29 κεφ ..σε 14 μέρες? ρε τι καραντίνα ερωτική είναι αυτή!

...................

"Τι..τι εννοείς οτι είσαι ερωτευμένος εδώ και πέντε χρόνια?" η Άννα σηκώθηκε και βιαστικά έβαλε τα ρούχα της ενώ εκείνος κοιτούσε το πάτωμα.

"Σε ρώτησα κάτι Άιντεν τι εννοείς πως είσαι ερωτευμένος εδώ και πέντε χρόνια?" το ύφος της έντονο, τον έπιασε απο τον μπράτσο για να τον κάνει να την κοιτάξει

"Τι θέλεις να σου πω άλλο Άννα? δεν καταλαβαίνω γιατί ταράζεσαι. "

"Αλήθεια? αυτό μου απαντάς? "

"Τι νόμιζες Άννα? πως σε ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα το βράδυ που πήγες να κάνεις την ανοησία σου στο γκρεμό? οτι  είπα τελικά σε μια στιγμή πως έκανα λάθος επιλογή γυναίκας και αποφάσισα να διαλύσω  τον αρραβώνα που έκανα μόλις πέντε λεπτα πριν το ίδιο βράδυ?"

Τον κοίταξε με ανοιχτό στόμα. Έμεινε άφωνη για λίγο.

"Βασικά..ναι. Αυτό κατάλαβα"

Εκείνος γέλασε αμυδρά και δάγκωσε τα χείλη του αμήχανος. " ε προφανώς δεν έγινε έτσι. μεγάλος άντρας είμαι , δεν μου ήρθε ο έρωτας στα ξαφνικά εννοείται ήξερα τι ένιωθα για σένα απο πριν "

Δεν ήξερε τι να του πει. 

Οι ερωτήσεις ήταν τόσες πολλές που δεν ήξερε τι να πρωτορωτήσει.

"Τέλοσπάντων δεν είναι χώρος αυτός για τέτοια συζήτηση" έκανε να φύγει απο κοντά της μετανιωμένος που ξεστόμισε την αλήθεια του. Ήταν παρορμητικός και τώρα έπρεπε να βρει δικαιολογίες για να καλύψει τα ακάλυπτα.

Μπήκε μπροστά του φράζοντας του την πόρτα.

"Άλλα μια χαρά ήθελες να κάνουμε πριν εδώ μέσα, η συζήτηση σε πείραξε?"

Τον είδε να θυμώνει.

"ΆΝΝΑ" είπε το όνομα της αυστηρά σαν να την μαλώνει. " είπα πως δεν θα το συζητήσω εδώ αυτό. Πάμε να φύγουμε" την έσπρωξε μαλακά και άνοιξε την πόρτα. Με γρήγορα βήματα βγήκε στο μικρό διάδρομο του μουσείου και εκεί άνοιξε την κυρίως έξοδο βγαίνοντας στο απογευματινό φως της Τζακάρτα.

"περάσατε ..καλά?" είπε η γριά που δεν μπήκε καν στον κόπο να σηκώσει το καπέλο της. Κανείς απο τους δυο όμως δεν της απάντησε κάτι.

"Άιντεν περίμενε!" έτρεξε απο πίσω του και εκείνος ήδη έκανε νόημα σε ένα ταξί να σταματήσει.

"Πάμε σπίτι Άννα"

Την τράβηξε μέσα στο ταξί και είπε στον οδηγό την διεύθυνση.

Η Άννα ήταν σκεφτική.

"Δηλαδή..αν εδώ και πέντε χρόνια είσαι ερωτευμένος μαζί μου.." τα μάτια της έλαμψαν και γύρισε και τον κοίταξε με το στόμα ανοιχτό. Εκείνος κοιτούσε έξω αλλά όταν ένιωσε το χτύπημα της Άννας στο μπράτσο του γύρισε και την κοιταξε αυστηρά.

"Τότε ..εκείνο το καλοκαίρι ..όταν ήμουν 13 ετών και μου είπες να πιάσω το ορυκτό σου στην παραλία .."

"ΑΝΝΑ" γρύλισε το ονομα της με νευρα και ο ταξιτζής μέσα απο τον καθρέπτη χαμογέλασε.

"Δεν ..δεν ήθελες να πιασω το ορυκτό σου.. έτσι δεν είναι Άιντεν?" συνέχισε εκείνη παρασυρμένη απο την απίστευτη έκπληξη της.

"Δεν είναι χώρος αυτός να το συζητήσουμε"σχεδόν μουρμούρισε την πρόταση μέσα απο τα δόντια του.

Δάγκωσε τα χείλη της καθώς το μυαλό της επεξεργαζόταν τις πληροφορίες. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά.

