~Harry pov~

Παραμονή Χριστουγέννων!

Μια μέρα μέχρι τα γενέθλια της Σελ! και τα Χριστούγεννα φυσικά...

Αύριο θα φύγουμε με τα παιδιά θα περάσουμε όλοι μαζί τα Χριστούγεννα στο σπίτι του Σείριου αλλά τώρα είμαστε στο δωμάτιο ανάγκης και κάνουμε εξάσκηση για τέλεια φορά πριν τα Χριστούγεννα.

Η Σελ προσπαθεί να μάθει ακόμα στον Νέβιλ το αφοπλιστικό ξόρκι.

Σ:"Συγκεντρώσου στον στόχο δηλαδή σε εμένα... και να θυμάσαι να πεις καθαρά τα λόγια"

Ν:"Εντάξει..."Πήρε μια βαθιά ανάσα και...

Ν:"Αφοπλισιους!"Φωνάξε και το ραβδί της Σελ έπεσε πίσω.

Σ:"Νέβιλ τα κατάφερες!"

Ν:"Ναι τα κατάφερα!"

Χ:"Πολύ ωραία Νέβιλ μπράβο!"

Ντ:"Σελ το ραβδί σου"

Σ:"Ευχαριστώ Ντιν"

Χ:"Λοιπόν το μάθημα τελειώσε θα τα ξαναπούμε μετά τις διακοπές συνεχίστε να εξασκείται μόνοι σας"

Σ:"Μπράβο σε όλους κάνατε πολύ καλή δουλειά"

Ε:"Σελ μπορεις να έρθεις λίγο;"

Σ:"Ναι έρχομαι"

Η αίθουσα άδειασε και έμεινα εγω και η Τσο που ήταν μπροστά απο έναν καθρέφτη που είχε πάνω την φωτογραφία του Σεντρικ καλύτερα να δω αν είναι καλά.

Άρχισα να την πλησιάζω αλλά μπήκαν μπροστά μου ο Φρεντ και ο Τζορτζ.

Φ:"Σκεφτήκαμε κάτι Χάρι χάπια εμετού στην Αμπριτζ"

Τζ:"Η ζαχαρωτά πυρετού σου φέρνουν δυνατά ρίγη στο-"

Χ:"Καλή ιδέα παιδια αλλά με συγχωρείτε"

Τους προσπέρασα και πήγα διπλά στην Τσο.

Χ:"Είσαι καλά; έμαθα ότι η Αμπριτζ σε ζορισε προχτές..."

Τ:"Εντάξει είναι... εξάλλου αξίζει τον κόπο"Είπε και κοίταξα την φωτογραφία του Σεντρικ.

Τ:"Απλώς τώρα που μαθαίνω όλα αυτά αναρωτιέμαι αν τα είχε μάθει και εκείνος"

Χ:"Ο Σεντρικ τα ήξερα όλα αυτά ήταν πολύ καλός απλά ο Βόλντεμορτ ήταν καλύτερος"

Τ:"Είσαι πολύ καλός δάσκαλος Χάρι δεν είχα καταφέρει να ακινητοποιησω τίποτα"

Κοίταξε πάνω και έκανα το ίδιο...

Τ:"Γκυ"

Δεν απάντησα.

Άρχισε να με πλησιάζει και με φίλησε μείναμε για δυο λεπτά δεν ανταποκρίθηκα και απομακρύνθηκα.

Χ:"Συγγνώμη δεν...εχω συναισθήματα για κάποια άλλη..."

Τ:"Η Σελίνα;"

Χ:"Μα πως-"

Τ:"Φαίνεται απο τον τρόπο που την κοιτάς"

Χ:"Λες να το έχει καταλάβει;"

Τ:"Οχι"

Χ:"Εντάξει συγγνώμη αλλά μπρέπει να φύγω..."

Έφυγα και πήγα στον κοιτώνα η Ερμιόνη ήταν στο καναπέ με τον Ρον αλλά η Σελ δεν ήταν εκεί...

Είπα στα παιδιά τι έγινε και...

