32 தேடுவது என்ன?

மறுநாள்

ஏஆர்வி கம்பெனி தனது அடுத்த மிகப்பெரிய டீலை கைப்பற்ற எல்லா விதத்திலும் தயாராக இருந்தது. அதை எப்படியாவது கைப்பற்ற வேண்டும் என்று தான், வசீகரன் அந்த பொறுப்பை ஐஸ்வர்யாவிடம் ஒப்படைத்திருந்தான். அவளுடைய திறமை மீதும், கற்பனை மீதும் அவன் அதீத நம்பிக்கை வைத்திருந்தான். மற்ற அனைவரை விடவும், அவள் அதை சிறப்பாக செய்வாள் என்று அவன் நம்பினான். தனது முழு முயற்சியையும், உழைப்பையும் கொடுத்து,  அவனுடைய நம்பிக்கையை காப்பாற்றினாள் ஐஸ்வர்யா. அது குறித்து அவளுக்கு இருந்த படபடப்பு இப்போது இல்லை. ஏனெனில், வசீகரன் தான் அவளுடன் இருக்கிறானே...!

பிரசித்தி பெற்ற ஐந்து நட்சத்திர ஓட்டலில், அந்த பிரசன்டேஷனுக்கான ஏற்பாடுகள் தயாராக இருந்தன. அந்த ஏற்பாடுகளை பார்க்கும் போதே புரிந்துகொள்ள முடிந்தது,  அது எவ்வளவு கவுரவம் வாய்ந்தது என்பது. தங்களுக்கென்று ஒதுக்கப்பட்டிருந்த நாற்காலிகளில் வசீகரனும் ஐஸ்வர்யாவும் அமர்ந்தார்கள். புகழ்பெற்ற அனைத்து நிறுவனங்களும், தங்களுடைய திறமைகளை, அங்கு, ஒவ்வொருவராக வெளிப்படுத்தத் தொடங்கினர்.

இதோ வந்துவிட்டது ஏஆர்வி கம்பெனியின் முறை. இளஞ்சிவப்பு நிற ஸ்லீவ்லெஸ் சுடிதாரும், விரித்து விடப்பட்ட, இடுப்புயர பட்டு கூந்தலும்,  ஐஸ்வர்யாவுக்கு வெகு பொருத்தமாய் இருந்தன. மிடுக்காய் சென்று, ஸ்மார்ட் போர்டின் எதிரில் ஒயிலாய் நின்றாள் ஐஸ்வர்யா. அவள் மீது பதிந்திருந்த பார்வைகள், பெரும்பாலும் மரியாதைக்குரியனவாகவும்,  அதில் சில மட்டும் வித்தியாசமாகவும் இருந்ததை உணர்ந்தாள் அவள். அந்த வித்தியாசமான பார்வைக்கு சொந்தக்காரர்கள், சில பெண்கள்.

தனக்கு கொடுக்கப்பட்டிருந்த வேலையை, மிகக் கச்சிதமாய், சிறு பிழையுமின்றி, அற்புதமாய் செய்து முடித்தாள் ஐஸ்வர்யா. அங்கு அமர்ந்திருந்த அத்தனை பேரின் மனதையும் ஐஸ்வர்யா கொள்ளையடித்துவிட்டாள் என்று தான் கூறவேண்டும்.

தேனீர் இடைவேளை வந்தது. ஒரு முக்கியமான ஃபோன் செய்ய வேண்டி இருந்ததால், அங்கிருந்து வெளியே சென்றான் வசீகரன்.

வியாபார மக்களின் பேச்சுகளுக்கு இடையே, கூச்சல் நிறைந்த, ஹாலில் இருந்து சற்று வெளியே வந்தால் தேவலாம் என்றிருந்தது ஐஸ்வர்யாவுக்கு. அவளுடைய பிரசன்டேஷன் ஏற்கனவே நிறைவு பெற்றுவிட்டதால், சற்றே காற்று வாங்கலாம் என்று வெளியே வந்தாள். அப்பொழுது, அவளை வித்தியாசமாக பார்த்த அந்த பெண்களில், இருவர் அங்கு வந்தார்கள்.

