Σελήνης pov

Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και έπεσα πισω. Ένιωθα τον δροσερό αέρα να ακουμπά όλο μου το σώμα ενώ έπεφτα από το πολυόροφο κτήριο , ένιωθα ελεύθερη.

Τα χέρια μου έπιασαν ένα σωλήνα ενώ το σωμα μου μπήκε γρήγορα σε ένα σκοτεινό εγκαταλελειμμένο δωμάτιο.

Έβγαλα την μαύρη μάσκα μου ενώ πίεσα το ακουστικο.

Σελ: όλα καλά Dominic...

Dom:σίγουρα έτσι?

Σελ:ναι. Γιατί ανησυχείς τόσο πολύ...

Είπα ενώ πλέον βρισκόμουν στην είσοδο του παλιού κτηρίου

Dom:γυρνά σπίτι Σελήνη...

Ήταν το τελευταίο πράγμα που άκουσα απ' εκείνον καθώς έκλεισε την σύνδεση.

Εβγαλα το ακουστικό ενώ έβαλα το μικρό όπλο στην θήκη του.

Αφού έλεγξα τον δρόμο μπήκα σε ένα σκοτεινό στενό.

Ήταν αργά την νύχτα ενώ στους δρόμους της Νάπολης επικρατούσε νεκρική σιγή.

Μετά από λίγο έφτασα στο μεταφορικό μου μέσο.

Η μαύρη γυαλιστερή μηχανή μου με περίμενε στο τέλος του σκοτεινού στενού. Είχα χρόνια να την οδηγήσω και ομολογώ πως μου είχε λείψει αυτή η αίσθηση. Τα δερμάτινα εξαρτήματα της και οι μεγάλες ταχύτητες οι οποίες έφτανε με περίμεναν επιτέλους.

Πήρα το κράνος μου και ανέβηκα στην μηχανή έχοντας μόνο προορισμό το σπίτι μου.

~

Διέσχιζα τους δρόμους της Νάπολης και ένιωθα ελεύθερη μέχρι που η μορφή του πατέρα μου ήρθε στο μυαλό μου.

Αύξησα αρκετά την ταχύτητα ενώ πήρα την αντίθετη κατεύθυνση.

Δεν θα γυρνούσα σπίτι τουλάχιστον όχι ακόμα .

Έπρεπε να ηρεμήσω και να σκεφτώ καθαρά.

~

Ο ήχος απο το σβήσιμο της μηχανής ακούστηκε ενώ εγώ κατέβηκα ακουμπωντας την τσιμεντένια άσφαλτο.

Είχα καιρό να έρθω εδώ ....

Έβγαλα στο κράνος μου και πήρα το σκοτεινό μονοπάτι. Παρά το σκοτάδι δεν φοβόμουν τίποτα. Άλλωστε είχα έρθει πολλές φορές εδώ και γνώριζα το μέρος καλά.

Η μαγεία του τοπίου δεν είχε αλλάξει καθόλου. Τα δέντρα γύρω από το μονοπάτι τραγουδούσαν με την συντροφιά του ανέμου ενώ ο γαλήνιος ήχος των κυμάτων ακουγόταν στο βάθος.

Μόλις έφτασα στο τέλος του μονοπατιού έβγαλα τα τακούνια μου και άφησα τον εαυτό μου να περπατήσει ανέμελα στην δροσερή άμμο.

Έφτασα κοντά στην θάλασσα, τα νερά της ήταν αγριεμένα όπως ακριβώς αισθανομουν και εγώ εκείνη την στιγμή.

Πλησίασα το καθαρό νερό.

"Γύρισα"

Μονολογησα και έκατσα στην άμμο κοιτώντας τα αστέρια.

Στο μυαλό μου ήρθε η χαρούμενη εικόνα της μητέρας μου. Η αλήθεια είναι πως της έμοιαζα πολύ. Μου έχει λείψει αρκετά.

Ένιωσα τα μάτια μου να γεμίζουν δάκρυα στην ανάμνηση της και ασυναίσθητα τα έκλεισα μονομιάς.

