17 கமலியின் சொந்த விதி

உறங்கிக்கொண்டிருந்த ஆதித்யாவை அவனது கைபேசியின் அலறல் சத்தம் எழுப்பியது. கண்களை கசக்கிவிட்டு அந்த அழைப்பை ஏற்றான் ஆதித்யா. அதில் பிரபாகரனின் பெயர் ஒளிந்திருந்ததை பார்த்து, தன் கண்களை சுழற்றினான்.

"சொல்ல்ல்லு..." என்றான்.

"குட் மார்னிங் ஆதி"

"குட் மார்னிங்"

"நீ எட்டு மணிக்கு ஆஃபீஸ்ல இருக்கணும். நேத்து பாதியில விட்டுட்டு போன மீட்டிங்கை கன்டினியூ பண்ண..."

"சரி வரேன்"

அழைப்பை துண்டித்த ஆதித்யாவின் கண்கள், தன் மனைவி உறங்கிக் கொண்டிருந்த அழகிய காட்சியில் நிலைத்தது. அவனது இதழ்கள் புன்னகையுடன் விரிந்தன. அவள் முகத்தில் கலைந்து விழுந்த கூந்தலை மெல்ல ஒதுக்கி விட்டான் ஆதித்யா. தன் கைகளைக் கட்டிக்கொண்டு, முதல் நாள் அவர்களுக்கு இடையில் நிகழ்ந்த உரையாடல்களை நினைத்து பார்த்தான்.

திடீரென்று அவளுக்கு என்ன ஆனது? வழக்கமாய் கமலி பேசும் பேச்சுக்கு நேர்மாறாக அல்லவா அவள் பேசினாள்...! ஒரு விதத்தில் அவனுக்கு அது சந்தோஷம் தான்... இதுவரை அவளுக்கு புரியாத ஏதோ ஒன்று அவளுக்கு புரிய ஆரம்பித்திருக்கிறது.

அப்போது, கமலி அசைவதை கவனித்தான். தனது கரங்களை ஒன்றோடொன்று தேய்த்து, அவற்றை சேர்த்துவைத்து பார்த்தபடி ஒரு மந்திரத்தை உச்சரித்து முடித்து,

"மகமாயி, எல்லாரையும் சந்தோஷமா வையுங்க" என்றாள்.

அதைக் கேட்டு புன்னகைத்தான் ஆதித்யா. கட்டிலை விட்டு இறங்கிய கமலி, விருவிருவென குளியலறை நோக்கி நடந்தாள். தன் கைகளை முறுக்கிவிட்டு எழுந்து அமர்ந்தான் ஆதித்யா. அவன் சீக்கிரம் அலுவலகத்திற்கு சென்றுவிட்டால் கமலி எப்படி கல்லூரிக்கு செல்வாள்? ஓட்டுனர் இளவரசனும் இல்லை. அவர் ரேணுகாவையும் இந்திராணியையும் ஒரு புதுமனை புகுவிழாவிற்கு அழைத்துச் சென்றுள்ளார். தீபக்கும் ஒரு சைட்டைப் பார்வையிட செல்கிறான்.

தனது கைப்பேசியை எடுத்து ராகுலுக்கு ஃபோன் செய்தான். தனது  போர்வைக்குள் சுருண்டு படுத்து உறங்கிக் கொண்டிருந்த ராகுல், தூக்கக் கலக்கத்துடன் அழைப்பை ஏற்றான்.

"யார் பேசுறீங்க?"

"இன்னும் நீ எழுந்துக்கலையா?"

ஆதித்யாவின் குரல் கேட்டு எழுந்து அமர்ந்தான் ராகுல்.

"பாதி... நீயா...? என்னோட ஞாபகம் உனக்கு எப்படி வந்துச்சு? வழக்கமா நீ அண்ணியை தானே நெனச்சுக்கிட்டு இருப்பே..." என்றான் கிண்டலாக.