"நீங்க மிஸஸ் வசீகரன் தானே?" என்றாள் ஒருத்தி.

ஆமாம் என்று தலையசைத்தாள் ஐஸ்வர்யா.

"அந்த மிஸஸ் வசீகரன் அப்படிங்கிற டைட்டிலுக்கு மேல, உங்க புருஷன்கிட்ட இருந்து வேற ஏதாவது உங்களுக்கு கிடைச்சிருக்கா?"

அந்தக் கேள்விக்கு முகத்தை சுருக்கினாள் ஐஸ்வர்யா.

"பொம்பளைங்க விஷயத்துல உங்க வீட்டுக்காரர் எப்படின்னு எங்களுக்கு தெரியாதா?" என்று கிண்டலாக சிரித்தாள் ஒருத்தி.

"கல்யாணம் ஆன கொஞ்ச நாளிலேயே, உங்களை இங்க விட்டுட்டு, அவர் தனியா லண்டன் போனதுல இருந்தே தெரிஞ்சிகிட்டு இருப்பிங்களே, அவர் எப்படிப்பட்டவர்னு"

"அவர பத்தி தெரிஞ்சுக்க, அவங்க அவ்வளவு நாள் காத்திருந்து இருக்கணுமா என்ன? அவங்களோட ஃபஸ்ட் நைட்லேயே தெரிஞ்சிருக்குமே. பாவம் அன்னைக்கு அவரு அவங்களை தொட்டாராங்குறது கூட சந்தேகம் தான்."

"பேரும்,  புகழும்,  கிடைக்கும் அப்படிங்கிறதுக்காத, தெரியாம வாசிகரனை கல்யாணம் பண்ணி,  வாழ்க்கைக் கெடுத்துக்கிட்டாங்க"

ஐஸ்வர்யாவிற்கு ரத்தம் கொதித்துக் கொண்டிருந்தது. அப்படியே அவர்களின் முகத்தில் குத்த வேண்டும் போல் இருந்தது. அந்தப் பெண்கள் அங்கிருந்து கிளம்ப முற்பட,  அவர்களை தடுத்து நிறுத்தினாள் ஐஸ்வர்யா.

"அவரு என்ன தொட்டாரா,  இல்லையான்னு,  நீங்க தெரிஞ்சுக்கணுமா?"

அந்தப் பெண்களின் முகத்தில் இருந்த சிரிப்பு காணாமல் போனது.

"அவர் என்னை இங்க தொட்டார்... ரொம்ப ஆழமா" என்று தன் இதயத்தை சுட்டி காட்டினாள் ஐஸ்வர்யா.

"அதுக்கு பேரு இதயம்னு சொல்லுவாங்க. உங்கள மாதிரி பொண்ணுங்களால எல்லாம் அத புரிஞ்சிக்க முடியாது. கல்யாணம்ங்குறது, வெறும் உடம்ப தொடுற விஷயம் இல்ல... அது உயிரை தொடுற விஷயம். என் புருஷனை விட சிறப்பா அதை யாராலும் செய்ய முடியாது"

அவர்கள் மீது ஒரு கோபப்பார்வை வீசிவிட்டு,  அங்கிருந்து சென்றாள் ஐஸ்வர்யா. ஃபோன் செய்ய வந்த வசீகரன், தூணுக்கு பின் நின்று அந்த காட்சியை பார்த்து, வாயடைத்து போனான். அவன் முகத்தில் தாண்டவமாடிய பெருமையை மறைக்க முடியாமல், அவன் புதர் தாடி கூட தோற்றுப் போனது. சத்தமில்லாமல் அவன் ஐஸ்வர்யாவை பின்தொடர்ந்து ஹாலுக்குள் நுழைந்தான்.