Ο ευαίσθητος εαυτός μου βγήκε για ακόμη μια φορά στην επιφάνεια όπως ακριβώς και ο αφρός της θάλασσας.

Ο πόνος τόσων χρόνων βγήκε από μέσα μου

Ξέσπασα, φώναξα , έκλαψα με όλη μου την ψυχή για εκείνη μέχρι που η μορφή του πατέρα μου έκανε την εμφάνιση της.

Το βλέμμα μου σκοτείνιασε αμέσως ενώ οι καταρράκτες των ματιών μου στέρεψαν από δάκρυα.

Ξαφνικά μια ξηρασία με κατέβαλε.

Δεν είχα συναισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο. Έπαψαν να υπάρχουν από την στιγμή που με έδιωξε από το σπίτι. Μετά τον θάνατο της μητέρας μου άλλαξε ... έγινε σκληρός και απότομος. Με έδιωξε μακριά γιατί του θύμιζα εκείνη. Τα πράσινα μάτια μου όπως έλεγε του θύμιζαν την Βαλένσια (μητέρα μου).

Από εκείνη την στιγμή άρχισα να τα σιχαίνομαι , ήταν εκείνα που ευθύνονταν για την δυστυχία μου. Ήθελα να μην τα έχω , ήθελα να μην είναι τόσο σπάνια.

Σήκωσα το πρόσωπο μου και κοίταξα τον καθαρό ουρανό. Τα αστέρια τον φώτιζαν ενώ εκείνος τα έλεγχε μέσα στο σκοτάδι του. Τα κύματα της θάλασσας είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν ενώ ο δροσερός αέρας που φυσούσε δυνατά έπαιρνε όλες μου τις αναμνήσεις ...ολες τις αναμνήσεις μου για εκείνον.

Δεν θα γυρνούσα σπίτι... τουλάχιστον όχι ακόμα.

~

Η ώρα ήταν ξημερώματα ενώ ο ήλιος έκανε την διστακτική του εμφάνηση. Τα μάτια μου ήταν καρφωμένα επάνω του.

Ξαφνικά ο ήχος από βήματα ακούστηκε και το σωμα μου ανασηκώθηκε ελαφρώς.

Μόνο εγώ ήξερα αυτό το μέρος

Κοίταξα γύρω μου για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι που τα μάτια μου έπεσαν πάνω σε μια γνώριμη μορφή.

Με αρκετά πλησίασε και έκατσε δίπλα μου γρήγορα.

Σελ:τι κάνεις εσύ εδώ?

Ρώτησα αλλά δεν πήρα καμία απάντηση.

Σήκωσε μια πέτρα και την πέταξε με δύναμη στην ήρεμη πλέον θάλασσα.

Σελ: πως με βρήκες ?

Ρώτησα ξανά και τότε το κεφάλι της γύρισε προς το μέρος μου

Νεφ: Σελήνη μίλησε μου. Ξέρω πως δεν είσαι καλά, το βλέπω από τότε που γύρισες κάτι σε απασχολεί. Και μάλλον είναι το γνωστό θέμα.

Απάντησε και εγώ ξεροκαταπια. Με διάβαζε σαν ανοιχτό βιβλίο όπως άλλωστε και εγώ.

Σελ:να.... απλώς...

Προσπάθησα να πω όμως η φωνή της με σταμάτησε

Νεφ: ξέρω πως είναι δύσκολο... ξέρω πως δεν έχεις τις καλύτερες αναμνήσεις από εκείνον όμως άφησε τον στα παλιά. Άλλωστε δεν βρίσκεται εδώ πλέον.

Το βλέμμα μου ήταν στην θάλασσα όπως άλλωστε και το δικό της

Νεφ: Ελευθέρωσε τον εαυτό σου Σελήνη ...

Συνέχισε και ήταν σαν να ξύπνησα από έναν αιώνιο ύπνο

Σελ: θα προσπαθήσω Νεφέλη...

