37 சோமபானம்...

தனது மடிக்கணினியில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தான் ஆதித்யா. அப்பொழுது அங்கு,  வழக்கம் போல  ஆதித்யாவிற்கு குங்குமம் வைத்துவிட பூஜை தட்டுடன் வந்தாள் ரேணுகா . அவன் இன்னும் குளிக்காமல் இருந்ததை பார்த்து அவள்,

"நீ ஏன் இன்னும் குளிக்கல?" என்றாள்.

"முக்கியமான வேலையை முடிக்க வேண்டியிருந்தது..."

"உனக்கு எப்ப தான் வேலை இல்லாம இருந்தது? எப்பவுமே நீ பிஸியா தான் இருக்க..."

"உங்களுக்கு தான் என்னுடைய வேலையை பத்தி நல்லா தெரியுமே"

"நீ நல்லா இருக்கணும்னு தானே நான் பூஜை பண்ணேன்...! உனக்கு குங்குமம் வைக்காம நான் எப்படி போறது?"

அப்பொழுது அங்கு வந்தாள் கமலி.

"அக்கா, எனக்கு குங்குமம் கொடுக்காம, நீங்க தட்டையை எடுத்துக்கிட்டு வந்துட்டீங்க..." என்றாள்.

"நீங்க குங்குமம் எடுத்துக்கலையா?" என்றபடி தட்டை அவளிடம் நீட்டினாள் ரேணுகா. அதிலிருந்து குங்குமத்தை எடுத்து தனது நெற்றி வகிட்டில் இட்டுக் கொண்டாள் கமலி.

"சீக்கிரம் போய் குளிச்சிட்டு வா, ஆதி. எவ்வளவு நேரம் நான் காத்திருக்கிறது?"

"கொஞ்சம் டைம் ஆகும் கா. தட்டை கமலிகிட்ட குடுங்க இன்னைக்கு அவ எனக்கு வச்சு விடட்டும்"

அவன் கூறியது கமலியை அசைத்து பார்த்தது. அவள் திடுக்கிட்டு ரேணுகாவை ஏறிட்டாள். சிரித்தபடி அந்த தட்டை கமலியிடம் கொடுத்துவிட்டு சென்றாள் ரேணுகா. அந்த தட்டை கையில் வைத்துக் கொண்டு, மலங்க மலங்க விழித்துக் கொண்டு நின்றாள் கமலி. ஆதித்யா குளியலறையை நோக்கி நடந்தான். அவன் குளித்துவிட்டு வந்த போது கமலியின் கையில் அந்த தட்டு இல்லை.

"தட்டை எங்க வச்ச?" என்றான்.

"கொண்டு போய் பூஜை ரூம்ல வச்சிட்டேன்"

"எனக்கு நீ குங்குமம் வச்சு விடலையா?"

 இல்லை என்று தலையசைத்தாள்.

" ஏன்? "

" ஏன்னா, உங்களுக்கு கடவுள் நம்பிக்கை கிடையாது"

"ஆனா, உனக்கு இருக்குல்ல?"

"அது விஷயமே இல்ல, ஆதிஜி. உங்களுக்கு பிடிக்காத எதையும் செய்ய சொல்லி நான் உங்களை வற்புறுத்த மாட்டேன்"

இதற்காகத் தான் ரேணுகா அவனுக்கு குங்குமம் வைத்த போதெல்லாம் கமலி பரிதவித்தாளா?

"உனக்காக அதை வச்சிக்கிறதுல எனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்ல, கமலி"

"ஆனா, எனக்கு இருக்கு ஆதிஜி. உங்ககிட்ட இருந்து நான் கத்துக்கிட்ட விஷயங்களில் இதுவும் ஒன்னு. விருப்பமில்லாத விஷயத்தை செய்ய சொல்லி யாரையும் கட்டாயப்படுத்தக் கூடாதுங்குறது. ஏன்னா, எனக்கு பிடிக்காத விஷயங்களையும், எனக்கு கம்ஃபர்டபிலா இல்லாத விஷயத்தையும் நீங்க எப்பவுமே செய்ய சொன்னது இல்ல... அப்புறம் நான் மட்டும் எப்படி உங்களை கட்டாயப்படுத்த முடியும்?"

"எனக்கு பிடிச்சவங்களுக்காக நான் எதை வேணும்னாலும் செய்வேன்னு உனக்கு தெரியாதா?"