Ρ:"Δηλαδή φίλησες την Τσο;"

Χ:"Εκείνη αλλά ναι όμως δεν το ήθελα"

Ε:"Γιατί είσαι έτσι αφού σου αρέσει η Τσο;"

Χ:"Δεν μου αρέσει τουλάχιστον οχι ποια"

Ρ:"Αφου ποτέ δεν σου αρέσει απλά το είπες για να αποφύγεις τις ερωτήσεις της Σελ"

Ε:"Της είπες ψέματα;"

Χ:"Μπράβο Ρον"

Το πορτρέτο άνοιξε και μέσα μπήκε η Σελ

Μισό έκλαιγε;

Μας κοίταξε και μετά έφυγε γρήγορα για το δωμάτιο της.

Ε:"Πάω να δω αν είναι καλά"Είπε και την ακολούθησε.

Τι έπαθε; πριν απο λίγο ήταν μια χαρά.

~Selina pov~

Ε:"Σελ μπορεις να έρθεις λίγο;"

Σ:"Ναι έρχομαι"

Βγήκα έξω και η Ερμιόνη με τράβηξε στον απέναντι διάδρομο και μόλις πέρασαν όλα τα παιδιά.

Ε:"Του το λες τώρα"

Σ:"Τι;"

Ε:"Θα πας να πεις στον Χάρι πως νιώθεις"

Σ:"Ξέχνατω"

Ε:"Υποσχέθηκες ότι θα του το πεις πριν φύγουμε για τις διακοπές των Χριστουγέννων τώρα πήγενε"

Σ:"Καλά..."

Ε:"Θα σε περιμένω στο εντευκτήριο"

Σ:"Εντάξει"Και έφυγε

Άρχισα να πηγαίνω πάλι προς το δωμάτιο αλλά σταμάτησα όταν...

Όταν είδα τον Χάρι με την Τσο...

Τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν ένιωσα απαίσια...

Άρχισα να τρέχω έξω απο το κάστρο στην λίμνη.

Όταν έφτασα εκεί τα δάκρυα αυξήθηκαν και δεν μπορούσα να σταματήσω.

Πως μπορούσα να είμαι τόσο χαζή οστε να νομίζω ότι θα μπορούσε να νιώθει κάτι για εμένα.

Άκουσα βήματα διπλά μου γύρισα και είδα τον Ζακ.

Σ:"Τι θες εδω εσυ;"

Ζ:"Στο είπα ότι δεν νιώθει το ίδιο δεν με άκουσες και τώρα σου ράγισε την καρδιά έτσι δεν είναι πριγκίπισσα;"

Σ:"Να μην σε νοιάζει!"

Ζ:"Αυτό είναι δύσκολο"

Σ:"Και γιατί;"

Ζ:"Επειδή είναι σαν να λες να μην νοιάζομαι για εσένα"

Σ:"Δεν είναι σαν αυτό σου λέω"

Ζ:"Κάτι που δεν μπρωκετε να κάνω"

Σηκώθηκα για να φύγω αλλά με έπιασε απο τον καρπό και τράβηξε κοντά του.

Ζ:"Που πας;"

Σ:"Δεν σε αφορά!"

Ζ:"Κι όμως οπότε πες"

Σ:"Αν το ξεχνάς η απαγόρευση ισχύει απο της εννιά οπότε εχω είκοσι λεπτά να πάω στον κοιτώνα"

Πήγα να φύγω αλλά δεν με άφησε.

Σ:"Ζακ θέλω να φύγω!"

Ζ:"Οπως θες αλλά μείνε μακριά του"

Σ:"Και γιατί αφού δεν νιώθει τίποτα τον είδα!"

Ζ:"Πολύ καλά φύγε"

Έφυγα και πήγα στον κοιτώνα μόλις μπήκα μέσα είδα τον Χάρι την Ερμιόνη και τον Ρον.

Θυμήθηκα τι είχα δει νωρίτερα και άρχισα να δακρύζω οπότε έτρεξα στο δωμάτιο μετά απο λίγο ήρθε και η Ερμιόνη.

Ε:"Σελ τι έπαθες;"

Δεν της απάντησα

Ε:"Πρέπει να σου πω κάτι άλλα δεν θα σου αρέσει και λογικά θα πληγωθείς"

Πήρε μια βαθιά ανάσα και...

Ε:"Ο Χάρι και η Τσο-"

Σ:"Φιλήθηκαν το ξέρω"Και έβαλα το κεφάλι μου κάτω απο το μαξιλάρι μου.