Απάντησα και τα χερια της πέρασαν γύρω μου

Νεφ : ξέρω ότι είναι δύσκολο όμως θα το περάσουμε μαζί

Μου είπε χαμογελοντας

Σελ: ωραία... Άσε τώρα τα δικά μου και πιάσε τα δικά σου γιατί αν πολύ κατάθλιψη να έπεσε.

Μόλις άκουσε τα λόγια μου το βλέμμα της άλλαξε

Νεφ:Δ-δεν σε καταλαβαίνω. Δ-δικα μου? Ποια δικά μου ?

Είπε τραβλιζοντας. Το βλέμμα μου έγινε αμέσως πονηρό ενώ σήκωσα το ένα μου φρύδι

Σελ:και.... Τι είναι αυτά το λαιμό σου ?

Είπα κατεβάζοντας ελαφρά το φουλαρι της

Νεφ: Εεε να ε-εγω χτύπησα στην .... ΠΟΡΤΑ ναι στην πόρτα χτύπησα και....Ναι ναι τέλος πάντως...

Σελ: και για να έχουμε καλό ερώτημα τι πόρτα ήταν αυτή που χτύπησες όλο σου τον λαιμό ?

Νεφ: Εεε αμφιβάλεις για εμένα ? Ντροπή Σελήνη Να μωρέ α-από δεξιά χτύπησα στην πόρτα γιατί ολοι ξέρουμε πως δεν μπορει κανείς να χτυπήσει και από τις δύο πλευρές χαχα...

Είπε και γέλασε αμήχανα στο τέλος αποφεύγοντας το βλέμμα μου

Σελ: και-

Νεφ: να μωρέ .... ΑΑΑ ΝΑΙ κάηκα με την ισιωτική ναι το βρήκα αυτό είναι

Σελ: τότε να πάμε γρήγορα σε ένα νοσοκομείο γιατί από ότι το βλέπω εδώ...

Είπα ειρωνικά και ακούμπησα τον λαιμό της

Σελ:.... Μιλάμε για έγκαυμα τετάρτου βαθμού ..

Συνέχισα και έσκασα στα γέλια. Εκείνη έμεινε να με κοιτάει με απορία

Σελ: καλά μαρή εμένα θα κοροϊδέψεις

Νεφ: Εεε?

Σελ: να σου πω τουλάχιστον ήταν καλός ή ...

Νεφ: σε ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΠΟΛΥ ΗΤΑΝ ΤΕ-ΛΕΙ-ΟΣ

Φώναξε αλλά μόλις συνειδητοποίησε το τι είχε πει κάλυψε το στόμα της με τα χέρια ενώ εγώ είχα σκάσει στα γέλια.

Σελ: Τσιμπησες γκομενάκι βλέπω . Ατσα η Νεφέλη

Νεφ: έλα μην κοροϊδεύεις...

Είπε γελοντας ενώ με έσπρωξε ελαφρά στο μπράτσο

Σελ: και για να έχουμε καλό ερώτημα πως τον λένε ?

Ξαφνικά η διάθεση της άλλαξε ενώ άρχισε να ψάχνει κάτι στην τσάντα της

Νεφ: δεν ξέρω ... Το μόνο που θυμάμαι είναι δύο κάστανα σχιστά μάτια.

Σελ: Που να θυμασε άλλωστε είχαμε πιει πολύ εκεινο το βραδι ούτε εγώ θυμάμαι τίποτα...

Νεφ: Όμως μου άφησε αυτό.

Συνέχισε δίνοντας μου ένα χαρτάκι. Το επιασα γρήγορα και το άνοιξα

Σελ:Μμμμμμ είναι και ερωτιαρης

Είπα με έναν τονο ειρωνίας

Νεφ: Ελαααααα είναι τόσο γλυκός ...

Σελ: «Κ.ΤΗ» ... Ποιος να είναι άραγε ?

