Κύμματα λήθης σκάνε στη πλώρη
Μονάχο του δώθε, στέκει ένα 'γόρι
Και κάτι στον άνεμο φαίνεται λέει
Μην του προκαλέσει πόνο και κλαίει

"Έχω ήδη χάσει κόσμο πολύ
Σε αυτής της πλημμύρας το μπλε το βαθύ,
Έχασα σκέψεις, λόγια και ελπίδες
Οι άχαρες μέρες είναι καταιγίδες"

Φαίνεται η λύπη στα διάφανα μάτια
Διακρίνω δάκρυα μπροστά απ'τα κομμάτια
Ανεκτίμητα θρύψαλα οι αναμνήσεις
Από έναν πόλεμο μην ψάχνεις λύσεις