"டேய் வாயை மூடிக்கிட்டு என்னோட ரூமுக்கு வா"

"என்னது...? இப்பவா...? எதுக்காக மிட் நைட்ல என்னை உன்னோட ரூமுக்கு கூப்பிடுற?"

"மணி ஆறு ஆச்சு" என்றான் தன் கண்களை சுழற்றியபடி.

"அய்யய்யோ... என்னோட வாழ்க்கையில, இந்த நேரத்தை எல்லாம் நான் கடிகாரத்துல பார்த்ததே இல்லையே..."

"அப்படின்னா இன்னிக்கு புதுசா ரெக்கார்ட் கிரியேட் பண்ணு... உடனே வா" என்று அழைப்பை துண்டித்தான்.

முகத்தை கழுவிக்கொண்டு ஆதித்யாவின் அறைக்கு விரைந்தான் ராகுல்.

"என்னை எதுக்கு பாதி கூப்பிட்ட?"

"நான் சீக்கிரமா ஆஃபீஸ்க்கு போக வேண்டியிருக்கு. அதனால இன்னைக்கு நீ தான் கமலியை காலேஜுக்கு கூட்டிட்டு போகணும்"
 
அப்போது அவர்கள் கமலி கூறுவதைக் கேட்டார்கள்,

"நான் அவர் கூட போகமாட்டேன்"

அவள் அப்படி முகத்திற்கு நேராய் கூறியதை பார்த்து சங்கடப்பட்டான் ஆதித்யா.

"அண்ணி, பாதிக்கு ஏதோ முக்கியமான வேலை இருக்காம்"

"அப்படின்னா நான் பஸ்ல போறேன்"

"என்னது, பஸ்லயா?" என்றான் ஆதித்யா அதிர்ச்சியாய்.

"இல்லன்னா ஆட்டோவுல போறேன்"

"ஆனா, ஏன் கமலி?"

"இல்ல ஆதிஜி. என்னால அவர் கூட போக முடியாது..."

"கமலி, நான் ஆஃபீஸ்க்கு சீக்கிரம்  போயாகணும்... இல்லன்னா நானே உன்னை கூட்டிகிட்டு போவேன்"

"உங்களால என்னை கூட்டிக்கிட்டு போக முடியலன்னா பரவாயில்ல. நானே போயிக்கிறேன்..."

"அவனும் உன்னோட காலேஜில் தானே படிக்கிறான்? அவன் கூட போனா என்ன?"

"ஆனா, அவர் பைக்ல போவாரே..."  என்றாள் தயக்கத்துடன் முகத்தை சுளுக் என்று வைத்துக்கொண்டு.

ஆதி திகைத்து நிற்க, ராகுல் தன் தலையை சொறிந்தான். தான் உலகத்தின் உச்சியில் நிற்பது போலிருந்தது ஆதித்யாவிற்கு. அவனுடைய மனைவி, வேறு யாருடனும் செல்ல தயாராய் இல்லை என்றால், ஏன் அப்படி இருக்காது? ஆனால், அதை அவள் வாயிலிருந்து கேட்டு தெரிந்துகொள்ள ஆர்வமாய் இருந்தது அவனுக்கு.

"ஏன் கமலி? உனக்கு பைக்ல உட்கார்ந்து போக பயமா இருக்கா?"

"இல்ல. நான் என்னோட அப்பா கூட நிறைய தடவை பைக்ல போயிருக்கேன்"

"அப்புறம் என்ன பிரச்சனை?"

"என்னோட ஹஸ்பண்ட் இல்லாத வேற ஒருத்தர் கூட நான் எப்படி பைக்ல போறது?"

ராகுலின் பக்கம் திரும்பியவள்,

"உங்களை கஷ்டப்படுத்தனும்னு நான் இதை சொல்லல" என்றாள்.