"ஆனா ஆதிஜி..."

"அப்போ, நீ எனக்காக இதைச் செய்ய மாட்ட... என்னோட வைஃப் எனக்காக அதை செய்யணும்னு நான் நினைக்க கூடாதா?"

அமைதியாய் நின்றாள் கமலி.

"ஓகே ஃபைன்... விடு... நீ எனக்கு வைக்க வேண்டாம்... பிடிவாதமா இருந்துக்கோ... எனக்கு பிடிச்ச எதையும் நீ செய்ய வேண்டாம். நான் சொல்றதை தான் செய்வேன்னு நீ அடிக்கடி சொல்லுவ... அதுக்கு என்ன அர்த்தம்னு எனக்கு புரியல..." என்றான் கண்ணாடியின் முன் நின்று தலையை சீவியபடி.

அவன் புலம்பியது கமலிக்கு பதட்டத்தை தந்தது. அவன் இப்படி புலம்பி அவள் பார்த்ததேயில்லை.  அதற்குப் பிறகு அவள் பிடிவாதம் பிடிப்பாளா என்ன? மாட்டாள் தானே...!

ஆதித்யா சிறிதும் எதிர்பார்க்காத வண்ணம், அவன் முகத்தைத் தன் கரங்களால் பற்றி, தனது நெற்றியை அவன் நெற்றியோடு ஒற்றினாள், அவனை வாயடைக்கச் செய்து. அதை அவள், ஏதோ ஒரு சினிமாவில் பார்த்த ஞாபகம். கமலியின் நெற்றியில் இருந்த குங்குமம், ஆதித்யாவின் நெற்றியில் ஒட்டிக் கொண்டது. கண்ணாடியின் பக்கம் திரும்பி தன் முகத்தை பார்த்தான் ஆதித்யா. தன் நெற்றியில் இருந்த குங்குமத்தை பார்த்து, புன்னகையுடன் கண்களை சுழற்றினான்.

"உங்களுக்காக நான் எது வேணாலும் செய்வேன்" என்றாள் கமலி.

"நீ தினமும் எனக்கு இப்படியே குங்குமம் வெச்சுவிட்டா நான் சந்தோஷப்படுவேன்" என்றான் குறும்பாக.

அங்கிருந்து கமலி ஓட நினைத்த பொழுது, அவள் கையைப் பற்றி இழுத்து முன்பிருந்த இடத்திலேயே நிற்க வைத்தான்.

"இதுக்காக தான், அக்கா எனக்கு குங்குமம் வைக்கும் போதெல்லாம் உன் முகம் மறுச்சா?"

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் கமலி.

"எனக்கு பிடிச்சவங்களோட சந்தோஷத்துக்காக நான் என்ன வேணாலும் செய்வேன். அக்காவுக்காக அதை செஞ்சேன்... உனக்காகவும் செய்வேன்... புரிஞ்சுதா?"

சரி என்று புன்னகையுடன் தலையசைத்தாள். அவனும், அவள் நெற்றியுடன் தன் நெற்றியை செல்லமாய் இடித்துவிட்டு சிரித்தான்.

மறுநாள்

தனது தலையை அழுத்திப் பிடித்தபடி அமர்ந்திருந்தார் இந்திராணி. அதைப் பார்த்த கமலி,

"என்ன ஆச்சு அத்தை?" என்றாள் கரிசனத்துடன்.

"தலையை ரொம்ப வலிக்குதுடா" என்றார் இந்திராணி.

"ஏன் அத்தை, ராத்திரி சரியா தூங்கலையா?"

"ஆமாண்டா, ஏதேதோ ஞாபகம்..."

அவர் காணாமல் போன தனது மகளைத் தான் நினைத்திருக்க வேண்டும் என்று யூகித்துக் கொண்டாள் கமலி.

"நான் உங்களுக்கு மசாஜ் பண்ணி விடவா?"

"உனக்கு மசாஜ் பண்ண தெரியுமா?"

"என்னோட அத்தை எனக்கு சொல்லிக் கொடுத்திருக்காங்க... என்னோட கையில மாயாஜாலம் இருக்குன்னு அத்தை சொல்லுவாங்க"

"அப்படியா...! அப்படின்னா அந்த மாயாஜாலத்தை எனக்கும் தான் கொஞ்சம் காட்டேன்."

