Όταν το χάος του μυαλού μπερδεύεται ακόμα πιο πολύ με την λογική που υπάρχει στο «μικρό δωμάτιο», γράφονται κείμενα ακατανόητα και μπερδεμένα. Το ξέρω πολύ καλά. Ξημερώματα Τετάρτης μου συνέβη. Μία παρά κάτι λεπτά.

Τετάρτη 31 Μαΐου 2017 ,00:39

Σε είχα ερωτευτεί. Σε είχα ερωτευτεί από την αρχή, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Κι εσύ με είχες ερωτευτεί.

Όσο με μάθαινες- συνήθιζες να λες στους φίλους σου- τόσο πιο πολύ με ερωτευόσουν.

Ευτυχία πλημμύρισε ξαφνικά την ζωή μου.

Εσύ είχες ερωτευτεί εμένα; Ο ιππότης την χωριατοπούλα, ήταν ποτέ δυνατόν;

Κι όμως ήταν .

Αποδείχθηκε όμως ότι αυτό δεν είχε καμία σημασία.

Μου κρατούσες το χέρι και στο κρατούσα κι εγώ.

Με επηρέαζες και σε επηρέαζα.

Δεν είχε τίποτα άλλο σημασία.

Γιατί ήμασταν πια σαν ένας ασύνδετος κρίκος.

Δύο αγρίμια.

Δύο αγρίμια ήμασταν φυλακισμένα σε ένα μικρό δωμάτιο που δεν μας χωρούσε ολόκληρους.

Τον κόσμο.

Αλληλένδετα μεταξύ τους, αγρίμια αχώριστα.

Σαν να ήταν περασμένες στους καρπούς μας χειροπέδες.

Μία γύρω από τον δικό μου καρπό και μία γύρω από τον δικό σου.

Τα αγρίμια θέλουν ελευθερία.

Δεν αντέχουν για πολύ φυλακισμένα, τρελαίνονται.

Έτσι κι εμείς.

Τρελαθήκαμε.

Ναι, καλά διάβασες.

Ήμασταν δύο αγρίμια μωρό μου που αρχίσαμε να τρελαινόμαστε σιγά σιγά.

Και όταν τρελαίνεται κάποιος, δεν καταστρέφει μόνο τον εαυτό του αλλά και τους γύρω του, έτσι δεν είναι;

Και βέβαια είναι έτσι.

Και η απόδειξη στο θεώρημα είμαστε εμείς.

Δεν χρειάζεται να το μάθεις απ'έξω, μην ανησυχείς.

Δεν πρόκειται να πέσει ποτέ θεωρία.

Μόνο στο μικρό δωμάτιο θα χρειαστεί να το χρησιμοποιήσεις.

Στον κόσμο.

Εκεί που θα νιώθεις φυλακισμένος.

Ξέρεις όμως ποιο είναι το μυστικό για να βγεις κερδισμένος; Ξέρεις άραγε, ποιο είναι το μυστικό για να βγάλεις σωστά την άσκηση;

Να ξεφύγεις για λίγο από την τρέλα σου.

Λίγο; Τι λέω, συγχώρα με.

Το μυστικό είναι να ξεφύγεις για πάντα από την τρέλα σου.

Για πάντα, μ'ακούς;

Άστη στην άκρη.

Δάμασε το μυαλό σου.

Δάμασε την σκέψη σου, αγρίμι.

Ξέρω, αλήθεια ξέρω.

Θέλεις να απελευθερωθείς.

Και σου υπόσχομαι πως θα τα καταφέρεις.

Απλώς, ξέφυγε από την τρέλα σου.

Μην καταστρέφεις τους άλλους για να δικαιωθείς.

Μην καταστρέφεις τους άλλους για να πάρεις 20.

Γιατί το κυνηγάς τόσο πολύ το 20, μου λες; Γιατί κυνηγάς τόσο πολύ το άριστα, το μπράβο;

Ένας αριθμός είναι, μια λέξη.

Άστο να πάει στα κομμάτια.

Εσύ κοίτα να ξεφύγεις από την τρέλα σου.

Κοίτα να ελευθερωθείς. Να ξεχωρίσεις στο «μικρό δωμάτιο», να πετάξεις σαν πουλί στον απέραντο ουρανό.

Κι όχι να βγεις από αυτό.

Η φυγή δεν είναι λύση.

Γι'αυτό, λύσε τα δεσμά.

