14 Φεβρουάριου (🤢) αν και έχει περάσει αυτή η ημέρα κάντε ότι δεν έγινε

"Και τι θα κάνετε δηλαδή?" Ρωτάω την Λυδία

"Από τα συμφραζόμενα κατάλαβα ότι θα με πάει για φαγητό και μετά δεν είπε κάτι μάλλον έκπληξη" απαντάει

"Εσύ?" Με ρωτάει μετά από λίγο

"Τι εγώ?"

"Τι κάνεις? 14 Φεβρουάριου έχουμε"

"Ποτέ δεν μου αρέσει αυτή η γιορτή και το ξέρεις. Δεν βρίσκω λόγο να υπάρχει πάλι καλά δηλαδή που έχουν σε χαμηλή τιμή τις σοκολάτες να λες" απαντάω ειλικρινά

Το βλέμμα μου όλος τυχαίως πηγαίνει απέναντι στον Λουκά που χεχ μαντεψτε

Όχι μαντεψτε

.

.

.

Μιλάμε κανονικά

Σαν φιλαράκια βρε

Μέχρι και μπρο με έχει πει

Βέβαια είναι μεγάλη πρόοδος αυτό

Ειδικά όταν μετά από το μπρο που μου λέει με φιλάει

"Ο Λουκάς δεν σου είπε να βγείτε?" Με ρωτάει

"Όχι δεν έχουμε μιλήσει σήμερα είναι η αλήθεια"

"Καλά ισω-"

"Δανάη!" Ακούω μια δυνατή φωνή πίσω μου

Τρομαγμένη κοιτάζω τον Λούκα να έρχεται χαρούμενος εδω

"Γεια σου Λυδία. Γεια σου μωρό μου" λέει χαρούμενος ενώ με φιλάει πεταχτά

Να τι σας έλεγα

Με φιλάει οπότε θέλει και για οποίο λόγο θέλει

"Γεια σου Λουκα" τον χαιρετάει η Λυδία

"Ο Γιώργος μου είπε να πας από εκεί σε θέλει"της λέω ενώ με σηκώνει

Τον κοιτάζω ερωτιματικα

Μα καλά τι κάνει?

Κάθεται στο παγκάκι και με βάζει να κάτσω πάνω του

"Ε τι καν-"

"Σκάσε μωρό μου" λέει ενώ αφήνει ένα φιλί στο στόμα μου

"Τι θα κάνεις σήμερα?" Με ρωτάει

"Θα βγω με το αγόρι μου για φαγητό και μετά θα πάμε σπίτι του να το κάνουμε" απαντάω

Με κοιτάζει με γουρλωμενα μάτια

"Μωρό μου δεν μπορούμε να το κάνουμε οι γονείς μου θα είμαι σπίτι αλλά αν θες θα βρω τρόπο εγώ" λέει πονηρά

"Χαζό είσαι? Σου είπα με το αγόρι μου"

"Ε ναι βρε Δανάη τι? Σου είπα θα βγούμε σήμερα αλλά δεν θέλω να το κάνουμε ακόμα θα το πάμε σιγά"

Κοίτα που μου χώνει και άκυρο τώρα

"Λουκά σου είπα το αγόρι μου"

"Ε ναι ρε μωρό μου με το αγόρι σου θα τα κάνεις όλα δηλαδή με εμένα" απαντάει γελώντας

Ρολλαρω τα μάτια μου και τον κοιτάζω

Τα γκρίζα του μάτια του με κοιτάζουν ενώ περνάει μια τούφα από τα μαλλιά του πίσω από το αυτι μου

Εγώ κοιτάζω τα μάτια του χωρίς να ακούω ή να βάλω τι γίνεται γύρω μου

Όλους αυτούς τους μήνες που πέρασαν δεν μπορούσα να τον φιλήσω, να τον αγγίξω, να τον αγκαλιάσω

Τα δάχτυλα του χαϊδεύουν απαλά το μάγουλο μου

Χαμογελάει

"Γιατί βρε μωρό μου?" Ρωτάει σιγά χωρίς να χάσει το χαμόγελο του

"Γιατί τι?" Αναρωτιέμαι

"Γιατί δεν μας δίνεις μια ευκαιρία?" Ρωτάει σαν παιδί και ξεσυσαω

"Φοβάμαι" ψυθιριζω την αλήθεια

"Φοβάσαι? Τι φοβάσαι?"

"Μήπως με βαρεθεις. Μήπως βαρεθεις όλο αυτό και με αφήσεις" ψυθιριζω σιγά

Γελάει κοιτώντας με

"Πώς γίνεται να σε βαρεθω μου λες? Κάνω τόσους μήνες προσπάθειες για να σε αφήσω στο τέλος? Σοβαρά το λες? Και στο κάτω κάτω πως θα αφήσω την κοπέλα που έχει φέρει τα άνω κάτω στην ζωή μου"

Χαμογελάω κοιτώντας τον

"Λοιπόν?" Με ρωτάει

"Λοιπόν τι?"

"Θα βγεις με το αγόρι σου?"

"Το πρώην αγόρι μου" τον διορθώνω

Γελάει και με φιλάει το μέτωπο

"Το μελλοντικό σου και παντοτινό σου αγόρι"

Γεια σας αγάπες μουυ

Τι κάνετε??

Ελπίζω να είστε καλααα

Το κεφάλαιο ήταν μικρό αλλά ήταν γλυκό:(

Το επόμενο θα είναι πάλι με μουδ 14 Φλεβάρη

Εντομεταξυ αυτή η ημέρα είναι απαίσια 😍

Ααα και ξέχασα να σας πω βρε

Το βιβλίο τελειώνει σιγά σιγά 😇

Μην με σκοτώσετε να ξέρετε πως θέλω να ανεβάσω μια άλλη ιστορία και επειδή αυτή δεν τραβάει άλλο....

Θα τα πούμε σύντομα

Φιλιά ♥️

Αντίο 💜