"உங்க ரூமுக்கு போயிடலாமா?"

"ஓ... தாராளமா..."

கமலியை தனது அறைக்கு அழைத்து வந்தார் இந்திராணி. சோபாவில் அமர்ந்துகொண்டு தன் தலையில் இருந்த ஹேர் பின்களை கழட்டினார்.

ரெஸ்ஸிங் டேபிள் மீது இருந்த தேங்காய் எண்ணெய் பாட்டில் காலியாயிருந்தது.

"தேங்காய் எண்ணெய் பாட்டில் காலியா  இருக்கு அத்தை"

"அந்த கப்போர்டில் இருக்கு பாரேன்..."

அலமாரியை திறந்த கமலி அங்கு நிறைய பாட்டில்கள் இருந்ததைக் கண்டாள். அவை அனைத்தும், இந்திராணி தனது அழகை பராமரித்து கொள்ள உபயோகப்படுத்துபவை. முகச்சுருக்கத்தை போக்கும் களிம்பு, ஈ வைட்டமின் எண்ணெய், பாதாம் எண்ணெய், பன்னீர், கற்றாழை ஜெல்... அதையெல்லாம் பார்த்து சிரித்தாள் கமலி. அவற்றுடன் ஒரு பச்சை நிற பாட்டிலும் இருந்தது. அதன் மீது ஒட்டி இருந்த லேபிள் கிழிக்கப்பட்டிருந்தது. அதை கையில் எடுத்த கமலி,

"இது என்ன அத்தை?" என்றாள்.

அதை பார்த்தவுடன் இந்திராணியின் கண்கள் அதிர்ச்சியில் விரிந்தன.

"அய்யய்யோ போச்சி..." என்று முணுமுணுத்தார்.

அது *ரெட் ஒயின்* மற்றவர்களிடம் கமலி அதைப் பற்றி கூறி விட்டால் என்ன செய்வது? தனது அழகை பாதுகாத்துக்கொள்ள தினமும் அவர் ஒயின் பருகுவது தெரிந்தால்,  அவருடைய மாமியார் அவரை எரித்து சாம்பலாக்கி விடுவார். அதை அவர் மருந்து போல தான் உபயோகிக்கிறார் என்றாலும், அவரது பேச்சு எடுபடாது. அவருக்கு சட்டென்று ஒரு உபாயம் தோன்றியது. தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு,

"அது வேற ஒண்ணுமில்ல கமலி, அது டான்ஸிங் ஜூஸ்" என்றார்.

"டான்ஸிங் ஜூஸா?" என்றாள் குழப்பத்துடன்
 
"ஆமாம். அதை சாப்பிடுறவங்க தானாவே ஆடுவாங்க..."

"உங்களுக்கு தெரியுமா அத்தை, ஸ்கூலில் படிக்கும் போது, நான் நிறைய டான்ஸ் புரோகிராமில் கலந்து இருக்கேன்"

"அப்படியா...? அப்படின்னா அது உனக்கு தேவைப்படாது"

"இதை சாப்பிட்டா எல்லாரும் ஆடுவாங்களா?" என்றாள் கமலி நம்பமுடியாமல்.

"ஆமாம், அது தான் அதோட ஸ்பெஷல்"

"நான் இதை கொஞ்சம் குடிச்சு பார்க்கட்டுமா?"

விக்கித்துப் போனார் இந்திராணி.

"இப்ப வேண்டாம். அப்புறமா குடி. இப்போ சாப்பிட்டா உன்னால மசாஜ் பண்ண முடியாது" என்று சமாளித்தார்.

கமலி மிகவும் ஆர்வமானாள். ஏன் இருக்காது? அவள் தான் கமலி ஆயிற்றே...! அந்த பாட்டிலை வைத்து விட்டு வந்து, இந்திராணிக்கு மசாஜ் செய்ய துவங்கினாள்.  ஆனால் அவளது கண்கள் *டான்ஸிங் ஜூஸின்* மீதே இருந்தது. அது எப்படி இருக்கும்? அப்படி அதில் என்ன கலந்திருப்பார்கள், எல்லோரும் ஆடும் அளவிற்கு? அவளுக்கு அதை குடித்தே தீர வேண்டும். சிறிது நிமிடத்தில் மசாஜ் செய்து முடித்தாள்.

