“Dit is fijn,” verzucht Anna opeens nadat ze weer een tijdje stil waren geweest en de radertjes ratelen in Elsa’s hoofd.

“Hmm, wat?” vraagt ze afwezig terwijl ze zoveel mogelijk probeert na te gaan hoe groot de kans zou zijn dat Rapunzel de verloren dochter van hun oom en tante is.

“Gewoon gezellig samen zonder dat jij als een gek er vandoor rent. Ik wou dat het altijd zo kon zijn,” antwoordt Anna gelukkig.

“Hmm, ja…” antwoordt Elsa nog net zo afwezig als net maar opeens dringt het tot haar door waar ze het over hebben. Haar adem stokt en snel flitsen haar ogen naar Anna toe die met een brede glimlach op het bed zit.

“Maar het kan niet,” zegt Elsa er snel achteraan en Anna’s glimlach vervaagt.

“Wat? Waarom niet?”

“Gewoon niet,” geeft Elsa als weerwoord en snel springt ze van het bed af. Ze rukt de deur van Anna’s kamer open en stormt naar haar eigen kamer toe. Met een bonkend hart staat ze met haar rug tegen de deur aan. Voel niet, Elsa. maant ze zichzelf tot orde en alles wat ze net nog voelde duwt ze weg. Met een koele blik loopt ze naar haar nachtkastje toe en pakt haar mobiel. Desonkdanks dat ze niets wilde voelen, voelt ze toch medelijden voor haar tante Valda. Stel dat Rapunzel inderdaad haar dochter was, dan zou Elsa helpen om daar achter te komen.

Hee Punz! Appt ze naar Rapunzel.

Hey Elsa! Al zin in morgen?

Morgen? O ja, laatste dag van augustus vandaag.

Zeker. Uhm, jouw ouders he… Je weet echt niet wie je vader is? – E

Nee…? Waarom wil je dat weten? – R

Gewoon, zomaar. – E

Oke? – R

Elsa gaat offline, dit ging niet werken. Hoe moet ze hier achter zien te komen? Natuurlijk, het schilderij! Ze springt op en gaat weer terug naar Anna’s kamer. Zachtjes klopt ze op de deur.

“Binnen,” antwoordt Anna en Elsa gaat naar binnen toe. Verbaast kijkt Anna haar aan.

“O… Uhh, sorry voor mijn uitbarsting van net,” zegt Elsa als ze beseft waarom Anna haar zo raar aankijkt.

“Geeft niet, ik ben het wel gewend,” antwoordt Anna verdrietig en ze staart naar de muur. Met een bezwaard hart kijkt Elsa even naar haar kleine zusje. Waarom kon ze nou niet gewoon normaal zijn zoals alle anderen? Nee, voel niet! Ze schudt even met haar hoofd en stapt op het bed van Anna. Ze haalt haar mobieltje tevoorschijn en opent het icoontje van de camera. Ze ziet hoe Anna haar met een frons gadeslaat. Zou ze het tegen Anna zeggen? Als ze een mooie foto heeft gemaakt van het schilderij gaat ze naast Anna op het bed zitten.

“Ik weet waarom Valda en Charles ruzie hadden.” Met grote ogen kijkt Anna haar aan.

“Valda vroeg toch naar een vriendin van mij?” vraagt Elsa en Anna knikt heftig met haar hoofd. Elsa zoekt het profiel van Rapunzel op haar mobiel en laat de foto van haar aan Anna zien.

“Sorry, ik denk dat ik het punt mis?” vraagt Anna onzeker en Elsa staat op en wijst naar het schilderij.

“Zie je de gelijkenis niet?” Anna staat ook op en houdt Elsa’s mobiel naast het schilderij. Haar mond valt van verbazing open.

“Is die vriendin de verloren dochter van Valda?” roept Anna verschrikt uit. Elsa gebaart dat ze niet zo moet schreeuwen.