Ε:"Μα πως ο Χάρι-"

Σ:"Τους είδα! όταν πήγα να του πω πως νιώθω!"Είπε και ανακάθησα στο κρεβάτι

Ε:"Αυτό εξηγεί την κατάσταση σου..."

Είπε και με αγκάλιασε.

Ε:"Πάντως μπρέπει να ξέρεις ότι εκείνη τον φίλησε ο Χάρι δεν νιώθει τίποτα για εκείνη"

Σ:"Μα στο τρένο-"

Ε:"Το είπε μόνο για να αποφύγει τις ερωτήσεις σου πως νιώθεις τώρα;"

Σ:"Απ'την μια θέλω να τον πλακώσω αλλά απ'την άλλη να τον αγκαλιάσω..."

Η Ερμιόνη γέλασε και σηκώθηκε απο το κρεβάτι μου

Ε:"Καλύτερα να κοιμηθείς αύριο γυρίζουμε και δεν έχεις μαζέψει όλα σου τα πράγματα"

~Harry pov~

Ρ:"Τι πιστεύεις ότι έπαθε;"

Χ:"Δεν ξέρω"

Ρ:"Λες να έμαθε για εσένα και την Τσο;"

Χ:"Ελπίζω πως οχι"

Ρ:"Ελα καλλίτερα να πάμε για ύπνο..."

Χ:"Ναι"

Ξάπλωσα να κοιμηθώ αλλά μετά απο λίγο είδα έναν εφιάλτη ήταν αρκετά περίεργος...

Είδα τον κύριο Ουέσλι σε ενα μέρος με ράφια που πάνω τους είχαν αφαιρέσει σαν αυτές τις Τρελόνι όμως έτος απο αυτό το περίεργο ήταν ενα φίδι που επιτέθηκε στον κύριο Ουέσλι...

Το περίεργο είναι ότι εγω ημουν το φίδι...

Ξύπνησα ιδρωμένος ο Ρον φωνάξε την ΜακΓκοναγκαλ και πήγαμε στο γραφείο του Νταμλουντορ.

Όταν μπήκαμε μέσα στο γραφείο ήταν και τα αδέλφια του Ρον.

Ν:"Στο όνειρο ήσουν διπλά στο θύμα η κοίταζες απο ψηλά;"

Χ:"Τίποτα απο τα δυο ήταν σαν... Καθηγητά θα μου πείτε τι συμβαίνει;"

Δεν μου απάντησε και πήγε μπροστά σε ενα πορτρέτο.

Ν:"Ο Άρθουρ έχει βάρδια φρόντισε να τον βρουν οι κατάλληλοι"

Χ:"Καθ-"

Ν:"Φινέα πήγενε στο πορτραίτο σου στην οικία Γκριμολντ πες ότι ο Άρθουρ Ουέσλι τραυματίστηκε κι ότι τα παιδιά του θα πάνε σύντομα μέσο της πύλης"

Το πορτρέτο που μίλησε ο Νταμλουντορ πριν μίλησε.

Π:"Τον βρήκαν πιστεύουν ότι θα επιζήσει επιπλέον ο άρχοντας του σκότους δεν κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε"

Ν:"Ευτυχώς τώρα πρέπει να-"

Χ:"Κοιτάξτε με!"

Μόνο τότε γύρισε να με κοιτάξει.

Χ:"Τι μου συμβαίνει;"

?:"Με ζητήσατε;"

Γύρισα και είδα τον Σνέιπ.

Ν:"Σεβέρους δεν μπορούμε να περιμένουμε ως το πρωί αλλιώς θα είμαστε όλοι ευάλωτοι"

Ο Σνέιπ με έπιασε και άρχισε να με τραβάει προς την αίθουσα τον φίλτρων.