"உங்க கண்ணை கொஞ்ச நேரம் திறக்காதிங்க அத்தை. அப்படியே கொஞ்ச நேரம் ரிலாக்ஸா இருங்க"

இந்திராணியிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லை. அவர், மசாஜ் கொடுத்த சுகத்தில் நன்றாய் உறங்கி விட்டிருந்தார். உண்மையிலேயே கமலியின் கையில் மாயாஜாலம் இருந்தது.

டான்ஸிங் ஜூஸிடம் சென்ற கமலி, அதை அலமாரியிலிருந்து எடுத்தாள். இதை குடிக்கலாமா? தாராளமா குடிக்கலாம். அதை குடிக்க கூடாது என்று அத்தை தடுக்க வில்லையே...! அதன் மூடியை திறந்து குடித்து பார்த்தாள். அவள் முகம் அஷ்ட கோணலாக போனது. ஆனால், சிறிது நேரத்தில் அவள் நாக்கு அதை மீண்டும் வேண்டும் என்றது. மீண்டும் சிறிது குடித்துவிட்டு, அதனால் ஏதாவது மாற்றம் நிகழ்கிறதா, அவள் ஆடுகிறாளா, என்று காத்திருந்தாள். ஆனால், ஒன்றும் நிகழவில்லை. சிறிது சிறிதாய் பாதி பாட்டில் காலியானது. அதை மீண்டும் அலமாரியில் வைத்தாள். அவளுக்கு தலை சுற்றியது. அவளது கால்கள் நிலையாய் இல்லை. அவளுக்கு ஏமாற்றம் தாங்க வில்லை... ஏனென்றால், இந்திராணி கூறியது போல் அவள் ஆடவில்லை.

இந்திராணியிடம் சென்று அவரை எழுப்பினாள்.

"அத்தை எழுந்திரிங்க"

தூக்கத்திலிருந்து கண் விழித்த இந்திராணி, கண்களை கசக்கினார். கமலி ஏன் இப்படி தள்ளாட்டம் போடுகிறாள் என்று அவருக்கு புரியவில்லை.

"அத்தை, நான் ஏன் ஆடவே மாட்டேங்கிறேன்?" என்றாள் கண்கள் சொருக.

தன் கண்களை தனது அறையில் ஓடவிட்ட இந்திராணி, பாதி காலியாகிவீட்டிருந்த ஒயின் பாட்டிலை பார்த்தார். அவருக்கு உதறல் எடுக்க ஆரம்பித்தது. கடவுளே...! இந்த பெண் என்ன செய்து வைத்து விட்டாள்...! தனது மாமியாருக்கு இந்த விஷயம் தெரிந்தால் என்ன ஆவது? கமலியை குடிக்க வைத்ததற்காக அவரை கொன்றே விடுவாரே...! தலையிலடித்துக் கொண்டார் இந்திராணி. தேவையில்லாத கதை சொன்னதற்கு பதிலாக, அது ஒயின் தான் என்ற உண்மையை கமலியிடம் கூறி இருந்திருக்கலாம். இப்பொழுது  என்ன செய்வது?

"ஆதியால மட்டும் தான் என்னை காப்பாத்த முடியும்" என்று கூறியபடி தனது கைப்பேசியை எடுத்து ஆதித்யாவுக்கு போன் செய்தார்.

அப்பொழுது தான் வீட்டிற்குள் நுழைந்த ஆதித்யா, இந்திராணியின் எண் ஒளிர்வதை பார்த்து முகத்தை சுருக்கினான்.

"சொல்லுங்க சித்தி..."

"ஆதி... " அவர் குரலில் தெரிந்த நடுக்கம் அவனை பதட்டப்பட செய்தது.

"என்ன ஆச்சி சித்தி?"

"நீ எப்ப வீட்டுக்கு வருவ?"

"நான் வீட்ல தான் இருக்கேன்"

"அப்பாடா... கொஞ்சம் என்னோட ரூமுக்கு வாயேன்"

அழைப்பை துண்டித்த அவர், ஏற்கனவே திறந்திருந்த கதவை, போதையிலிருந்த கமலி திறக்க முயல்வதை கண்டார். ஓடிச் சென்று அவள் கையை பிடித்து தடுத்தார். கமலி மட்டும் அவரது அறையை விட்டு வெளியே சென்றால், அவர் கதை முடிந்தது. அவரைப் பார்த்து புன்னகைத்துவிட்டு, அவரை கட்டி பிடித்து கொண்டாள் கமலி.