“Sst, niet zo hard. Je weet hoe Charles er over denkt.” Snel slaat Anna haar hand voor haar mond en gespannen luisteren ze of ze nog stemmen uit de slaapkamer van Valda en Charles horen komen, of dat ze het geroep van Anna hebben opgevangen. Gelukkig praten ze nog.

“Ik weet het niet,” zegt Elsa als ze er zeker van zijn dat Charles niet komt kijken wat er aan de hand is. “Ik heb die foto net gemaakt om hem aan Rapunzel te laten zien. Ik ben benieuwd hoe ze reageert,” gaat ze verder. Ze pakt haar mobiel terug en uploadt de foto naar Rapunzel.

Waarom heb je een foto van mij als peuter? – R  krijgt Elsa in een paar seconden als antwoord terug en Anna hapt geschrokken naar adem die over Elsa’s schouder had meegekeken.

“Hoe ga je dit uitleggen?” vraagt Anna verbaast aan haar en hier moet Elsa even nadenken. Ze doet het scherm van haar mobiel weer aan en begint te typen.

Dit schilderij hangt in mijn zusjes kamer. Mijn oom en tante zijn lang geleden hun dochter kwijtgeraakt in het centrum van Londen – E.

“Meer niet?” vraagt Anna en Elsa schudt haar hoofd. “Waarom niet?” gaat Anna verbluft verder.

“Ze moet zelf gaan twijfelen,” antwoordt Elsa.

-

Rapunzel’s POV

Met gefronsde wenkbrauwen kijkt Rapunzel naar de foto die Elsa haar heeft gestuurd. Hoe komt Elsa aan een foto van haar als peuter?

Waarom heb je een foto van mij als peuter? – R

Even is het stil maar binnen een halve minuut zoemt haar mobiel als teken dat er een nieuw berichtje is.

Dit schilderij hangt in mijn zusjes kamer. Mijn oom en tante zijn lang geleden hun dochter kwijtgeraakt in het centrum van Londen – E.

Wat? Bedoelde Elsa nou serieus dat ze dacht dat zij die dochter was? Rapunzel doet haar mobiel uit en gaat met haar hand door haar lange blonde haren heen. Achter haar rechteroor voelt ze het kleine bruine plukje en ze trekt hem er tussen uit en ze draait hem bedachtzaam tussen haar vingers.

Mensen probeerden je haar af te knippen toen ze erachter kwamen wat voor bijzondere krachten je hebt, galmt de stem van haar moeder door haar hoofd heen. Ze doet haar mobiel weer aan en zoekt de foto die Elsa haar heeft gestuurd nog eens op. Het was zo sprekend… Plotseling schiet er een herinnering door haar hoofd heen die ze al lang geleden vergeten was. Ze ligt in een wieg en twee mensen kijken glimlachend op haar neer en boven de twee vriendelijke gezichten hangt een mobiel van een zon. Dezelfde zon die Rapunzel al jaren tekende in al haar schoolschriften! Bevend laat ze haar adem ontsnappen, waar kwam dat ineens vandaan? Met trillende vingers typt ze een berichtje terug naar Elsa.

Hoe zien jouw oom en tante er uit? – R

Rapunzel ziet dat Elsa offline gaat en ze is bang voor het antwoord. Wat moet ze doen als de oom en tante van Elsa overeenkomen met haar flits van een herinnering van net? Na een minuut gaat haar scherm op zwart en met een bonkend hart staart Rapunzel naar het lege scherm. Nerveus voor het geluidje dat waarschijnlijk snel gaat komen.

Bijna laat ze haar mobiel vallen als het zoemt en een tingel-geluidje afgeeft. Met moeite weet ze het scherm te ontgrendelen en bovenin staat het tekentje dat ze een bericht heeft… van Elsa… Haar mond voelt kurkdroog aan en bijna wil ze haar mobiel weggooien, maar ze weerstaat de impuls. Nee, nu moest en zou ze het weten! Vastberaden opent ze het bericht en bekijkt de foto. Haar hart slaat een slag over als ze twee personen herkent uit haar herinnering. Wat moest ze nu doen?

-

Oeps sorry, nog een cliffhanger!