Milion mych twarzy i imion miliony,

Kiedyś zbierałam złote żetony.

Jeszcze kiedyś cześć mi oddawano,

Lecz teraz już o mnie na śmierć zapomniano.

Niegdyś byłam potężna, jak dwa smocze ogony,

Teraz o mojej bezwzględności piszą miliony...

Lecz przez milion powodów również zapomnieli,

Że byłam niegdyś znakiem wschodzącej nadziei...

Ta liczba, jak lament odbija się we mnie,

I wciąż swą wielkość okazuje natrętnie.

Podobnie, jak głosy z piekielnych otchłani,

Co lamentują, jak biedni są ich ukochani.

 one mówią: 

„Z milionów powodów sens miłość wyznawać,

Dla naszych kochanków lepszym się stawać.

Z milionów powodów sens pisać książki,

I wydawać na nie same złote krążki,

By ich zadowolić - nasze miłości.

Z milionów powodów można krzyczeć ze złości,

Lecz jest tylko jeden, aby Ciebie kochany,

Znać na pamięć, tnąc świeże rany."

słów;112

data publikacji:27.08.2020