Σε:"Υπάρχει σχέση ανάμεσα στο μυαλό σου και του Άρχοντα του σκότους για την ώρα είναι ασφαλές να ξέρεις για αυτήν την σχέση..ας ελπίζουμε ότι δεν θα το μάθει"

Χ:"Εννοείτε ότι αν το μάθει θα μπορεί να διαβάζει το μυαλό μου;"

Σε:"Να το διαβάζει να το ελέγχει να το κλονίσει... στο παρελθόν ευχαριστιόταν πολλές φορές να μπενει στο μυαλό των θύματων του δημιουργώντας οράματα με σκοπό να βασανίσει μέχρι τρέλας... μόνο όταν απομυζουσε την τελευταία σταγόνα αγωνίας όταν κυριολεκτικά παρακολουθούσαν να πεθάνουν τότε μόνο τους σκότωσε"

Σε:"Με σωστή χρήση η δύναμη της Σφραγισματικης θα σε προφυλάξει απο διείσδυση η επιρροή στα μαθήματα αυτά θα προσπαθήσω να εισχωρησω στο μυαλό σου κι εσυ θα προσπαθήσεις να αντισταθείς...προετοιμάσου!"

Σήκωσε το ραβδί του και...

Σε:"Διείσδυση!"

Και πρόσφατες αναμνήσεις άρχισαν να επανέρχονται.

Σε:"Συγκεντρώσου Πότερ! εστίασε!"

Αυτό συνεχίστηκε για σχεδόν άλλη μια ώρα ευτυχώς πρόλαβα να κοιμηθώ καλά για το ταξίδι.

Το επόμενο πρωί ο Ρον είχε φύγει με τα αδέλφια και κατέβηκα στο εντευκτήριο βρήκα την Ερμιόνη και την Σελίνα στον καναπέ η Σελ λογικά δεν είχε κοιμηθεί το βράδυ γιατί είχε ακουμπήσει το κεφάλι της στο μπράτσο του καναπέ και προσπαθούσε να μείνει ξύπνια.

Χ:"Καλημέρα καλά Χριστούγεννα!"

Ε:"Καλά Χριστούγεννα!"

Σ:"Καλά Χριστούγεννα..."

Χ:"Χρόνια πόλα Σελ"

Σ:"Ευχαριστώ..."

Ε:"Τι έγινε και έφυγε ο Ρον εχτές;"

Και τους εξήγησα μετά πήγαμε για πρωινό και έπειτα στο Χόγκουαρτς εξπρές και μετά απο λίγο αυτό ξεκίνησε.

Κάποια στιγμή ένιωσα κάτι στον ώμο μου γύρισα και είδα την Σελ να έχει ακουμπήσει το κεφάλι της πάνω του.

Ε:"Αστην δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου το βράδυ και αν κοιμήθηκε θα ήταν τρεις τέσσερις ώρες"

Χ:"Γιατί;"

Ε:"Δεν νομίζω να θέλει να ξέρει κάποιος εκτός απο εμένα και ειδικά εσυ συγνώμη Χάρι αλλά δεν μπορώ να σου πω"

Χ:"Δεν καταλαβαίνω"

Ε:"Ισως να είναι καλύτερα έτσι τέλος πάντων πως λες να περάσουμε της γιορτές;"

Χ:"Δεν ξέρω.."
*
*
*
*

~Selina pov~

Πλέον έχουμε φτάσει στο σπίτι στο δωμάτιο μου επειδή το τάγμα έχει συμβουλίου για αυτό που έγινε στον μπαμπά του Ρον.

Έχει έρθει και ο Ρον με τον Φρεντ τον Τζορτζ την Τζίνη και την μητέρα και ο Πέρσι θα έμενε στο νοσοκομείο μήπως χρειαστεί κάτι ο κύριος Ουέσλι.

Χ:"Γιατί να μην θέλει το υπουργείο να μάθουν ότι ο Βόλντεμορτ επέστρεψε;"

Τ:"Ισως για να μας προστατεύσουν τουλάχιστον έτσι λένε..."

Σ:"Ακριβώς Τζίνη έτσι λένε αλλά αν ήθελαν να μας προστατεύσουν θα έλεγαν την αλήθεια για να ξέρουμε απο τι να προστατευτούμε! απλά ο Φαντζ δεν θέλει να χάσει την θέση του!"

Ρ:"Σε αυτό έχει δίκιο"

Σ:"Πάντα εχω δικιό!"

Ρ:"Αυτό δεν είναι αλήθεια"

Σ:"Ωραία πες μου μια φορά που δεν είχα"

Ρ:"Εμμ..."

