"Δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστήσω που ήρθατε να με πάρετε από το Νοσοκομείο," επανέλαβε για τέταρτη φορά η Cara, ενώ η ομάδα όδευε πίσω στο Τμήμα. Η Harley του Doug με τον ίδιο και τον Hal βρισκόταν ακριβώς από πίσω τους. Ο Neil προτίμησε να μην ακολουθήσει τον φίλο του και να επιβιβαστεί στο περιπολικό, για να καθίσει δίπλα στην Cara.

"Μην το συζητάς," αντιτάχθηκε η Helena, κουνώντας έντονα το κεφάλι της. "Έπρεπε να μας είχες ειδοποιήσει νωρίτερα για την κατάσταση του πατέρα σου."

"Δίκιο έχει η Helena," συμφώνησε ο Neil.

"Δε χάνεις ευκαιρία, αρχηγέ," σχολίασε χαμηλόφωνα ο Xavier και ακούστηκε μόνο από τον Grant που καθόταν στη θέση του συνοδηγού. Οι δυο τους γέλασαν με τον αστείο του.

"Τι είπατε και γελάτε;" Απόρησε η Helena.

"Τίποτα· κάτι θυμήθηκα," είπε ψέματα με ένα αθώο χαμόγελο ο Xavier και συνέχισε να οδηγεί.

"Ο Διοικητής ο Spencer δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μας," συνειδητοποίησε σκεπτικός ο Neil, μετά από μερικά δευτερόλεπτα ησυχίας.

"Πράγματι," συμφώνησε η Helena.

"Πάλι καλά," σχολίασε ανακουφισμένος ο Grant. "Δεν είχα καμία όρεξη να ακούσω τις αγριοφωνάρες του. Μερικές ώρες αποτοξίνωσης από τον Διοικητή είναι πάντα ευνοϊκές."

Ο Xavier έστριψε και μπήκαν στην οδό που οδηγούσε στο Τμήμα. Είδαν παράξενους μαύρους καπνούς να ανεβαίνουν στον ουρανό. Και δύο περιπολικά υπερβολικά κοντά στην περιοχή του χώρου εργασίας τους.

"Μα πού έπιασε φωτιά;" Αναρωτήθηκε  φωναχτά η Cara, αντιπροσωπεύοντας τέλεια την απορία όλων.

Ο Xavier επιβράδυνε το περιπολικό. Πλησίασαν αργά. Και συνειδητοποίησαν με τρόμο ότι ο καπνός αναδυόταν από το δικό τους τετράγωνο και μάλιστα από το δικό τους κτήριο.

"Ω Θεέ και Κύριε!" Αναφώνησε τρομοκρατημένη η Cara.

"Γαμώτο," έβρισε μέσα από τα δόντια του ο Neil. "Λέτε για αυτό να μην έχει επικοινωνήσει ο Διοικητής;"

"Μήπως του συνέβη κάτι;" Συμπλήρωσε ανήσυχα η Helena.

"Ηρεμήστε ρε," προσπάθησε να τους κατευνάσει ο Grant. "Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει."

Ο Xavier δε συμμετείχε στη συζήτηση. Άραξε το περιπολικό αρκετά μακριά από την κλαδική του θέση και όλοι μαζί βγήκαν έξω.

Η εικόνα που αντίκρισαν πίσω από τα πυροσβεστικά ήταν απόλυτα θλιβερή. Από το Τμήμα δεν είχε μείνει τίποτα παρά μερικοί γκρίζοι τοίχοι και στάχτες. Όλα τα άλλα είχαν αποτεφρωθεί. Η Πυροσβεστική είχε σβήσει τη φωτιά με νερό, αλλά δεν είχε καταφέρει να διασώσει τίποτα. Το κτίριο είχε καταστραφεί ολοσχερώς.

Πιο πέρα, δίπλα σε έναν άνδρα που έμοιαζε να είναι Αξιωματικός της Πυροσβεστικής, στέκονταν ο Ray, ο καφετζής.

Οι Αστυνομικοί έτρεξαν προς το μέρος του με τον Doug και τον Hal από πίσω να έχουν μόλις κατέβει από τη μηχανή του πρώτου.

Ο υπάλληλος της καφετέριας τους χαιρέτησε τυπικά.

