Το απίστευτα όμορφο και καλλιτεχνικό  εξώφυλλο έχει δημιουργηθεί απο την καταπληκτική @ DangerousMal

-Εκείνη θα τον ερωτευτεί τρελά , εκείνος δεν πρέπει να την αγγίξει. Όλοι θα κληθούν να διαπράξουν την δική τους ύβρις στο όνομα της αγάπης.-

Αν κάποιος επισκέπτης έμπαινε σ'εκείνο το μεγάλο σπίτι, με το αποικιακό διάκοσμο και τα μικρά παράθυρα το πρώτο που θα συναντούσε θα ήταν η μικρή Άννα. Και σίγουρα δεν θα περνούσε απο το μυαλό του οτι εκείνο το μικρό κορίτσι με τα γαλανά και τα ανεπαίσθητα αλλοίθωρα μάτια ήταν απλά η κόρη μιας ινδονήσιας πλύστρας που δούλευε πριν χρόνια σε εκείνο το σπίτι.

Η Άννα πάντα είχε τα καλύτερα φορέματα, τα καλύτερα παιχνίδια , το καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού. Και όμως όταν ήταν ακόμη μικρή , πολύ μικρή, θυμόταν και η ίδια την μητέρα της να πλένει τα σκούρα σανίδια του σπιτιού εκείνου με νερό και λεβάντα , την θυμόταν να υποκλίνεται με σεβασμό στον μεγάλο αφέντη κάθε φορά που περνούσε απο δίπλα της.

Ύστερα κάπου μέσα στο ποτάμι του χρόνου, ο μεγάλος αφέντης πέθανε όπως και η μητέρα της και έμεινε να ζει μαζί με τον μικρό αφέντη, που δεν ήταν ποτέ μικρός στα μάτια της καθώς και με την γυναίκα του αδελφού του. Υπήρχαν και άλλοι στο σπίτι. Υπήρχε πάντα σε κάθε γωνιά κάποιος που καθάριζε ή περιφερόταν πάντα με βιαστικά βήματα για να συζητήσει με τον αφέντη.

Το να αποκαλείς τον Άιντεν αφέντη ήταν σχεδόν ένα συνήθειο που κληρονομήθηκε και αυτό , ίσως απο τα χρόνια της αποικιοκρατίας. Ίσως γιατί το ηφαίστειο και τα μεταλλεία θείου του άνηκαν και έτσι του άνηκαν όλοι σε εκείνο το μικρό νησί της Ινδονησίας. Στην ουσία ο Άιντεν αφέντευε τις ζωές όλων και έτσι δικαιωματικά του απέδίδαν αυτό το όνομα , όπως πριν έκαναν στον πατέρα του και πριν απο τον πατέρα του στον παππού του.

Ήταν ένα σπίτι φτιαγμένο απο παρελθόν και φαντάσματα. Ένα σπίτι που ζήσαν γενεες σε αυτό και τελικά κατέληξε στα χέρια του τελευταίου απογόνου μιας οικογένειας που η ιστορία της ήταν αναμειγμένη με μύθους και θρύλους, τους οποίους η Άννα απολάμβανε να ακούει και αργότερα να παραγεμίζει τις ιστορίες αυτές με στοιχεία φανταστικά.

-Ο αφέντης Άιντεν ήταν πάντα ο ήρωας των φανταστικών ιστοριών της.

Πολλές ιστορίες απο αυτές που λέγονταν είχαν ήρωα τον παππού του αφέντη της και τους λόγους που ήρθε σε αυτό το μικρό νησί πλαι στην Ιάβα. Όλες οι ιστορίες τον παρουσίαζαν ως τυχοδιώκτη και κάποιες ως φυγόδικο δολοφονίας: εκείνη η ιστορία έλεγε πως σκότωσε την γυναίκα που αγαπούσε και κατέφυγε απο την κρύα Νορβηγία στο άλλο άκρο της γης για να ξεχάσει και να κρυφτεί. Η πιο ήπια εκδοχή, αυτή δηλαδη που δεν ήταν τόσο αιματηρή έλεγε πως ήταν ένας παθιασμένος ορυκτολόγος και ήρθε να μελετήσει το θείο που ανέβλυζε το μπλε ηφαίστειο του νησιού. Σύντομα κατάλαβε πως η μπλε λάβα θα ήταν οτι πιο κερδοφόρο . Έζησε , δούλεψε σκληρά πλαι στο ηφαίστειο και έφτιαξε την επιχείρηση εξόρυξης με τα ίδια του χέρια. Αργότερα θα παντρευόταν την κόρη ενός ξεχασμένου ιεραπόστολου, αυστριακής καταγωγής. Θα έκαναν μονάχα έναν γιο κι εκείνος με την σειρά του άλλους δυο .

Ο πρώτος και μεγάλος γιος είχε περίεργο θάνατο. Και κανείς δεν μιλούσε πια για εκείνον. Ούτε η χήρα γυναίκα του που έμεινε άκληρη να ζει πλαι στον μικρό αδελφό.

Όσο για τον μικρό αδελφό, τον αφέντη Άιντεν που δεν ήταν ποτέ μικρός στη συνείδηση κανενός για κάποιο λόγο, έμεινε στα χέρια του μια κερδοφόρα επιχείρηση μεταλλείου με 150 άτομα προσωπικό, το αποικιακό σπίτι, μια χήρα που κανείς δεν έβλεπε να χαμογελά και η Άννα.

Ή Άννα , η κόρη της πλύστρας. Που για κάποιο λόγο όλοι την θυμούνται πάντα μικρή και για κάποιο λόγο προνομιούχα.

Και γι αυτό πολλά λεγόντουσαν αλλά μόνο με τα μάτια. Κανείς δεν τολμούσε ποτέ να εκφράσει δυνατά αυτό που σκέφτονταν. Ούτε ο ίδιος ο αφέντης 'Αιντεν που ήταν εκείνος που φρόντιζε η Άννα να μην είναι η κόρη της πλύστρας , αλλά μια μικρή πριγκίπισσα.