Ξεκλείδωσε τις χειροπέδες.

Όμως μην ξεχνάς ποτέ πως είμαι κι εγώ εκεί, είμαι κι εγώ δίπλα σου.

Είμαστε δεμένοι, θυμάσαι;

Είμαστε ένα.

Μην αφεθείς στην τρέλα σου και βλάψεις τον εαυτό σου.

Ήρεμα αγρίμι, ήρεμα.

Τα σίδερα που είναι περασμένα από τους καρπούς μας δεν προκαλούν μόνο πόνο αλλά αφήνουν και σημάδι.

Εσύ ήσουν εκείνος που ποτέ άλλοτε δεν ήθελες να έχω σημάδια στο σώμα μου, εκτός κι αν ήταν από τα χείλη σου.

Τι άλλαξε τώρα;

Δεν μ'αγαπάς πια;

Τι στοχεύεις, αγρίμι; Το τέλειο στοχεύεις;

Θες να γίνεις ανεξάρτητος απ'όλους και απ'όλα;

Συγνώμη αν σε απογοητεύω αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ.

Ποτέ και πουθενά.

Ποτέ και κανείς δεν πρόκειται να το πετύχει.

Γιατί;

Γιατί είμαστε άνθρωποι.

Δεν αντέχουμε την μοναξιά. Δεν την παλεύουμε, το καταλαβαίνεις;.

Ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον.

Έχεις ανάγκη τους ανθρώπους όσο κι αν δεν το παραδέχεσαι.

Ο άνθρωπος ο μοναχικός είναι και ο δυστυχισμένος.

Γι'αυτό πρόσεξε αγρίμι, μην απομακρύνεις και το τελευταίο άτομο που έχει μείνει δίπλα σου.

Γιατί τότε θα είσαι δυστυχής.

Πραγματικά δυστυχής.

Δεν με πιστεύεις, αλήθεια; Με αμφισβητείς ακόμη;

Ξέρεις τι; Απλώς εγώ δεν έχω γνωρίσει κανέναν έως τώρα που να είναι μόνος του. Εντελώς μόνος του και ευτυχισμένος.

Είναι σαν να είσαι το μοναδικό ορθογώνιο τρίγωνο για το οποίο δεν ισχύει το πυθαγόρειο.

Αδύνατο.

Άτοπο, όπως λένε οι μαθηματικοί.

Μα δεν είμαι μαθηματικός.

Οπότε, κράτα μόνο το αδύνατον αν δεν καταλαβαίνεις την επόμενη τρισύλλαβη λέξη.

Έχε ένα όραμα.

Έχε ένα όνειρο.

Την ελευθερία.

Αγρίμι είσαι, διψάς γι αυτήν.

Μα πρόσεχε, πρόσεχε μην χαθείς.

Το δωμάτιο είναι μικρό και εσύ νιώθεις μεγάλος.

Μην ξεχάσεις ποτέ ότι είσαι σαν κι εμένα.

Σαν κι εμένα που σ'αγάπησα με όλο μου το είναι.

Όσο μάθαινες για μένα, άλλο τόσο με ερωτευόσουν, συνήθιζαν να λένε οι κολλητοί σου.

Το είπα και στην αρχή, το ξέρω.

Μα έχει σημασία.

Εγώ σε ερωτευόμουν κάθε φορά που κοίταζα τα μάτια σου. Κάθε φορά που βρισκόμουν στο πλάι σου και μύριζα τ'άρωμά σου.

Εγώ ελευθερώθηκα. Ελευθερώθηκα μέσα από την δική σου ελευθερία.

Σου είχα πει πως ποτέ δεν με άγγιζε κανείς.

Μονάχα εσένα άφησα να ακουμπήσεις την ψυχή μου, να την πιάσεις στα χέρια σου και να την κλείσεις σφιχτά στην αγκαλιά σου.

Το είδες; Εγώ ξέφυγα από την τρέλα μου.

Εγώ αναδύθηκα από το σκοτεινό βυθό.

Εμπιστεύτηκα τους ανθρώπους, εμπιστεύτηκα εσένα.

Κι όμως, εσύ ήσουν εκείνος που έλυσες την αλυσίδα σου.

Σηκώθηκες από τον πάτο και βγήκες στο φως.

Δεν άντεξες παρόλα αυτά τον κόσμο. Δεν μπορούσες να τον αντιμετωπίσεις.

Ήθελες τόσο να απελευθερωθείς που δεν σκέφτηκες το μετά παρά μόνο το τώρα.