"Ray, τι έγινε;" Ρώτησε πρώτος ο Neil.

"Δόξα τω Θεώ, παιδιά," τους καλωσόρισε πιο εγκάρδια ο Ray. "Είχαμε πιστέψει ότι βρισκόσασταν στο κτίριο, όταν έγινε η έκρηξη κι ότι σας χάσαμε."

"Έκρηξη; Τι εννοείς;" Ρώτησε η Cara.

Ο Αξιωματικός της Πυροσβεστικής τους πλησίασε.

"Θα μου επιτρέψετε να σας εξηγήσω. Ονομάζομαι Henry Carnage, Αρχηγός της επιχείρησης. Πράγματι, η καταστροφή του κτιρίου προήλθε από έκρηξη. Υπολογίζουμε ότι τοποθετήθηκε βόμβα στο κέντρο του, η οποία προκάλεσε προπερασμένη έκρηξη. Είμαστε τυχεροί, διότι δεν υπήρξαν άλλα θύματα, έξω από το κτίριο. Χαιρόμαστε που σας βλέπουμε, όμως, αφού δεν είχαμε απορρίψει το ενδεχόμενο να είστε θύματα."

"Ευχαριστούμε... Μάλλον," προσπάθησε να πει κάτι ο Grant και το μετάνιωσε αμήχανα.

"Νομίζω ότι πρέπει να ειδοποιήσουμε τον Jason Zent," πρότεινε ο Hal.

"Και την Diana Prince, την ιατροδικαστή," πρόσθεσε η Helena.

"Καλώς," είπε ο Neil. "Προχωρήστε και επικοινωνήστε μαζί τους."

Η Cara και η Helena αποσύρθηκαν λίγο  μακριά, για να κάνουν τα απαραίτητα τηλεφωνήματα.

"Μήπως γνωρίζετε κάτι για τον Διοικητή Spencer;" Ρώτησε τον Αξιωματικό ο Doug, αφού οι γυναίκες έφυγαν. "Κατά πάσα πιθανότητα βρισκόταν μέσα στο κτίριο την ώρα της έκρηξης."

"Δεν εντοπίσαμε κάποιο αποτεφρωμένο πτώμα. Αλλά, αν δε δώσει σημεία ζωής, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι σκοτώθηκε στην έκρηξη."

"Μπορείτε να μας δώσετε την άδεια να ερευνήσουμε τον χώρο, μήπως ανακαλύψουμε κάτι σχετικά με τον δράστη της έκρηξης και τα ίχνη του Διοικητή μας;" Ρώτησε ξανά ο Doug.

"Φυσικά. Από εμένα είστε ελεύθεροι."

"Σας ευχαριστούμε. Επιπλέον, αν έρθουν δημοσιογράφοι με κάμερες, σαν παρακαλούμε, μιλήστε εσείς ή ζητήστε από τις δυο γυναίκες του Τμήματος μας, ή από τον κύριο Ray Dis να το κάνουν. Έχουμε σοβαρή εργασία και δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με τα ηλίθια κανάλια," τόνισε ο Neil.

"Όπως πιστεύετε, λοιπόν," συμφώνησε ο Αξιωματικός Carnage και τους άφησε μόνους, μια που τον φώναξε ένας οδηγός πυροσβεστικού.

Ο Hal γύρισε κι έκανε νόημα στον Ray να τους πλησιάσει ξανά.

"Μήπως είδες τίποτα περίεργο;" Τον ρώτησε, αφού ήρθε κοντά.

"Όταν έγινε η έκρηξη, δεν ήμουν καν εδώ," απάντησε ο καφετζής ειλικρινά. "Ειχα πάει να αγοράσω ζάχαρη γιατί τελείωνε και είχα κλείσει το μαγαζί. Έλειψα για περίπου είκοσι λεπτά. Όταν γύρισα, το Τμήμα έβγαζε καπνούς και είχε γκρεμιστεί. Πήρα την Πυροσβεστική και να 'μαστε."

"Για ποια ώρα αναφέρεσαι ότι έλειψες;" Ρώτησε ο Grant.

"Μεταξύ δώδεκα παρά τέταρτο και δώδεκα και πέντε."

"Εντάξει. Μην απομακρυνθείς, Ray, μπορεί να σε χρειαστούμε," του υπέδειξε ο Doug.