அதன் பிறகு ஐஸ்வர்யா ஏனோ, அமைதியற்றவளாக காணப்பட்டாள். அந்த பெண்களுக்கு திரும்பக் கொடுத்தது, அவளுக்கு போதவில்லை. எவ்வளவு தைரியம் இருந்தால், இப்படி எல்லாம் வசீகரனை பற்றி பேசுவார்கள்? அவர்கள் அணிந்திருக்கும் அரைகுறை ஆடைகளே கூறியது, அவர்களின் தரத்தை.

நிச்சயம் அவர்கள் வசீகரனை கையில் போட்டுக் கொள்ள, எல்லா முயற்சியும் செய்து இருப்பார்கள். வழக்கம் போல, அவன் அவர்களை எள்ளளவும் மதித்திருக்க மாட்டான். அதனால் தான், அவர்களுக்கு, அவன் மீது அவ்வளவு பொறாமை. தன் கணவனின் பக்கம் இருக்கும் நியாயத்தை தேடிப் பிடித்தாள் ஐஸ்வர்யா. அவர்களை, மேலும் பொறாமையில் வேக வைக்க வேண்டும் என்று அவளுக்கு தோன்றியது. அவள் அதை செய்யத் தான் போகிறாள்.

பிரசன்டேஷன் முடிந்த பின், அனைவரும் அந்த பெரிய ஹாலில் இருந்து கலைய தொடங்கினார்கள். அங்கு வந்திருந்த மிகப்பெரிய நிறுவனத்தை சேர்ந்த ஆராதனா, ஐஸ்வர்யாவை மனமார பாராட்டினார். அப்பொழுது, ஐஸ்வர்யா நிற்க சிரமப்படுவதை வசீகரன் கவனித்தான். அவள் லேசாகத் தள்ளாடினாள். நாலுகால் பாய்ச்சலில்,  அவளை நோக்கி அவன் ஓட, அனைவரின் கவனமும் அவர்கள் பக்கம் திரும்பியது.

"ஐஷு... என்ன ஆச்சு? உனக்கு ஒன்னும் இல்லையே?" என்றான் அவள் தோள்களை பற்றியபடி பதட்டமாக.

"லேசா தலை சுத்துது" நேராக நிற்க மிகவும் சிரமப்பட்டாள்.

"ஏதாவது நல்ல விஷயமா?" என்று ஆர்வமாகக் கேட்டாள் ஆராதனா.

ஐஸ்வர்யாவிற்கு, *இங்கு யாருக்குமே வெட்கமில்லை* என்று வசீகரன் கூறிய வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வந்தன. உதட்டை கடித்து தன் சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு, அவள் வசீகரனை பார்க்க, அவள் முகத்தில் தெரிந்த குறும்புத்தனம், அவனுக்கு சொல்லியது அவளின் எண்ணத்தைப் பற்றி.

"நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் பார்த்து சிரிக்கிறதை பார்த்தா, நான் நினைச்சது சரி தான் போல இருக்கு" என்றார் ஆராதனா.

ஐஸ்வர்யாவை வம்புக்கு இழுத்த அந்த பெண்கள், தங்கள் பற்களை கடிப்பதை பார்த்த பொழுது ஐஸ்வர்யாவிற்கு குளுகுளுவென்று இருந்தது. வசீகரன், *அப்படி எல்லாம் ஒன்றும் இல்லை* என்று வசீகரன் உண்மையை போட்டு உடைப்பதற்கு முன், அங்கிருந்து கிளம்ப எத்தனித்தாள் ஐஸ்வர்யா. தன் தலையை ஒரு கையிலும், வசீகரனின் கோட்டை மறு கையிலும், பிடித்து, சிரமப்படுவது போல் காட்டிக் கொண்டாள். அடுத்த நொடி, அவள் எதிர்பார்த்தபடியே, தங்களை சுற்றி நின்று கொண்டிருக்கும் மக்களை பற்றியெல்லாம் சிறிதும் கவலைப்படாமல் அவளை தன் கையில் அழகாக அள்ளிக் கொண்டான் வசீகரன். அவன் கழுத்தை சுற்றி வளைத்து, அவன் தோளில் சாய்ந்துகொண்டாள் ஐஸ்வர்யா. அதை செய்யும் போது, அவள் அந்தப் பெண்களைப் ஏளனமாக பார்க்க தவறவில்லை.

