~The same night~
~Harry pov~

Ρ:"Δεν καταλαβαίνω τι σε θέλει ο Νταμπλντορ τέτοια ώρα;"

Χ:"Δεν ξέρω Ρον αλλά είπε ότι είναι σημαντικό"

Είπα και έφυγα για το γραφείο του Νταμπλντορ.

Χτύπησα την πόρτα και όταν απάντησε μπήκα στο γραφείο του.

Ν:"Α Χάρι πήρες το γράμμα μου έλα εδώ"
Είπε και πήγα μπροστά στο γραφείο του.

Ν:"Πως είσαι;"

Χ:"Καλά είμαι κυρίε"

Ν:"Σου αρέσουν τα μαθήματα σου;"Και κούνησα θετικά το κεφάλι μου

Ν:"Άκουσα ότι ο καθηγητής Σλαγκχορν είναι εντυπωσιασμένος μαζί σου"

Χ:"Νομίζω ότι υπερεκτιμά τις δυνάμεις μου κύριε;"

Ν:"Αλήθεια;"

Χ:"Σίγουρα"

Ν:"Και τι γίνεται με τις εξωσχολικές σου δραστηριότητες;"

Δεν του απάντησα και τον κοίταξα ερωτηματικά

Ν:"Παρατηρώ ότι περνάς πολύ χρόνο με τη δεσποινίς Γκρέιντζερ"

Χ:"Οχι οχι εννοώ είναι υπέροχη είμαστε φίλοι δεν είμαστε-"

Ν:"Συγχώρεσε με πάντα ήμουν περίεργος"Είπε και σηκώθηκε 

Ν:"Μπρέπει να αναρωτιεσαι γιατί σε κάλεσα εδω απόψε και η απάντηση βρίσκεται εδω"Και πήγε μπροστά απο μια γυάλινη βιτρίνα που είχε διάφορα γυάλινα φιαλίδια μεσα

Ν:"Αυτό που βλέπεις είναι αναμνήσεις κι όλες αφορούν ενα άτομο τον Βόλντεμορτ η τον Τομ Ριντλ όπως ήταν γνωστός τότε"Πήρε μια φιάλη και

Ν:"Αυτή η φιάλη περιέχει μια συγκεκριμένη ανάμνηση απ'την μέρα την οποία τον γνώρισα για πρώτη φορά θα ήθελα να την δεις αν θέλεις"

Τον πλησίασα και πήρα την φιάλη τον κοίταξα και μου έδειξε τον κύβο των στοχασμών πήγα και έριξα το περιεχόμενο της φιάλης μέσα και έβαλα το κεφάλι μου μέσα στο νερό

Ήταν ένα τεράστιο σπίτι μισώ αυτό είναι ορφανοτροφείο?

Ξαφνικά άρχισα να ακούω ομιλίες

?:"Μπορώ να πω ότι έμεινα έκπληκτη όταν πήρα το γράμμα σας κύριε Νταμλντορ ολα τα χρόνια που είναι εδω ο Τομ δεν έχει έρθει κάποιος συγγενης για επίσκεψη"

Είδα μια γυναίκα μεγάλη σε ηλικία και έναν άντρα που ήταν ο Νταμλντορ σε νεότερη ηλικία.

?:"Έχουν συμβεί διαφορά περιστατικά με τα άλλα παιδιά...δυσάρεστα περιστατικά..."

Και σταμάτησαν μπροστά απο μια πόρτα η γυναίκα άνοιξε λίγο την πόρτα και

?:"Τομ έχεις επισκέπτη"

Ν:"Τι κάνεις Τομ"

Μέσα ήταν ενα μικρό αγόρι με σκουρόχρωμα μαλλιά και μπλε μάτια αν δεν το ήξερα δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι είναι ο Βόλντεμορτ

Τ:"Φύγε"

Ο καθηγητής Νταμλντορ μπήκε στο δωμάτιο και η γυναίκα έφυγε κλείνοντας την πόρτα

Ενα λεπτό μετά ο καθηγητής Νταμλντορ κάθονταν στο κρεβάτι και ο Βόλντεμορτ στην καρέκλα απέναντι του

Τ:"Είσαι γιατρός σωστά;"

Ν:"Οχι είμαι καθηγητής"

Τ:"Δεν σε πιστεύω αυτή σε έφερε εδω πιστεύουν ότι είμαι διαφορετικός"

Ν:"Ίσως και να έχουν δίκιο"

Τ:"Δεν ειμαι τρελός"