Οι Αστυνομικοί άφησαν τον καφετζή ελεύθερο να επιστρέψει στη δουλειά του και κινήθηκαν προς το Τμήμα. Λίγο αργότερα, έφτασαν οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι. Η Cara και η Helena τα ανέλαβαν πρόθυμα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Έκαψες το όχημα;" Ζήτησε να μάθει η Demeter, μόλις είδε τη Stephanie να επιστρέφει στο κρυσφύγετο, μετά τη δουλειά που της είχε αναθέσει.

"Ναι," αποκρίθηκε ξερά η Υπαρχηγός.

"Σε είδε κανένας;"

"Όχι."

"Καλώς," σχολίασε η Αρχηγός. Έπειτα, στράφηκε στην υπόλοιπη ομάδα που την κοιτούσε ακόμα με τα εσώρουχα και τα αιματοβαμμένα χέρια. Τα ρούχα της είχαν πια καεί ολοσχερώς.

"Διαλυθείτε. Είστε ελεύθερες για το υπόλοιπο της ημέρας. Σήμερα τα πήγατε όμορφα. Αύριο, συνεχίζουμε προπόνηση. Μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε, αρκεί να μη φύγετε από εδώ."

Η ομάδα διαλύθηκε ησύχως. Η Ashley επέστρεψε στους υπολογιστές της, η Stephanie στο δωμάτιό της, το ίδιο και η Grace, ενώ η Eve και η Mera διάλεξαν να κατευθυνθούν στην κουζίνα, για να πιούν ένα ποτήρι νερό και να επεξεργαστούν όλα όσα έζησαν εκείνη την ημέρα.

Ακόμα και από την κουζίνα κατάφεραν μα ακούσουν τον ήχο κλήσης της Αρχηγού τους. Το απέδωσαν στην νεκρική σιγή που επικρατούσε.

"Παρακαλώ;"

"Ναι, αυτό είναι το νούμερο."

"Τι; Δεν είναι δυνατόν... Μα πώς; Αυτά είναι τραγικά νέα... Έρχομαι η ίδια να δω τι έχει συμβεί. Εσείς διατηρήστε την ψυχραιμία σας!"

Αυτά άκουσαν από την Demeter. Η γυναίκα έτρεξε στην κουζίνα και βρήκε τις δυο δολοφόνους.

"Ήταν από το Τμήμα, το ανύπαρκτο. Μόλις έφτασαν τα καμάρια μας οι μπάτσοι. Γαμώτο, κρίμα που δεν τους πρόλαβα με τη χρονοκαθυστέρηση την έκρηξης. Δεν πειράζει όμως, πάω εκεί ξανά για να τους βοηθήσω στην έρευνα," τους ανήγγειλε, χωρίς να φαίνεται να κρύβει κάτι.

"Χρειάζεσαι μήπως να έρθω μαζί σου;" Ρώτησε η Mera.

"Όχι," απάντησε κοφτά η Αρχηγός. "Θα μείνεις εδώ. Αφού ξερεις ότι ο γκόμενος σου είναι καλά. Γλίτωσε τον θάνατο την τελευταία στιγμή. Την επόμενη φορά, όμως, θα φροντίσω προσωπικά να μη γλιτώσει κανένας τους."

Η Demeter αποσύρθηκε στο δωμάτιό της, με μια έκφραση εντελώς άχρωμη και στεγνή από συναισθήματα. Ένα τέταρτο αργότερα, κατέβηκε ντυμένη και βαμμένη σαν Diana Prince, κατέβηκε στο γκαράζ, πήρε το αυτοκίνητό της και έφυγε για το πρώην Τμήμα και νυν ερείπιο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Γαμώτο," έβρισε ο Grant, καθώς κοιτούσε την οθόνη του κινητού του. "Πάλι με παίρνει τηλέφωνο ο αδερφός μου."

"Σήκωσε το λοιπόν, για να σταματήσει," πρότεινε ο Xavier, που στέκονταν δίπλα του.

"Μα θα με αποσπάσει από τη δουλειά," αντιτάχθηκε ο Grant.

"Βλέπεις κανέναν ανώτερο γύρω μας; Μόνοι μας είμαστε. Άντε σήκωσέ το να τελειώνουμε," επέμεινε ο Xavier.

