλι του Χάρι και είπε ότι θα γίνει σύντομα καλά

Αλλά ανησυχώ και δεν έχω φύγει απο διπλά του

Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε η Ζακλίν

Ζ:"Σελ έχω έρθει πολλές φορές σε παρακαλώ πήγενε για ύπνο ήταν κουραστική μέρα"

Σ:"Δεν θέλω"

Ζ:"Το δωμάτιο σου είναι δίπλα πήγενε τουλάχιστον να αλλάξεις και να κοιμηθείς μια ώρα"

Σ:"Καλά..."

~Five days later~

Πέντε μέρες έχουν περάσει πέντε μέρες και ο Χάρι ακόμα δεν έχει ξυπνήσει

Αυτές τις πέντε μέρες δεν μπορώ να κοιμηθώ και τρώω ελάχιστα και αυτό με το ζόρι

Όλη μέρα ειμαι στο δωμάτιο του Χάρι και περιμένω να αλλάξει κάτι αλλά ξέρω πως δεν θα αλλάξει όμως το ελπίζω

Η ώρα πάει 1:00π.μ. και αναγκάστηκα πρέπει να πάω για ύπνο ξάπλωσα και κοίταγα απο την μεριά του παραθύρου

*
*
*
*

Πρέπει να ήταν περίπου τρεις όταν άκουσα την πόρτα του δωματίου να κλείνει αλλά δεν έδωσα σημασία

Μετά απο αυτό όμως ένιωσα κάποιον να ξαπλώνει δίπλα μου και να περνάει το ενα χέρι του απο πάνω μου και ακούμπησε την κοιλιά μου ώστε να με αγκαλιάσει και μετά απο λίγο να με τραβάει προς το μέρος του

Γύρισα και είδα τον Χάρι χαμογέλασα αρκετά και τύλιξα τα χέρια μου γύρω απο τον λαιμό του τον έφερα κοντά μου και τον φίλησα

Χ:"Πρόσεχε το χτύπημα δεν έχει κλείσει τελείως"

Σ:"Συγνώμη"

Χ:"Δεν πειράζει"

Σ:"Πως είσαι;σε πονάει;"

Χ:"Τώρα που σε βλέπω είμαι καλά"

Χαμήλωσα το κεφάλι μου γιατί σίγουρα είχα κοκκινίσει αλλά ο Χάρι έβαλε το χέρι του στο πηγούνι μου και μου σήκωσε το κεφάλι κάνοντας με να τον βλέπω

Χ:"Ε εγω θέλω να σε βλέπω ακόμα και αν έχεις γίνει πιο κόκκινη και απο το Γκρίφιντορ"Είπε και με έκανε να γελάσω

Χ:"Νομίζω πως είναι ωραία για ύπνο"

Σ:"Ναι"Ειπα και βολευτηκα στην αγκαλιά του.

Χ:"Καληνύχτα"Είπε και με φίλησε στο κεφάλι

Σ:"Καληνύχτα"

Σήκωσα λίγο το κεφάλι μου τον φίλησα απαλά στα χείλη και ξανά κατέβασα το κεφάλι μου στο στέρνο του και έκλεισα τα μάτια μου

             Χελοου μανιταράκια μου

Τι κάνετε? ελπίζω να είστε καλά

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?