அந்த மிகப் பெரிய நட்சத்திர ஓட்டலின், மிகப்பெரிய வரவேற்பறையை, தன் மனைவியை கையில் ஏந்தியபடி, லாவகமாக கடந்து சென்ற வசீகரனை பார்த்தபடி, மக்கள் வாயை பிளந்து கொண்டு நின்றார்கள்.

அங்கிருந்தவர்களின் முகபாவத்தை கவனித்தபடி, சிரித்துக்கொண்டே அவனின் தோளில் சாய்ந்து கொண்டிருந்தாள் ஐஸ்வர்யா. அவளைக் கொண்டு வந்து அவன் காரில் அமர வைக்க, எழுந்து அமர்ந்து சீட் பெல்ட்டை மாட்டிக் கொண்டாள் ஐஸ்வர்யா. தன் கைகளை கட்டிக் கொண்டு அவளை பார்த்து புன்னகை புரிந்த வசிகரனை, *என்ன?* என்பது போல் பார்த்தாள் ஐஸ்வர்யா.

"இப்போ உனக்கு மயக்கம் வரலையா?" என்றான் புன்னகையுடன்.

அவளின் நடிப்பை அவன் புரிந்து கொண்டு விட்டானா என்ன?

"உனக்கு தலை சுத்துனா மாதிரி ஏன் நடிச்ச?"

"உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?"
அவள் பூசி மழுப்ப நினைக்கவில்லை.

"உண்மையிலேயே உனக்கு தலை சுத்தியிருந்தா, நீ என்ன செய்வேன்னு எனக்கு தெரியாதா? நீ அந்த பொண்ணுங்கள பார்த்து, எகத்தாளமா சிரிச்சதை நான் கவனிச்சேன்"

"அப்புறம், எதுக்காக என்னை நம்பினவர் மாதிரி தூக்கிக்கிட்டு வந்தீங்களாம்?"

"எதுவாக இருந்தாலும், என் ஒய்ஃப் கூட நிற்க வேண்டியது என்னுடைய கடமை"

"அதே மாதிரி, என் புருஷனை யாராவது இன்ஸல்ட் பண்ண முயற்சி பண்ணா, அவங்களுக்கு பதிலடி கொடுக்க வேண்டியது என்னுடைய கடமை" அவள் முகத்தில் கோபம் தாண்டவமாடியது.

"உனக்கு தான் என்னை பிடிக்காதே, யாராவது என்னை கிண்டல் பண்ணா நீ சந்தோஷம் தானே படணும்?"

வசீகரன் சொல்வது நியாயம் தான். இங்கு எல்லாமே தலைகீழாய் மாறிவிட்டது என்பது தான் அவனுக்கு தெரியாதே. அவை அனைத்தும் எப்படி மாறிப் போனது என்பதற்கு சற்று முன் ஐஸ்வர்யா நடந்துகொண்ட விதத்திலேயே கண்கூடாகத் தெரியவில்லையா? தன் கணவனைப் பற்றி, யாராவது, ஏதும் பேச விட்டுவிடுவாளா என்ன அவள்?

அவள் முகத்தின் முன்,  தன் விரலை சொடுக்கினான் வசிகரன். தன் யோசனை கலைந்து வெளியே வந்த ஐஸ்வர்யா, தலையை நிமிர்த்தி நேராக அமர்ந்துகொண்டாள். அதைப் பார்த்து சிரித்தபடி, தனது சீட்டில் அமர்ந்தான் வசீகரன்.