Ν:"Το Χόγκουαρτς δεν είναι μέρος για τρελούς το Χόγκουαρτς είναι σχολείο... σχολείο μαγείας"Του είπε αλλά δεν του απάντησε

Ν:"Μπορείς να κάνεις πράγματα έτσι δεν είναι Τομ; πράγματα που τα άλλα παιδιά δεν μπορούν"

Τ:"Μπορώ να κινώ πράγματα χωρίς να τα αγγίζω...μπορώ να βάλω ζώα να κάνουν ότι θέλω χωρίς να τα εκπαιδεύσω..μπορώ να κάνω άσχημα πράγματα σε ανθρώπους που δεν είναι καλοί μαζί μου...μπορώ να τους κάνω να πονέσουν αν θέλω"Είπε και σταμάτησε

Τ:"Εσυ ποιος είσαι;"

Ν:"Είμαι σαν κι εσένα Τομ είμαι διαφορετικός"

Τ:"Αποδειξε το"Είπε και η ντουλάπα που ήταν δίπλα στο κρεβάτι πήρε φωτιά.

Ν:"Νομίζω ότι υπάρχει κάτι μέσα στην ντουλάπα που θέλει να βγει εξω Τομ"

Ο Βόλντεμορτ πλησίασε την ντουλάπα η πόρτα της άνοιξε και πήρα απο μέσα ενα κουτάκι η πόρτα ξανά έκλεισε και η φωτιά σταμάτησε άνοιξε το κουτί και άφησε ότι είχε μέσα πάνω στο κρεβάτι.

Ν:"Η κλοπή δεν επιτρέπεται στο Χόγκουαρτς Τομ αλλά στο Χόγκουαρτς δεν θα διδαχτεις μόνο το πως να κάνεις μαγιά αλλά και πως να ελέγχεις τη μαγεία...με καταλαβαίνεις;"

Τον ρώτησε αυτός κούνησε θετικά το κεφάλι του και ο Νταμπλντορ πήγε προς την πόρτα

Τ:"Μπορώ επίσης να μιλάω στα φίδια...με βρίσκουν...μου ψιθυρίζουν... είναι φυσιολογικό για κάποιον σαν εμένα κύριε;"

Το επόμενο λεπτό η ανάμνηση είχε διαλυθεί και είχα επιστρέψει στην πραγματικότητα.

Χ:"Το ξέρατε τότε κύριε;"

Ν:"Αν ήξερα ότι γνώρισα των ποιο σκοτεινό και επικίνδυνο μάγο όλων των εποχών; οχι αν το ήξερα..."Και έκανε μια παύση.

Ν:"Με τον καιρό ο Τομ μεγάλωσε εδω στο Χόγκουαρτς στον οίκο ενός συγκεκριμένου καθηγητή μπορείς να βρεις τι μάθημα θα έκανε αυτός ο καθηγητής;"

Χ:"Δεν φέρατε πίσω τον καθηγητή Σλαγκχορν για να διδάξει φίλτρα σωστά κύριε;"

Ν:"Οχι δεν το έκανα βλέπεις ο καθηγητής Σλαγκχορν έχει κάτι στην κατοχή του που επιθυμώ βαθιά δεν θα τα παρατήσει εύκολα"

Χ:"Είπατε ότι ο καθηγητής Σλαγκχορν θέλει να με βάλει στην συλλογή του"

Ν:"Σωστά"

Χ:"Θέλετε να τον αφήσω;"

Ν:"Ναι"

Μετά απο λίγο έφυγα απο το γραφείο του και αρχισα να πηγαίνω προς τον κοιτώνα όταν είδα μια μορφή να έρχεται προς το μέρος μου

?:"Γεια σου Χάρι!"

Χ:"Άσλεϊ;"

Α:"Με θυμάσαι βλέπω"

Χ:"Ναι αφού πριν μια ώρα ήμασταν μαζί στο μάθημα της αστυνομίας"

Α:"Ναι σωστά...λοιπόν τι κάνεις εδω;"

Χ:"Ημουν στο γραφείο του καθηγητή Νταμλντορ εσυ"

Α:"Βόλτα δεν μπορώ να κοιμηθώ...θες να έρθεις;"

Χ:"Κοίτα Άσλεϊ-"

Α:"Ξέρω έχεις κοπέλα την Σελίνα Μπλακ"

Χ:"Μα πως-"

Α:"Μου το είπες στο μάθημα"

Χ:"Περίεργο δεν το θυμάμαι"

Α:"Θα το ξέχασες...λοιπόν θα έρθεις;"

Χ:"Οχι πρέπει να γυρίσω στον κοιτώνα"

Α:"Χμ καλά"Είπε με φίλησε στο μάγουλο και έφυγε

Αυτό τώρα τι ήταν;

Πήγα στον κοιτώνα και μόλις μπήκα στο εντευκτήριο είδα την Ζακλίν.