Νεφ: δεν ξέρω αλλά θα το βρω που θα πάει

Σελ: κάνε ότι νομίζεις αλλά μην σε δει έτσι ο Dominic ... κρίμα να μας αφήσεις πάνω στο άνθος της ηλικίας σου

Είπα κοροϊδευτικά και γελάσαμε και οι δύο

Νεφ: άντε πάμε σπίτι τώρα

Σελ: άντε πάμε

Είπα και σηκωθηκαμε από την άμμο

1 μήνας μετά

Καθόμουν στο γραφείο και έλεγχα τις υποχρεώσεις μας μέχρι που ένας λαχανιασμενος Enzo "μπουκαρε" κυριολεκτικά στο γραφείο.

En:Α-αφεντικο

Τα μάτια μου από τα χαρτιά πλέον βρίσκονταν στα δικά του

Σελ: τι θες . Βασικά ΠΟΡΤΕΣ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΊΧΑΝ

En:Συ-συ-συ-

Σελ: ΣΥΓΚΑΤΟΊΚΗΣΗ ΒΓΕΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑΜΠΕΣ . ΣΑΝ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΆ

Φώναξα και εκείνος υπάκουσε αμέσως

Αφού βγήκε έξω χτύπησε ελαφρά την πόρτα και εφόσον άκουσε την απάντηση μου μπήκε στα γραφείο

Σελ: πολύ καλύτερα τώρα .

En:Αρχηγέ έχω σημαντικα νέα ....

Σελ:ναι άντε όμως πες τα έχω και δουλειές.

Απάντησα πιάνοντας το κεφάλι μου

En: Ναι η μαφία της Κορέας διοργανώνει δεξίωση ... Μια μεγάλη δεξίωση ... Θα παρευρεθούν όλες σχεδόν οι βασικές ομάδες της μαφίας και είναι επόμενο να μας ... Βασικά σας καλέσουν

Σελ: Μμμμ ενδιαφέρον συνέχισε παρακάτω

Είπα ενώ του έκανα νόημα με το χέρι μου να συνεχίσει

En:ναι η δεξίωση είναι αύριο τα μεσάνυχτα οπότε αν αποφασίσετε να πάτε τότε θα πρέπει να πετάξετε σε μια ώρα το πολύ

Σελ: θα πάω οπότε ενημέρωσε τον πιλοτ-

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την φράση μου και ένας εξαγριωμένος Dominic εισέβαλε στο γραφείο

Dm:ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΆΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΚΟΥΣ

Τα νεύρα μου άναψαν σαν τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια του Κολοσσαίου.

Σηκώθηκα απότομα από την θέση μου και έφτασα με γρήγορα βήματα μπροστά του

Σελ: και γιατί να μην πάω Dominic ?

Είπα ειρωνικά και εκείνος έσφιξε το σαγόνι του .

Dm: ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ

Σελ: ΚΑΙ ? ΓΙΑΤΊ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΣΩ ?

Dm: ΓΙΑΤΊ... ΓΙΑΤΊ.... ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΕΊΜΑΙ ΆΝΔΡΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΠΩ ΕΓΩ ΤΕΛΟΣ

Σελ:ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΩ . ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ Η ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ Η ΓΝΏΜΗ ΜΕΤΡΆΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΠΕΙΔΉ ΕΊΣΑΙ ΆΝΔΡΑΣ?

Dm:ΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ-

Σελ:ΔΕΝ ΣΤΑ ΕΙΠΑΝ ΚΑΛΑ ΑΓΟΡΆΚΙ ΜΟΥ . ΘΑ ΠΆΩ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ . ΤΙ ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΌΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ . ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΚΆΤΙ..... ΘΑ ΠΆΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΜΑΖΙ

Dm:ΑΥΤΟ ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ

Σελ:ΝΑΙ ΚΑΛΆ ΚΑΤΣΕ ΕΣΥ ΕΔΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ENZO ΝΑ ΠΑΊΞΕΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΜΠΆΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ....ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΦΕΥ-ΓΩ

Πήρα την τσάντα μου και κατευθύνθηκα προς την πόρτα όμως το χέρι του με απέτρεψε

Dm: εντάξει Σελήνη συγνώμη . Θα πας.... θα έρθει και η Νεφέλη .... Όμως θα έρθω και εγώ μαζί ούτως ή άλλως αποτελώ μέλος της βασικής σου ομάδας.