Σ:"Λοιπόν;"

Ρ:"Δεν ξέρω..."

Σ:"Είδες πάλι είχα δίκιο"

Φ:"Ποιος θέλει να βάλουμε τα επικυμιντικα αυτιά..."

Τζ:"Στην σκάλα και να ακούσουμε τι λένε όπως την προηγούμενη φορά;"

Τ:"Εγω ειμαι μέσα!"

Σ&Ρ:"Κι εγω!"

Χ:"Ναι και εγω"

Σ:"Ερμιόνη;"

Ε:"Δεν ξέρω..."

Ρ:"Ελα θα έχει πλάκα"

Ε:"Καλά..."

Πήγαμε στην σκάλα όπως την προηγούμενη φορά και ακούγαμε τι λέγανε.

Σει:"Επιμένω ότι πρέπει να μάθουν"

Μ:"Εγω οχι είναι παιδια είναι επικίνδυνο!"

Σει:"Πρέπει να τους το πούμε!"

Σε:"Δεν νομίζω ότι αφορά δυο 15χρονα οι υποθέσεις του τάγματος"

Σει:"Μην ανακατεύσε Σνιβελους!"

Σε:"Μην με λες έτσι κάθε φορά που με φωνάζες έτσι η Ελίζαμπεθ-"

Σει:"Ξέρω τι έκανε Ελίζαμπεθ! και δεν σου επιτρέπω να την πιάνεις στο στόμα σου μετά απο όλα αυτά!"

Ρε:"Σταμάτησε πια!"

Άρχισα να καταλαβαίνω της σκάλες και να πηγαίνω προς την πόρτα της κουζίνας.

Ρ:"Σελ ελα πίσω θα σε καταλάβουν"

Έφτασα μπροστά την πόρτα και μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν.

Σε:"Με συγχώρεσε"

Σει:"Εκείνη ναι αλλά εγω οχι!"

Σε:"Σε όλα είσαι εγωιστής μέχρι και στο να πεις στην κόρη σου για το πως πραγματικά πέθανε η Ελ!"

Σει:"Εσυ με ποιον τρόπο θα της έλεγες ότι ο Λούσιους είχε σκοπό να σκοτώσει αυτην και οχι την μητέρα της;! ότι η μητέρα της πέθανε επειδή απλά ήθελε να την προστατέψει;! και πως ακόμα και τώρα ψάχνει ευκαιρία να την σκοτώσει;!"

Άνοιξα την πόρτα και...

Σ:"Τι;!"Και όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν.

Ρ:"Τελεία..."

Σει:"Σελίνα μπορώ να σου εξηγήσω"

Σ:"Δεν θέλω να μου εξηγήσεις! μου έλεγες ψέματα! και οι δυο σας!"

Είπε και κοίταξα τον Ρέμους.

Εφυγα και έτρεξα προς την πόρτα προσπάθησα να την ανοίξω αλλά τίποτα.

Ρε:"Σκέφτηκα ότι θα θες να φύγεις οπότε σου έκανα ξόρκι περιορισμού"

Δεν του απάντησα και έτρεξα στο δωμάτιο μου έκανα ενα ξόρκι και κλείδωσα την πόρτα.

Σει:"Σελ ξεκλείδωσε την πόρτα"

(Η όπως λέει η eixameerica την ✨πουρτα✨)

Δεν απάντησα

Σει:"Ανοιξε μου σε παρακαλώ"

Σ:"Φύγε!"Ακούστικε να απομακρύνετε και μετά απο λίγο η πόρτα ξανά χτύπησε.

Χ:"Σελ είσαι καλά;"

Ε:"Σε παρακαλώ Σελ άνοιξε την πόρτα"

Ρ:"Θέλουμε να σου μιλήσουμε"

Σ:"Θα ανοίξω αλλά θα μπει μόνο η Ερμιόνη"

Ε:"Εντάξει"

Ρ:"Μα-"

Σ:"Είπα μόνο η Ερμιόνη"

Χ:"Ρον ίσος είναι καλλίτερα να πάει πρώτα μόνο η Ερμιόνη"

Ρ:"Εντάξει..."

Ξεκλείδωσα και η Ερμιόνη μπήκε μέσα.