Χ:"Είναι ολα καλά;η Σελ-"

Ζ:"Καλά είναι κοιμάται"

Χ:"Και εσυ;"

Ζ:"Δεν μπορούσα να κοιμηθώ και αποφάσισα να πάω μια βόλτα στο κάστρο"

Χ:"Εντάξει εγω παω για ύπνο καληνύχτα"

Της είπα και άρχισα να πηγαίνω προς την σκάλα για τα δωμάτια.

Ζ:"Τι ήταν όλο αυτό με την Άσλεϊ;"

Είπε και γύρισα να την κοιτάξω

Χ:"Τι εννοείς;"

Ζ:"Ξέρεις τι εννοώ!"

Χ:"Δεν είναι αυτό που νομίζεις...εντάξει αυτό δεν ακούστικε όπως θα ήθελα"

Ζ:"Νομίζεις;!"

Χ:"Κοίτα μπ-"

Ζ:"Αν αντί για εμένα σας έβλεπε η Σελ;"

Χ:"Μα δεν έγινε κάτι απλά μιλάγαμε"

Ζ:"Απλά μίλαγε;!"

Χ:"Ναι"

Της είπα και άρχισε να με πλησιάσει απειλητικά

Ζ:"Ακουσε με καλά αν την πληγώσεις θα το μετανιώσεις πίκρα"

Είπε και έφυγε για τα δωμάτια

Εντάξει έχει όντως συγγένεια με την Σελ.

~Next day~
~Selina pov~

Ξύπνησα και ακόμα δεν είχε ξημερώσει

Σ:"Ζακλίν;"Της είπα χαμηλόφωνα αλλά τίποτα

Σ:"Ζακλίν!"Ψιθυροφωναξα και γύρισε απο την άλλη.

Σ:"Σοβαρά;"

Σηκώθηκα και πήγα διπλά της

Σ:"Ξυπνά βόδι"Την τράβηξα το μαξιλάρι και της το χτύπησα στο κεφάλι

Ζ:"Αου!"

Σ:"Ωραία ξύπνησες"

Ζ:"Αφού εσυ-"

Σ:"Δεν πειράζει"

Της είπα γύρισε απο την και

Ζ:"Σελ είναι εξίμισι"

Σ:"Ναι"

Ζ:"Γιατί με ξύπνησες!"

Σ:"Εσυ εχτές γιατί με ξύπνησες;"

Ζ:"Για να με κάνεις ξενάγηση"

Σ:"Το ξερά!"

Ζ:"Θα ξυπνήσεις την Ερμιόνη"

Είπε και την κοίταξα με δολοφονικό βλέμμα

Ζ:"Τι;"

Σ:"Ντύσου θα πάμε βόλτα στο κάστρο"

Ζ:"Καλά"Σηκώθηκε πήρε την στολή της και πήγε στο μπάνιο και μετά απο ενα λεπτό βγήκε

Ζ:"Ποτέ ντύθηκες;"

Σ:"Τώρα"

Ζ:"Καλά πάμε;"

Σ:"Ναι"Και φύγαμε απο τον κοιτώνα

Είχαμε φτάσει στον έβδομο όροφο όταν είδαμε τον Μαλφοϊ μπροστά απο έναν τοίχο

Ζ:"Γιατί κοιτάει έναν τοίχο;"

Σ:"Δεν ξέρω έλα πάμε η Ερμιόνη θα έχει ξυπνήσει"Είπα και πήγα να φύγω αλλά σταμάτησα

Ζ:"Μα πως..."

Σ:"Τι έπαθες;"Είπα χωρίς να γυρίσω να την κοιτάξω

Ζ:"Εμφανίστηκε μια πόρτα στον τοίχο"

Σ:"Τι πράγμα!"Γύρισα και όντως

Ζ:"Πως-"

Σ:"Το δωμάτιο των ευχών"

Ζ:"Το δωμάτιο των ευχών;"

Σ:"Θα σου πω μετά καλλίτερα να πηγαίνουμε"Πήγα να φύγω αλλά...