Ο Neil τους είχε χωρίσει σε ομάδες, για να καλύψουν τον χώρο γρηγορότερα. Είχαν επικοινωνήσει με τους Ντετέκτιβ και την Ιατροδικαστή. Θα έρχονταν οσονούπω. Έψαχναν λοιπόν, μήπως βρουν ίχνη των δραστών ή τουλάχιστον του Διοικητή τους και προς το παρόν δεν είχαν εντοπίσει τίποτα εκτός από καμμένα υλικά και στάχτες.

"Δεν πάει στο διάολο, θα το σηκώσω," δήλωσε αποφασιστικά ο Grant και το κινητό σταμάτησε να χτυπάει.

"Έλα ρε Stephen. Τι θέλεις;"

"Πού είσαι; Τι κάνεις;"

"Πέθανα και σου μιλάει το φάντασμά μου! Ρε μαλάκα στη δουλειά είμαι! Θες τίποτα άλλο;"

"Άκουσε, αν είσαι νευριασμένος, μην ξεσπάς σε εμένα. Τι έχει γίνει τέλος πάντων; Όλη μέρα ούτε ένα τηλέφωνο δε με πήρες!"

"Κόψε το θέατρο! Και στην τελική σιγά μη σου πω ότι έβαλαν βόμβα στο Τμήμα και τώρα ψάχνουμε τα αποκαΐδια. Χέστηκες κιόλας."

"Τι έκανε λέει; Βόμβα; Και δεν το λες τόση ώρα; Έρχομαι αμέσως να δω επιτέλους ζωντανά ένα αστυνομικό έγκλημα!"

Η γραμμή νακρώθηκε και ο Grant γρύλισε από τον θυμό του.

"Άντε τώρα να μας κουβαληθεί κι ο αδερφός μου. Δεν πρόκειται να βρούμε τίποτα," συμπέρανε απογοητευμένος ο Αστυνόμος Β.

Εκείνη τη στιγμή, ακούστηκε μια γυναικεία κραυγή.

"Στοιχηματίζω ότι ήταν η Cara," σχολίασε ο Xavier.

"Από εκεί ακούστηκε," είπε ο Grant κι έδειξε προς τα αριστερά, προς το σημείο που κάποτε βρισκόταν το γραφείο του Διοικητή. "Πάμε να δούμε τι έγινε."

Δεν άργησαν να φτάσουν. Όλοι οι Αστυνομικοί είχαν συγκεντρωθεί σε εκείνο το σημείο, εξαιτίας της κραυγής της Cara, για να αντικρίσουν ένα από τα πιο αποκρουστικά και αποτρόπαια θεάματα όλης τους της ζωής.

Η Cara είχε βρει ένα πτώμα. Δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν καν αν επρόκειτο για άνδρα ή γυναίκα. Τόσο ταλαιπωρημένο, βασανισμένο και χτυπημένο ήταν, που χρειαζόταν πολλή φροντίδα για να αποκαλυφθεί το πρόσωπο του νεκρού. Λουσμένο από την κορυφή ως τα νύχια με αίμα, σκισμένα ρούχα και δυο χέρια τρυπημένα, λες και βρισκόταν κάπου καρφωμένο.

Οι Αστυνομικοί το κοιτούσαν με δέος και τρόμο. Ακόμα κι αν δεν ήταν ιατροδικαστές, μπορούσαν να πουν με βεβαιότητα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είχε πεθάνει από την έκρηξη. Οι δράστες τον είχαν σκοτώσει πριν.

"Πάλι καλά που ειδοποιήσαμε την Ιατροδικαστή," σχολίασε ο Hal. "Μόνοι κας δεν πρόκειται να βγάζαμε άκρη με αυτόν τον κακομοίρη."

"Αυτά τα ρούχα δε σας θυμίζουν κάτι;" Παρατήρησε ο Xavier, δείχνοντας το παντελόνι του θύματος, το πιο διατηρημένο ρούχο του, μια που το πουκάμισο είχε καταστραφεί και βαφτεί κόκκινο από το αίμα.