"இல்ல அண்ணி... என்னால புரிஞ்சுக்க முடியுது. ஆனா, இதுக்கு என்கிட்ட ஒரு ஐடியா இருக்கு "

"என்ன ஐடியா?" என்றான் ஆதித்யா.

ஏதாவது ஒரு யோசனையை கூறி, அவன் கமலியை தன்னுடன் பைக்கில் அழைத்துச் சென்று விடுவானோ என்று அவனுக்கு பதட்டமாயிருந்தது.

"நம்ம டாக்ஸியில் போகலாம்" என்றான் ராகுல்.

"அப்படின்னா, சாயங்காலம் நான் கமலியை பிக்கப் பண்ணிக்கிறேன்" என்றான் ஆதித்யா சந்தோஷமாக.

"அப்படின்னா சரி. நானும், வரும் போது என் ஃப்ரெண்டோட வந்துடுவேன்" என்றான் ராகுல்.

"பரவாயில்லை ராகுல்ஜி. உங்களுக்கு எதுக்கு வீண் சிரமம்?"

"என்ன அண்ணி இப்படி சொல்லீட்டீங்க? தன்னோட அண்ணிக்கு உதவி செய்ய முடியலன்னா, அப்புறம் ராகுல் எதுக்கு இருக்கான்? நான் ரெடியாகி வரேன்"

அவளது பதிலுக்கு காத்திராமல் அங்கிருந்து சென்றான் ராகுல். கமலியை பார்த்து பெருமையாய் புன்னகைத்தான் ஆதித்யா.

"ஏன் கமலி, அவன் கூட போனா என்ன? கவலைப்படாதே, யாரும் உங்க அம்மாகிட்ட சொல்ல மாட்டாங்க"

அதைக்கேட்டு முகத்தை சுள்ளென்று வைத்துக்கொண்டாள் கமலி.

"இதை எல்லாம் ஒன்னும் எங்க அம்மா எனக்கு சொல்லித் தரவேண்டியதில்ல... எனக்கும் அறிவு இருக்கு..." என்றாள் கோபத்துடன்.

"நீ என்ன சொல்ல வர?"

"புருஷனைத் தவிர வேறு யார் கூடவும் பொம்பளைங்க நெருக்கமாக பழக கூடாது.  புரிஞ்சுதா உங்களுக்கு?"

"பாக்குறவங்க தப்பா நினைப்பாங்கன்னு நீ கவலை படாதே..."

"நான் அதை பத்தி கவலை படல. எனக்குன்னு ஒரு வரைமுறை இருக்கு. நான் அது படி தான் நடந்துக்குவேன்."

அவள் தனக்குத் தானே வகுத்துக் கொண்டுள்ள விதி அவனுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. அங்கிருந்து செல்ல ஓரடி எடுத்து வைத்தவள், அவன் கூறியதை கேட்டு நின்றாள்.

"அப்படின்னா, நீ என் கூட பைக்ல வருவியா?"

"உங்களுக்கு பைக் ஓட்டத் தெரியுமா?" என்றாள் ஆவலாக.

என்ன கேள்வி கேட்டுவிட்டாள் கமலி...? இது ஆதித்யாவின் பைக் ஓட்டும் திறமையை சோதிக்க கேட்கப்பட்ட கேள்வி அல்லவா?

"உன்னை என் மடியில உட்கார வச்சிக்கிட்டு என்னால பைக் ஓட்ட முடியும்..." என்று சரளமாய் அவன் உதடுகள் வார்த்தைகளை உதிர்த்துவிட, அது இருவருக்குமே சங்கடத்தைத் தந்தது.

"இல்ல... என்னுடைய பைக் ஓட்டுற ஸ்கில்லை பத்தி சொல்லத் தான் அப்படி சொன்னேன்" என்றான்.

