twój obraz poetycki
jest mej duszy bliski

nie wiem jak ty to robisz
że w słowa tak pięknie stroisz

wiadomo czemu się śmiejesz
a nie we łzach żałości mdlejesz 

uczucia zamieniasz w słowa
a  w wierszach  na śmierć gotowa

 zwracasz człowieka nędznego oczy
gdy duch twój w otchłań kroczy