"Όχι," απάντησε ο Doug ειλικρινά. "Σαν τι να μας θυμίζει ένα τζιν που φορά ο οποιοσδήποτε;"

"Ο Spencer τζιν φορούσε σήμερα," αποκρίθηκε σοβαρά ο Xavier. "Και δε φοράει συχνά."

"Σε παρακαλώ, Xavier, μη σκέφτεσαι έτσι!" Επενέβη η Cara, που έτρεμε ακόμα από την ταραχή. Ο Neil ακούμπησε το χέρι του στον ώμο της. "Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε αρνητικά για τον Διοικητή μας!"

Πίσω της, ο Neil και ο Doug του έκαναν νόημα να σταματήσει. Η Cara είχε περάσει ήδη πολλά εκείνη την ημέρα. Έπρεπε να σεβαστούν τη διαταραγμένη ψυχολογία της. Έτσι, ο Xavier σώπασε.

Ο Hal άδραξε την ευκαιρία και πλησίασε την Cara, κάνοντας πως δεν είχε παρατηρήσει την τρυφερή κίνηση του Neil.

"Cara, πού είναι η Helena;"

"Έμεινε πίσω. Δεν ήρθε μαζί μου," απάντησε εκείνη. "Έπρεπε να αναλάβει τους δημοσιογράφους. Η Πυροσβεστική έφυγε."

"Ας περιμένουμε τότε τους Ντετέκτιβ και την Ιατροδικαστή, ώστε να σχεδιάσουμε την επόμενή μας κίνηση," πρότεινε ο Doug και οι υπόλοιποι ένευσαν καταφατικά.

"Και τον αδερφό μου," μουρμούρισε ανήσυχα ο Grant, κάνοντας τον Xavier δίπλα του να γελάσει.

Ύστερα, όλοι τους σιώπησαν. Έμειναν να αγναντεύουν το μακάβριο θέαμα του βασανισμένου ανθρώπου μπροστά τους και να περιμένουν τους υπόλοιπους. Ο Grant προσεύχονταν από μέσα του να μη φτάσει πρώτος ο αδερφός του, γιατί δε γλίτωνε την κατσάδα από τον Neil.

Δέκα λεπτά αργότερα, χτύπησε το τηλέφωνο της Cara.

"Γεια σου και πάλι, Diana," την άκουσαν να λέει, προφανώς στην Ιατροδικαστή. "Προχώρησε προς την αριστερή πλευρά του κτιρίου και αγνόησε τις κάμερες, σε παρακαλώ. Τις έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου η Helena." Γέλασε για λίγο και συνέχισε. "Φυσικά και αφήσαμε αυτή με την καλύτερη φωτογένεια! Έλα λοιπόν, σε περιμένουμε!"

"Έφτασε η Ιατροδικαστής;" Ρώτησε ο Neil, όταν η Cara έκλεισε το τηλέφωνο.

"Μόλις τώρα," απάντησε εκείνη.

"Ωραία," σχολίασε ο Αστυνόμος Ά.

Σε λίγο, φάνηκε η Diana Prince ή αλλιώς Demeter Fort, να τους πλησιάζει βιαστικά. Φορούσε αθλητικά παπούτσια, ολόμαυρα ρούχα και μια λευκή, ιατρική ρόμπα. Τα ρούχα της πραγματικής της δουλειάς. Είχε πιάσει τα μαλλιά της έναν αυστηρό κότσο ψηλά και δεν έμοιαζε να κουνιέται ούτε μία τρίχα.

"Καλωσήρθες," την καλοσώρισε ο Neil τυπικά.

"Ευχαριστώ. Χαίρομαι που σας βλέπω ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες," του απάντησε η Demeter με ένα εγκάρδιο χαμόγελο. Έπειτα, η ματιά της έπεσε στο πτώμα που ακόμα κείτονταν μπροστά τους.

"Αυτό είναι;" Ρώτησε άχρωμα.

"Ναι," απάντησε η Cara.

"Εντάξει. Λοιπόν, ας πιάσουμε δουλειά, γιατί νομίζω ότι έχει πολλά να μας πει."

Η Ιατροδικαστής φόρεσε ένα ζευγάρι ιατρικά γάντια, κούμπωσε τη ρόμπα της και άνοιξε την τσάντα που είχε φέρει μαζί της, βγάζοντας μερικά εργαλεία, τα οποία εναπόθεσε προσεκτικά σε ένα μικρό τραπεζάκι που είχε φέρει μαζί της.