சரி என்று தலையசைத்து விட்டு அங்கிருந்து சென்றாள் கமலி. தான் கூறியதை கற்பனை செய்து பார்க்காமல் இருக்க முடியுமா ஆதித்யாவால்? அதே போல, ஆதித்யா கூறியதை ஒதுக்கி தள்ளிவிட முடியுமா கமலியால்? அவளுக்கு உடல் சிலிர்த்து போனது. கண்களை மூடி, மேல் கையை தேய்த்துகொண்டு, திரும்பியவள், ஷாலினியின் மீது மோதிகொண்டாள்.

"என்ன ஆச்சு மாமி? நீங்க எந்த உலகத்துல இருக்கீங்க?" என்றாள் ஷாலினி கலகலவென்று சிரித்தபடி.

"ஆதிஜியோட மடியில..." என்று உளறிக் கொட்டினாள் கமலி.

"என்னது...?"

"இல்ல, இல்ல, மாடியில... துணி காய வைக்கணும்ன்னு சொன்னேன்..."

"ஓ..." என்றபடி சாக்லேட் மில்க் ஷேக்கை பருகி கொண்டே அங்கிருந்து சென்றாள் ஷாலினி.

கமலியின் இதயம், டம் டம் என்று முரசை போல் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. சோபாவில் அமர்ந்து, தனது இதயத்துடிப்பை இயல்பு நிலைக்குக் கொண்டு வர முயன்றாள். நல்லவேளை, இன்று அவளை கல்லூரியில் விட ஆதித்யா வரவில்லை, என்று நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டாள்.

கல்லூரி

ஆதித்யாவை பற்றி லாவண்யாவிடம் கேட்டு தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்துகொண்டு நடந்தாள் கமலி. ஆனால் லாவண்யா கூறுவாளா? ஒருவேளை அதைப் பற்றி அவள் தனது அண்ணன் பிரபாகரனிடம் கூறிவிட்டால் என்ன செய்வது? அவர்கள் இருவரும் தான் மிகவும் அன்பான அண்ணன், தங்கை ஆயிற்றே...

அப்பொழுது அவளுடைய எண்ணம் தடைபட்டது, யாரோ ஒரு பெண் லாவண்யாவை அழைத்ததை கேட்டபோது. அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்து, தன் கண்களை வெறுப்புடன் சுழற்றினாள் லாவண்யா.

"இந்த சூனியக்காரி இங்க என்ன செய்யுறா?" என்று முணுமுணுத்தாள் லாவண்யா.

அவள் குறிப்பிட்ட சூனியக்காரி வேறுயாருமல்ல, ஷில்பா தான். தனது தோழி, நான்சியுடன் நின்றிருந்தாள் ஷில்பா.

"ஹாய் லாவண்யா, எப்படி இருக்க?" என்றாள் ஷில்பா.

"இது வரைக்கும் நல்லா தான் இருக்கேன்" என்றாள் நக்கலாக லாவண்யா.

"நீ இங்க என்ன கோர்ஸ் சேந்திருக்க?" என்றாள் ஷில்பா.

"பிபிஏ " என்றாள் லாவண்யா.

"நான் பிஎச்டி..."

"யார் கேட்டது?" என்று முணுமுணுத்தாள் லாவண்யா.

"எப்போதிலிருந்து நீ இந்த மாதிரி லோ-க்ளாஸ் ஆளுங்க கூட சேர ஆரம்பிச்ச?" என்றாள் ஷில்பா, கமலியை பார்த்து.

கோபத்துடன் எழுந்து நின்ற லாவண்யா, துப்பாக்கி தோட்டாவின் வேகத்துடன் ஷில்பாவின் அருகில் வந்தாள்.

"வார்த்தையை அளந்து பேசு. அவ மிஸஸ் ஆதித்யா"

அதைக் கேட்ட ஷில்பாவின் முகத்தில் தாளாத அதிர்ச்சி தெரிந்தது.