Και τότε τα μάτια της διεστάλθησαν απο θυμό.

"ΨΕΥΤΗ" τον χτύπησε ξανα στο μπράτσο με βουρκωμένα μάτια. " σταματα να κατέβω!" ο ταξιτζής φρέναρε απότομα και η Άννα άνοιξε την πόρτα και ξεκίνησε να τρέχει μέσα στο δρόμο που ήταν γεμάτος απο κόσμο.

"Ανάθεμα σε γυναίκα" μουρμούρισε ο Άιντεν και πέταξε στο μπροστινό κάθισμα μερικές ρούπιες ,κλείνοντας  με δύναμη την πόρτα του ταξί.

Κοίταξε ολόγυρα του και την είδε στο βάθος . "ΑΝΝΑ" φώναξε θυμωμένος και έτρεξε απο πίσω της . Την έπιασε απο το καρπό με δύναμη και την ανάγκασε να γυρίσει προς το μέρος του.

"Σου είπα. ή δεν σου είπα πως δεν θα φεύγεις όταν συζητάμε?"

"Δεν συζητούσαμε τίποτα, εσύ καθόσουν αμίλητος και έλεγες συνέχεια πως δεν ήταν χώρος για συζήτηση"

Την έβλεπε που έτρεμε απο τα νεύρα της.

Άρχισε και εκείνος να νευριάζει.

"ποιό είναι το πρόβλημα σου Άννα? οτι δεν παίζω ? οτι δεν είναι κάτι επιπόλαιο αλλά ανακαλύπτεις οτι σε θέλω σαν τρελός και αυτό σε φοβίζει?"

"Είσαι καλά? " του είπε ακόμη πιο θυμωμένα " έφαγα σφαλιάρα όταν σου είπα.."

Κοκκίνισε. " Τέλοσπαντων ..ξέρεις τι σου είπα"

"Να σε αγγίξω" της είπε κοφτά

"Ναι..και εσύ με χτύπησες ενώ την ίδια στιγμή λες οτι ήσουν ερωτευμένος μαζί μου και ..και..μετά αρραβωνιάστηκες την Έρικα..αυτό σημαίνει..οτι με απέρριψες?"

Τον είδε να τρίβει τους κροτάφους του. Μετάνιωσε την ώρα και την στιγμή που της το είπε απλά..ένιωσε τόσο αδύναμος εκείνη την στιγμή αγγίζοντας το κορμί της που έχασε την σκέψη του και της το ξεστόμισε. Αναθεμάτισε τον εαυτό του χίλιες στιγμές.

Ο κόσμος περνούσε απο δίπλα τους και τους κοιτούσε να καυγαδίζουν

"Μας κοιτάζουν όλοι, γίναμε θέαμα, πάμε σπίτι Άννα. Κόψε τις ανοησίες"

"Ανοησίες? που ενώ ήσουν ερωτευμένος δεν μου είπες τίποτα,με έδιωξες απο κοντά σου όταν σου είπα οτι σε αγαπάω και εμφάνισες μέσα σε λίγες μέρες άλλη γυναίκα? κόντεψα να πεθάνω Άιντεν , πως μπορείς να λες οτι είναι ανοησίες?" τον χτύπησε στο στέρνο συνέχεια χωρίς εκείνος να μιλαει.

"Πες κάτι Άιντεν Μπουενδία! πες το οτιδήποτε έστω ένα ψέμμα γιατί ειλικρινά αν καταλάβω πως δεν μου αποκάλυψες τίποτα γιατί δεν αξίζω να σταθώ δίπλα σου κοινωνικά.." τα μάτια της βούρκωσαν

Την κοίταξε με έκπληξη ο Άιντεν ,πήγε να την τραβήξει στην αγκαλιά του αλλά τον χτύπησε πάλι.

"Ποτέ. Ποτέ δεν το σκέφτηκα αυτό Άννα .Μην το ξαναπείς"

"Τότε γιατί? πες μου μια απάντηση και μην τολμήσεις να μου πεις πως είμαι μικρή γιατί μου έχεις πει τόσες και τόσες φορές πως δεν είσαι τόσο μεγάλος. Άρα τι?" 

Τον κοίταξε με απελπισία. 

Εκείνος ανέκφραστος έτριψε τον αυχένα του και ξεφύσηξε.

"Πες κάτι Άιντεν..πες το οτιδήποτε..δεν βλέπεις οτι καταστρέφεις οτι πήγαμε να χτίσουμε? Για όνομα Άιντεν με χτύπησες για κάτι που μόλις μου έκανες  "

"Μην μιλάς γι αυτό στην μέση του δρόμου ειναι προσωπικό μας"

Τον κοίταξε θυμωμένα." δεν είπα τι μου έκανες"

Ξεφύσηξαν και οι δυο. Ο καθένας για διαφορετικό λόγο.