Ε:"Λοιπόν πως νιώθεις;"

Σ:"Απαίσια! εξετίας μου πέθανε!"

Ε:"Σελ αυτό δεν είναι αλήθεια το μόνο που ήθελε ήταν να σε προστατεύσει"

Σ:"Ναι και πέθανε"Και άρχισα να δακρύζω.

Ε:"Ελα"Είπε και άνοιξε τα χέρια της και εγω χώθηκα στην αγκαλιά της.

Ε:"Κλάψε θα σου κάνει καλό να ξεσπάσεις"

~Harry pov~

Χ:"Ρον ίσος είναι καλλίτερα να πάει πρώτα μόνο η Ερμιόνη"

Ρ:"Εντάξει..."

Η Ερμιόνη μπήκε στο δωμάτιο έκλεισε την πόρτα και την ξανά κλείδωσε.

Ρ:"Αυτό ήταν πολύ"

Χ:"Ναι...πιστεύω πως έπρεπε να της το είχαν πει νωρίτερα"

Ρ:"Ναι και εγω..."

Είδα τον Σείριο να έρχεται προς το μέρος μας.

Σει:"Ακόμα δεν άνοιξε;"

Χ:"Ναι αλλά μόνο για να μπει η Ερμιόνη"

Σει:"Εσας δεν σας αφήνει;"

Ρ:"Οχι είπε ότι θέλει να μπει μόνο η Ερμιόνη"

Χ:"Γιατί δεν της το είπατε νωρίτερα;"

Σει:"Πίστευα ότι είναι έτοιμη...και για να πω την αλήθεια ούτε και εγω ημουν να της το πω φοβόμουν για το πως θα αντιδράσει"

Η πόρτα άνοιξε και η Ερμιόνη βγήκε εξω

Χ:"Πως είναι;"

Ε:"Εκλαψε μέχρι που αποκοιμήθηκε"

Σει:"Καλύτερα να πάω να δω..."Είπε και μπήκε στο δωμάτιο.

~Selina pov~

Η Ερμιόνη μετά απο λίγο έφυγε και έμμηνα μόνη μου μέχρι που άνοιξε η πόρτα και κάποιος έκατσε στο κρεβάτι δίπλα μου.

Σει:"Ξέρω ότι δεν κοιμάσαι"

Σ:"Θέλω να μείνω μόνη μου"

Σει:"Δεν φταίς εσυ για αυτό που της συνέβη"

Σ:"Ναι φταίω προσπάθησε να με προστατεύσει και..."

Σει:"Με την ίδια λογική ο Τζέιμς και η Λίλι πέθαναν εξετίας του Χάρι"

Σ:"Οχι αυτοί απλά ήθελαν να..."

Σει:"Να τον προστατεύσουν; όπως η μητέρα σου εσένα δεν"

Σ:"Και ο Λούσιους γιατί ήθελε να με σκοτωσει αφου δεν ήξερε για τις δυνάμεις μου;"

Λ:"Η Ναρκίσα είχε πληγωθεί αρκετά όταν πήγε η Μπελατριξ στο Αζκαμπαν οπότε ο Λούσιους ήθελε να την κάνει να νιώσει όπως εκείνη περνώντας της ότι αγαπαγε"

Μετά απο λίγο έφυγε και εγω πήρα το ημερολόγιο της μαμάς.

21 Απριλίου 1979

Σήμερα είναι ο γάμος της Λιλ και του Τζέιμς οπότε βοηθάω την Λιλι να ετοιμαστεί.

Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και μέσα μπαίνει η Αλις με την Μάρλεν να την ακολουθεί.

Με την Άλις γνωριστήκαμε στο τάγμα είναι πολύ καλή και γλυκιά και είναι παντρεμένη με τον Φρανκ Λονκμποτομ.

Η Μάρλεν ΜακΚίνον ήταν στο τάγμα πολύ πιο πριν απο εμένα και με βοηθήσει αρκετά στο να προσαρμοστώ.

Α:"Συγγνώμη που άργησα"

Λ:"Δεν πειράζει...Αλις το φόρεμα σου είναι γεμάτο με χώμα"

Ε:"Κάνεις σαν να μην την ξέρεις"

Α:"Πάω να καθαριστω"

Λ&Μ&Λ:"Εντάξει"Είπαμε ταυτόχρονα και γελάσαμε.

