"Δανάη... Μου αρέσεις. Δεν ξέρω πως αλλιώς να σε κάνω να το καταλάβεις" απαντάει έντονα

Τον κοιτάζω

Δεν με κοροϊδεύει τώρα έτσι?

"Λουκά μιλάς σοβαρά τώρα?"

Γελάει

Με πλησιάζει και το χέρι του ξεκινάει να χαϊδεύει το μάγουλο μου

"Ναι μιλάω σοβαρά. Είναι ξαφνικό και γρήγορο αλλά δεν μπορείς ποτέ να περιμένεις για να νιώσεις. Ούτε να κάτσεις να αναλύσεις για πιο άτομο θα νιώσεις κάτι. Ήσουν εκεί. Να μ κοιτάξεις με τα υπέροχα μάτια σου και να με κάνεις να σε σκέφτομαι ακόμα και όταν κοιτάζω το κοτόπουλο γαμωτο" λέει γελώντας

Χαμογελάω στην σκέψη του Λουκά να κοιτάζει ένα κοτόπουλο και να θυμάται εμένα

"Δεν ξέρω αν νιώθεις κατι οκ? Απλά το θεωρώ ηλιθιο ότι έστω νιώθεις κάτι και εγώ απλά θα κλαιγομαι σαν κότα στον Γιώργο και τον  Πέτρο" απαντάει χαιδευοντας το κάτω χείλος νότα στη την φορά

"Πες μου ότι νιώθεις το ίδιο" απαντάει πάνω στα χείλη μου

Κάνω κίνηση να ενώσω τα χείλη μας αλλά απομακρύνει τα χείλη μου γελώντας αλλά συνεχίζει να ειναι κοντά στα χείλη μου

"Όχι αν δεν μου απαντήσεις πρώτα" απαντάει γελώντας

Ρολαρω τα μάτια μου και κοιτάζω τα δικά του

"Και εμένα μου αρέσεις. Πολύ" απαντάω

Χαμογελάει και δαγκώνει το κάτω χείλος του

Αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο μου και μετά κοντά στα χείλη μου

Με σκοτώνει αυτή η αναμονή

"Λουκά"

"Τι θες Δανάη?" Ρωτάει καθώς τα χέρια του πάνε στην μέση μου

"Φίλα με"

Χαμογελάει

"Στις διαταγές σας" απαντάει και επιτέλους νιώθω τα υπέροχα χείλη του να κολλάνε στα δικά μου

Με φιλάει απαλά αλλά με τόσο πάθος ταυτόχρονα

Τα χέρι του είναι στην μέση μου ενώ τα δικά μου έχουν διπλωθεί γύρω από τον λαιμό του παίζοντας με τα μαλλιά του

Φιλάει το κάτω χείλος μου πριν απομακρυνθεί

"Δεν με βολεύει έτσι" απαντάει

Με μια κίνηση με σηκώνει στην αγκαλιά του βάζοντας με να κάτσω στα πόδια του

Ξανά ενώνει τα χείλη μας δυνατά αυτή την φορά φιλώντας έντονα εναλλάξ τα χείλη του

Αφού δαγκώσει το κάτω χείλος μου του δίνω την άδεια ώστε η γλώσσα του να ξεκινήσει παιχνίδια με την δική μου

Μετά από αρκετή ώρα είμαστε αγκαλιά και κοιτάζουμε την θάλασσα

"Τι ώρα πρέπει να πας σπίτι?" Με ρωτάει

"Στις 11 ο μπαμπάς μου φοβάται μην με βιασεις" απαντάω και τον ακούω να γελάει

"Δεν χρειάζεται να έχει τέτοιο φόβο αν δεν θες δεν πρόκειται να κάνω το οτιδήποτε χωρίς να θέλεις εσύ"

Χαμογελαω

Είναι τόσο γλυκός

Την επόμενη μέρας

"Και πως φιλάει?" Ρωτάει η Λυδία

"Να μην σε νοιάζει κουτσομπολα" απαντάω γελώντας

"Και είστε μαζί τώρα?" Ρωτάει

"Δεν ξέρω. Δηλαδή με πήγε σπίτι με ξανά φίλησε. Μου έστειλε καληνύχτα με καρδούλα και το πρωί το ίδιο με χαιρέτησε. Αλλά κουβέντα για σχέση δεν έγινε" λέω

Κοιτάζω τον Λούκα στην άλλη μεριά του σχολείου που είναι ένα τον Άκη και την Βάσω

Αλλά δεν τους κοιτάζει

Αντίθετα κοιτάζει εμένα

Του χαμογελάω λίγο

Χαμογελάει πίσω

"Είσαι σίγουρη ότι απλά σου αρέσει?" Με ρωτάει

"Ναι ρε Λυδία. Τον ξέρω ελάχιστο καιρό ώστε αν μπορέσω αν τον ερωτευτώ" απαντάω ειλικρινά

"Έχουμε μέλλον μπροστά μας" απαντάω

Κοιτάζω ξανά εκεί

Δεν είναι εκεί όμως

"Γεια σου όμορφη"

Γειαα σας μωρααα

Πως μου είστε?

Ελπίζω όλοι καλααα

Ειδικά με τα διαδικτυακά:(

Ήταν ωραίο όμως δεν μπορείτε να πείτε

Και νωρίτερα από τα προηγούμενα

Ελπίζω να σας άρεσε

Θα τα πούμε σύντομα

Φιλιά 💕

Αντίο 💘