"என்ன்ன்னனது....???? மிஸஸ் ஆதித்யாவா? ஆதித்யா குடும்பத்துல இருக்குறவங்களுக்கு எல்லாம் பைத்தியம் பிடிச்சிருச்சா? இது நிச்சயம் ரேணுகாவுடைய வேலையா தான் இருக்கணும். தன்னுடைய தம்பியை, தன் கைக்குள்ள வச்சுக்கணும்னு அவ தான் இந்த பட்டிக்காட்டு பொண்ணை, கட்டாயப்படுத்தி ஆதி தலையில கட்டியிருப்பா. ஆதிக்கு என்ன பிடிக்கும்னு எனக்கு நல்லா தெரியும். என்னை மாதிரி ஃபேஷன் ஓரியண்டடான பொண்ணை தான் அவருக்கு பிடிக்கும். இவளை கட்டி வச்சு, அவர் வாழ்க்கையையே அவங்க குடும்பத்தில் இருக்கிறவங்க கொடுத்துட்டாங்க..."

"வாயை மூடு ஷில்பா... உன்னுடைய வேலையை மட்டும் பாரு. இல்லன்னா விபரீதமான விளைவை நீ சந்திப்ப" என்று காட்டமாக கூறினாள் லாவண்யா.

கமலியின் மீது ஒரு கோபப் பார்வையை வீசி விட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள் ஷில்பா. கோபத்துடன் திரும்பிய லாவண்யா, அதிர்ச்சியான முகபாவத்துடன் நின்றிருந்த கமலியை பார்த்து பதட்டம் அடைந்தாள். அடக்கடவுளே என்றானது லாவண்யாவுக்கு.

"கமலி, அவ ஒரு பைத்தியக்காரி. அவ பேசினதை எல்லாம் நீ பெருசா எடுத்துக்காத..."

"அவங்க யாரு?"

"அவங்க அப்பா முகேஷ், இன்ட்காம் ல ஒரு டீலர்."

"ஆதிஜிக்கு அவங்களை ரொம்ப பிடிக்குமா?"

"நிச்சயமா இல்ல... எல்லார்கிட்டயும் பேசுற மாதிரி, அவகிட்டயும்  அஃபிஷியலா பேசுவாரு. அவ்வளவு தான். அவ சொன்னதை எல்லாம் நம்பாத, அவ நிறைய பொய் சொல்லுவா."

"ஆதிஜியை கட்டாயப்படுத்தி தான் என்னை அவருக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்களா?" என்றாள் பரிதாபமாக.

"ஆதித்யாவை கட்டாயப்படுத்தி எதையும் செய்ய வைக்க, இந்த உலகத்துல யாராலயும் முடியாது. அவருக்கு பிடிச்சதை மட்டும் தான் அவர் செய்வார். இந்த ஷில்பா ஒரு பொறாமைகாரி. ரொம்ப திமிர் பிடிச்சவ. அவ பேசினதை எல்லாம் உன் தலையில ஏத்திக்காத. ஆதிக்கு உன்னை ரொம்ப பிடிச்சதனால தான் அவர் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டாரு. என் வார்த்தையை நம்பு."

சரி என்று அவள் தலையசைத்தாளே ஒழிய, அவள் உண்மையிலேயே சரியாக இல்லை. தன்னைப் பார்த்தவுடன், இன்ட்காமின் வரவேற்பாளர் பெண் எப்படி நடந்துகொண்டாள் என்பதை அவள் நினைத்து பார்த்தாள்.

மாலை

ஆதித்யாவின் வருகைக்காக காத்திருந்தாள் கமலி. அப்போது கேன்டீனில் ஷில்பா இருந்ததை பார்த்து, அவளுக்கு பதட்டம் ஏற்பட்டது.  ஒரு மூலையில் போடப்பட்டிருந்த மேஜையுடன் அமைந்த நாற்காலியில், நான்சியுடன் அமர்ந்திருந்தாள் ஷில்பா. அவர்களுக்கு அருகில் இருந்த ஜன்னலின் பக்கமாய் சென்று, அவர்கள் பேசுவதை கேட்டாள் கமலி. கமலியின் இருப்பை, ஷில்பாவிற்கு தன் கண்களால் உணர்த்தினாள் நான்சி. கமலி அங்கு ஒளிந்து கொண்டு நிற்பதைப் பார்த்து, விரும்ப தகாத புன்னகை சிந்தினாள் ஷில்பா.