Πλησίασε το πτώμα και άρχισε να το μελετάει πολύ προσεκτικά και σχολαστικά. Οι υπόλοιποι απλώς την κοιτούσαν αδρανείς.

"Επίσης, θα ήθελα να ενημερώσετε τα Κεντρικά Γραφεία της Αστυνομίας, αν και μπορεί να το γνωρίζουν ήδη από τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, για το γεγονός ότι το Τμήμα σας δεν υπάρχει πια. Εκτός των άλλων, χρειάζονται πολλές εξετάσεις για αυτό το πτώμα· DNA, αιματολογικές, και πολλά άλλα, ώστε να καταφέρουμε να ταυτοποιήσουμε το θύμα αλλά και τους θύτες," συνέχισε η Demeter, ενώ έπαιρνε δείγματα αίματος από τα χέρια του θύματος.

"Έχεις δίκιο. Θα το κάνω αμέσως," συμφώνησε η Cara και απομακρύνθηκε με το τηλέφωνό της.

Επέστρεψε μετά από λίγα λεπτά.

"Θα στείλουν μερικούς συναδέλφους να επιτηρήσουν τη ζημιά," τους ανακοίνωσε. "Οι επισκευές θα ξεκινήσουν αμέσως, όμως εμείς κατά πάσα πιθανότητα, θα τεθούμε σε διαθεσιμότητα μέχρι να ολοκληρωθούν. Θα μας στείλουν και καινούριο Διοικητή, μάλιστα, εάν δεν εντοπιστεί ο κύριος Spencer."

"Καλώς,"' μουρμούρισαν χαμηλόφωνα οι αστυνόμοι, θορυβημένοι με το γεγονός ότι δε θα μπορούσαν να εργαστούν για αρκετό καιρό, εξαιτίας αυτού του συμβάντος.

Η Demeter συνέχισε να εξετάζει το πτώμα χωρίς να μιλάει. Έλαβε όσα πιο πολλά δείγματα DNA μπορούσε, εξέτασε τις πληγές του, μα δεν έδειχνε να συμπεράνει πολλά πράγματα.

"Δε μπορώ να βγάλω ξεκάθαρα συμπεράσματα, όταν το πτώμα έχει τόσο πολύ αίμα. Χρειάζεται να καθαριστεί προσεκτικά. Μήπως μπορείτε να καλέσετε τον κύριο Jason Zent; Αυτός θα με βοηθούσε πάρα πολύ."

"Τους έχουμε ήδη καλέσει," απάντησε ο Doug. "Έρχονται κι αυτοί σύντομα."

"Πολύ ωραία," σχολίασε ευχαριστημένα η Demeter. "Μέχρι τότε, ποιοί θα μπορούσαν να μου φέρουν μερικούς κουβάδες με νερό;"

"Θα πηγαίναμε, μα δεν έχουμε κουβάδες," απάντησε ο Xavier.

"Κανένα πρόβλημα," αποκρίθηκε η Demeter και έβγαλε δύο κλειδιά από την τσέπη της. "Ορίστε τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου. Εκεί θα βρείτε όσους χρειάζεστε. Είναι ένα γκρίζο Opel, παρκαρισμένο στα δεξιά του Τμήματος, πίσω από ένα μαγαζί με καφέδες."

Ο Xavier, ο Grant και ο Neil πήραν τα κλειδιά κι έφυγαν αμέσως με ένα νεύμα. Ο Hal και ο Doug έμειναν πίσω.

"Η βοηθός σου δεν ήρθε μαζί σου;" Δεν έχασε την ευκαιρία να ρωτήσει ο Doug.

"Ο Doug Newman είσαι, σωστά;" Ρώτησε η Demeter και συνέχισε μόνο μετά το καταφατικό του νεύμα. "Η κυρία Stagg βρισκόταν σε μια οικογενειακή υποχρέωση και δεν μπορούσε να με ακολουθήσει. Πιστεύω, όμως, ότι θα είναι μαζί μου την επόμενη φορά που θα σας δω."

"Το ελπίζω," αποκρίθηκε ο Doug, χαρούμενος που η Ιατροδικαστής απέφυγε να ρωτήσει περαιτέρω πράγματα.