"நான் கேட்டதுக்கு நீ பதில் சொல்லவே இல்லயே, ஏன் அவ்வளவு டென்ஷன் ஆன?"

"எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா என்னுடைய புருஷன, அவங்க இன்சல்ட் பண்ணுவாங்க? அதை செய்யற உரிமை எனக்கு மட்டும் தான் இருக்கு" என்று கிண்டலாக சொல்லிவிட்டு, பொங்கி வந்த சிரிப்பை அடக்கினாள் ஐஸ்வர்யா.

அதைக் கேட்டு களுக்கென்று சிரித்தான் வசீகரன்.

"ஆனா, நீ எப்பவுமே அப்படி எல்லாம் என்னை இன்சல்ட் பண்ணது இல்லயே?"

"நான் அப்படி செய்யணும்னு நீங்க நினைக்கிறீரங்களா?"

"நீ அப்படி செய்யமாட்ட"

"நெஜமாவா?" என்ற அவள் குரலில் எகத்தாளம் தெரிந்தது.

"ஆமாம், என்னை இன்சல்ட் பண்ணத்துக்காக, கூட பிறந்த அண்ணனையே கொலை பண்ண பார்த்த ஒரு பொண்ணு, என்னை இன்சல்ட் பண்ணமாட்டா" சொல்லிவிட்டு புன்னகைத்தான் வசீகரன்.

"இப்ப நீங்க என்ன செஞ்சீங்க?"

"சிரிச்சேன்"

"சொல்லிட்டு செய்யுங்க. உங்க அழுக்கு தாடி, நீங்க என்ன செய்றீங்கன்னே புரிஞ்சுக்க விட மாட்டேங்குது" என்று எள்ளி நகையாடினாள் ஐஸ்வர்யா.

அவள் சொன்னதைக் கேட்டு வாய் விட்டு சிரித்தான் வசீகரன்.

"நான் அழகா இருந்தா தான் உனக்கு பிடிக்காதுல்ல? அதனால இப்படியே இருந்துட்டுப் போகட்டும்"

"ஆமாமா... சொன்னேன் தான். எனக்கு நீங்க அழகா இருந்தா பிடிக்காது. ஆனால், இந்த தாடியை நான் அடியோடு வெறுக்கிறேன். நீங்க திரும்பி வந்ததிலிருந்து, உங்க முகத்துல நான் தேடுறது கிடைக்கவே மாட்டேங்குது" என்றாள் அலுப்புடன்.

"தேடிக்கிட்டு இருக்கியா? என்னது அது?"

"முதல்ல அந்த தாடியை எடுங்க. அதுக்கப்புறம் தான் நான் சொல்லுவேன்"

அவள் தேடியது என்ன என்பதை சொன்னால், அவனுடைய நிலைமை என்னவாகும்? தன் முகத்தில் தாண்டவமாடிய குறும்புப் புன்னகையை, அவன் பார்த்து விடாமல் இருக்க, ஜன்னல் பக்கமாக தனது முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டாள் ஐஸ்வர்யா.

வசிகரனுக்கு ஆர்வம் தாங்கவில்லை. அப்படி என்ன தேடிக் கொண்டிருக்கிறாள் அவள்? அவளை அலுவலகத்தில் இறக்கி விட்டுவிட்டு, அவளிடம் எதுவும் கூறாமல், அப்படியே அங்கிருந்து எங்கோ சென்றான் வசீகரன். அவன் எங்கு செல்கிறான் என்று ஐஸ்வர்யாவிற்கு புரியவில்லை. விஷாலை கேட்க முயன்ற பொழுது, அதே கேள்வியை அவனும் கேட்டான். வசீகரன் எங்கு சென்றான் என்பது பற்றி அவனுக்கும் ஏதும் தெரிந்திருக்கவில்லை, வசீகரன் தனது தாடியை மழித்து விட்டு திரும்ப வரும் வரை.

தொடரும்...