Γύρισα και τον κοίταξα με θυμό

Σελ: καλά εντάξει όμως θα πάρεις και τον Lorenzo μαζί γιατί άμα περίμενα από αυτόν εδώ τότε δεν θα βγάζαμε συννενόηση.

Είπα δείχνοντας τον Enzo που μας κοιτούσε φοβισμένος

Dm: εντάξει

Σελ:άσε με τώρα να πάω να ετοιμαστω , έχω και σε μια δεξίωση να παρευρεθώ ξέρεις

Απάντησα και άφησε απότομα το χέρι μου . Ανέβηκα στο δωμάτιο και αφού επικοινώνησα με την Νεφέλη άρχισα να ετοιμάζομαι .

~

Φτάσαμε επιτέλους στην Κορέα. Λόγω της διαφοράς της ώρας ήταν μεσημέρι ενώ το βράδι ήταν η δεξίωση. Βγήκαμε από το τζέτ και κατευθυνθηκαμε προς το αυτοκίνητο. Μπήκαμε μέσα και πήραμε τον δρόμο προς το ξενοδοχείο.

~

Σταματήσαμε μπροστά σε ένα αρκετά μεγάλο μπορώ να πω κτήριο. Μπήκαμε γρήγορα μέσα και φτάσαμε στην ρεσεψιόν

Σελ: "Σελήνη Ιnnamorato"

Ρεσ: ναι είναι 4 δωμάτια. Ορίστε τα κλειδιά σας

Είπε ο κύριος στην ρεσεψιόν και εμείς πήραμε τα κλειδιά μας. Φτάσαμε στο ασανσέρ και αφού το καλέσαμε ανεβήκαμε στον πέμπτο όροφο του κτηρίου.

Σελ: και κάπου εδώ οι δρόμοι μας χωρίζουν αγαπητοί μου ... Στις 11 να είστε όλοι στην είσοδο του ξενοδοχείου για να φύγουμε έγινα κατανοητή?

Είπα και όλοι εγνεψαν.

~

Η ώρα είναι έντεκα παρά πέντε και εγώ είμαι καθόλα έτοιμη. Τα μαλλιά μου είναι ελαφριές μπούκλες ενώ φοράω ένα μακρυ μαύρο φόρεμα. Τα χείλη μου στολίζει ένα κατακόκκινο κραγιόν ενώ τα μάτια μου είναι απαλά τονισμένα με ένα μαύρο μολύβι.

Πήρα το όπλο μου -το οποίο τοποθέτησα στο πόδι μου πίσω από το φόρεμα - και ψεκαστηκα με το αγαπημένο μου άρωμα.

Βγήκα από το δωμάτιο και παίρνοντας το ασανσέρ έφτασα στη είσοδο του ξενοδοχείου. Εκει με περίμεναν όλοι .

Σελ: Είστε έτοιμοι ?

Όλοι: ναι

Σελ: ωραία ας ξεκινήσουμε τότε

Είπα και κατευθύνθηκαμε προς το αμάξι.

Θα είναι μια μεγάλη βραδιά η σημερινή το αισθάνομαι.

________________

Άλλο ένα κεφάλαιο έφτασε στο τέλος

Πως σας φάνηκε

Άραγε θα συναντηθούν οι δύο πρωταγωνιστές? Και αν ναι ποια θα είναι η αντίδραση τους μόλις μάθουν ποιοι είναι στα αλήθεια

Αν σας άρεσε πατήστε 🌟

Το σημερινό κεφάλαιο αφιερώνεται στην Pantubi19 Pantubi19

Καθώς έχει σήμερα τα γενέθλια της. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ MY LIL BUNBUN <33

Vanilla