"Δεν γίνεται να το ξεχάσουμε?" της είπε και την κοίταξε σοβαρά μέσα στα μάτια.

"Όχι. Σου είπα οτι ήμουν ερωτευμένη και είπες πως θα μπορούσα να είμαι με οποιοδήποτε άλλο , πείστηκες οτι σε θέλω πραγματικά λίγο πριν πέσω στον γκρεμό..έτσι δεν είναι?"

"Ναι"

"Γιατί δεν μου είπες οτι νιώθεις το ίδιο πιο πριν? έφταιγε οτι φοβόσουν οτι είμαι ανώριμη?"

Ο Άιντεν κοίταξε κάτω τον δρόμο, ο κόσμος ασταμάτητα πηγαινοερχόταν .

"Ήταν θέμα ηθικής..μου φαινόταν οτι δεν ήταν σωστό..ήσουν προστατευόμενη μου και..δεν ξέρω..δεν έχει ποια σημασία"

"Γιατί δεν έχει σημασία τώρα?"

Έσφιξε τις μπουνιές του. Προσπάθησε να μείνει ατάραχος αλλά μια μικρή φλέβα στο μέτωπο του παλλόταν. 

Δεν θα έλεγε ποτέ την αλήθεια.

"Είμαι ερωτευμένος μαζί σου" την κράτησε σφιχτά απο τα μπράτσα. " είμαστε τώρα μαζί. Τέρμα οι ερωτήσεις. Το παίρνεις όπως έχει ή.."

Εκείνη βούρκωσε.

"Η' τι Άιντεν?"

"Τίποτα αναθεμα σε ή τίποτα . Απλά πάμε στο σπίτι και ας το ξεχάσουμε όλο αυτό. Γιατί δεν σου αρκεί οτι είμαι ερωτευμένος? οτι είχα θέματα ηθικής..και πως όταν σε είδα να είσαι έτοιμη να πέσεις στο γκρεμό κατάλαβα οτι..οτι είναι μοιραίο να είμαστε μαζί και πως δεν θα έπρεπε να αντιστέκομαι άλλο. "

Έκρυψε το πρόσωπο του μέσα στα χέρια του. Ανάσαινε αργά και σταθερά. Αλλά το στήθος του ανεβοκατέβαινε σαν τρελό.

"Γιατί ταράζεσαι?" του είπε αμήχανα.." υποθέτω οτι εγώ είμαι η ταραγμένη" του είπε πιο τρυφερά γιατί εκείνος έδειχνε αληθινά αναστατωμένος.

Κατέβασε τα χέρια του.

 Την κοίταξε έντονα και ξαφνικά την έπιασε και της έδωσε ένα φιλί δυνατό στο στόμα σαν να ήθελε να την κάνει να σωπάσει.

"Δεν θέλω να το συζητήσουμε ξανά αυτό. Ποτέ ξανά. Υπάρχει μόνο το παρόν Άννα" της είπε αυστηρά πάνω στα χείλη της.

Του έγνεψε θετικά. 

Κάτι πάνω του την έκανε να οπισθοχωρήσει στον θυμό της. Το βλέμμα του ήταν περίεργο  σαν να μην άντεχε αυτή την συζήτηση.

"πες Άννα. Είμαστε μόνο παρόν"

"Μόνο παρόν" τον υπάκουσε με μια ανάσα.

"Και μέλλον" συμπλήρωσε ο Άιντεν χωρίς να πάρει τα μάτια του απο πάνω της.

"Και μέλλον" επανέλαβε εκείνη πιο ψιθυριστά. 

Ο Άιντεν σταμάτησε ξανά ένα ταξί και μπήκαν μέσα. Αυτή την φορά η Άννα δεν του μίλησε. Τον παρατηρούσε να κοιτά έξω την θέα . Φαινόταν πως σκεφτόταν κάτι έντονα.

Δεν της έδινε σημασία.

 Ένιωθε πως κάτι της διέφευγε. Δεν έβγαλε άκρη απο αυτά που της είπε ο Άιντεν. τα σκεφτόταν συνέχεια και συνέχεια αλλά κατέληγε να έχει περισσότερες ερωτήσεις μέσα στο κεφάλι της.

Πήγε κοντά του και του πήρε το χέρι. 

Έχωσε σχεδόν το δικό της μέσα στο δικό του και εκείνος χωρίς να πάρει το βλέμμα του απο το παράθυρο , το τράβηξε πάνω του και το φίλησε. 

Ένα ένα τα δάχτυλα της.

 Και μετά έκλεισε τα μάτια σαν να ήθελε να αποφύγει τις σκέψεις του .