Ο γάμος έγινε και τώρα είμαστε στην δεξίωση αλλά ο Σείριος έχει εξαφανιστεί εδω και ώρα οπότε άρχισα να τον ψάχνω.

Μέχρι που τον είδα σε ενα κιόσκι.

Ε:"Ε γιατί είσαι εδω σε ψάχνω τόση ώρα"

Τον κοίταξα και έχει δακρύσει

Ε:"Τι συμβαίνει Σείριε;"

Σει:"Ο Ρεκουλους..."

Ε:"Επαθε κάτι;"

Σει:"Είναι νεκρός"Είπε και άρχισε να κλαίει

Ε:"Τι; Σείριε τι λες;πως; γιατί;"

Σει:"Τον σκότωσαν για προδοσία προς τον Ξέρεις-Ποιον"

Ε:"Τι ακριβώς έκανε"

Σει:"Δεν αναφέρει"Είπε και μου έδωσε έναν φάκελο.

Ε:"Ποιος στον έδωσε;"

Σει:"Ο Πίτερ είπε ότι τον βρήκε και επειδή είδε το όνομα μου μου τον έδωσα"

Ε:"Ισως είναι καλλίτερα να φύγουμε"

Σει:"Θα ήθελα να μείνω για τον Τζέιμς και την Λίλη"

Ε:"Εντάξει αλλά καλλίτερα να ηρεμήσεις πριν πάμε"

Σει:"Ναι"

Είχε περάσει λίγη ώρα και είχαμε καθίσει σε ενα παγκάκι χωρίς να μιλάμε μέχρι που ο Σείριος σηκώθηκε και πήγε λίγο πιο μπροστά σηκώθηκα και πήγα κοντά του.

Ε:"Είσαι καλύτερα;"

Σει:"Ναι"

Είπε και γονάτισε.

Ε:"Σείριε τι κάνεις;"

Και κοίταξα γύρω μου όταν γύρισα να τον ξανά κοιτάξω κρατούσε ενα μικρό κουτάκι με ενα δαχτυλίδι.

Σει:"Ελίζαμπεθ Λοτζ ξέρω ότι όλα αυτά τα χρόνια είχαμε και τα καλά μας και τα κακα μας κυρίως κακα αλλά αυτό άλλαξε σωστά;... αυτό που θέλω να πω είναι... Ελίζαμπεθ θες να με παντρευτείς;"

Ε:"Ναι!"

(Επειδή δεν ξέρω τι ακριβώς να γράψω δεν θα γράψω για τον γάμο😅🙃)

7 Δεκεμβρίου 1979

Καθόμουν ήρεμα και ωραία στον καναπέ μέχρι που κάποιος άρχισε να χτυπάει την πόρτα.

Πήγα άνοιξα την πόρτα και μέσα μπήκε η Λίλι με ενα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά

Ε:"Τι έπαθες και έχεις τέτοιο χαμόγελο;"

Είπα και έκατσα στον καναπέ απέναντι της.

Λ:"Ο Σείριος έφυγε η ακόμα;"

Ε:"Πρίν λίγο γιατί;"

Λ:"Ωραία τότε μπορώ να σου πω"

Ε:"Τι συμβαίνει;"

Λ:"Είμαι έγκυος!"

Ε:"Τι!Λίλι αυτό είναι τέλειο!συγχαρητήρια!"

Είπα και πήγα να την αγκαλιάσω.

Ε:"Ποσο είσαι;"

Λ:"Τριών μηνών!"

Ε:"Είσαι τριών μηνών και τώρα το κατάλαβες;"

Λ:"Ποτέ δεν είχα σταθερό κύκλο..."

Ε:"Τέλος πάντων ο Τζέιμς τι είπε;"

Λ:"Δεν το ξέρει σήμερα θα του το πω"

14 Μαϊου 1980

Λ:"Τελείωνε άντε"

Ε:"Δεν ξέρω Λιλ μου φαίνεται τρομακτικό..."