Σ:"Ζακλίν;"Και γύρισα να την κοιτάξω και την είδα να μπενει στο δωμάτιο τον ευχών

Σ:"Μου κάνεις πλάκα"

Αστην και φύγε

Μα δεν ξέρει μπορεί να κολλήσει εκεί μέσα

Ακριβώς:)

Οχι

Ο ελα τώρα παρακαλωωωω

Οχι!

Καλά κάνε ότι θες

Αυτό θα έκανα

Πφφφφ

Έτρεξα και μπήκα στο δωμάτιο πριν κλείσει η πόρτα

Η μήπως να πω ✨ΠοΥρΤΑ✨

Ιιιι κακία!

Σ:"Ζακλίν;"

Ζ:"Εδω"Και την είδα πίσω απο κάτι πράγματα και πήγα διπλά της

Σ:"Γιατί να έρθεις εδώ;"

Ζ:"Επειδή δεν θα είχα άλλη ευκαιρία να δω τι είναι το δωμάτιο των ευχών"

Σ:"Που έχω μπλέξει"

Ζ:"Ει!"

Είδαμε τον Μαλφοϊ να περνάει απο μπροστά μας και σκύψαμε

Ζ:"Ποιος-"

Σ:"Σσσσς"Την είπα και της έκανα νόημα να κάνει ησυχία

Όταν ο Μαλφοϊ απομακρύνθηκε σηκωθήκαμε

Ζ:"Τι κάνει στην ντουλάπα;"

Σ:"Προσπαθεί να πάει στην Νάρνια"Της είπα ειρωνικά

Ζ:"Πολύ αστείο"

Σ:"Για αυτό το είπα τώρα προχωρά να φύγουμε"

Ζ:"Καλά"

Πλησιάσαμε τον τοίχο η πόρτα εμφανίστηκε και βγήκαμε γρήγορα έξω.

Σ:"Τι στο καλό σκεφτόμουν;"

Ζ:"Σου εξήγησα!"

Σ:"Καλά"

Ζ:"Τι έπαθες;"

Σ:"Ωραία άκου"

Ζ:"Εντάξει"

Σ:"Ο Χάρι-"Είπα και την είδα να θυμώνει κάπος

Σ:"Ολα καλά;"

Ζ:"Ναι συνέχισε"

Σ:"Ο Χάρι είπε ότι ίσως ο Ντράκο είναι θανατοφάγος κάτι που δεν πιστεύω αλλά αν υπάρχει πιθανότητα να είναι θέλω μείνεις μακριά του"

Ζ:"Μα γιατί ενα δεκαεφταχρονο να θέλει να είναι θανατοφάγος;"Είπε και σταμάτησα

Ζ:"Τι;"

Σ:"Κι αν δεν θέλει;"

Ζ:"Τι εννοείς;"

Σ:"Αν αναγκάστηκε αν δεν είχε άλλη επιλογή;"

Ζ:"Δεν καταλαβαίνω"

Σ:"Ωραία λοιπόν ο Ντράκο που σου είπα;"

Ζ:"Αυτός που μπορεί να είναι θανατοφάγος;"

Σ:"Ναι"

Ζ:"Τι;"

Σ:"Είναι ο γιος του Λούσιους Μαλφοϊ"

Ζ:"Μισό αυτό δεν είναι που-"

Σ:"Ναι"

Ζ:"Συγγνώμη δεν ήθελα να-"

Σ:"Δεν πειράζει"

Ζ:"Καλλίτερα να πάμε στην τραπεζαρία θα έχουν πάει και οι άλλοι"

Σ:"Ναι"

*
*
*
*
*

Τα μαθήματα σχεδόν τελείωσαν έχει μείνει ενα τελευταίο που είναι η μαντική

Ρ:"Ε Σελ Χάρι δεν θα κάνουμε μαντική σήμερα"

Σ:"Γιατί;"

Ρ:"Δεν ξέρω"

Σ:"Καλά τότε πάμε στον κοιτώνα"

Ε:"Ζακλίν έλα εμείς έχουμε μαγκλολογια"

Ζ:"Ναι"Και έφυγαν

Ρ:"Πάμε;"

Χ&Σ:"Ναι"Και πήγαμε στον κοιτώνα

Λοιπόν ήμαστε εδω και πέντε λεπτά στο εντευκτήριο και εχω βαρεθεί ο Ρον μας λέει για τα δοκιμαστικά του Κουίντιτς και απέναντι η Λεβαντερ τον κοιτάει όλοι την ώρα.