"நான் மட்டும் இந்தியாவில இருந்திருந்தா, ஆதி அந்த பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணிக்கவே விட்டிருக்க மாட்டேன். இப்பவும் ஒண்ணும் கெட்டு போயிடல. ஆதிகிட்ட பேசுறதுக்கு எனக்கு ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைச்சா, அந்தப் பெண்ணை கழுத்தை பிடிச்சி அவருடைய வாழ்க்கையிலிருந்து  வெளியே தள்ள வச்சிடுவேன். ஏன்னா, ஆதிக்கு என்னை ரொம்ப பிடிக்கும்"

"நெஜமாவா சொல்ற?" என்றாள் நான்சி.

"ஆமாம். நான் நிச்சயம் ஆதிகிட்ட பேச தான் போறேன். ஏன்னா, அவருடைய வாழ்க்கை இப்படி நாசமா போறதை என்னால பாக்க முடியாது"

கமலியின் மனம் பதைபதைத்தது. ஷில்பா ஆதியுடன் பேசினால், அவனுடைய வாழ்க்கையிலிருந்து அவளை கழுத்தை பிடித்து அவன் வெளியே தள்ளி விடுவானோ? பதட்டத்துடன் நகம் கடித்தாள்.

அப்பொழுது அவளை அழைக்க ஆதித்யா அங்கு வந்தான். அவளது பதட்டம் அதிகரித்தது. ஷில்பா அவனை பார்க்கும் முன், அங்கிருந்து அவனை அழைத்துச் சென்றுவிட வேண்டும் என்று அவனை நோக்கி ஓடினாள். காலம் தாழ்த்தாமல் அவள் காரில் ஏறி அமர, அவர்கள் அங்கிருந்து கிளம்பினார்கள். அந்தக் காட்சியைக் கண்ட ஷில்பாவின் முகம் விஷநாகத்தைப் போல் மாறியது. அவளது திட்டம் பலிக்கத் துவங்கி விட்டது அல்லவா.

தங்களுக்கு நடந்த திருமணத்தை பற்றி யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள் கமலி. ஆதித்யாவிற்கு அவளை பிடிக்குமா, பிடிக்காதா? அவன் பிடித்து தான் தன்னை மணந்து கொண்டானா? அல்லது ஷில்பா கூறியதைப் போல், அவரைக் கட்டாயப்படுத்தி தன்னை திருமணம் செய்துவைத்து விட்டார்களா? ரேணுகா, ஆதித்யாவை தன் கைக்குள் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று தான் தன்னைத் அவனுக்கு திருமணம் செய்து வைத்தாரா? ஆதித்யாவிற்கு என்ன பிடிக்கும்? அவனது அலுவலகத்தில் பெண்கள் நவநாகரீகமான உடையணிந்து வலம் வந்ததை தான் அவள் பார்த்தாளே. ஒருவேளை ஷில்பா கூறியது உண்மையாக இருக்குமோ?

அவள் எதையோ மிக ஆழ்ந்து யோசித்து செய்து கொண்டிருந்ததை பார்த்த ஆதித்யா புன்னகை புரிந்தான்.

"என்ன யோசிச்சுகிட்டு இருக்க?"

கமலியின் மூளை பரபரவென வேலை செய்தது.

"இன்னைக்கு நான் உங்க ஃபிரண்டை பார்த்தேன்" என்றாள்.

"என்னுடைய ஃபிரண்டா?" என்றான் புருவத்தை உயர்த்தி.