"நீங்க ரொம்ப நல்லவங்க அத்தை..." என்று அவர் கண்ணத்தில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டாள். இந்திராணிக்கு இருப்புக்கொள்ளவில்லை.

அதே நேரம் அவரது அறைக்குள் நுழைந்தான் ஆதித்யா.

"உங்க மனசை எது கஷ்டப்படுத்திகிட்டு இருக்குன்னு எனக்கு தெரியும், அத்தை. நீங்க கவலைப்படாதீங்க. உங்க பிரச்சினை சீக்கிரமே ஒரு முடிவுக்கு வரும். கமலி அதை செஞ்சி, உங்களை சந்தோஷ படுத்துவா. இது சத்தியம்" என்று அவர் தலையில் அடித்தாள் கமலி.

இந்திராணிக்கும், ஆதித்யாவுக்கும் ஒன்றும் புரியவில்லை. அவளிடம் நெருங்கி வந்தான் ஆதித்யா.

"கமலி..."

அவனைப் பார்த்தவுடன் பைத்தியக்காரியை போல் சிரித்தாள் கமலி. ஒன்றும் புரியாமல் திகைத்தான் ஆதித்யா.

"என்னோட *ப்ரின்ஸ் சார்மிங்* வந்துட்டாரு..." அவன் கையைப் பிடித்து இடது பக்கமாகவும், வலப் பக்கமாகவும் சிரித்துக்கொண்டு ஆட்டினாள். ஆதித்யா அவளை வினோதமாக பார்த்தான்.

"அவ ஒயின் குடிச்சிட்டா ஆதி..." என்றார் இந்திராணி கவலையாக.

"என்னது...?" என்று அதிர்ந்தான் ஆதித்யா.

"தப்பு என்னோடது தான்... நான் தான் அதை அவகிட்ட ஒயின்னு சொல்லாம, டான்ஸிங் ஜூஸ்ன்னு சொன்னேன்"

 தன் கண்களை சுழற்றினான் ஆதித்யா. அதன் பிறகு அவனுக்கு எந்த விளக்கமும் தேவைப்படவில்லை. கமலியின் ஆர்வம் தான் அவன் அறிந்ததாயிற்றே...! என்ன நடந்திருக்கக்கூடும் என்று அவனாகவே புரிந்து கொண்டு விட்டான்.

"கமலி, வா நம்ம ரூமுக்கு போகலாம்"

தன் இரண்டு கரங்களையும் உயர்த்தி,

"நோ... நான் எல்லார்கிட்டயும் பேச வேண்டியிருக்கு... என் மேல அவங்க காட்டின அன்புக்கு, எல்லாருக்கும் நன்றி சொல்ல வேண்டியிருக்கு..." என்று சிரித்தாள் கமலி.

"அய்யய்யோ ஆதி, என்னை காப்பாத்து. நான் ஒயின் குடிக்கிறேன்னு அத்தைக்கு தெரிஞ்சா, என்னை கொன்னுடுவாங்க."

அங்கிருந்து ஓட முயன்ற கமலியை, கையை பிடித்து நிறுத்தினான் ஆதித்யா.

"எப்படியாவது அவளை உன்னோட ரூமுக்கு கூட்டிகிட்டு போயிடு, ஆதி... இரு, யாராவது வெளியில இருக்காங்களான்னு நான் பார்க்கிறேன்"

வெளியில் யாரும் இல்லை என்பதை நிச்சயப்படுத்திக் கொண்டு ஆதித்யாவுக்கு சைகை செய்தார். கமலியை தன்னுடன் இழுத்து செல்ல ஆதித்யா முயன்ற பொழுது, அவள் அவனைப் பிடித்துத் தள்ளினாள். வேறு வழியின்றி அவளை தன் கையில் அள்ளிக்கொண்டு நடந்தான் ஆதித்யா. தன் கை, கால்களை உதைத்து, காற்றில் நீச்சல் அடித்தாள் கமலி. ஆதித்யா தன் அறைக்குள் நுழைந்து கதவை சாத்திக்கொண்ட பின் தான் இந்திராணிக்கு உயிர் வந்தது.

"ஆதிஜி,  என்னை விடுங்க..."