Σ:"Εγω πάω πάνω"

Χ:"Εντάξει"Και έφυγα

Μπήκα στο δωμάτιο πήρα ενα βιβλίο και ξάπλωσα στο κρεβάτι.

Μετά απο λίγο μπήκε στο δωμάτιο ο Χάρι

Σ:"Τι έγινε;"

Χ:"Η Λεβαντερ έπιασε κουβέντα με τον Ρον και ήθελα να το αποφύγω είναι πολύ περίεργο όλο αυτό"Είπε και γέλασα

Ήρθε ξάπλωσε δίπλα μου και μου πήρε το βιβλίο

Σ:"Ε! γιατί το κάνεις πάλι αυτό;"

Χ:"Γιατί έχει πλάκα"Είπε και γέλασε

Τον κοίταξα με δολοφονικό βλέμμα και του πήρα τα γυαλιά

Χ:"Εσυ γιατί το κάνεις αυτό;"

Σ:"Γιατί έχει πλάκα"

Αφίσε το βιβλίο και προσπάθησε να μου πάρει τα γυαλιά

Σ:"Δεν το νομίζω"Είπα και σηκώθηκα

Χ:"Θα το δούμε αυτό"Είπε σηκώθηκε και άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου

Σ:"Να σε δω"Και έτρεξα στην άλλη μεριά του δωματίου

Χ:"Σελ δωστα μου δεν μπορώ να καλά"Έκανε μερικά βήματα προς το μέρος μου όμως γλίστρησε και έπεσε κάτω

Στην αρχή γέλασα αλλά μετά πήγα μπροστά του

Σ:"Είσαι καλά;"

Χ:"Ναι"Είπε του έδωσα τα γιαλιά του και τα φόρεσε

Σ:"Καλύτερα;"

Χ:"Ναι"Σηκώθηκα πήρα το βιβλίο και το άφησα στο γραφείο

Γύρισα και κοίταξα τον Χάρι που είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι μου σταυρωσα τα  χέρια μου και σήκωσα το φρύδι μου

Χ:"Ελα μην φοβάσαι δεν θα σε πειράξω"

Είπε και συνέχισα να τον κοιτάω χωρίς να του απαντήσω

Χ:"Στο υπόσχομαι"Ξάπλωσα διπλά του με αγκάλιασε και τον κοίταξα

Χ:"Ούτε αγκαλιά;"

Σ:"Οχι αυτό είναι εντάξει"

Χ:"Λοιπόν γιατί θες να μιλήσουμε;"

Σ:"Δεν ξέρω"

Χ:"Με τον Ρέμους πως πέρναγες πιο παλιά πριν πας στο Μπομπατον;"

Σ:"Με διάφορα παιχνίδια,ζωγραφική και άλλα πολλά"Είπα και χαμογέλασα αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ.

Χ:"Τι έπαθες;"

Σ:"Πολλές φορές σκευτομε ότι τον υποχρέωνα η του γηνομουν βάρος..."

Χ:"Γιατί;"

Σ:"Ασχολειοταν συνέχεια μαζί μου ενα τώρα που δεν το κάνει είναι με την Τονκς είναι σαν να τον έκανα να μείνει πίσω"

Χ:"Δεν φταίς εσυ και το ξέρεις"

Σ:"Ναι"Είπα και μετά απο λίγο χαμογέλασα

Χ:"Τι;"

Σ:"Όταν ημουν μικρή είχα μπερδευτεί και είπα τον Ρέμους μπαμπά μετά μου εξήγησε ότι δεν είναι αυτός ο μπαμπάς μου και τι είχε γίνει"Δεν είπε κάτι και γέλασε

Σ:"Δεν είναι αστείο!"

Χ:"Είναι λίγο όπως είναι και χαριτωμένο" Είπε και χαμογέλασα

Χ:"Ο πέρασε η ώρα έλα έχουμε τα δοκιμαστικά για το κουίντιτς"

Σ:"Τα οποία θα πρέπει να ξένα περάσω για να είμαι και φέτος στην ομάδα"

Χ:"Μια χαρά θα τα πας ελα πάμε"

Χελοου μανιταράκια μου

Τι κάνετε ελπίζω να είστε καλά

Πως σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο?

Επίσης χρόνια πολλά στην eixameerica
η οπός είναι γνωστή στην ιστορία μου στην Κούλα που έχει την γιορτή της!

Χρόνια πολλά βλαμμένο να χαίρεσαι το όνομα σου