"ஆமாம் "

"எந்த ஃபிரண்டு? "

"ஷில்பா "

"அவ உன்னோட காலேஜுக்கு வந்திருந்தாளா?"

"ஆமாம் "

மகமாயிக்கு மனதிற்குள்  நன்றி கூறினாள் கமலி. ஏனென்றால், அவள் உன் கல்லூரியில் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறாள் என்று ஆதித்யா கேட்கவில்லை அல்லவா...! அவள் அங்கு தான் படிக்கிறாள் என்று தெரிந்தால், அவளை சந்திக்க ஆதித்யா நினைக்கலாம். அது நடக்கக் கூடாது.

"அவங்க உங்க ஃபிரண்டா?"

"ஃப்ரெண்ட் மாதிரி தான்"

"உங்களுக்கு அவங்களை பிடிக்குமா?"

"அவ புத்திசாலி. திறமைசாலியும் கூட. ஃபேஷன் ஓரியன்ட்டடா இருப்பா. நல்ல பொண்ணு. அதனால பிடிக்கும்..."

மென்று முழுங்கினாள் கமலி. ஆதித்யாவுக்கு அவளை பிடிக்கும். இடது பக்க கண்ணாடியில் தன் முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டாள். தன்னை ஷில்பாவுடன் ஒப்பிட துவங்கினாள். அவள் புத்திசாலியாம்... நானும் தான் புத்திசாலி. அவளைப் போல நானும் தான் திறமைசாலி. ஆனால், ஃபேஷன் ஓரியண்டட்? உதடு பிதுக்கி சினுங்கினாள். ஷில்பாவும் அதைத் தானே கூறினாள்...

கண்ணாடியை பார்த்து முணுமுணுத்தவள், பல்லை கடித்துக்கொண்டு முகத்தை திருப்பிய போது, ஆதித்யா அவளை விசித்திரமாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

"என்ன, ஏதோ மாதிரி இருக்க?"

"ஒன்னும் இல்லையே... நான் நல்லா தானே இருக்கேன்..."

"என்ன பினாத்திகிட்டு இருந்த?"

"நான் ஸ்போக்கன் இங்கிலீஷ் பிரக்டிஸ் பண்றேன்"

"உனக்கு இங்கிலீஷ் இம்ப்ரூவ் பண்ணனும்னு தோணுச்சுன்னா என்கூட பேசு." என்றான் புன்னகை மாறாமல்.

சரி என்று தலையசைத்தாள் கமலி.

அவள் முதல்முதலாய் ஆதித்யா தனக்கு கொடுத்த அறிவுரையை எண்ணினாள். *ஒவ்வொருவரிடம் இருந்தும் எதையாவது கற்றுக் கொள்* அந்தப் பெண் ஷில்பா, எவ்வளவு தன்னம்பிக்கையுடன் இருக்கிறாள். ஆதித்யாவின் தோழியான அவளுக்கே இவ்வளவு தன்னம்பிக்கை இருக்கும் போது, ஆதித்யாவின் மனைவியான தன்னால் ஏன் தன்னம்பிக்கையுடன் இருக்க முடியாது?

"உன்னால் எதெல்லாம் முடியாது என்று நீ நினைத்திருந்தாயோ அதை எல்லாம் முடியும் என்று காட்டி இருக்கிறான் ஆதித்யா. உன்னுடைய மூளையைப் பயன்படுத்தினால், இந்த உலகையே உன்னால் வெல்ல முடியும் கமலி. இந்த ஷில்பாவை தானா உன்னால் வென்றுவிட முடியாது? உனது பராக்கிரமங்களை பயன்படுத்தி, ஆதிஜியை அவளிடமிருந்து காப்பாற்றிக் கொள். நீயும் புத்திசாலிதனம் கொண்ட திறமைசாலி தான்." என்று தனக்கு தானே தைரியம் கூறிக் கொண்டு நிமிர்ந்து அமர்ந்தாள் கமலி.

தொடரும்...