அவன் அவளை சோபாவில் அமர வைக்க குனிந்த போது,

"ஆதிஜி, என்னை விடாதீங்க... " என்றாள் கமலி.

அவள் கூறியதைக் கேட்டு அப்படியே நின்ற ஆதித்யா, அவளைத் திகைப்புடன் பார்த்தான்.

"என்ன்ன்ன்னை... விட்ட்ட்டுடாதீங்ங்ங்க..."

அவளை கையில் ஏந்தியபடி நிமிர்ந்து நின்றான் ஆதித்யா. அவன் முகத்தருகில் நெருங்கி வந்து, அவன் மீது வீசிய நறுமணத்தை ஆழமாய் உள்ளே இழுத்து, அவனை திக்குமுக்காட செய்தாள் கமலி. அடுத்த நொடி அவள் கலகலவென சிரித்தாள்.

"என் செல்ல குட்டி... " என்று அவன் மூக்குடன் தன் மூக்கை உரசினாள்.

அவளைக் கீழே விட அவன் முயன்ற பொழுது, அவன் கழுத்தை இருக்கமாய் கட்டி கொண்டு,

"என்னைக் கீழே விடாதீங்க..." என்றவள்,

"உங்களுக்கு கை வலிக்குதா?" என்றாள்.

இல்லை என்று தலையசைத்த படி,

"இல்ல" என்றான் ஆதித்யா

"நீங்க பொய் சொல்றீங்க... சரி என்னை கீழே விடுங்க" என்று சோபாவை காட்டினாள்.

அவளைக் கீழே விட ஆதித்யாவுக்கு மனமேயில்லை. ஆனாலும் அவன் அதை செய்து தான் தீர வேண்டும். அவளை சோபாவில் அமர வைத்துவிட்டு, அங்கிருந்து அவன் செல்ல நினைத்த பொழுது, அவன் கையை பிடித்து நிறுத்தினாள்.

"நீங்களும் என் கூட உட்காருங்க" என்று  சோபாவை தட்டினாள். தனது கோட்டை கழற்றி வீசி விட்டு அவள் அருகில் அமர்ந்தான் ஆதித்யா.

"நீங்க ரொம்ப நல்லவரு..." என்று போதையில் கூறிய கமலியை புன்னகையுடன் ரசித்தான் ஆதித்யா.

அவன் காதருகில் குனிந்து,

"ரொம்ப ஹாண்ட்சம் கூட..." என்று இரகசியமாய் கூறிவிட்டு, கைகொட்டி சிரித்தாள்.

அவன் தோளை பிடித்து அழுத்தி சோபாவில் சாய்த்தாள்.

"நீங்க என்னை காதலிக்கிறீங்களா?"

"ரொம்ப" என்றான் மென்மையான குரலில்.

"எனக்கு தெரியுமே... எப்படின்னு உங்களுக்கு தெரியுமா?"

தெரியாது என்று தலையசைத்தான். அவன் நெற்றியை லேசாய் தட்டி,

"மட ஆதி... " என்றவுடன் களுக்கென்று சிரித்தான் ஆதித்யா.

"ஐ லவ்வ்வ் யூ ஸோ.... மச்..." என்றவள் சற்று நிறுத்தி,

"உங்க ஸ்மெல்லும் எனக்கு பிடிக்கும்" என்று கூறிவிட்டு, மீண்டும் அவன் வாசனையை நுகர்ந்தாள், தன் மூக்கால் அவன் கன்னத்தை வருடியவாறு. தன் கண்களையும், கை விரல்களையும் இறுக்கமாய் மூடிக் கொண்டான் ஆதித்யா.

"உங்களுக்கு டான்ஸ் ஆட தெரியுமா?"

தெரியாது என்று தலையசைத்தான்.

"வாங்க. நான் உங்களுக்கு சொல்லி தரேன். உங்களால முடியலன்னா கவலைப்படாதீங்க. அத்தை உங்களுக்கு டான்ஸிங் ஜூஸ் கொடுப்பாங்க"

எழுந்து நின்று அவனையும் இழுத்தாள். அவன் கையை பிடித்துக்கொண்டு, அவனுக்கு ஆடக் கற்றுக் கொடுத்தாள். அவள் தடுமாறி விழப் போன போது, அவளை இழுத்து தன் நெஞ்சில் சாய்த்துக் கொண்டான் ஆதித்யா. அவனை பார்த்து சிரித்த கமலி,

"நீங்க என்னை விழ விட மாட்டீங்கன்னு எனக்கு தெரியும்" என்றாள்.