Ήθελες τόσο να αποδεσμευτείς από εμένα που έκανες τα πάντα για να γλιτώσεις τον εαυτό σου, για να λύσεις την αλυσίδα που με ένωνε μαζί σου.

Σου έδωσα το είναι μου ολόκληρο και εσύ δεν μπόρεσες ούτε το χέρι σου να απλώσεις.

Και στο τέλος, τι;

Άνοιξες την πόρτα και έπεσες στην άβυσσο.

Έφυγες από τον κόσμο τόσο απλά μα θεαματικά.

Έπρεπε να μάθεις το θεώρημα απ'έξω τελικά.

Μα εσύ είχες προσπεράσει εκείνη την σελίδα, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο.

Εγώ το είχα μελετήσει αρκετά. Ήξερα να το χρησιμοποιήσω και το χρησιμοποίησα.

Πήρα 19 και όχι 20 στην άσκηση.

Βλέπεις δεν είχα υπολογίσει ένα πράγμα μονάχα.

Μου διέφυγε ότι δεν ήξερα τους βαθμολογητές.

Και ξέρεις ε; Οι μαθηματικοί είναι σκληροί στην βαθμολόγηση.

Όμως εσύ δεν ήσουν μαθηματικός. Όπως δεν ήμουν κι εγώ άλλωστε.

Η διαφορά μας ωστόσο, ξέρεις ποια ήταν;

Ότι εγώ δεν σε έκρινα ποτέ τόσο αυστηρά. Σεβάστηκα την προσπάθειά σου, αγάπησα την τρέλα σου.

Μα εσύ. Αχ, εσύ.

Εσύ δεν δάμασες το μυαλό σου.

Δεν δάμασες την σκέψη σου.

Δεν ήξερες καν την ύπαρξη του θεωρήματος.

Μα αποδείχθηκες μαθηματικός.

Αυστηρός στην βαθμολόγηση.

Ειρωνεία.

Εγώ ελευθερώθηκα από την ελευθερία σου.

Κι εσύ ήσουν τόσο σκληρός.

Εγώ αφέθηκα στα χέρια σου.

Πάλεψα για την ζωή. Δεν άνοιξα την πόρτα του μικρού δωματίου και πήδηξα.

Την έβγαλα την ζωή. Έστω και με 19.

Γιατί εγώ εμπιστεύθηκα τους ανθρώπους.

Θα μου πεις, "Και που τους εμπιστεύθηκες τι; Αφού σε πρόδωσαν."

Μα, όχι.

Εγώ το ήξερα από την αρχή το θεώρημα.

Το θεώρημα της ζωής.

Μπορεί να έμεινα πάντα με την μία χειροπέδη περασμένη από τον καρπό μου, αλλά το θεώρημα το ήξερα καλά.

Εμπιστεύθηκα τους ανθρώπους, δεν έμεινα μόνη με τον εαυτό μου.

Κι ας μου έχεις πάρει την καρδιά στον δρόμο σου προς το άγνωστο.

Αγρίμια είμαστε, ελευθερία αποζητάμε.

Μα ίσως η λύση δεν είναι η αυτοκτονία.

Αλλά να ξέρεις το θεώρημα.

Διέφυγε από την τρέλα σου και βρες συντροφιά σε κάποιον διπλανό σου.

Πάντα θα υπάρχει κάποιος.

Πρόσεχε όμως. Να σιγουρευτείς πρώτα ότι το έχει μελετήσει το βιβλίο.

Γιατί μαζί με εκείνον θα καταστραφείς κι εσύ.

Εγώ ελευθερώθηκα.

Μα τα σημάδια στον καρπό είναι πολλά και το βάρος του σίδερου που είναι περασμένο εκεί, ασήκωτο.

Δεν έχω καρδιά . Την έχω παραδώσει προ πολλού εγώ.

Γι'αυτό κρατώ το πόμολο.

Και είμαι έτοιμη να πέσω στο κενό.

Εγώ θα πάω να τον βρω.

Εκείνος με ελευθέρωσε, του το χρωστάω άλλωστε.

Μα θέλω να σου πω κάτι τελευταίο.

Ερωτεύσου μαθηματικό.

Για να μην βγεις ποτέ από το δωμάτιο αλλά να το κατακτήσεις πετώντας ευτυχισμένος.

Και ελεύθερος.

Ελεύθερος και διαβασμένος.