Λ:"Ενα τεστ εγκυμοσύνης είναι τι το τρομακτικό έχει;"

Ε:"Οτι μπορεί να βγάλει ότι είμαι έγκυος;"

Λ:"Ε και τι έγινε; καιρός ήταν"

Ε:"Δεν ξέρω φοβάμαι για το πως θα αντιδράσει ο Σείριος"

Λ:"Θα χαρεί φυσικά τώρα άντε!"

Ε:"Καλά καλά"

Μπήκα μέσα στο μπάνιο μετά απο λίγο βγήκα και έκατσα στον καναπέ δίπλα στην Λιλι.

Λ:"Λοιπόν;"

Ε:"Είναι θετικό..."

Λ:"Δεν πιστεύω να σκέφτεσαι να κάνεις-"

Ε:"Οχι ούτε που μου πέρασε απο το μυαλό η έκτρωση"

Λ:"Ολα θα πάνε καλά εντάξει;"

Ε:"Ναι...εσυ πος πάει σήμερα δεν ήταν να πας στον γιατρό;"

Λ:"Ναι"

Ε:"Και;"

Λ:"Ολα πάνε καλά και έμαθα το φύλο του μωρού!"

Ε:"Πες!"

Λ:"Είναι αγόρι!"

Ε:"Τον λοιπάμε"

Λ:"Γιατί;"

Ε:"Ο Τζέιμς θα του μάθει να παίζει κουίντιτς πριν καν μάθει να περπατάει"

Και άρχισαμε να γελάμε μέχρι που ακούστηκαν κλειδιά στην πόρτα.

Ε:"Γύρισε ο Σείριος"Είπα και την κοίταξα.

Λ:"Ευκαιρία να του το πεις"

Και μέσα στο σαλόνι μπήκε ο Σείριος με τον Τζέιμς και τον Ρέμους και εγω έκρυψα το τεστ στην τσέπη μου.

Σει:"Για Λιλ δεν ήξερα ότι θα έρθεις"

Ε:"Ναι ούτε και εγω έκπληξη μου έκανε"

Λ:"Βασικά εσυ μου έκανες την έκπληξη"

Σει:"Ε;"

Ρ:"Τι εννοεί;"

Τζ:"Δεν ξέρω"

Ε:"Σείριε μπορείς να έρθεις λίγο μέσα θέλω να σου πω κάτι"

Σει:"Εντάξει..."

Ήρθε στο δωμάτιο και εγω έκλεισα την πόρτα.

Ε:"Δεν ξέρω πως ακριβώς να σου το πω"

Σει:"Λιζ;"

Ε:"Καλλίτερα να καθήσεις γιατί δεν ξέρω πως θα το πάρεις"

Σει:"Λιζ;τι συμβαίνει;"

Ε:"Είμαι έγκυος"

Είπα και ο Σείριος πάγωσε στην θέση του.

Σει:"Πες μου ότι δεν μου κάνεις καμιά πλάκα"

Έβγαλα το τεστ απο την τσέπη μου και του το έδωσα το πήρε και μετά απο λίγα δευτερόλεπτα είδα τα μάτια του να γουρλωνουν.

Ε:"Σείρι-"

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την πρόταση μου με πήρε αγκαλιά και άρχισε να με γυρνάει γύρω γύρω.

~Selina pov~

Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και έκρυψα το ημερολόγιο κάτω απο το μαξιλάρι.

Χ:"Να περάσουμε;"

Σ:"Ναι"

Ρ:"Σελ συγνώμη για πρίν που επέμενα να μην μπει μόνο η Ερμιόνη στο δωμάτιο"

Σ:"Δεν πειράζει απλά ήθελες να δεις αν είμαι καλά"

Ε:"Και πως είσαι;"

Σ:"Τώρα τέλια"

Είπα και αγκαλιαστήκαμε όλοι μαζί.

Γειά σας μανιταράκια μου τι κάνετε?

Πως σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο?

Επίσης αυτό το κεφάλαιο ανέβηκε νωρίτερα γιατί η theopalavi και η eixameerica με έπρηξαν και επειδή είμαι ✨καλός άνθρωπος✨ το ανέβασα νωρίτερα για αυτές και οχι επειδή με απείλησα με την ζωή μου😃

Α και το επόμενο κεφάλαιο που θα ανέβει είναι αυτό που είπα για το Πάσχα οπότε να είστε έτοιμοι για όλα 🙃