அப்போது யாரோ கதவை தட்டும் சத்தம் கேட்க ஆதித்யா பதட்டமானான். இந்திராணியின் குரல் கேட்டு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டான்.

"நான் தான், ஆதி"

கமலியை சோபாவில் அமர வைத்து விட்டு, சென்று கதவை திறந்தான் ஆதித்யா. அவர்களுக்கு இரவு உணவு கொண்டு வந்திருந்தார் இந்திராணி. போதையில் இருந்த கமலி, சொருகும் கண்களுடன், மும்முரமாய் *ஸ்டெப்* வைத்து ஆடிக்கொண்டிருந்தாள்.

"மகமாயி... இன்னைக்கு மட்டும் என்னை நீங்க காப்பாத்திட்டா, நாளைக்கு காலையில உங்களுக்கு சக்கரை பொங்கல் செஞ்சு வைக்கிறேன்." என்றார் பதட்டத்துடன் கமலியை பார்த்தபடி.

கொண்டுவந்திருந்த தட்டை ஆதித்யாவிடம் கொடுத்துவிட்டு.

"ஆதி, கமலியை சாப்பிட வச்சுட்டு நீ கீழே வா."

"இல்ல சித்தி, இன்னைக்கு அவ நிறைய சாப்பிட மாட்டா. எங்க ரெண்டு பேருக்கும் இதுவே போதும்"

"சரி, மத்தவங்களை நான் சமாளிச்சுக்கறேன்" என்று அங்கிருந்து சென்றார்.

கதவை சாத்திக்கொண்டு மீண்டும் உள்ளே வந்தான் ஆதித்யா.

"கமலி, வந்து கொஞ்சம் சாப்பிடு"

"மாட்டேன்... நான் இன்னும் உங்களுக்கு டான்ஸ் ஆட சொல்லி தரல"

கண்களை சுழற்றினான் ஆதித்யா. அவனருகில் வந்த கமலி, அவன் தோள்களில் தன் கைகளை வைத்துக்கொண்டு மெல்ல ஆடத் துவங்கினாள்.

"நான் ஆடுற மாதிரி நீங்களும் ஆடுங்க" என்று கூறிவிட்டு, அடுத்த நொடி, அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து உறங்கிப் போனாள்.

அவள் கன்னத்தை தட்டி எழுப்பினான் ஆதித்யா. மெல்ல கண் திறந்தாள் கமலி.

"சாப்பிட்டு தூங்கு"

"எனக்கு வேண்டாம். எனக்கு தூக்கம் வருது"

சோபாவில் சென்று சாய்ந்து கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.

"சரி, வாயை திற. நான் உனக்கு ஊட்டி விடுறேன்"

ஐந்தாறு உருண்டைகள் சாப்பிட்டுவிட்டு உறங்கிப் போனாள் கமலி. மீதமிருந்த உணவை சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு, அவளை காட்டிலுக்கு தூக்கிச் செல்ல குனிந்தான் ஆதித்யா. கண்களைத் திறந்த கமலி,

"இங்க உட்காருங்க... எங்கேயும் போகாதீங்க" என்று, அவன் சட்டை காலரை பற்றி இழுத்தாள்.

அவள் பக்கத்தில் அமர்ந்து கொண்டான் ஆதித்யா. அவள் தூங்கும் வரை அமர்ந்திருந்து விட்டு பிறகு அவளை கொண்டு சென்று கட்டிலில் கிடத்தலாம் என்று எண்ணினான். ஆனால், கமலி அவன் தோளில் சாய்ந்து கொண்டு, அவன் கழுத்தை சுற்றி வளைத்துக்கொண்டாள். அவளைக் கட்டிலுக்கு கொண்டு செல்ல மனமே வரவில்லை அவனுக்கு. கட்டிலில் படுக்க வைத்தால், அவள் விலகிச் சென்று படுத்துக் கொள்வாள். அதை செய்யவிட அவனுக்கு மனம் வரவில்லை. அவனும் சோபாவில்  சாய்ந்து படுத்துக் கொண்டான். சிறிது நேரத்தில் அவனும் உறங்கிப் போனான்... மனம் நிறைந்த சந்தோஷத்துடன்.

தொடரும்...