Σαν να το είχαν συννενοηθεί, εκείνη την ώρα έφτασαν οι Ντετέκτιβ Jason Zent και Kal Deaf. Χαιρετήθηκαν με τη Demeter και με τη βοήθεια των Αστυνομικών έστησαν ένα πρόχειρο εργαστηριακό τραπέζι που είχε φέρει μαζί της. Πάνω εναπόθεσαν το πτώμα, το οποίο έπλυναν με μεγάλη προσοχή η Demeter και ο Jason με το νερό που τους έφεραν. Ενώ ο Kal Deaf έφυγε με τα δείγματα αίματος και DNA για τα Εργαστήρια Ανάλυσης, η Demeter συνέχισε να εξετάζει τις πληγές του θύματος.

Μόνο όταν φάνηκε να έχει τελειώσει, σηκώθηκε όρθια και ανακοίνωσε τα αποτελέσματα της εργασίας της στους υπόλοιπους.

"Όπως πιστεύω θεωρείτε κι εσείς, το θύμα δεν σκοτώθηκε από την έκρηξη. Αντιθέτως, οι δράστες το βασάνισαν και το σκότωσαν οι ίδιοι. Η έκρηξη το μόνο που πέτυχε ήταν να αλλοιώσει το δέρμα και το πρόσωπό του. Από την εξέτασή μου συμπέρανα ότι στην αρχή κάρφωσαν τα χέρια του σε μια επιφάνεια με στυλό, το οποίο υποδεικνύει μεγάλη σωματική δύναμη από τους θύτες, και ύστερα το έσυραν εδώ και το αποτελείωσαν σκίζοντάς του τον λαιμό με μαχαίρι. Πνίγηκε στο ίδιο του το αίμα. Θάνατος βάναυσος και ανηλεής. Όμως, το πιο λυπηρό σας το έχω αφήσει για το τέλος."

"Και ποιό είναι αυτό;" Ζήτησε να μάθει ο Hal.

"Αν κρίνω από τον σωματότυπο και τον τύπο δέρματος αλλά και μαλλιών, το θύμα πρόκειται για τον Διοικητή μας, τον κύριο Francis Spencer. Θα λυπηθώ πάρα πολύ, αν όντως ισχύει. Αναμένουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων και καθοδηγούμαστε."

Σαν τον Διάβολο, χτύπησε το τηλέφωνό της και το σήκωσε με χέρια που έτρεμαν.

"Παρακαλώ; Βγήκαν; Ω, σας ευχαριστώ πολύ. Λοιπόν; Για ποιόν πρόκειται; Τι; Σας ευχαριστώ, θα επικοινωνήσω μαζί σας ξανά για περισσότερα δεδομένα."

Έκλεισε το τηλέφωνο και έσκυψε το κεφάλι της περίλυπη.

"Τι έγινε; Τι σου είπαν; Ποιοί ήταν;" Άκουσε διάφορες ερωτήσεις γύρω της.

Δε σήκωσε το κεφάλι παρά μόνο όταν βεβαιώθηκε ότι είχε δακρύσει.

"Από το Εργαστήριο που έστειλα τον Kal. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το θύμα είναι πράγματι ο Κύριος Spencer."

"Όχι ο αδερφός μου!" Ακούστηκε μια σπαρακτική γυναικεία κραυγή από μακριά.

"Ναι! Επιτέλους πέθανε το κάθαρμα που με έβριζε!" Ακούστηκε και μια γνώριμη ανδρική ιαχή χαράς.

Όλοι γύρισαν προς το μέρος τους.

"Μαμά;" Αναφώνησε έκπληκτος ο Xavier.

"Stephen;" Συμπλήρωσε ο Grant εξοργισμένος.

"Θεέ μου," ψέλλισε η Cara και λιποθύμησε.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυτό ήταν! Η ιστορία μετρά και επίσημα 30 κεφάλαια! Όμως, έχουν ακόμα πολλά να γίνουν!

Γράψτε μου εντυπώσεις στα σχόλια. Το επόμενο κεφάλαιο θα ανεβεί όταν φτάσουμε τα τριάντα.

Να είστε όλοι καλά και καλή επιτυχία στις εξετάσεις!