"Αχ είχαμε 4 χρόνια να βγούμε όλοι μαζί όπως παλιά" Λέει ο Άκης

Αδιαφορώ πλήρως για τα λόγια τους

Έχει περάσει μια εβδομάδα στην οποία έγινα τέρατα

Όχι όχι δεν έχω μιλήσει με τον Λούκα

Απλά χώρισα

Πιστεύω ήταν το πιο σωστό και για τους δύο μας

Με παίρνει συνέχεια τηλέφωνο

Σε ησυχία δεν με αφήνει

"Δανάη! Το τηλέφωνό σου" με ξυπνάει η Βάσω

Πιάνω το τηλέφωνο μου που βρίσκεται μπροστά στον Λουκά και ανστεναζω όταν βλέπω το όνομα του Έλιοτ

Σέρνω την κόκκινη γραμμή και το βάζω στο αθόρυβο

Νιώθω το έντονο βλέμμα του Λουκά πάνω μου αλλά δεν τον κοιτάζω

"Ο Έλιοτ ήταν?" Ρωταει ο Γιώργος

"Μμ" κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου

"Πραγματικά τώρα γιατί χωρίσατε?" Ρωτάει ο Πέτρος

"Εκατό φορές θα σας τα εξηγώ? Δεν ήμασταν καλά τον τελευταίο καιρό. Σε μια σχέση θες πάθος και αγάπη εμείς δεν το είχαμε αυτό" απαντάω

"Και πως το ανακάλυψες?" Ρωτάει ο Άκης

"Κάπως. Σταματήστε έλεος σας βαρέθηκα" αναστεναζω σιγά ώστε να μην κλάψω

"Έχεις γενέθλια εσύ αύριο ε?" Ρωτάει ανοίγοντας νέο θέμα η Βάσω

"Ναι" απαντάω μονολεκτικά ενώ κοιτάζω την πόρτα

Βλέπω την Ελευθερία να χαμογελάει και να έρχεται προς το μέρος μας

"Ελευθερία? Τι κάνεις εδώ? Σου είπα θα βρεθώ μόνος με τα παιδιά" λέει ο Λουκάς έντονα

"Ε εντάξει πειράζει που ήρθα και εγώ?" Ρωτάει ναζιαρικα ενώ με κοιτάζει πεταχτά

"Ε όχι όχι κάθισε" απαντάει αμήχανα

Τα παιδιά ξεφυσανε και κοιτάζουν άλλου

"Λοιπόν αύριο θα σας κάνω το τραπέζι κλείνουμε 4 χρόνια και 3 μήνες με τον Λούκα μου" λέει χαρούμενη

"Δεν γίνεται αυρ-" ξεκινάει η Λυδία αλλά η Ελευθερία την διακόπτει

"Α όχι δεν το διαπραγματεύομαι θα έρθετε λες και έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε" απαντάει γελώντας

"Ελευθερία δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι" λέει ο Λουκάς

"Χρειάζεται. Ε Δανάη δεν συμφωνήσεις?" Ρωτάει κοιτώντας με έντονα

"Ε ναι ναι. Αν θέλετε να βγείτε καλά να περάσετε" απαντάω ξεφυσοντας

Σηκώνομαι και παίρνω το κινητό μου

"Εγώ πρέπει να φύγω. Τα λέμε" τους λέω γρήγορα και βγαίνω έξω

Ο ήλιος είναι υπέροχος σήμερα

"Δανάη μισό θέλω να σου πω" ακούω μια φωνή πίσω μου

Γυρνάω και κοιτάζω τον Λούκα

"Λουκά θέλω να πάω σπίτι κ-"

"2 λεπτά όχι παραπάνω" παρακαλάει

Ξεφυσαω και δαγκώνω το κάτω χείλος μου όσο κοιτάζω το ρολόι

"Γρήγορα γιατί έχω μάθημα και πρέπει να πάω στη σχολή" απαντάω κοιτώντας τα μάτια του

"Είσαι καλά?" Με ρωτάει σιγά

Τον κοιτάζω λες και είναι τρελός αλλά καταπίνω όλα τα γαλλικά που έχω να σου σουρω

"Ναι μια χαρά. Εσύ?" Ρωτάω

"Και εγώ. Είμαι χαρούμενος" απαντάει χαρούμενος

Το ξέρω

"Μπράβο. Τώρα να φεύγω" απαντώ και πάω να φύγω αλλά με σταματάει

"Περίμενε βασικά δεν ήθελα να σε ρωτήσω αυτο" λέει διστακτικά

"Πες τότε τι ήθελες Λουκά έχω πολλές δουλειές"

"Απλά αυτά που είπα στην Ελευθερία δεν-" ξεκινάει αλλά τον διακόπτω

Δεν θέλω να πονέσω και άλλο

"Λουκά άκουσα τι είπες και είναι δικαίωμα σου να τα πιστεύεις όλα αυτά αλλά δεν ήταν ωραία η κοροϊδία γιατί εγώ όντως σε ερωτεύτηκα και-" σταματάω να πάρω ανάσα

"Απλά άστο δεν αξίζει να μιλάμε για αυτά τώρα. Έχεις φτιάξει την ζωή σου και χαίρομαι. Θα τα πούμε γεια" του λέω και φεύγω βιαστικά από εκεί

Τα μάτια μου είναι υγρά

Γιατί ακόμα μετά από τόσα χρόνια?

"ΔΑΝΑΗ ΓΑΜΩ ΠΡΌΣΕΧΕ" φωνάζει ο Λουκάς αλλά δυστυχώς δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα

Όλα μαυρίζουν

Πηγαίνετε να δείτε και το 30ο κεφάλαιο ❤️